Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
The paper aims to analyse the European policies of Woodrow Wilson in the aftermath of World War I in the light of American Progressivism with a special emphasis on the Italian question. The author views Wilson’s peace programme as a consequence of his Americanbased beliefs and domestic reform schemes. He traces the myth of “La Merica” and Wilson in Italy during WWI despite anti-Italian prejudice among American elites. He demonstrates how Wilson’s unorthodox approach to the Italian question at the Paris peace conference failed to achieve the desired objectives while bringing about the myth of “mutilated victory” and paving the way for Italian fascism. Although Wilson’s own victory in Paris can also be regarded only as “mutilated”, in a longer perspective he is often considered a visionary of the present “Wilsonian Century”.
PL
W latach 1943–1945 Włochy znalazły się w stanie de facto wojny domowej i podwójnej okupacji, niemieckiej – na Północy i alianckiej – na Południu. Wbrew faszystowskiej propagandzie głoszącej przyrodzone Włochom męstwo oraz wyższość ich rasy, oznaczało to dla pokonanego narodu status pogardzanego i bezsilnego świadka triumfu alianckich armii, w pamięci zbiorowej symbolizowanych przez postać czarnoskórego żołnierza amerykańskiego. Podczas gdy włoscy mężczyźni pozostawali – fizycznie jako jeńcy wojenni lub przynajmniej symbolicznie jako bierni obserwatorzy – nieobecni w przestrzeni publicznej, to na włoskie kobiety spadł ciężar zapewnienia członkom swych rodzin minimum środków niezbędnych do przeżycia, poprzez szeroką gamę kontaktów z mężczyznami w alianckich mundurach. W warunkach konserwatywnego i patriarchalnego dotąd włoskiego Południa, zwłaszcza Neapolu znanego Amerykanom jako „przyczółek dziwek” (ang. bitchhead), spowodowało to głęboki szok kulturowy związany z nagłymi przemianami dotychczasowych ról społecznie i kulturowo przypisanych płci ( gender shock) oraz doznaną fizyczną i symboliczną przemocą (gwałt, wymuszona okolicznościami prostytucja czy małżeństwo). Obficie dostępne włoskie i amerykańskie źródła, otwierając różnorodne perspektywy badawcze, kreślą obraz wydarzeń lat 1943–1945 jako wyraźnego kryzysu dotychczasowej tożsamości tak włoskiej, jak i amerykańskiej w kontekście dla obu stron moralnie destrukcyjnych, gdyż dalekich od łatwej jednoznaczności, doświadczeń wojennych. Z punktu widzenia gender studies przykład włoski stanowi ciekawy przypadek szerszego problemu, określanego jako geopolitics of sex , politycznego wymiaru kształtowania przez amerykańskie dowództwo relacji pomiędzy żołnierzami a kobietami na obszarze działań wojennych II wojny światowej. W kontekście zimnowojennym widać natomiast wyraźnie, że szok i upokorzenie lat 1943–1945 stanowi kulturowe tło dla statusu Włoch jako „zamrożonej demokracji” – bezbronnego kraju pozostającego pod kuratelą Stanów Zjednoczonych, ale i ujawniającego głębokie pokłady anty-amerykanizmu.
|
|
nr 4 (170)
137–156
EN
Frances Xavier Cabrini (1850–1917) was a Catholic nun of Italian origin, one of the first women missionaries who decided to leave for the United States in order to offer assistance to Italian Americans at the peak of their mass scale migration (1889–1917). Following an unprecedented success of her Missionary Institute of the Sacred Heart, she obtained American citizenship and was proclaimed the first U.S. Catholic saint in history, a global patron of immigrants. Until quite recently her work had been studied almost exclusively within a purely ecclesiastical context. However, nowadays her crucial intercultural experience is being revised by U.S. gender scholars who perceive her as a strong and independent woman of her time, founding and running a charity enterprise on three continents, little short of a Catholic feminist avant la lettre, but also an education innovator, pioneer of bilingual schooling as well as of an inclusive model of integrating immigrants into a modern society.
EN
The author discusses the changing nature of political leadership in united Italy, making reference to the four political systems: liberal Italy (1861-1922), Fascist Italy (1922-1945), The First Republic (1946-1994), The Second Republic (from 1994). He analyzes the practices of transformism under Depretis, Crispi and Giolitti, as well as Mussolini's image as the nation's hero. Furthermore the author describes the gradual decline of Christian Democrats' leaders from De Gasperi to Andreotti and the original approach adopted by Berlusconi. The cases are studied in order of their contribution to the present condition of Italian political leadership with respect to such criteria as the leaders' background, age, motivations and values, and their pragmaticism/idealism. Mosca's ruling class theory is applied throughout as to demonstrate specific Italian inspirations and meanings.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.