The negotiated rejection of the authoritarian system and the transition to democracy involves not only a change in the institutional structure of the former regime, or its personnel composition, but entails taking a stand on its legitimizing formula, traditions and symbols. Disputes over the nature, scope and pace of transformation during the transition period become an important stake in political divisions, reinforcing the persistence of political identities formed on the basis of attitudes toward the ancien regime. The case of the Polish party system provides an excellent exemplification of the importance of political divisions over the past regime and how to settle accounts with it. They influenced the semantic scope of the left-right division, as well as the structure of inter-party competition. The task of this text is to reconstruct the discursive mechanisms of division-building by means of references to communism, as well as the way of defining the situation and related proposed tools for repairing the status quo. The sample contains programmatic documents adopted by Centre Agreement during the party’s First Congress in March 1991, as well as the programmatic documents of the coalition actor, the Centre Civic Agreement, distributed during the 1991 parliamentary election campaign.
PL
Negocjowane odrzucenie systemu autorytarnego i przejście do demokracji wiąże się nie tylko ze zmianą struktury instytucjonalnej dawnego reżimu, czy też jego składu personalnego, ale pociąga za sobą konieczność zajęcia stanowiska wobec jego formuły legitymizacyjnej, tradycji oraz symboli. Spory wokół charakteru, zakresu oraz tempa transformacji w okresie transformacji stają się ważną stawką podziałów politycznych, wzmacniając trwałość tożsamości politycznych powstałych na bazie stosunku do ancien regime. Przypadek polskiego systemu partyjnego dostarcza doskonałej egzemplifikacji znaczenia podziałów politycznych dotyczących przeszłego reżimu oraz sposobu rozliczeń z nim. Wpłynęły one na zakres semantyczny podziału lewica – prawica, a także na strukturę rywalizacji międzypartyjnej. Zadaniem niniejszego tekstu jest rekonstrukcja dyskursywnych mechanizmów budowania podziałów za pomocą odniesień do komunizmu, a także sposobu definiowania sytuacji oraz powiązanych z nim proponowanych narzędzi naprawy status quo. Materiał empiryczny stanowić będą dokumenty programowe przyjęte przez Porozumienie Centrum podczas I kongresu partii w marcu 1991 r., a także materiały programowe podmiotu koalicyjnego, Porozumienia Obywatelskiego Centrum dystrybuowane w trakcie parlamentarnej kampanii wyborczej 1991 r.
W ostatnich latach lawinowo rośnie liczba empirycznych badań nad populizmem. Celem niniejszego tekstu jest analiza już istniejących badań nad populizmem korzystających z metod jakościowych, omówienie ich podstawowych kategorii oraz struktury badania, a także wskazanie na zalety oraz problemy każdego z omawianych podejść. Artykuł przedstawia trzy najbardziej wpływowe nurty jakościowych badań nad populizmem: analizę ideologii-podejście morfologiczne, teorię dyskursu oraz analizę historyczno-dyskursywną.
EN
In recent years, the amount of empirical research on populism has increased dramatically. The purpose of this text is to analyze these strands of existing research on populism which employ qualitative methods. Additionally, the paper discusses their basic categories and research design, and highlights the advantages and drawbacks of each of these approaches. The paper presents the three most influential trends in qualitative research on populism: ideology analysismorphological approach, discourse theory, and historical-discursive analysis.
The article is based on the assumption of crucial role played by the political communication processes in the societies of late modernity. The problem under scrutiny pertains to framing of the messages promoted in the public sphere by various social movements. As a crucial component of the social conflicts and the promoters of change social movements provide perfect case for studying the structure and processes of social and political communication, frame and counterframe building strategies, their diffusion, winning supporters and the promotion of new ways of reality interpretation necessary to ignite a change. The aim of the paper is to present theoretical dilemmas and analytical ideas which constituted a part of cultural approaches to the study of social movements and used the concept of frame to explain this phenomenon.
Despite its long absence from the political scene Freedom Union is still used as a discursive figure constructed to polarize the public debate and party policy and discredit political opponents. The purpose of this paper is to show the genealogy and provide the analysis of the specific strategies of delegitimization using the figure of Freedom Union. These tasks will be achieved through the analysis of specific right wing strategies of building the image of Freedom Union the environment UW and its predecessors: Civic Movement Democratic Action and the Democratic Union.
PL
Unia Wolności, mimo swojej wieloletniej nieobecności na scenie politycznej, nadal wykorzystywana bywa jako dyskursywna figura służąca polaryzacji debaty publicznej i polityki partyjnej oraz dyskredytowaniu oponentów politycznych. Celem niniejszego tekstu jest ukazanie genealogii oraz analiza specyficznych treści budujących strategię delegitymizacji przy użyciu figury Unii Wolności. Zadanie to realizowane będzie poprzez analizę szczegółowych strategii budowania wizerunku środowiska UW i jej poprzedniczek: Ruchu Obywatelskiego Akcji Demokratycznej oraz Unii Demokratycznej podejmowanych przez ugrupowania prawicowe.
Legitimacy along with co-optation and repression are the three main pillars of the stability of autocratic regimes. Explanation of their relative stability should take into account the complex relationships between these variables. The elites of authoritarian regimes systematically formulate legitimacy claims in order to justify their power, and the processes of institutionalization and effective distribution of these claims depends on a number of factors and mechanisms. The purpose of this paper is to analyze these factors and mechanisms of legitimacy contributing to the stability of authoritarian states by drawing on the example of Central Asian republics.
PL
Legitymizacja wraz z kooptacją oraz represją stanowi trzy zasadnicze filary stabilności reżimu autokratycznego, a wyjaśnianie mechanizmów trwałości powinno uwzględniać skomplikowane relacje pomiędzy wymienionymi zmiennymi. Elity reżimów autorytarnych systematycznie formułują legitymizacyjne roszczenia mające usprawiedliwiać ich władzę, a proces ich skutecznej dystrybucji oraz instytucjonalizacji zależy od szeregu warunków i mechanizmów. Zadaniem niniejszego tekstu jest analiza wybranych warunków efektywności i mechanizmów legitymizacji w państwach autorytarnych, w oparciu o przykłady pochodzące z krajów Azji Centralnej.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.