Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
|
2016
|
tom 51
99-112
EN
This article examines the theoretical category of political symbols as proposed and developed by Eric Voegelin. The main focus is the usefulness of political symbols for politics, political analysis, and law. The original element of this study is a description of the genesis of the concept with a special focus on Voegelin’s early works, which are rarely mentioned in other similar analyses. The study concludes that political symbols are a theoretical tool that opens new avenues of research and can facilitate public dialogue in modern societies. Voegelin’s political symbols overcome the division into religion and ideologies. Moreover, the theory avoids some of the pitfalls that are characteristic of Carl Schmitt’s philosophy and enables a more nuanced analysis than the one based on the Huntingtonian category of civilizations.
PL
Poniższy artykuł stanowi refleksję nad zastosowaniem teoretycznej kategorii symboli politycznych w ujęciu Erica Voegelina do badań politologicznych oraz praktycznych problemów współczesnego prawa i polityki. Oryginalny wkład badawczy tego tekstu stanowi przy tym prześledzenie rozwoju koncepcji symboli politycznych u Voegelina i skupienie się na wczesnych, rzadko opisywanych tekstach tegoż autora. Konkluzją jest obserwacja, iż voegelinowska kategoria symboli politycznych to narzędzie znacznie powiększające nasze możliwości poznawcze i otwierające nowe pola dialogu społecznego. Kategoria ta przezwycięża bowiem nieprzystający już w pełni do współczesnej polityki podział na religie i ideologie, a równocześnie unika problemów charakterystycznych dla myśli politycznej Carla Schmitta i pozwala na bardziej szczegółową analizę niż upraszczające huntingtonowskie pojęcie cywilizacji.
|
|
tom 28
134-148
EN
This study examines the correlation between democracy and external confidence in governments in 54 states. The aim of the study is to test the hypothesis that the greater the number of citizens who display extreme confidence in government, the worse the quality of democracy. This finding argues against confirms of the propositions of Robert Putman.
PL
Badanie analizuje związek między demokracją a skrajnym zaufaniem do rząduw 54 państwach. Hipoteza, jaka jest testowana mówi, że im większa liczba obywateli, którzy mają skrajne zaufanie do rządu w danym państwie, tym mniej to państwo jest demokratyczne; tym samym podważa ona pewne propozycje Roberta Putmana.
|
|
nr 4
7-18
PL
Artykuł opisuje metodologiczne podejścia Erica Voegelina oraz Leo Straussa w zakresie studiów nad historią myśli politycznej, zwłaszcza zaś historią zachodniej myśli politycznej. Artykuł stawia tezę, iż obaj myśliciele oddalają się od głównego nurtu metodologicznego, który jest obecnie reprezentowany przede wszystkim przez przedstawicieli kontekstualizmu. W swoich poszukiwaniach obaj podążają jednak zupełnie odmiennymi drogami. Voegelin skupia się na badaniu symboli politycznych i ich zakorzenienia w metafizycznych doświadczeniach ludzi je tworzących. Strauss natomiast bada raczej odwieczne pytania filozofii, stosuje też pojęcie klasycznej dyskursywnej racjonalności jako kryterium oceny odpowiedzi na kluczowe zagadnienia filozoficzne. Obaj myśliciele różnią się też w sposobie postrzegania roli filozofa polityki. Dla Voegelina miałby on/ona konserwować lub współtworzyć swego rodzaju wiary polityczne. Dla Straussa zaś filozof to nauczyciel politycznie rozwiniętej młodzieży, a przede wszystkim obrońca samej filozofii, jako najszlachetniejszej formy działalności umysłowej. W końcowej części artykuł opisuje znaczenie obu autorów dla współczesnej myśli politycznej.
EN
The paper summarizes the nature of Eric Voegelin’s and Leo Strauss’s methodological approaches to the study of the history of political thought, in particular, the Western political thought. The paper concludes that in both cases the thinkers stray away from the mainstream, which is currently represented by contextualism. However, in their dissenting voices both authors take very different routes. Voegelin focuses on political symbols which are grounded in the metaphysical experience of their creators, and Strauss focuses on the perennial question of philosophy and classical, discursive rationality as the criterion of philosophical inquiry. They also differ in their opinions on the role of the political philosopher. For Voegelin, the philosopher is a defender or a co-creator of political creeds. For Strauss s/he is mainly the educator of politically savvy youths and, above all, the defender of philosophy as the most noble pursuit of the mind. The paper concludes by pointing out the importance and prominence of both thinkers.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.