Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

OBOWIĄZEK INFORMACYJNY ORAZ OBOWIĄZEK TERMINOWEGO POWIADOMIENIA UBEZPIECZYCIELA O WYPADKU W UMOWIE UBEZPIECZENIA DÓBR KULTURY

100%

Gredka-Ligarska I.

|

2020

|

tom 2

|

nr XX

303-318

EN

This study is devoted to the disclosure obligation and the duty to timely notify the insurer of an accident under insurance contracts relating to cultural objects. The examined problem is presented from theoretical and practical perspective. The analysis is based on the example of insurance contracts relating to exhibits belonging to museums and lent for temporary exhibitions, both home and abroad. The choice of that type of contract was not random because in museum practice such agreements are often concluded and they are vital for museums’ financial interests. It is also explained that an insurance contract covering lent exhibits most frequently takes the form of an insurance contract for account of another entity. The legal construction of such contracts is outlined, and it is explained how to avoid complications which the construction implies in practice. The article discusses legal aspects of risk declaration, notification of changes to the risk and the duty to timely notify the insurer of an accident. It also includes practical recommendations on optimal implementation of such duties by museums, i.e. in a manner protecting the museums’ financial interest. In summary, the author postulates to amend Art. 818 § 3 of the Civil Code, which, in its current version, uses the term, “accordingly” in reference to the reduction of benefit. The term is imprecise and gives rise to interpretative problems as well as serious complications in application of the provision of Art. 818 § 3 of the Civil Code in practice.

PL

W niniejszym opracowaniu przybliżono obowiązek informacyjny oraz obowiązek terminowego powiadomienia ubezpieczyciela o wypadku, występujący w umowie ubezpieczenia dóbr kultury. Badane zagadnienie przedstawione zostało w ujęciu teoretycznym oraz praktycznym. Analiza prowadzona była na przykładzie umowy ubezpieczenia muzealiów, stanowiących własność muzeum i użyczanych na wystawy czasowe, zarówno krajowe jak i zagraniczne. Wybór tej umowy nie był przypadkowy, albowiem w praktyce muzealnej często dochodzi do zawierania takich umów i mają one doniosłe znaczenie z punktu widzenia interesów majątkowych muzeów. Wyjaśniono również, iż umowa ubezpieczenia użyczanych muzealiów w praktyce najczęściej zawierana jest jako umowa ubezpieczenia na cudzy rachunek. Przybliżono konstrukcję prawną takiej umowy i wyjaśniono, jak uchronić się przed komplikacjami, jakie wywołuje ona w praktyce. W treści artykułu zaprezentowane zostały prawne aspekty deklaracji ryzyka, notyfikacji zmian ryzyka oraz obowiązku terminowego powiadomienia ubezpieczyciela o wypadku. Sformułowane zostały również praktyczne zalecenia co do realizacji tych obowiązków przez muzea w sposób optymalny, tj. chroniący interes majątkowy muzeum. W podsumowaniu zgłoszono postulat nowelizacji art. 818 § 3 k.c., który w obecnym brzmieniu posługuje się terminem ,,odpowiednie” zmniejszenie świadczenia. Termin ten jest nieprecyzyjny i wywołuje trudności interpretacyjne oraz poważne komplikacje w stosowaniu przepisu art. 818 § 3 k.c. w praktyce.

2

Uprawnienie do wypowiadania umów o zakazie konkurencji w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu Covid-19. Uwagi de lege lata i de lege ferenda

100%

Gredka-Ligarska I.

|

nr XXI

465-477

EN

In Art. 15 gf of the Act of 2 March 2020 on special solutions relating to the prevention, counteraction and combatting COVID-19, other infectious diseases and the resulting crisis situations, the legislator introduced a right to terminate non-competition agreements. The purpose of this article is to examine if that right does not interfere excessively with the interests of employees, mandatories and contractors, and if it does not disturb the balance between the parties to non-competition agreements. The research problem is analysed on several levels. The constitutional approach is adopted (in terms of compatibility with: the principle of a democratic state ruled by law; principle of proportionality; principle of equality before the law). Also, interpretation of the examined provisions is presented and complexities it may trigger in practice. Conclusions of the performed analysis are a basis for the presented amendment proposals intended to mitigate the negative consequences of the examined provisions.

PL

W art. 15 gf ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych wprowadzone zostało uprawnienie do wypowiadania umów o zakazie konkurencji. Celem artykułu jest zbadanie, czy uprawnienie to nie ingeruje nadmiernie w interesy pracowników, zleceniobiorców oraz wykonawców i czy nie zaburza równowagi pomiędzy stronami umowy o zakazie konkurencji. Analiza zagadnienia badawczego została przeprowadzona w kilku płaszczyznach. Zaprezentowano ujęcie konstytucyjne (badanie zgodności z: zasadą demokratycznego państwa prawnego; zasadą proporcjonalności; zasadą równości wobec prawa). Przedstawiono również wykładnię badanej regulacji oraz komplikacje, jakie może wywoływać w praktyce. Wnioski płynące z przeprowadzonej analizy stały się podstawą do zgłoszenia propozycji zmian, mających na celu złagodzenie negatywnych skutków badanej regulacji.

3

Przeciwdziałanie dyskryminacji płacowej – kilka uwag o projektowanej nowelizacji art. 943 § 2 k.p. oraz o projektowanej dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wzmocnienia stosowania zasady równości wynagrodzeń dla kobiet i mężczyzn za taką samą pracę lub pracę o takiej samej wartości za pośrednictwem mechanizmów przejrzystości wynagrodzeń oraz mechanizmów egzekwowania

100%

Gredka-Ligarska I.

|

nr XXI

281-298

EN

: In July 2020, a Parliamentary draft bill was brought before the Polish Sejm amending the Act – Civil Code (print no. 463). Currently, the legislative process concerning that draft is underway. The draft proposes to expand the definition of mobbing – as specified in Art. 943 § 2 of the Labour Code – by adding a provision under which mobbing would also consist in persistent and long-term differentiating the level of pay on grounds of an employee’s sex. The intention of the authors is to strengthen the legal instruments guaranteeing respect for the principle of equal rights for women with regard to pay for equal work or work of equal value. At the same time, in March 2021 – at the EU level – a legislative procedure was initiated in respect of the Directive of the European Parliament and of the Council to strengthen the application of the principle of equal pay for equal work or work of equal value between men and women through pay transparency and enforcement mechanisms. This article discusses the legal solutions expressed in the draft amendment to Art. 943 § 2 of the Labour Code and in the proposed Equal Pay Directive. The article is an attempt to answer the question if the introduction of the proposed regimes will eliminate or at least reduce pay discrimination on grounds of sex.

PL

W lipcu 2020 r. do polskiego Sejmu wniesiony został poselski projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy (druk nr 463). Obecnie proces legislacyjny dotyczący tego projektu jest w toku. Projekt zakłada rozszerzenie – zawartej w art. 943 § 2 Kodeksu pracy – definicji mobbingu, poprzez dodanie regulacji, zgodnie z którą mobbing stanowić będzie również uporczywe i długotrwałe różnicowanie wysokości wynagrodzenia ze względu na płeć pracownika. Celem projektodawców jest wzmocnienie instrumentów prawnych zapewniających respektowanie zasady równouprawnienia kobiet w zakresie wynagrodzenia za taką samą pracę lub pracę takiej samej wartości. Tymczasem w marcu 2021 r. – na poziomie unijnym – wdrożono procedurę prawodawczą, dotyczącą dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wzmocnienia stosowania zasady równości wynagrodzeń dla kobiet i mężczyzn za taką samą pracę lub pracę o takiej samej wartości za pośrednictwem mechanizmów przejrzystości wynagrodzeń oraz mechanizmów egzekwowania. W niniejszym artykule przybliżono rozwiązania prawne zawarte w projekcie nowelizacji art. 943 § 2 Kodeksu pracy oraz w projektowanej dyrektywie w sprawie równości wynagrodzeń. Podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy wprowadzenie planowanych regulacji pozwoli wyeliminować lub przynajmniej ograniczyć dyskryminację płacową ze względu na płeć.

4

Sytuacja prawna pracowników muzeów w przypadkach łączenia muzeów z innymi instytucjami kultury

100%

Gredka-Ligarska I.

|

tom 63

144-149

PL

Łączenie instytucji kultury – w tym muzeów – w praktyce nierzadko budzi emocje i jest przedmiotem kontrowersji, o których donoszą media. Po stronie pracowników łączonych instytucji mogą pojawić się obawy dotyczące zatrudnienia u nowego pracodawcy. Połączenie muzeum z innym muzeum lub z inną instytucją kultury, niebędącą muzeum w sensie prawnym, kwalifikowane jest jako przejście zakładu pracy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy. Niniejszy artykuł został poświęcony sytuacji prawnej pracowników łączonych muzeów. Główna część opracowania koncentruje się na uprawnieniach pracowników związanych z przejściem zakładu pracy na innego pracodawcę i odpowiada na pytanie, czy interesy pracowników w takich przypadkach są należycie zabezpieczone. Rozważania na temat sytuacji pracowników de lege lata doprowadziły do sformułowania wniosków de lege ferenda. Wydaje się bowiem, że ochrona prawna przejmowanych pracowników mogłaby być wzmocniona.