Temat możliwego wpływu idei humanizmu na kształtowanie ekosystemów środowiskowych w miastach i społeczeństwie powinien zostać podjęty w literaturze. Zdaniem niektórych naukowców teoria interesariuszy może stać się czynnikiem łączącym różne ekosystemy środowiskowe w ramach podejścia humanistycznego. Mając to na uwadze, niniejsza praca podejmuje się zadania analizy sposobów powiązania teorii interesariuszy i humanizmu ze wspieraniem zrównoważonego rozwoju w miastach i społeczeństwie. Wynikiem tej analizy było podkreślenie w kontekście miejskim i społecznym roli interesariuszy i odpowiedzialności humanistycznej, roli konsensusu interesariuszy w kwestiach humanistycznych i środowiskowych oraz wreszcie, co nie mniej ważne, potrzeby uwzględnienia środowiska jako interesariusza innego niż człowiek w zarządzaniu społecznym i miejskim. Przedstawione wnioski powinny być następnie uszczegółowione i dogłębnie przeanalizowane w ramach multi/interdyscyplinarnych dziedzin socjologii, filozofii, nauk społecznych, nauk humanistycznych, politologii i urbanistyki. Z tego względu, niniejsza praca przedstawia ramy koncepcyjne trzech propozycji ukazujących, że zorientowane na interesariuszy i humanizm zarządzanie może znaleźć zastosowanie w rozwiązywaniu kwestii środowiskowych w miastach i społeczeństwach. W ten sposób konsensus, odpowiedzialność i traktowanie środowiska jako interesariusza innego niż człowiek stają się kluczowymi elementami zarządzania miejskiego i społecznego.
EN
It needs to be clarified in the literature as to how humanism could embrace environmental ecosystems in cities and society. Some scholars argue that Stakeholder Theory could help bridge the environmental ecosystems under a humanist approach. For this reason, this study aims to fill this gap by exploring how Stakeholder Theory and Humanism can be connected to the fostering of sustainable development in cities and society. The main findings highlighted in the urban and societal contexts the role of stakeholder and humanist responsibility, the role of stakeholder consensus about humanist themes and environmental issues, and last but not least important, the need to consider the environment as a non-human stakeholder in social and urban governance. These directions should also be further detailed and explored in the multi/interdisciplinary fields of Sociology, Philosophy, Social Sciences, Humanities, Political Science, and Urban Studies. Therefore, this study provided a conceptual framework of three propositions which revealed that a stakeholder-oriented and humanism-oriented governance can embrace environmental concerns in cities and societies. In this way, consensus, responsibility, and considering the environment as a non-human stakeholder are critical elements in urban and social governance.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.