Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 Polish Journal of Surgery

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Hemihepatektomia po chemioterapii jako skuteczna metoda leczenia pierwotnego chłoniaka wątroby: opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

100%

Skulimowski A. , Hogendorf P. , Poznańska G. , Smolewski P. , Strzelczyk J. , Durczynski A.

tom 89(5)

54-58

Chłoniaki nieziarnicze (NHL) są nowotworami zbudowanymi z heterogennej grupy komórek B i limfocytów T. Chłoniak rozlany z dużych komórek B (DLBCL), który jest najczęstszym typem chłoniaka nieziarniczego, stanowi w przybliżeniu 0–40% wszystkich przypadków NHL. Jednak pierwotna lokalizacja chłoniaka nieziarniczego występuje rzadko i stanowi 0,01% przypadków. Biorąc pod uwagę specyfikę tej lokalizacji oraz brak szeroko zakrojonych randomizowanych badań, problem wyboru opcji terapeutycznej w leczeniu DLBCL z pierwotnym zajęciem wątroby pozostaje dyskusyjny. Dlatego należy dążyć do konsensusu w sprawie jego leczenia. W niniejszym badaniu opisano przypadek pacjentki z DLBCL z pierwotnym zajęciem wątroby, która była skutecznie leczona przy pomocy chemioterapii i zabiegu operacyjnego. Ponadto dokonano krótkiego przeglądu literatury na temat zastosowania leczenia chirurgicznego pierwotnych chłoniaków nieziarniczych układu pokarmowego. Biorąc pod uwagę nasze doświadczenie oraz dostępne źródła, zabieg chirurgiczny z pooperacyjną chemioterapią wydaje się racjonalną opcją leczenia u pacjentów z ogniskową postacią chłoniaka rozlanego z dużych komórek B z pierwotnym zajęciem wątroby.

Stosunek liczby neutrofilów do limfocytów oraz wskaźnik redukcji kreatyniny pozwalają na przewidzenie dobrej wczesnej czynności przeszczepu nerki u dorosłych

67%

Hogendorf P. , Suska A. , Skulimowski A. , Rut J. , Grochowska M. , Wencel A. , Dziwisz F. , Nowicki M. , Szymański D. , Poznańska G. , Durczyński A. , Strzelczyk J.

Polish Journal of Surgery

2018

tom 90(2)

28-33

Opóźniona funkcja nerki przeszczepionej (DGF) jest częstym powikłaniem po transplantacji nerki. Jest związana z uszkodzeniem niedokrwienno-reperfuzyjnym (IRI). Do patogenezy uszkodzenia niedokrwienno-reperfuzyjnego związanego z opóźnioną funkcją przeszczepu przyczyniają się limfocyty. Materiał i metody: 135 pacjentów rasy kaukaskiej otrzymało przeszczep nerki od zmarłych dawców z bijącym sercem. W celu oceny funkcji przeszczepu pacjenci zostali podzieleni na dwie grupy – pacjentów z eGFR30 w 21. dniu po przeszczepieniu (n = 36) oraz pacjentów z eGFR <30 w 21. dniu po przeszczepieniu (n = 99). Zmierzony został poziomy kreatyniny w surowicy w 1. oraz 2. dniu po przeszczepie oraz przedoperacyjne ilość monocytów, limfocytów, płytek krwi i neutrofilów, jak również proporcje pomiędzy nimi. Wyniki: Stwierdzono statystycznie istotne różnice między grupami eGFR <30 i eGFR 30 w ilości limfocytów (0,36 +/- 0,6 vs -0,016 +/- 0,74; odpowiednio p = 0,004) lnNLR (stosunek neutrofili do limfocytów) (1,27 +/- 0,92 vs 1,73 +/- 1,08; p = 0,016) lnLMR (stosunek limfocytów do monocytów) (1,01 +/- 0,57 vs 0,73 +/- 0,64; p = 0,02), lnPLR (stosunek płytek do limfocytów) (4,97 +/- 0,55 vs 5,26 +/- 0,67; p = 0,023), i CCR 2% (-20,20 +/- 21,55 vs -4,29 +/- 29,62; p = 0,004). W analizie jednowymiarowej, czynniki, takie jak: ilość limfocytów 0,22 (OR = 0,331; 95% CI 0,151–0,728; p = 0,006), LnLMR1,4 (OR = 0,255; 95% CI 0,072–0,903; p = 0,034) były związane z gorszą funkcją przeszczepu, podczas gdy lnNLR 1,05 (OR = 2,653 95% CI 1,1158–6,078; p = 0,021), lnPLR 5,15 (OR = 2,536; 95% CI 1,155–5,566; p = 0,02) i CRR2 (współczynnik redukcji kreatyniny w drugim dniu) (OR = 3,286; 95% CI 1,359 –7,944; p = 0,008) wskazywało na lepszą funkcję przeszczepu. Podsumowanie: Wyższa bezwzględna liczba limfocytów (lnLymphocytes) i lnLMR, a także niższy poziom lnNLR i lnPLR były związane z niższym eGFR w 21. dniu po przeszczepie nerki. W analizie wieloczynnikowej CRR2 w połączeniu z limfocytami lnNLR lub lnPLR umożliwiły wyższą dokładność w identyfikacji pacjentów z nieprawidłową funkcją przeszczepu.