Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wczesne wyniki resekcji wątroby techniką laparoskopową

100%

Stranek M. , Pędziwiatr M. , Radkowiak D. , Zychowicz A. , Budzyński P. , Major P. , Budzyński A.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

tom 88(1)

33-43

PL

Celem pracy było przedstawienie wczesnych wyników resekcji wątroby techniką laparoskopową. Materiał i metodyka. Przeprowadzono retrospektywną analizę chorych, u których wykonano resekcję wątroby sposobem laparoskopowym. Do analizowanej grupy włączono 23 chorych (11 kobiet i 12 mężczyzn). Średni wiek chorych wyniósł 61,3 lat (37-83 lat). U 15 chorych powodem kwalifikacji do zabiegu były przerzuty do wątroby raka jelita grubego, u 1 przerzut raka sutka, u 5 chorych pierwotny nowotwór wątroby. Pozostałych 2 chorych zakwalifikowano do resekcji wątroby w celu poszerzenia marginesu operacyjnego z powodu raka pęcherzyka żółciowego rozpoznanego w trakcie oceny patomorfologicznej preparatu po laparoskopowej cholecystektomii, pierwotnie wykonanej ze wskazań innych niż onkologiczne. Wyniki. U 11 chorych wykonano hemihepatektomię (9 prawostronnych i 2 lewostronne), u pozostałych 12 chorych mniejsze zabiegi resekcyjne (5 metastazektomię, 4 nieanatomiczne resekcje wątroby, u 1 bisegmentektomię, 2 resekcje łożyska pęcherzyka żółciowego). Średni czas zabiegu wyniósł 275 min (65-600 min). Średnia wielkość usuniętych guzów wyniosła 28 mm (7-55 mm). W trzech przypadkach wystąpiła konieczność konwersji do laparotomii spowodowana nadmiernym krwawieniem z miąższu wątroby. Powikłania pooperacyjne stwierdzono u 4 chorych (17,4%). Mediana czasu hospitalizacji wyniosła 6 dni (2 – 130 dni). Jeden chory (4,3%) został ponownie rehospitalizowany z powodu ropnia podwątrobowego i wymagał ponownej operacji. U wszystkich chorych w naszej grupie ocena histopatologiczna potwierdziła radykalność zabiegu (R0). Wniosek. Laparoskopowe resekcje wątroby wydają się być interesującą alternatywą dla leczenia zmian ogniskowych w wątrobie.

2

The knowledge of Polish medical students about digital rectal examination

100%

Trzeciak K. , Chłopaś K. , Kacprzyk A. , Stefura T. , Nowakowski M. , Pędziwiatr M. , Major P.

|

nr 1

3

Laparoskopowe resekcje żołądka z usunięciem preparatu przez usta w leczeniu guzów śródściennych żołądka

100%

Stanek M. , Major P. , Wierdak M. , Pędziwiatr M. , Radkowiak D. , Zychowicz A. , Budzyński A.

|

tom 89(1)

16-21

PL

Cel: Celem pracy jest przedstawienie doświadczeń i wczesnych wyników leczenia guzów żołądka z zastosowaniem techniki usunięcia preparatu operacyjnego przez usta (POSE - per oral specimen extraction).. Materiał i Metodyka: Przeprowadzono retrospektywną analizę leczenia chorych, u których wykonano klinową resekcję żołądka techniką laparoskopową z powodu podejrzenia nowotworu podścieliskowego przewodu pokarmowego (GIST). W okresie tym operowano sposobem laparoskopowym 50 chorych z powodu podejrzenia GIST żołądka. U 12 chorych materiał pooperacyjny usunięto przez usta przy pomocy endoskopu (POSE). U pozostałych 38 chorych preparat usunięto przez minilaparotomię. Średni wiek chorych leczonych techniką POSE wyniósł 65,6 lat (48 – 81 lat). W grupie tej znalazło się 9 kobiet oraz 3 mężczyzn. Wyniki: Średni czas zabiegu z użyciem techniki POSE wyniósł 92,5 min (40 – 160). Wielkość usuniętych zmian wahała się od 14 mm do 40 mm (średnio 25 mm). Czas pobytu po zabiegu w oddziale chirurgicznym chorych leczonych techniką POSE wyniósł średnio 3,2 dnia (od 2 do 8 dni). Jeden chory (8,3%) wymagał dłuższego pobytu (hospitalizacja 8-dniowa) ze względu na obecność zbiornika płynowego w okolicy miejsca szycia ściany żołądka. Chorego tego leczono zachowawczo. U jednego chorego (8,3%) stwierdzono infekcję rany pooperacyjnej (rany w pępku po trokarze optycznym). U wszystkich chorych w naszej grupie ocena histopatologiczna potwierdziła radykalność zabiegu (R0). Wnioski: Wydaje się, że technika POSE jest kolejnym etapem rozwoju chirurgii małoinwazyjnej, który może stanowić pośrednie ogniwo w rozwoju technik operacyjnych przez naturalne otwory ciała. Usuwanie preparatu przez usta jest efektowną, skuteczną i bezpieczną metodą, posiadającą jednak wiele ograniczeń.

4

Kolonoskopia w ramach Programu Badań Przesiewowych raka jelita grubego – czy może być właściwie przeprowadzona przez rezydenta chirurgii ogólnej?

100%

Matyja M. , Pasternak A. , Wysocki M. , Pędziwiatr M. , Szura M. , Rembiasz K.

|

tom 90(5)

6-12

PL

WPROWADZENIE: Kolonoskopię uznaje się za złoty standard badań przesiewowych w kierunku raka jelita grubego (RJG). Trening endoskopowy jest podstawowym elementem programu specjalizacji w zakresie chirurgii ogólnej. Pacjenci powinni otrzymywać świadczenia medyczne najwyższej jakości, co nie zmienia faktu, że rezydenci muszą również nabierać doświadczenia. Celem naszego badania była ocena skuteczności kolonoskopii wykonywanych przez rezydentów chirurgii ogólnej z porównaniem wskaźników jakości pomiędzy lekarzami specjalistami i lekarzami w trakcie specjalizacji. MATERIAŁY I METODY: Analiza objęła 6384 pacjentów w wieku od 40 do 65 lat, którzy zostali poddani przesiewowemu badaniu kolonoskopowemu w okresie od października 2014 r. do lutego 2018 r. Pacjentów podzielono na dwie grupy: w grupie pierwszej pacjenci byli badani przez rezydentów, w grupie drugiej – przez specjalistów chirurgii ogólnej. Pomiędzy grupami porównano wskaźniki jakości badania, takie jak osiągalność kątnicy (cecal intubation rate, CIR), współczynnik wykrywalności gruczolaków (adenoma detection rate, ADR) i poziom tolerancji pacjenta. WYNIKI: Grupa pierwsza obejmowała 2268 (35,53%) pacjentów, a grupa druga – 4116 (64,47%). Całkowita osiągalność kątnicy (CIR) wynosiła 95,99% i była równa w obu grupach (p = 0,994). Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy w wykrywalności gruczolaków (ADR), która to wynosiła 29,3% w grupie rezydentów i 27,66% w grupie specjalistów (p = 0,203). Tolerancję badania oceniono jako bardzo dobrą (w skali 4-stopniowej) w 78,98% przypadków w grupie specjalistów i 75,18% w grupie rezydentów (p < 0,001). WNIOSKI: Przy założeniu właściwego środowiska do nauki rezydenci są w stanie wykonywać wysokiej jakości przesiewowe badania kolonoskopowe, muszą jednakże stale doskonalić swoją technikę, aby zwiększyć tolerancję badania przez pacjenta i osiągnąć biegłość specjalisty.

5

Surgical care in Poland after COVID-19 outbreak: a national survey

94%

Stefura T. , Rymarowicz J. , Wysocki M. , Szeliga J. , Wallner G. , Pędziwiatr M. , Nowakowski M. , Major P. , Stefura T. , Rymarowicz J. , Wysocki M. , Szeliga J. , Wallner G. , Pędziwiatr M. , Nowakowski M. , Major P.

|

6

Elective laparoscopic cholecystectomy – is it safe in the hands of residents during training?

84%

Kisielewski M. , Pędziwiatr M. , Pisarska M. , Major P. , Rubinkiewicz M. , Matłok M. , Migaczewski M. , Budzyński P. , Budzyński A.

|

2015

|

tom 87(9)

429-433

EN

The aim of the study was to assess safety of elective laparoscopic cholecystectomy (LC) performed by residents that are undergoing training in general surgery. Material and methods. A retrospective analysis was conducted on 330 patients operated electively due to cholelithiasis. Patients with acute cholecystitis, choledocholithiasis, undergoing cholecystectomy as a part of more extensive operation and patients with gall-bladder cancer were excluded. Group 1 included patients operated by resident, group 2 – by specialist. Duration of operation, mean blood loss, number of major complications, number of conversions to the open technique and conversions of the operator, reoperations and length of hospital stay were analyzed. Results. Mean operative time overall was 81 min (25 – 170, SD±28.6) and 71 min (30-210, SD±29.1) in groups 1 and 2 respectively (p=0.00009). Mean blood loss in group 1 was 45±68.2 ml and in group 2 – 41±73.4 ml (p=0.23). Six major complications has occurred (1.81%) – 2 (2%) in group 1 and 4 (1.7%) in group 2. 18 cases (15.5%) of conversion of the operator occurred in group 1, and 6 cases (2.6%) of conversion of the operator happened in group 2. Average LOS was 1.9 days in group 1 and 2.3 days in group 2 (p=0.03979). Conlcusions. Elective LC performed by a supervised resident is a safe procedure. Tactics of “conversion of operator” allowed to prevent major complications. Longer LC by residents is natural during the learning curve. Modifications of residency program in the field of laparoscopy may increase its accessibility.

7

Foxp3+ lymphocyte count in Barrett’s esophagus tissue is higher than in infl amedesophageal tissue

84%

Rubinkiewicz M. , Migaczewski M. , Hankus J. , Major P. , Pędziwiatr M. , Budzyński P. , Okoń K. , Budzyński A.

|

8

Randomized Clinical Trial to Compare the Effects of Preoperative Oral Carbohydrate Loading versus Placebo on Insulin Resistance and Cortisol Level after Laparoscopic Cholecystectomy

84%

Pędziwiatr M. , Pisarska M. , Matłok M. , Major P. , Kisielewski M. , Wierdak M. , Natkaniec M. , Budzyński P. , Rubinkiewicz M. , Budzyński A.

|

2015

|

tom 87(8)

402-408

EN

Postoperative insulin resistance, used as a marker of stress response, is clearly an adverse event. It may induce postoperative hyperglycemia, which according to some authors can increase the risk of postoperative complications. One of the elements of modern perioperative care is preoperative administration of oral carbohydrate loading (CHO-loading), which shortens preoperative fasting and reduces insulin resistance. The aim of the study is to establish the influence of CHO-loading on the level of insulin resistance and cortisol in patients undergoing elective laparoscopic cholecystectomy. Material and methods. Patients were randomly allocated to one of 2 groups. The intervention group included 20 patients who received CHO-loading (400 ml Nutricia pre-op®) 2 hours prior surgery. The control group received a placebo (clear water). In every patient blood samples were taken 2 hours prior to surgery, immediately after surgery, and on the 1st postoperative day. Levels and changes in glucose, cortisol and insulin resistance were analyzed in both groups. Results. Although there were differences in the levels of cortisol, insulin, and insulin resistance, no statistically significant differences were observed between groups in every measurement. The length of stay and postoperative complications were comparable in both groups. Conclusions. We believe that CHO-loading is not clinically justified in case of laparoscopic cholecystectomy. No effect on the levels of glucose, insulin resistance and cortisol was observed. Even though such procedure is safe, in our opinion there is no clinical benefit from CHO-loading prior to laparoscopic cholecystectomy.

9

Gastrointestinal obstruction in patients previously treated for ma

67%

Budzyński P. , Pędziwiatr M. , Kenig J. , Lasek A. , Winiarski M. , Major P. , Wałęga P. , Natkaniec M. , Rubinkiewicz M. , Rogala J. , Budzyński A.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

tom 88(2)

93-98

EN

Bowel obstruction is a common condition in acute surgery. Among the patients, those with a history of cancer consist a particular group. Difficulties in preoperative diagnosis – whether obstruction is benign or malignant and limited treatment options in patients with reoccurrence or dissemination of the cancer are typical for this group. The aim of the study was to analyze causes of bowel obstruction in patients with history of radical treatment due to malignancy. Material and methods. Patients with symptoms of bowel obstruction and history of radical treatment for malignancy who were operated in 2nd and 3rd Department of General Surgery JUCM between 2000 and 2014 were included into the study. The patients were divided into 2 groups based on type of mechanical bowel obstruction (group 1 – adhesions, group 2 – malignant process). Results. 128 patients were included into the study – group 1: 67 (52.3%) and group 2: 61 (47.7%). In the second group bowel obstruction was caused by reoccurrence in 25 patients (40.98%) and dissemination in 36 (59.02%). The mean time between onset of the symptoms of bowel obstruction and the end of treatment for the cancer was 3.7 and 4.4 years, respectively in group 1 and 2 (p>0.05). Median time between onset of the symptoms and admission to Emergency Department was significantly longer in patients with malignant bowel obstruction compared to those with adhesions (11.6 ±17.8 days vs 5.1 ± 6.9 days, p=0.01). Considering type of surgery due to bowel obstruction, in first group in most patients (69.2%) bowel resection was not necessary and in the second group creation of jejuno-, ileo- or colostomy was the most common procedure. Morbidity was significantly higher in second group (45.9% vs 28.26%, p<0.05) but there was no difference in mortality (26% vs 24%, p>0.05). In both groups the most common localization of primary malignancy was colon. Conclusions. In analyzed group of patients frequency of bowel obstruction caused by adhesions and malignancy was similar. However, in patients with bowel obstruction caused by malignancy morbidity was significantly higher and duration of symptoms was longer. There was no diagnostic procedure which would allow to differentiate the cause of bowel obstruction preoperatively and the diagnosis was made during the operation.

10

Guidelines for the management of surgical departments in non-uniform hospitals during the COVID-19 pandemic

67%

Mitura K. , Myśliwiec P. , Rogula W. , Solecki M. , Furtak J. P. , Kazanowski M. , Kłęk S. , Nowakowski M. , Pędziwiatr M. , Zawadzki M. , Wallner G. , Sobocki J.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

tom 92(2)

42-53

EN

In the last several weeks we have been witnessing the exponentially progressing pandemic SARS-CoV-2 coronavirus. As the number of people infected with SARS-CoV2 escalates, the problem of surgical management of patients requiring urgent surgery is increasing. Patients infected with SARS-CoV2 virus but with negative test results will appear in general hospitals and may pose a risk to other patients and hospital staff. Health care workers constitutes nearly 17% of infected population in Poland, therefore early identification of infected people becomes a priority to protect human resources and to ensure continuity of the access to a surgical care. Both surgical operations, and endoscopic procedures are considered as interventions with an increased risk of infection. Therefore, determining the algorithm becomes crucial for qualifying patients for surgical treatment, but also to stratify the risk of personnel being infected during surgery and to adequately protect staff. Each hospital should be logistically prepared for the need to perform urgent surgery on a patient with suspected or confirmed infection, including personal protective equipment. Limited availability of the equipment, working under pressure and staff shortages in addition to a highly contagious pathogen necessitate a pragmatic management of human resources in health care. Instant synchronized action is needed, and clear uniform guidelines are essential for the healthcare system to provide citizens with the necessary surgical care while protecting both patients, and staff. This document presents current recommendations regarding surgery during the COVID-19 pandemic in Poland.

11

Effects of bariatric surgery on cardiovascular risk factors among morbidly obese patients

67%

Major P. , Kowalczuk A. , Wysocki M. , Osadnik S. , Pędziwiatr M. , Głuszewska A. , Pisarska M. , Małczak P. , Lasek A. , Kisielewski M. , Budzyński A.

|

tom 89(1)

41-49

EN

Aim of the study: The aim of this study was to evaluate the influence of laparoscopic sleeve gastrectomy and laparoscopic Roux-en-Y gastric by-pass on risk factors of cardiovascular diseases. Material and methods: We analyzed prospectively collected data of patients operated for morbid obesity who were qualified for laparoscopic sleeve gastrectomy (LSG) or laparoscopic Roux-en-Y gastric by-pass (LRYGB). Risk factors for wyłączecardiovascular diseases were assessed with the SCORE scale and both full and hard Framingham cardiovascular risk scores (FCRs). The data were collected on admission and one year after the procedures. We enrolled 264 patients (119 females, 116 males, 40.2±9.9 years old), of whom 117 underwent LRYGB and 118 LSG, respectively. Results: Preoperatively, 12% of patients were in the high-risk category of the SCORE scale, 65% were in the moderate risk category, and 24% were in the low-risk category. The median score of the SCORE scale was 1 (1-2). Lipid-based full FCR was 34.5% (24%-68%) and the hard FCR was 17.5% (10%-52%), while the respective BMI-based FCRs were 59% (31%-84%) and 37% (15%-67%). One year after the procedures, the mean %EBMIL (62.88%±20.02%) and %EWL (53.18%±15.87) were comparable between both procedures. Hypertension treatment was not necessary in 33 patients after LSG and in 55 after LRYGB. Diabetes mellitus remitted in 9 and 29 patients, respectively. Both procedures significantly reduced high and moderate risk prevalence in the SCORE scale in favor of the low risk category. Surgical interventions resulted in significant reductions of FCRs 1 year after surgery ( p<0.001). Conclusions: Both LSG and LRYGB lead to a significant and comparable body mass reduction. Both procedures significantly decrease of the risk of cardiovascular diseases, based on SCORE and Framingham scales.

12

Wytyczne postępowania w oddziałach zabiegowych szpitali niejednoimiennych podczas pandemii COVID-19

67%

Mitura K. , Myśliwiec P. , Rogula W. , Solecki M. , Furtak J. P. , Kazanowski M. , Kłęk S. , Nowakowski M. , Pędziwiatr M. , Zawadzki M. , Wallner G. , Sobocki J.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

tom 92(2)

42-53

PL

Od kilku tygodni jesteśmy uczestnikami wykładniczo postępującej pandemii koronawirusem SARS-CoV-2. Wraz z przyrostem liczby osób zakażonych SARS-CoV-2, narasta problem postępowania chirurgicznego z pacjentami wymagającymi pilnej operacji. W szpitalach innych niż jednoimienne będą pojawiać się osoby zakażone wirusem SARS-CoV-2 z ujemnymi wynikami badań, które mogą stanowić zagrożenie dla innych pacjentów oraz personelu szpitali. Pracownicy ochrony zdrowia stanowią niemal 17% zakażonych Polaków, zatem priorytetem staje się wczesne wychwytywanie osób zakażonych, celem ochrony zasobów ludzkich i zapewnienia ciągłości dostępu do opieki chirurgicznej. Zarówno operacje chirurgiczne, jak i badania oraz zabiegi endoskopowe, są procedurami o podwyższonym ryzyku zakażenia. Zatem kluczowe staje się nie tylko określenie algorytmu kwalifikacji pacjentów do leczenia chirurgicznego, ale także stratyfikacja ryzyka zakażenia personelu podczas operacji i adekwatna ochrona personelu. Każdy szpital powinien być przygotowany organizacyjnie i logistycznie na konieczność przeprowadzenia pilnej operacji u chorego z podejrzeniem lub potwierdzonym zakażeniem, łącznie z zabezpieczeniem środków ochrony indywidualnej. Ograniczona dostępność sprzętu, praca pod presją i braki kadrowe w sytuacji zagrożenia wysoce zakaźnym patogenem zmuszają do pragmatycznego gospodarowania zasobami ludzkimi w ochronie zdrowia. Konieczne są: natychmiastowe, skoordynowane działanie i jasne, jednolite wytyczne, aby system opieki zdrowotnej mógł zapewnić obywatelom niezbędną opiekę chirurgiczną, jednocześnie chroniąc pacjentów i personel. W niniejszym dokumencie przedstawiono aktualne zalecenia dotyczące postępowania chirurgicznego w czasie pandemii COVID-19 w Polsce.

13

Wpływ zabiegów bariatrycznych na czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych u pacjentów z otyłością olbrzymią

67%

Major P. , Kowalczuk A. , Wysocki M. , Osadnik S. , Pędziwiatr M. , Głuszewska A. , Pisarska M. , Małczak P. , Lasek A. , Kisielewski M. , Budzyński A.

|

tom 89(1)

41-49

PL

Cel badania: Celem badania była ocena wpływu laparoskopowej rękawowej resekcji żołądka oraz laparoskopowego wyłączenia żołądkowego typu Roux-en-Y na czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Materiał i metody: Analizowaliśmy prospektywnie zebrane dane dotyczące pacjentów poddawanych leczeniu operacyjnemu z powodu otyłości olbrzymiej, których zakwalifikowano do laparoskopowej rękawowej resekcji żołądka (LSG) lub laparoskopowego wyłączenia żołądkowego typu Roux-en-Y (LRYGB). Czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych oceniano z użyciem karty ryzyka SCORE oraz skali całkowitego ryzyka i ryzyka ciężkich chorób sercowonaczyniowych Framingham (FCR). Dane zebrano przy przyjęciu oraz rok po zabiegu. Do badania włączono 235 pacjentów (119 kobiet i 116 mężczyzn, średnia wieku 40,2 lat+/-9,9 lat), z których 117 zostało poddanych LRYGB, a 118 – LSG. Wyniki: Przed operacją 12% pacjentów znajdowało się w grupie wysokiego ryzyka SCORE, 65% w grupie umiarkowanego ryzyka, a 24% w grupie niskiego ryzyka. Mediana wyniku SCORE wyniosła 1 (1–2). Wynik FCR w oparciu o stężenie lipidów wyniósł 34,5% (24–68%), ryzyko ciężkich chorób wyniosło 17,5% (10–52%), podczas gdy wyniki FCR w oparciu o BMI wyniosły odpowiednio 59% (31–84%) oraz 37% (15–67%). W rok po zabiegu średnie %EBMIL (62,88%+/-20,02%) oraz %EWL (53,18%+/-15,87%) były porównywalne w przypadku obu zabiegów. Łącznie 33 pacjentów po LSG i 55 po LRYGB nie wymagało leczenia przeciwnadciśnieniowego. Obserwowano remisję cukrzycy u odpowiednio 9 i 29 pacjentów. Oba zabiegi znacząco zmniejszyły występowanie wysokiego i umiarkowanego ryzyka SCORE na korzyść niskiego ryzyka. Interwencje chirurgiczne spowodowały znaczące zmniejszenie wyników FCR w rok po zabiegu (p<0,001). Wnioski: Zarówno LSG jak i LRYGB prowadzą do znaczącego i porównywalnego spadku masy ciała.