Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Dobrodziejstwo inwentarza po nowelizacji Kodeksu cywilnego z 2015 r. – aspekty materialnoprawne

100%

Księżak P.

Kwartalnik Prawa Prywatnego

|

2015

|

tom 24

|

nr 4

875-910

EN

With the passing of a new act on 20 March 2015 (effective 18 October 2015), concerning the amendment to the Civil Code and certain other acts (Dziennik Ustaw [Journal of Laws] 2015, item 539), changes were made to several regulations of liability for estate debts. The key change is the replacement of the principle of unlimited liability by that of the benefit of inventory (i.e. liability is limited to the extent of the value of the inherited assets). Within six months from the day on which the heir became aware of his appointment to inheritance, he may reject the inheritance, accept it with full liability for debts, or accept it with the benefit of inventory. In the absence of a declaration within the specified period, the result is tantamount to accepting the inheritance with the benefit of inventory. The amendment must be seen as justified, as it prevents an array of unjust rulings which could result from the passivity of the frequently unaware heirs. Simultaneously, the act introduces a new procedure (the inventory list), which will function alongside the already extant inventory of the estate, which is prepared by the court executive officer. The inventory list is a private document prepared by the heir, the legatee or the executor of the estate and does not incur any costs. The list is filed with a court and the information about the filing is published on the court’s website. The heir is obliged to pay the estate debts in accordance with the filed inventory. In this aspect also, the amendment must be seen as justified. Unfortunately, the regulations of liability for estate debts still contain numerous fundamental gaps, which may critically endanger the interests both of heirs and of the creditors of the inheritance. First and foremost, no procedures exist for the liquidation of inheritance or for calling upon the creditors. Worse still, there is no regulation of the order in which the estate debts are to be paid. The heir is liable for the payment of estate debts in due manner, but the aforesaid manner is not expressly specified. This leads to the conclusion that further, essential changes must be made to the regulations of liability for estate debts.

2

Rolnik jako twórca – prawnoautorska ochrona dzieła sztuki rolnej

100%

Księżak P.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2018

|

tom 1

|

nr 1-2

108-114

PL

Utworem w świetle prawa polskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Twórcy utworu przysługują prawa autorskie. Podobnie rozumie się przedmiot prawa autorskiego w wielu państwach. Działalność rolnicza (tj. przede wszystkim hodowla zwierząt i uprawa roślin) nie ma co do zasady charakteru twórczego, lecz stanowi zespół typowych, powtarzalnych czynności. W pewnych sytuacjach, np. w małych gospodarstwach agroturystycznych, działalność rolnika może wykazywać jednak charakter indywidualny i twórczy. Polegać to może np. na odpowiednim kształtowaniu krajobrazu czy tworzenia wyjątkowego gospodarstwa o historycznym wyglądzie. Taka twórcza działalność może podlegać prawnoautorskiej ochronie.

EN

Under Polish law, a piece of work is any manifestation of creative activity of individual nature, established in any form, regardless of its value, purpose and manner of expression. The author of a piece of work is entitled to copyright. The subject matter of copyright is similarly defined in many countries. As a rule, agricultural activity (i.e., primarily animal husbandry and plant cultivation) is not creative in nature, but constitutes a set of typical, repetitive activities. However, in certain cases, such as with small agritourism farms, the farmer’s activity may be of individual and creative nature. This may involve, for example, appropriate landscaping or creating a unique farm with historically accurate design. Such creative activity may be protected by copyright.

3

Wybory Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w latach 1998-2020

100%

Księżak P.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2020

|

tom 3

|

nr 1(5)

103-127

PL

Od wejścia w życie Konstytucji RP Zgromadzanie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego pięciokrotnie dokonało wyboru kandydatów, spośród których Prezydent powołał Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. Sposób głosowania, mimo zmieniającego się otoczenia normatywnego, był przez cały czas podobny i składał się z dwóch etapów. Najpierw miało miejsce tzw. głosowanie indykacyjne, służące wskazaniu kandydatów na kandydatów, później przez oddanie jednego głosu na kandydata, spośród wskazanych w pierwszym głosowaniu, który wyraził zgodę na kandydowanie. W głosowaniach tych nie istniała możliwość głosowania przeciw kandydatowi ani wstrzymania się od głosu (z wyjątkiem patowego głosowania w 2004 r.). W konsekwencji przyjętego sposobu głosowania, kandydaci na każdym Zgromadzeniu Ogólnym Sędziów Sądu Najwyższego uzyskali liczbę głosów, których suma odpowiadała liczbie oddanych głosów ważnych. Powodowało to, że na liście kandydatów najwyżej jeden kandydat legitymował się poparciem ponad połowy głosujących i niemożliwe było, by pozostali kandydaci uzyskali ponad 50% głosów. W wyborach w roku 1998 r. żaden kandydat przedstawiony Prezydentowi nie uzyskał ponad połowy głosów. W wyborach w 1998 r. kandydat części sędziów, który uzyskał najmniej głosów, nie został przedstawiony Prezydentowi. We wszystkich pozostałych wyborach (2004 r., 2010 r., 2014 r., 2020 r.) kandydaci wszystkich głosujących sędziów zostali przedstawieni Prezydentowi – innymi słowy reprezentanci 100% głosujących sędziów byli wśród kandydatów, spośród których Prezydent dokonywał wyboru. W żadnym Zgromadzeniu Ogólnym Sędziów Sądu Najwyższego nie doszło do podjęcia odrębnych uchwał nad poszczególnymi kandydatami. W żadnym Zgromadzeniu Ogólnym Sędziów Sądu Najwyższego nie doszło do podjęcia uchwały końcowej, zatwierdzającej wcześniejszy wybór kandydatów i służącej przedstawieniu Prezydentowi kandydatur zgodnie z art. 183 ust. 3 Konstytucji RP. Przedstawienie Prezydentowi wyłonionych kandydatów następowało poprzez techniczną czynność Przewodniczącego Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego przekazania dokumentów Prezydentowi. Prezydent w latach 1998, 2004, 2010, 2014 powołał na stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego tego z przedstawionych mu kandydatów, który uzyskał największą liczbę głosów. W 2020 r. Prezydent powołał kandydatkę, która uzyskała drugi w kolejności wynik głosowania.

EN

Since the entry into force of the Constitution of the Republic of Poland, the General Assembly of Judges of the Supreme Court has selected five candidates from among themselves whom the President appointed the First President of the Supreme Court. The voting method, despite the changing normative environment, was similar at all times and consisted of two stages. First, there was the so-called an indicative vote to identify the candidates for candidates, then by casting one vote for a candidate from among those indicated in the first vote who consented to be a candidate. In these votes, it was not possible to vote against the candidate or abstain from voting (except for the stalemate in 2004). As a result of the adopted voting method, the candidates at each General Assembly of the Supreme Court of Judges obtained the number of votes equal to the number of valid votes cast. As a result, on the list of candidates, at most one candidate had the support of more than half of the voters, and it was impossible for the other candidates to obtain over 50% of the votes. In the 1998 elections, none of the candidates presented to the President obtained more than half of the votes. In the 1998 elections, the candidate of some of the judges who obtained the least votes was not presented to the President. In all other elections (2004, 2010, 2014, 2020) the candidates of all voting judges were presented to the President – in other words, representatives of 100% of the voting judges were among the candidates from which the President selected the First President of the Supreme Court. No separate resolutions on individual candidates were adopted in any of the General Assembly of Supreme Court Judges. No final resolution was adopted in any General Assembly of Supreme Court Judges approving the earlier selection of candidates and serving to present candidates to the President in accordance with Art. 183 paragraph 3 of the Polish Constitution. Selected candidates were presented to the President by way of a technical act of the Chairman of the General Assembly of the Supreme Court of Justice, that is by handing over the documents to the President of Poland. In the years 1998, 2004, 2010 and 2014, the President appointed the candidate who obtained the highest number of votes to the position of the First President of the Supreme Court. In 2020, the President appointed a candidate who obtained the second-best result of the vote.

4

Glosa do wyroku SN z dnia 14 listopada 2013 r., II CSK 104/13, OSNC 2014, nr 7–8, poz. 82

100%

Księżak P.

|

tom XCIV (94)

171-177

5

My, Naród? Konstytucjonalizacja sztucznej inteligencji, czyli o potrzebie przemodelowania założeń ustrojowych

100%

Księżak P.

Przegląd Sejmowy

|

2021

|

nr 4(165)

65-87

EN

The development of artificial intelligence raises many ethical and legal challenges. The discussion concerns mainly the issues of competition and consumer protection law, personal data protection law, civil liability, contract law, however the key issue, so far neglected in the literature, may be the problem of systemic nature connected with the question of the necessity to regulate AI at the constitutional level. Such a need arises from the recognition of the role that AI will soon play in the state and society. Safeguarding human rights will require the introduction of a fundamental norm that expresses the idea of the superior position of humans over machines (autonomous systems). However, such a seemingly obvious norm, understood literally, is not at all certain when superhuman efficiency (also intellectual) of machines is taken into account. As a consequence, such a norm – derived from human dignity – may stand in unresolvable opposition to the needs of the technological system. The search for a new constitutional model that responds to these challenges should begin today.

6

Prawa Asimova, czyli science fiction jako fundament nowego prawa cywilnego

63%

Księżak P. , Wojtczak S.

Forum Prawnicze

|

2020

|

nr 4 (60)

57-70

EN

On the 16 th of February 2017 the European Parliament by the Resolution 2015/2103(INL) called on the European Commission to elaborate new solutions based on civil law that could respond to the rapid present-day development of robotics and AI. The Resolution indicates Asimov’s Laws as one of the bases of civil law rules on robotics. The authors of the article analyse whether, taking the professional legal perspective, the Laws may really play such a role adequately. Their analysis reveals that because of many reasons the Laws are not good instruments for drafting legal rules. Even if the Laws are treated as very general ethical recommendations they rather cause confusions and unsolvable problems than give real directives. The authors speculate that referring to them was an expression of attachment of the EP to the old androidal paradigm of robotics assumed decades ago and still strongly present in popular culture.