Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Nauka św. Augustyna o gniewie Boga w "Enarrationes in Psalmos"

100%

Czyżewski B. S.

|

tom 33

315-341

EN

God’s anger appears often in the Bible, especially in the Book of Psalms, a topic which Saint Augustine treated repeatedly in his extensive commentary "Enarrationes in Psalmos". The Bishop of Hippo created his comments on each of the psalms in the form of sermons or written tuition. His work on Psalms had spanned 30 years, and his analysis of God’s anger is based on this Book. He laid out three important aspects, the first connected with finding the cause of that anger. The Bishop explains that the first and chief reason is the sin of man. In the second matter, Augustine emphasizes the difference between God’s anger and human anger. God’s anger is never destructive, but has an educational role and includes a call to conversion. On the contrary, man’s anger, when uncontrolled, leads to self-destruction and harm to others, because anger nurtured in the human heart turns into the deadly sin of hatred. The third issue deals with the relation of God’s anger to his mercy and justice. The Bishop of Hippo concludes that God’s mercy is always stronger than his wrath and justice, especially when humans turn from sin and become new persons dedicated to God.

PL

Temat gniewu Boga pojawia się bardzo często na kartach Pisma Świętego, zwłaszcza w Księdze Psalmów. Ciekawym źródłem, w którym próbuje się wyjaśnić ten biblijny temat, jest niezwykle obszerny komentarz św. Augustyna zatytułowany Enarrationes in Psalmos. Objaśnienia biskupa Hippony do poszczególnych psalmów mają formę kazań i pisanych pouczeń, które powstawały na przestrzeni blisko trzydziestu lat. Św. Augustyn, podejmując temat gniewu Boga w oparciu o psalmy, skupia się na trzech istotnych zagadnieniach. Pierwsze związane jest z podaniem przyczyn tego gniewu, z których za najważniejszą biskup Hippony uznaje grzech człowieka. Następnie autor Objaśnień Psalmów zwraca uwagę na różnicę między gniewem Boga a gniewem człowieka. W przypadku Boga Jego gniew nigdy nie niszczy, przeciwnie, jest wezwaniem do nawrócenia i posiada rolę wychowawczą. Gniew człowieka, kiedy bywa nieopanowany, może prowadzić do zatracenia siebie i niszczenia innych, ponieważ pielęgnowany w ludzkim sercu przeradza się w niebezpieczny grzech nienawiści. W końcu św. Augustyn zastanawia się nad relacją gniewu Boga do Jego miłosierdzia i sprawiedliwości. Dochodzi do wniosku, że miłosierdzie zawsze bierze górę nad Bożym gniewem i sprawiedliwością, zwłaszcza wtedy, gdy człowiek odwraca się od grzechu i staje się nowym człowiekiem całkowicie skierowanym na Boga.

2

Struktura organizacyjna klasztoru tarnateńskiego

100%

Czyżewski B. S.

|

tom 83

271-284

EN

The Regula Tarnantensis (The Rule of Tarn) is an interesting and little-known early Christian writing. Most likely, the monastery for which it was established was located on the River Tarn in south-eastern Gaul, and the Rule itself dates back to the 6th century. This research deals with the organizational structure of the monastery, i.e. functions performed by individual monks and the scope of their tasks. The most important person in that community was the abbot who was responsible to God and people for the functioning of the entire monastery, both in spiritual and organizational terms. Important tasks were also in charge of the prior. He shared some of them with the abbot, such as correcting and disciplining the brethren. Moreover, the prior verified the candidates’ reasons for choosing religious life. The other important officials in the monastery were seniores (seniors), who, among other things, provided spiritual care for candidates for the religious community. There was also a house steward, a librarian, a gardener as well as cellarers in charge of provisions for the community. Further, the Rule lists the typical agricultural tasks of monks: plowmen, reapers, vineyard workers and shepherds.

PL

Ciekawym i mało znanym pismem wczesnochrześcijańskim jest Reguła Tarnateńska. Najprawdopodobniej klasztor, dla którego ona powstała, leżał w południowo-wschodniej Galii, samą zaś Regułę datuje się na VI wiek. Przedmiotem badań jest struktura organizacyjna klasztoru, czyli pełnione w nim funkcje przez poszczególnych mnichów i zakres ich zadań. Najważniejszą osobą w tej wspólnocie był opat, odpowiadał przed Bogiem i ludźmi za funkcjonowanie całego klasztoru, zarówno pod względem duchowym jak i organizacyjnym. Istotne zadania należały również do przeora. Niektóre z nich dzielił z opatem, jak chociażby kontrolowanie i dyscyplinowanie mnichów. Przeor weryfikował też powody, którymi kierowali się kandydaci pragnący podjąć życie zakonne. Byli też w klasztorze seniores (starsi), którzy między innymi sprawowali duchową opiekę nad kandydatami do klasztoru. Spotykamy w klasztorze Tarnateńskim również szafarza, bibliotekarza, ogrodnika, magazynierów, którzy dbali o gospodarcze zaplecze wspólnoty. Reguła wymienia także typowo rolnicze zadania mnichów należące do oracza, żniwiarza, uprawiających winnicę i pasterzy.

3

Reguła Eugipiusza o funkcji opata

100%

Czyżewski B. S.

|

tom 87

71-94

EN

The Regula written for the monastery in Lucullanum by Eugippius (6th c.), although not very original, has some elements that are worth paying attention to. Its author compiled eight rules of the ancient Church, most of which he had drawn from the monastic writings of St. Augustine and the Regula Magistri. In several places he shortened the sources he cited, bearing in mind the specificity of the monastery of which he was the abbot. Noteworthy are the texts about the abbot, to whom Eugippius gave, right after Christ, the highest dignity in the community. He also focused on the responsibility of the abbot for his brethren, both in the formation of their spiritual lives and in the discipline to which they were subjected in order to reach perfection. The originality of Eugippius’ Regula also lies in his “correction” of some texts he “appropriated.” Sometimes this procedure created a certain difficulty, especially with regard to his terminology referring to the abbot. He is not always consistent in using the terms abbas, praepositus and decanus, which means that we are not always able to determine exactly whom Eugippius meant. However, this does not change the fact that the abbot of the monastery in Lucullanum, thanks to the provisions contained in the Regula, was aware of his great responsibility before God and the community he headed.

PL

Reguła napisana dla klasztoru w Lucullanum przez Eugipiusza (VI w.), chociaż nie należy do zbyt oryginalnych, posiada jednak pewne elementy, na które warto zwrócić uwagę. Jej autor dokonał kompilacji ośmiu reguł starożytnego Kościoła, najwięcej zaczerpnął z pism monastycznych św. Augustyna i z Reguły Mistrza. W kilku miejscach skraca cytowane przez siebie źródła, mając na uwadze specyfikę klasztoru, którego był opatem. Godne zauważenia są teksty mówiące o opacie, któremu przyznaje, zaraz po Chrystusie, najwyższą godność we wspólnocie. Zwraca też uwagę na spoczywającą na nim odpowiedzialność za braci, zarówno w dziedzinie formowania ich życia duchowego jak i karności, której są poddawani, by osiągnąć doskonałość. Oryginalność Reguły Eugipiusza polega też na „korekcie” niektórych „przywłaszczonych” przez niego tekstów, co stwarza pewną trudność, zwłaszcza w odniesieniu do sosowanej przez niego terminologii odnoszącej się do opata. Nie zawsze jest konsekwentny w posługiwaniu się terminami abbas, praepositus i decanus, co powoduje, że nie w każdym przypadku jesteśmy w stanie dokładnie określić, kogo tak naprawdę miał na myśli Eugipiusz. Być może mamy do czynienia nie z typową regułą zawierającą przepisy odnoszące się do codziennych praktyk mieszkańców klasztoru św. Seweryna, co raczej zbiór przepisów pochodzących z różnych wczesnochrześcijańskich reguł, które miały służyć jako przewodnik dla opata w Lucullanum.

4

Angelology in the Letters of St. Ambrose of Milan

100%

Czyżewski B. S.

|

tom 88

85-98

EN

In the letters of St. Ambrose of Milan, one can find many interesting theological topics, including motifs related to angelology. According to the bishop, angels were sent by God. They serve God and people, if only for the reason that man is the most important work of the Creator. Angels play an important role as guardians and protectors of people. Although the angelology contained in the letters of the Bishop of Milan is not one of his key topics, it reveals how he perceived the world of angels.

PL

W listach św. Ambrożego z Mediolanu odnaleźć można wiele ciekawych tematów teologicznych, między innymi wątki związane z angelologią. Biskup wierzy, że aniołowie zostali posłani przez Boga, służą Jemu ale też i ludziom, chociażby z tego powodu, że człowiek jest najważniejszym dziełem Stwórcy. Aniołowie, zdaniem Ambrożego, pełnią ważną rolę stróżów i opiekunów względem ludzi. Chociaż zawarta w listach biskupa Mediolanu angelologia nie należy do tematów wiodących, to jednak w oparciu o zawarte w nich wypowiedzi można odczytać, w jaki sposób postrzegał on świat aniołów.

5

Mariusz Szram, Wokół osoby i myśli Orygenesa (Lublin: Wydawnictwo KUL 2021)

100%

Czyżewski B. S.

|

tom 40

|

nr 1

301-302

EN

Book review: Mariusz Szram, Wokół osoby i myśli Orygenesa (Lublin: Wydawnictwo KUL 2021). Ss. 477. 55 PLN. ISBN 978-83-8061-928-9

PL

Recenzja książki: Ks. Mariusz Szram, Wokół osoby i myśli Orygenesa (Lublin: Wydawnictwo KUL 2021). Ss. 477. 55 PLN. ISBN 978-83-8061-928-9

6

Akty homoseksualne w ocenie pisarzy wczesnochrześcijańskich

100%

Czyżewski B. S.

|

nr 1

335-351

EN

The Fathers of the Church, apart from problems of a doctrinal nature, gave their opinions on homosexual acts. They did not devote separate works to them, rather they were occasional voices, which does not mean that this problem did not exist and was ignored in the early Christian Church. The evaluation of homosexual acts most frequently appeared in patristic literature in relation to comments on biblical texts that mentioned such behaviours and has always been negative. Moreover, this subject occasionally occurs in monastic rules, in which homosexuality was unequivocally condemned. The present paper analyses these texts of the early Christian writers Eastern and Western Church that provide moral evaluations of homosexual acts.

PL

Pisarze wczesnochrześcijańscy, oprócz poruszania problemów natury doktrynalnej i egzegetycznej, wypowiadali się także na tematy etyczne, a wśród nich dokonywali oceny aktów homoseksualnych. Nie poświęcili im osobnych dzieł, raczej były to głosy okazjonalne, co nie oznacza, że w Kościele pierwszych wieków problem ten nie istniał i go bagatelizowano. Najczęściej ocena aktów homoseksualnych pojawiała się w literaturze patrystycznej w związku z komentowaniem tekstów biblijnych, w których tego rodzaju zachowania były wspominane, i zawsze była zdecydowanie negatywna. Temat ten występuje także w regułach zakonnych, w których jednoznacznie homoseksualizm był potępiany. W artykule zostaną zanalizowane teksty wybranych pisarzy Kościoła wschodniego i zachodniego, w których dokonują oni oceny moralnej aktów homoseksualnych.