The effect of biopreparation Biochikol 020 PC on linear growth of mycelia of two Rhizoctonia isolates was tested under laboratory conditions along with that of fungicide Baytan Universal 19,5 WS for comparative purposes. Complete retardation of mycelial growth of both isolates was observed in case the application of fungicide Baytan Universal 19,5 WS at the concentration of 0.1% and a considerable growth inhibition was stated at the temperatures of 10°C and 30°C. The effect of seed dressing with the above mentioned preparations on plant infestation by Rhizoctonia fungi was tested in a greenhouse experiment on two cultivars of spring wheat: Banti and Ismena. Baytan Universal 19,5 WS reduced plant infestation especially at the highest soil moisture content of 20 kPa. Biopreparation Biochikol 020 PC and diversification of soil moisture levels did not result in a reduction of wheat infestation rate. This biopreparation stimulated the increase of root mass of both cultivars at moisture content of 20 kPa.
PL
W warunkach laboratoryjnych badano wpływ dwóch zapraw nasiennych: biopreparatu Biochikol 020 PC i fungicydu Baytan Universal 19,5 WS w trzech stężeniach: 0,1%, 0,001% i 0,0001% na izolaty grzybów Rhizoctonia cerealis (RC 24) i R. solani (RS 47). Doświadczenie przeprowadzono w trzech temperaturach: 10°C, 20°C i 30°C. Oceniano przyrost liniowy grzybni dwóch izolatów grzybów z rodzaju Rhizoctonia na pożywce AGZ. W doświadczeniu szklarniowym zastosowano trzy poziomy wilgotności podłoża (20, 30 i 40 kPa) oraz powyższe preparaty w kombinacjach z izolatami grzybów z rodzaju Rhizoctonia dla dwóch odmian pszenicy jarej: Banti i Ismena. Badano wpływ wilgotności podłoża na skuteczność preparatów w ograniczaniu porażenia pszenicy przez izolaty RC 24 i RS 47. Ustalano wysokość siewek, procent porażonych roślin i stopień porażenia w skali 3-stopniowej oraz wysokość dojrzałych roślin, plon i suchą masę korzeni. Stwierdzono ograniczające działanie preparatów w stężeniu 0,1% na wzrost grzybni obu izolatów, przy czym Biochikol 020 PC w mniejszym stopniu hamował ten wzrost niż Baytan Universal 19,5 WS. Największy przyrost grzybni zanotowano w temperaturze 20°C. Odmiana Ismena była porażona w mniejszym procencie przez grzyby rodzaju Rhizoctonia niż odmiana Banti. Najbardziej niekorzystny wpływ na plon obu odmian, wzrost roślin, masę korzeni miał najniższy poziom wilgotności – 40 kPa. Baytan Universal 19,5 WS ograniczał porażenie roślin przez grzyby zwłaszcza przy poziomie wilgotności 20 kPa. Biopreparat Biochikol 020 PC oraz wilgotność podłoża nie wpłynęły istotnie na zmniejszenie stopnia porażenia pszenicy. Preparat ten stymulował wzrost masy korzeni obu odmian przy wilgotności 20 kPa.
The incidence of winter wheat stem base diseases: Fusarium foot rot (Fusarium spp.), eyespot (Ramulispora herpotrichoides), sharp eyespot (Rhizoctonia spp.) and take-all (Gaeumannomyces graminis) in the years 1999–2003 was assessed in this study. Previous crops were barley and oilseed rape. Eyespot occurred on the greatest percentage of plants throughout the whole period of the study. In 2000–2003 a deficiency of rainfall was observed, especially at the time of increased water requirements of plants.
PL
W latach 1999–2003 oceniano występowanie chorób podsuszkowych pszenicy ozimej uprawianej po dwóch przedplonach: jęczmieniu jarym i rzepaku ozimym. Występowanie fuzaryjnej zgorzeli podstawy źdźbła (Fusarium spp.), łamliwości źdźbła (Ramulispora herpotrichoides), ostrej plamistości oczkowej (Rhizoctonia spp.) i zgorzeli podstawy źdźbła (Gaeumannomyces graminis) określano na dolnych międzywęźlach źdźbeł. Łamliwość źdźbła wystąpiła w największym nasileniuw 2002 r. na polupo jęczmieniu, a w pozostałych latach jej występowanie było podobne po obuprzedplonach. Największy odsetek roślin z objawami fuzariozy zanotowano na stanowiskupo rzepakuw 1999r. Porażenie pszenicy przez grzyby z rodzaju Rhizoctonia było największe na polach po jęczmieniuw latach 2001 i 2002, a zgorzel podstawy źdźbła wystąpiła w najmniejszym nasileniu w całym badanym okresie. Występowaniuchorób podsuszkowych sprzyjały niedobór opadów w okresie wiosennym i wczesnoletnim i towarzyszące mu wysokie temperatury, szczególnie w latach 2002–2003.
In this study the pathogenicity of Rhizoctonia spp. isolates towards wheat seedlings in laboratory and greenhouse conditions was evaluated. In both experiments seven features were examined: plant height, roots weight, the percentage of infected stems and leaf sheaths and also the degree of stem and leaf sheaths infection. Isolates R1, R29, R39 and R59 were the most pathogenic. Percentage of infected stems ranged from 25.3 to 82.5 and roots from 35 to 82.3. The amplification of internal transcribed spacer regions (ITS1 and ITS2) between 18S, 5.8S and 28S rRNA genes and sequence analysis of these regions have been shown to be sufficiently variable to resolve two Rhizoctonia species. Random amplified polymorphic DNA (RAPD) was used to assess genetic variability among isolates. The suitability of RAPD method for isolates differentiation at intraspecific level was shown. Using seven arbitrary primers in polymerase chain reaction (PCR) thirty-three RAPD markers were generated. Clustering analysis from RAPD data resolved two groups of R. cerealis isolates at the 36% similarity level. Moreover, significant associations between molecular markers and pathogenicity of R. cerealis isolates were found.
PL
W prezentowanych badaniach oceniano patogeniczność izolatów Rhizoctonia spp. w stosunku do siewek pszenicy w warunkach laboratoryjnych i szklarniowych. W obu doświadczeniach badano 7 cech: wysokość roślin, masę korzeni, procent porażonych łodyg i pochew liściowych oraz stopień porażenia łodygi i pochwy liściowej. Najbardziej patogeniczne okazały się izolaty R1, R29, R39 i R59. Procent porażonych łodyg mieścił się w zakresie od 25.3 do 82.5, a procent porażonych korzeni od 35 do 82.3. Wykazano, że amplifikacja wewnętrznych transkrybowanych sekwencji rozdzielających (ITS1 i ITS2) geny kodujące 18S, 5.8S i 28S rRNAoraz analiza sekwencyjna tych regionów wystarczyły do rozróżnienia dwóch gatunków rodzaju Rhizoctonia. Losowo amplifikowany polimorficzny DNA (RAPD) wykorzystano do oceny zróżnicowania genetycznego między izolatami. Potwierdzono użyteczność metody RAPD w różnicowaniu izolatów na poziomie wewnątrzgatunkowym. Po zastosowaniu siedmiu losowych starterów w łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR) uzyskano 33 markery RAPD. W wyniku analizy klasterów danych uzyskanych w reakcjach RAPD wyodrębniono dwie grupy izolatów R. cerealis na poziomie podobieństwa równym 36%. Ponadto, znaleziono istotne związki pomiędzy markerami molekularnymi a patogenicznością izolatów R. cerealis.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.