Jedną z kluczowych decyzji, jakie władze muszą podjąć w obliczu zagrożenia wojną, jest decyzja o finansowaniu działań wojennych. Najpowszechniejszymi metodami są podatki oraz zadłużenie. Praca koncentruje się na finansowaniu działań wojennych obligacjami wojennymi i opłacalnością inwestycji w te obligacje z punktu widzenia inwestorów. Badania wykazały, że strony konfliktu na początku działań wojennych mogą tanio pozyskać finansowanie. W miarę rozwoju konfliktu, rentowność obligacji rośnie, ale do pewnego poziomu. Po przekroczeniu pewnego progu nie zauważono wzrostu rentowności. Zjawisko to wytłumaczono efektem klienteli, czyli zróżnicowania grup, które nabywają instrumenty finansowe. Pierwsze emisje obligacji wojennych obejmowane są głównie przez inwestorów szukających zysku oraz tzw. „popyt patriotyczny”. W miarę rozwoju konfliktu rośnie ryzyko i utrzymuje się jedynie popyt patriotyczny. Drugą zaobserwowaną prawidłowością jest fakt, że nieopłacalne jest inwestowanie w obligacje wojenne. Obligacje wojenne znajdują się poniżej linii CAPM, co jest nieefektywnością. Nieefektywność ta wynika z popytu patriotycznego, czyli z nabywania obligacji przez obywateli, dla których chęć zysku ma drugorzędne znaczenie. Z analizy wynika także, że kraje, na terenie których nie toczą się działania wojenne, mają większą szanse na spłacenie zobowiązań. Jest to logiczne, ponieważ gospodarki krajów, które nie są zniszczone, mają większą możliwość spłaty zobowiązań. Sygnalizuje to jednak, że rynek obligacji wojennych nie jest efektywny. Inwestorzy powinni uwzględnić taką sytuację w swoich oczekiwaniach i żądać wyższej rentowności obligacji, co jednak nie miało miejsca. Kolejną prawidłowością jaką zauważono, jest fakt, że obligacje nie sygnalizują na początku konfliktu, która strona konfliktu ma większe szanse na wygraną.
EN
When facing the threat of war, one of the critical decisions the authorities are obliged to take concerns war finance. The most common methods are taxation and debt. The work addresses financing war through war bonds and the profitability of investments in these bonds from investors’ perspectives. Research has shown that parties to a conflict at the beginning of warfare can obtain cheap financing. As the conflict develops, bond yields increase but only to a certain level. Once a certain threshold is exceeded, there is no increase in the yield. The phenomenon was explained by the clientele effect, i.e., the differentiation of groups that purchase financial instruments. The first issuances of war bonds are mainly covered by investors seeking profit and the so-called "patriotic demand". As the conflict develops, the risk increases, and only patriotic demand persists. The second regularity observed is that it is unprofitable to invest in war bonds. It appears inefficient since war bonds are below the CAPM line. The inefficiency results from patriotic demand, namely when bonds are purchased by citizens whose desire for profit is of secondary importance. The analysis also shows that countries, where no warfare is taking place are more likely to discharge their obligations. That is logical, as economies of not destroyed countries are more likely to repay their liabilities. However, it indicates that the war bond market is not efficient. Investors should consider their expectations and request higher bond yields, which has not happened so far. Another regularity noted is that, at the beginning of the conflict, bonds do not signal which side to the conflict has a better chance of winning.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.