Ambiguity concerning the systematics and nomenclature of the subfamily Kalanchoideae has been observed in the family Crassulaceae. In the history of research on representatives of the above-mentioned systematic group, there have been two opposing viewpoints aiming at either the establishment of separate genera Bryophyllum, Kalanchoë and Kitchingia or combining all the species into one genus Kalanchoë divided into subgenera (Bryophyllum, Calophygia, Kalanchoë) or sections (Bryophyllum, Kalanchoë (Eukalanchoë) and Kitchingia or Bryophyllum, and Kalanchoë. According to the analysis of various morphological, anatomical, embryological, karyological, phytogeographical, molecular genetics researches, it is challenging to establish the three genera in the subfamily Kalanchoideae due to the existence of intermediate species. Taking also into account the results of his own research, the author of the present work postulates that the most appropriate taxonomic approach is to recognize one genus Kalanchoë with the division into three sections: Bryophyllum, Kalanchoë and Kitchingia. The names of two of these sections correspond with the previously adopted names of the genera, thus referring to the initial stages of research concerning this subfamily.
PL
W rodzinie Crassulaceae dostrzega się niejednoznaczne traktowanie systematyki i nomenklatury podrodziny Kalanchoideae. W ciągu całej historii badań nad przedstawicielami wymienionej grupy systematycznej istniały dwa przeciwne poglądy dotyczące wydzielania samodzielnych rodzajów Bryophyllum, Kalanchoë i Kitchingia lub zmierzające do połączenia wszystkich gatunków w jeden rodzaj Kalanchoë z podziałem na podrodzaje Bryophyllum, Calophygia, Kalanchoë lub sekcje Bryophyllum, Kalanchoë (Eukalanchoë), Kitchingia lub Bryophyllum, Kalanchoë. Na podstawie analizy wielu badań: morfologicznych, fitosocjologicznych, anatomicznych, kariologicznych, molekularno-genetycznych itp. – trudno jest w podrodzinie Kalanchoideae wydzielić trzy rodzaje ze względu na istnienie gatunków pośrednich. Autor wymienionej pracy uważa, że najbardziej właściwym systemem taksonomicznym wymienionej podrodziny jest uznanie jednego rodzaju Kalanchoë z podziałem na trzy sekcje: Bryophyllum, Eukalanchoë i Kitchingia. Nazwy dwóch sekcji odpowiadają nazwom wcześniej przyjętych rodzajów, zostawiając ślad pierwszych etapów w rozwoju tej podrodziny.
The structure of Kalanchoё pumila Bak. was studied with the use of stereoscopic, light, scanning and transmission electron microscopy. It was found that the chlorenchymatic tissue was divided into subepidermal small-celled mesophyll and large-celled (water transporting, CAM type) mesophyll, placed in the central part of the leaf. The mesophyll structure and its cell ultrastructure indicate C3 photosynthesis in this taxon, whereas CAM photosynthesis, being an adaptive syndrome, is induced by external factors. Three groups of xeromorphic traits were observed in the structure of K. pumila leaves, related to: 1) storing water in the ground and epidermal tissues, 2) decreased transpiration (the closing of stomata during heat), 3) avoiding excess insolation of the mesophyll and overheating of the leaf (striated cuticula, anthocyan pigments, tannin storage). The last two groups of xeromorphic traits also include thickening of the outer walls of cuticular cells, a thick-layered cuticula, and the presence of epicuticular wax and calcium carbonate deposits. Microchannels which enhance transpiration effi ciency in developing K. pumila leaves were found in the vicinity of anticlinal walls in the outer walls of epidermal cells. Calcium deposits produced on the leaf surfaces protect them in extreme conditions. Adaptive traits in the structure of K. pumila leaves are conservative and they confi rm the relations between this taxon and the conditions in their native land.
PL
Przy zastosowaniu mikroskopii stereoskopowej, świetlnej oraz skaningowej i transmisyjnej elektronowej badano strukturę liści Kalanchoё pumila Bak. Stwierdzono, że tkanka chlorenchymatyczna w liściach jest podzielona na mezofi l drobnokomórkowy subepidermalny oraz mezofi l wielkokomórkowy (wodonośny, typu CAM) położony w środkowej części liścia. Budowa mezofi lu i ultrastruktura jego komórek wskazuje na C3 typ fotosyntezy u tego taksonu, a fotosynteza typu CAM, jako syndrom przystosowawczy, indukowana jest czynnikami zewnętrznymi. W strukturze liści K. pumila zaobserwowano trzy grupy cech kseromorfi cznych związanych z: 1) magazynowaniem wody w tkance miękiszowej i epidermalnej, 2) obniżeniem transpiracji (zamknięcie aparatów szparkowych w czasie upału), 3) ze zmniejszeniem nasłonecznienia mezofi lu i przegrzewania liścia (prążkowana kutykula, występowanie barwników antocyjanowych, gromadzenie substancji garbnikowych). Dwie ostatnie grupy cech kseromorfi cznych obejmują ponadto: zgrubienie zewnętrznej ściany komórek skórki, grubowarstwową kutykulę, występowanie wosku epikutykularnego oraz złogów węglanu wapnia. W sąsiedztwie ścian antyklinalnych w zewnętrznych ścianach komórek epidermy wykazano obecność mikrokanalików, które niewątpliwie zwiększają zdolność wyparowania wody w rozwijających się liściach roślin K. pumila w czasie wegetacji. Jednakże wyprodukowane na powierzchni liści osady wapienne chronią te organy w warunkach ekstremalnych. Cechy adaptacyjne występujące w strukturze liści K. pumila są konserwatywne i potwierdzają związek tego taksonu z warunkami występowania w ojczyźnie.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.