Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Rozprawa i jej regulacje w odwoławczym postępowaniu podatkowym a jej praktyczne zastosowanie

100%

Wesołowska A.

Acta Iuris Stetinensis

|

2013

|

nr 4

103 - 116

PL

Do postępowania podatkowego w roku 2007 włączono rozprawę podatkową, którą należy uznać za szczególną formę postępowania dowodowego. Niestety nie często wykorzystuje się tę instytucję, a powodem jest to, że rozprawa może odbywać się wyłącznie w postępowaniu podatkowym w trakcie postępowania odwoławczego. Analiza istoty postępowania dowodowego przed organem pierwszej i drugiej instancji prowadzi do wniosku, że przeprowadzenie rozprawy na etapie postępowania dowodowego przed organem pierwszej instancji byłoby uzasadnione i korzystne, gdyż konfrontacja uczestników postępowania, zeznań, wyjaśnień, opinii, analiz i dokonania kwalifikacji prawnej przeprowadzonych wniosków dowodowych w stosunku do obowiązujących przepisów dotyczyłaby zasadniczych dla danej sprawy ustaleń, a tym samym byłaby trafna i pomocna w realizacji zasady prawdy obiektywnej, której przestrzeganie służy zasadniczym celom prowadzonych postępowań.

EN

The 2007 tax procedure included a tax hearing , which is a particular kind of hearing of evidence. Alas, this institution is seldom used since the hearing can only take place in a tax procedure during appeal proceedings. The analysis of the essence of the hearing of evidence proceedings before the body of first and second instance leads to the conclusion that conducting such procedure at the hearing of evidence stage before the body of first instance would be justifiable and beneficial, since confrontation of participants of the proceeding , testimonies, opinions and analysis, as well as performing a legal qualification of motions as to evidence conducted in respect to existing regulations, would apply to basic findings in a particular case. Furthermore, such proceedings would be helpful in implementation of the principle of objective truth obeying of which is the primary focus of any procedure.

2

Realizacja zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa w postępowaniu podatkowym na przykładzie wybranego orzecznictwa

100%

Wesołowska A.

Acta Iuris Stetinensis

|

2011

|

nr 2

87 - 100

EN

The intensify reliance rule nation to the state’s organs is one of the most integralwhich compliance is fundamental base properly execution tax proceedings. Tax organsoften refer that points of view laws and courts in polish law system do not have obligatorycharacter what makes court’s judgment committed with tax organs only in one case(in which it has been issued). However, abuse that assertion led to omit court’s judgmentduring tax organ cases. On the base of issued court’s judgments I will show how tax organs should behaveto fully realize the intensify reliance rule. In practice this means that tax organs usuallyrefer only for their beneficial sentences. In case that sentence is unfavorable for tax officethey often refer that sentence was issued only in one individual case and can not beapplication in other one.

3

Nowelizacja art. 119 § 3 Kodeksu Karnego Skarbowego chroni prawo własności właściciela rzeczy podlegającej przepadkowi, a nie będącego sprawcą czynu zabronionego

63%

Wesołowska A. , Rosicki P.

Acta Iuris Stetinensis

|

2012

|

nr 3

51 - 62

EN

Amendment of Penal Fiscal Code protects the property right of owner of the implements subject to forfeit, not being the author of forbidden deed. The Constitutional Tribunal has decreed about inconsistency between the Constituion and the provision regarding two-year time to submit a claim concerning the unjustified enrichment of the owner of the implement subject to forfeit. This provision was in effect also when the owner for reasons beyond his control did now know about the vested claim. Alteration of art. 119 § 3 as the realisation of obligation of adapting the provisions to the decree of the Constiutional Tribunal from 10th May 2011 regarding the two to ten years extension of the period of time for the owner to submit a claim against State Treasury concerning the unjustified enrichment in connection with decree of forfeiture of implements not being the property of the author earns a full approval. First of all it enhances the protection of property right giving claim opportunities to the owners of the implements subject to forfeiture, eliminating as well the possibility to carry out enforcement proceeding by tax offices concerning the tax payers' property when the two year legal time period passes, increasing for the owner not being the author of the forbidden deed up to 10 years, the possibility to recover the property in case of its forfeiture. At the same time the analysis of the decree and the legal insitutions linked with it may lead to initiation of other positive changes in regulations, which could result in limitation of taking legal actions against State Treasury concerning the unjustified enrichment, and quicker, favourabale closure of legal proceedings which is connected with reduction of the amount of the legal costs incurred by parties involved.

PL

Nowelizacja Kodeksu Karnego Skarbowego chroni prawo własności właściciela rzeczy podlegającej przepadkowi, a nie będącego sprawcą czynu zabronionego. Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją przepisu, dotyczącego dwuletniego terminu do wniesienia roszczenia z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia właściciela przedmiotu, który podlega przepadkowi w prawie karnym-skarbowym. Przy czym termin ten obowiązywał również wówczas, gdy właściciel przedmiotu z przyczyn od siebie niezależnych nie wiedział o przysługującym mu roszczeniu. Zmiana 119 § 3 KKS stanowiąca wykonanie obowiązku dostosowania przepisów do Wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 10 maja 2010 roku polegająca na wydłużeniu terminu z dwóch lat do dziesięciu na wystąpienie z roszczeniem z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia względem Skarbu Państwa w związku z orzeczeniem przepadku przedmiotów niebędących własnością sprawcy przez właściciela tych rzeczy zasługuję na pełną aprobatę. Przede wszystkim służy ochronie własności, otwierając możliwości roszczeniowe dla właścicieli rzeczy podlegających przepadkowi, eliminując przy tym możliwość przeprowadzania egzekucji przez urzędy skarbowe z majątku podatników w przypadku upływu ustawowego terminu dwóch lat, zwiększając jednocześnie do lat dziesięciu możliwość odzyskania majątku, w przypadku jego utraty przez właściciela niebędącego sprawcą. Jednocześnie analiza prezentowanego wyroku i instytucji prawnych z nim związanych może przyczynić się do zainicjowania kolejnych korzystnych zmian przepisów, które wpłynąć mogą na ograniczenie występowania z roszczeniami o bezpodstawne wzbogacenie przeciw Skarbowi Państwa, a tym samym wcześniejsze, korzystne zakończenia prowadzonych postępowań, co wiąże się ze zmniejszeniem kosztów procesowych ponoszonych przez strony.