The paper presents the methods for fire identification using low-resolution space images obtained from Terra Modis and NOAA satellites. There are lots of algorithms to identify potentially "fire pixels" (PF). They are based on the assessment of temperature in spectral ranges from 3.5–4 to 10.5–11.5 microns. One of the problematic aspects in the Fire Detection Method using low-resolution space images is "Cloud and Water Masking". To identify "fire pixels", it is important to exclude from the analysis fragments of images that are covered with clouds and occupied by water objects. Identification of pixels in which one or more fires are actively burning at the time of passing over the Earth is the basis of the algorithm for detecting potentially "fire pixels". The algorithm requires a significant increase in radiation in the range of 4 micrometers, as well as on the observed radiation in the range of 11 micrometers. The algorithm investigates each pixel in a scene that is assigned one of the following classes as a result: lack of data, cloud, water, potentially fire or uncertain. The pixels that lack actual data are immediately classified as "missing data (NULL)" and excluded from further consideration. Cloud and water pixels, defined by the cloud masking technique and water objects, belong to cloud and water classes, respectively. The fire detection algorithm investigates only those pixels of the Earth's surface that are classified as potentially fire or uncertain. The method was implemented using the Visual Programming Tool PowerBuilder in the data processing system of Erdas Imaging. As a result of the use of the identification method, fires in the Chornobyl exclusion zone, steppe fires and fires at gas wells were detected. Using the method of satellite fire identification is essential for the prompt detection of fires for remote forests or steppes that are poorly controlled by ground monitoring methods.
PL
W artykule przedstawiono metody identyfikacji pożarów przy wykorzystaniu niskorozdzielczych zdjęć satelitarnych uzyskanych z satelitów Terra Modis i NOAA. Istnieje wiele algorytmów służących do identyfikacji potencjalnych "pikseli pożaru". Opierają się one na ocenie temperatury w zakresach spektralnych od 3,5–4 do 10,5–11,5 mikronów. Jednym z problematycznych aspektów metody detekcji pożarów z wykorzystaniem zdjęć satelitarnych o niskiej rozdzielczości jest "maskowanie przez chmury i wodę". Aby zidentyfikować „piksele pożaru” należy wykluczyć z analizy fragmenty zdjęć pokryte chmurami oraz zajęte przez obiekty wodne. Podstawą algorytmu do wykrywania potencjalnych „pikseli pożaru” jest identyfikacja pikseli, w których, w momencie przelotu nad Ziemią, aktywny jest jeden lub większa liczba pożarów. Do prawidłowej pracy, algorytm wymaga znacznego wzrostu poziomu promieniowania w zakresie 4 oraz 11 mikrometrów. Algorytm analizuje każdy piksel zdjęcia i w rezultacie przypisuje mu jedną z następujących klas: brak danych, chmura, woda, potencjalny pożar lub niepewny. Piksele, którym nie są przypisane rzeczywiste dane, są natychmiast klasyfikowane jako "brakujące dane (NULL)" i wyłączane z dalszej analizy. Piksele należące do chmur i wody, określone dzięki technice maskowania chmur i obiektów wodnych, zaliczane są odpowiednio do klas chmur i wody. Algorytm detekcji pożaru bada tylko te piksele powierzchni Ziemi, które zostały zaklasyfikowane jako potencjalny pożar lub niepewne. Metoda została zaimplementowana przy użyciu Visual Programming Tool PowerBuilder w systemie przetwarzania danych firmy Erdas Imaging. W wyniku zastosowania metody, wykryto pożary w czarnobylskiej strefie zamkniętej, pożary stepów oraz pożary przy odwiertach gazowych. Zastosowanie metody satelitarnej identyfikacji pożarów jest niezbędne do szybkiego wykrywania pożarów w odległych lasach lub stepach, które są słabo kontrolowane przez naziemne metody monitoringu.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.