Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Tam ich nie ma. Ciało pop-gwiazdy w "Superstar: The Karen Carpenter Story" i "I'm Not There" Todda Haynesa

100%

Kosińska K.

Kwartalnik Filmowy

|

2013

|

nr 83-84

99-116

PL

W filmach Todda Haynesa cielesność postaci zajmuje miejsce centralne. Ciało jest obszarem, na którym konstruowana jest tożsamość, jest także tej tożsamości nośnikiem. Jednak Haynes nie przedstawia ciała jako znaku wskazującego na głębię psychologiczną postaci; nie ma ono również charakteru predyskursywnego, nigdy nie jest naturalne i samostanowiące. Tak jak i tożsamość, ciało jest jedynie konstruktem ukształtowanym pod presją danego porządku społecznego i kulturowego. Analizując sposób traktowania cielesności postaci i aktorów wdwóch filmach reżysera – "Superstar. The Karen Carpenter Story" (1988) i "I’m Not There" (2007) – autorka próbuje opisać strategię autorską Haynesa. W "Superstar", opowiadającym o Karen Carpenter, zmarłej w 1983 r. gwieździe muzyki pop, ofierze anoreksji, we wszystkich rolach obsadził lalki Barbie. W "I’m Not There", eksperymentalnej biografii Boba Dylana, główna rola została rozpisana na sześciu aktorów (wśród których była i kobieta, i nastoletni czarnoskóry chłopiec). Ciało pełni w tych filmach funkcję znaku, dystansuje widza i każe mu postacie raczej interpretować, a nie identyfikować się z nimi. Niebagatelną rolę pełni tu także „ciało” filmu: Haynes żongluje schematami i konwencjami filmowymi, odwołuje się do kina gatunków, wykorzystuje klisze i zapożyczenia. Tak potraktowane ciała postaci i ciała filmów wskazują na niezwykły potencjał interpretacyjny filmów Haynesa.

EN

In Todd Haynes’ films corporeality of the characters takes center-stage. The body is an area on which one’s identity is built, and is the carrier of that identity. However Haynes does not present the body as a sign of psychological depth of the character; it also does not have a pre-discursive character, it is never natural and self-determining. Just like identity, the body is only a construct shaped by the pressure of a given social and cultural order. The author, with the help of the analysis of two of Haynes’ films – "Superstar: The Karen Carpenter Story" (1988) and "I’m Not There" (2007), tries to describe the director’s artistic strategy. In "Superstar", a film telling the story of Karen Carpenter, the pop star who died in 1983 as a result of anorexia, all of the roles were given to Barbie dolls. In "I’m Not There", an experimental biography of Bob Dylan, the main role was written for six actors, including a woman and a black teenage boy. The body fulfils in these films a function of a sign, it distances the viewer, it makes him interpret rather than identify with the characters. The “body” of the movie also plays here a considerable role: Haynes juggles the conventions and film schemas, refers to film genres, uses clichés and borrowings. Bodies treated in this manner show a remarkable interpretative potential of the films of the American director.

2

Ciało na powierzchni obrazu.

100%

Kosińska K.

Kwartalnik Filmowy

|

2013

|

nr 81

236-239

PL

Kosińska omawia książkę Pauliny Kwiatkowskiej "Somatografia. Ciało w obrazie filmowym" (2011). Kwiatkowska, przywołując koncepcje Gilles’a Deleuze’a (kino obrazu-ruchu, kino obrazu-czasu) i Rolanda Barthes’a (trzeci sens), analizuje zwrotną relację między ciałem a płaszczyzną obrazu, w który ciało to zostało wkomponowane. Pojęcie somatografii ma wskazywać właśnie na sposoby wpisywania ciała w obraz. Przyjmując taką perspektywę badawczą, Kwiatkowska przedstawia w swej książce analizy pięciu filmów – istotnych z punktu widzenia praktyk somatograficznych – z przełomu lat 50. i 60. XX w.

EN

Kosińska reviews Paulina Kwiatkowska’s book 'Somatografia. Ciało w obrazie filmowym' (Somatography. The Body in Film Image', 2011). Kwiatkowska, using the ideas of Gilles Deleuze (cinema of movement-image, cinema of time-image) and Roland Barthes (third sense), analyses the feedback relationship between the body and the image plane, in which the body has been incorporated. The concept of somatography is to show the ways of incorporating the body into the image. By adopting such a research perspective, Kwiatkowska presents in her book analyses of five films from the late 1950s and 1960s, that are relevant to the practice of somatography.

3

Świat mężczyzn dla mężczyzn

100%

Kosińska K.

Kwartalnik Filmowy

|

2014

|

nr 85

250-256

PL

Autorka recenzuje książkę Sebastiana Jagielskiego „Maskarady męskości. Pragnienie homospołeczne w polskim kinie fabularnym” (2013) – monumentalną pracę poświęconą sposobom i trybom kodowania homoerotycznych obrazów i pragnień w polskim filmie fabularnym od okresu międzywojennego po kinematografię współczesną. Książka Jagielskiego to propozycja ożywcza, pionierska i prowokująca nowe sposoby postrzegania kanonicznych polskich filmów. Autor sytuuje swoje analizy w szerokim kontekście społecznym, kulturowym i politycznym, oferując czytelnikom kompletną wizję sposobów, na jakie pragnienie homospołeczne i homoerotyczne funkcjonuje w polskiej kulturze jako całości.

EN

Kosińska reviews Sebastian Jagielski’s book „Maskarady męskości. Pragnienie homospołeczne w polskim kinie fabularnym” [„Masquerades of Masculinity. Homosocial Desire in Polish Cinema”] (2013), a monumental work concerning the ways and modes of coding homoerotic images and desires in Polish feature films from the interwar cinema to the most recent examples. Jagielski’s book is fresh, pioneering, provoking new ways of seeing the canonical Polish cinema. Author places his analysis in social, cultural and political context of Polish reality giving its readers a complete vision of the ways homosocial and homerotic desire functions in Polish culture as a whole.

4

That Which is Absent. Accounts and memories of women from the Warsaw Uprising as ready-made but not used film scenarios

100%

Kosińska K.

Kwartalnik Filmowy

|

2013

|

nr Special Issue - Polish Film Scholars on Polish Cinema

257-282

EN

In Polish feature films about the Warsaw Uprising there are no women. They of course appear as nurses, civilians or liaison officers. But they are always part of the background, seen, but not looking, symbolic in their presence, and never the active heroines; always serving, and never independent or autonomous. If they are the heroines of the drama, then they are part of someone else’s drama, and are not given a voice of their own. Their narratives and accounts of life, even everyday life, are left unsaid, hidden behind grand and epic narratives of the heroes. The article is about women’s "micro-narratives", the memories of women who lived in Warsaw and participated in the Warsaw Uprising in 1944. The memories give us a chance to see the Uprising in a different light, one that includes the women’s perspective and experience of the Uprising. Women's accounts, due to their graphic nature and their uniqueness appear to be ready-made but not used film scenarios.