Skały górnosylurskie okolicy Bronkowic tworzą asymetryczną antyklinę o osi W-E. Na północy i południu antyklina Bronkowic jest ograniczona uskokami podłużnymi, które przecinają skały dewońskie i sylurskie. Uskoki te powstały po deformacjach fałdowych. Najmłodsze uskoki są wieku laramijskiego. Analiza osadów górnosylurskich wskazuje na wzrost ilości detrytusu i zwiększanie się jego frakcji w górę profilu. W opinii autorek ten klastyczny materiał pochodził z północy, tj. z masywu utworzonego ze skał osadowych, wulkanicznych i magmowych. W najwyższym sylurze i dolnym dewonie masyw ten oddzielał basen łysogórski od basenu lubelskiego. Na obecność tego masywu na północ od Gór Świętokrzyskich wskazują wiercenia i badania geofizyczne.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.