Wstęp: Polipy nosa i zatok przynosowych są jednym z najczęstszych problemów współczesnej laryngologii. Niejednokrotnie, pomimo leczenia operacyjnego, polipy nosa i zatok przynosowych mają tendencję do nawrotów, wymagając ponownego leczenia operacyjnego. Bardzo trudno jest przewidzieć, którzy pacjenci są szczególnie narażeni. Wciąż poszukuje się markerów, które pozwoliłyby stwierdzić, którzy pacjenci znajdują się w grupie szczególnego ryzyka, wymagając tym samym wzmożonego nadzoru klinicznego. Galektyny stanowią grupę glikoprotein, które ostatnio skupiają coraz większą uwagę badaczy. Część cukrowa tych białek może odgrywać rolę w przekazywaniu sygnałów międzykomórkowych. Zainteresowanie laryngologów budzą m.in. galektyny-1 i -3. Stwierdzenie zwiększonej ich zawartości w tkance nowotworowej może obecnie być traktowane jako marker złośliwości nowotworu, który pogarsza rokowanie u pacjentów. Ostatnio przywiązuje się coraz większą uwagę do udziału galektyn w łagodnych zmianach rozrostowych, a do takich właśnie zalicza się polipy nosa i zatok przynosowych. Materiały i metody: W naszej pracy oznaczono zawartość galektyn -1 i -3 w tkance usuniętych polipów pierwotnych (n = 35) i nawrotowych (n = 15). Wyniki: Zawartość galektyny-1 i -3 nie wykazywała istotnych statystycznie różnic pomiędzy polipami pierwotnymi i nawrotowymi. Wnioski: Zawartość galektyny-3 była niższa w polipach nawrotowych, lecz zaobserwowana różnica nie osiągnęła istotności statystycznej (p = 0,07). Ponieważ otrzymana wartość „p” jest bliska granicy istotności, rekomendowane jest poszerzenie przedstawionych badań na większej grupie pacjentów, aby móc w pełni ocenić, czy oznaczanie zawartości galektyny-3 może być pomocne w ocenie ryzyka nawrotu polipów nosa.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.