Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 Piwowarczyk M.

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

A Critique of Immanent Realism - the Separation Argument

100%

Piwowarczyk M.

tom 22

nr 4

109-130

In the article I formulate a version of the separation argument against immanent realism. The argument has been known since Plato’s Parmenides. Its gist consists in the thesis that if universals were immanent (wholly present) in individuals, universals would be separated from themselves, which is absurd. The argument is underestimated nowadays, because separation is usually conceived in spatial terms. Immanent realists treat universals as properties of objects and point to the fact that properties exist in space in a different way than objects do. This peculiarity of properties is supposed to allow them to be separated from themselves. I try to show that separation should be regarded as a special form of ontological independence, and in that case the argument cannot be refuted. This kind of dependence is called “inseparability” and was introduced into ontological discourse by Roman Ingarden. An object x is inseparable from an object y iff it belongs to the essence of x that x exists with y within an absolute whole. I do not define the notion of absolute whole but try to explicate it by pointing to the difference between wholes such as subjects modified by their properties and wholes composed of interdependent subjects of properties. A subject and its properties make up an absolute whole, whereas ontologically interdependent subjects of properties make up only higher-order wholes. It seems very plausible that every object is inseparable from itself (inseparability is reflexive) - every object must make up an absolute whole with itself. But if a universal is immanent in different objects, then either it must be separated from itself, or these objects are inseparable. Both consequences are unacceptable. We cannot refute this version of the separation argument by appealing to a specific spatial 152 Abstracts status of properties, because no spatial concepts are involved in the theory of inseparability.

Trudności nominalizmu tropowego – problem fundamentów podobieństwa i różnicy numerycznej

100%

Piwowarczyk M.

nr 3

45-61

One of the objections against trope nominalism is that tropes, contrary to the declarations of the their proponents, must be complex, which opens the road to a regress that can only be stopped by accepting some universals. The complexity of tropes is supposed to arise from the fact that the relation of resemblance and the relation of numerical difference, which occur between perfectly resembling tropes, must have separate foundations which are components of tropes themselves. These foundations again stand in resemblance and difference relations, thus they are also complex, and so on. In this article, I discuss this problem and try to refute the arguments of the opponents of trope nominalism. As a point of reference I take Paweł Rojek’s paper „Regresy podobieństwa. Podwójny relacyjny argument przeciw nominalizmowi tropowemu” [Resemblance regresses. A double argument against trope nominalism], which in an original way links together the various objections against trope nominalism. The structure of my article is as follows: first I briefly characterize trope nominalism and indicate what I have in common with this position. Then I characterize relations, in particular the resemblance relation, and then I present Rojek’s argument. Then I try to show that the argument for the complexity of tropes presupposes the principle of the identity of indiscernibles, which is rejected by nominalists. In the penultimate section, I point out that particularity is not a component of a trope, but a way in which a trope constitutes reality.

Jeden z zarzutów wobec nominalizmu tropowego głosi, że tropy, wbrew deklaracjom ich zwolenników, muszą być złożone, co otwiera drogę do regresu, który da się zatrzymać, tylko przyjmując jakieś powszechniki. Złożoność tropów ma wynikać z tego, że relacja podobieństwa i relacja różnicy numerycznej, które zachodzą między doskonale podobnymi tropami, muszą mieć osobne fundamenty, stanowiące składniki tropów. Te fundamenty znów stoją w relacjach podobieństwa i różnicy, co generuje regres. W niniejszym artykule przyglądam się temu problemowi i próbuję odpierać argumentację przeciwników nominalizmu tropowego. Za punkt odniesienia czynię artykuł Pawła Rojka „Regresy podobieństwa. Podwójny relacyjny argument przeciw nominalizmowi tropowemu”, który w oryginalny sposób łączy ze sobą rożne zarzuty przeciw nominalizmowi tropowemu. Struktura mojego tekstu jest następująca: najpierw krótko charakteryzuję nominalizm tropowy i wskazuję, co mnie łączy z tym stanowiskiem (nie mogę bez zastrzeżeń określić siebie jako zwolennika nominalizmu tropowego). Następnie podaję charakterystykę relacji, w szczególności relacji podobieństwa, a potem przedstawiam argument Pawła Rojka. W kolejnym paragrafie staram się pokazać, że argument za złożonością tropów zakłada zasadę identyczności nieodróżnialnych, którą nominalista tropowy odrzuca. W przedostatniej sekcji wskazuję, że jednostkowość nie jest składnikiem tropu, lecz sposobem, w jaki trop konstytuuje rzeczywistość.