PL
 |
EN
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 26

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
1
Content available Duch Hamleta na szklanym ekranie
100%
Kwiatkowska A.
Polonistyka. Innowacje
|
2016
|
nr 4
155-166
EN
Every adaptation for the screen, film adaptation or a play put on stage includes the elements of interpretation of a literary work and determines the particular way it is interpreted. To illustrate this notion, the article introduces film adaptations of Shakespeare’s Hamlet. Big-screen versions of Hamlet directed by Laurence Olivier, Alan Dent, Akira Kurosawa, John Gielgud, Bill Colleran, Grigori Kozincew and Franco Zeffirelli are referred to in the text. Particular attention is given to the character analysis of Hamlet’s father’s ghost, variously depicted in the following film adaptations of the Shakespearean drama.
PL
Każda ekranizacja, adaptacja filmowa lub wystawienie na scenie zawiera w sobie elementy interpretacji dzieła literackiego i determinuje określony sposób jego odczytania. Artykuł prezentuje to na przykładzie ekranizacji i adaptacji Hamleta Szekspira. W tekście przywołano dzieła filmowe takich twórców jak Laurence Olivier, Alan Dent, Akira Kurosawa, John Gielgud, Bill Colleran, Grigori Kozincew i Franco Zeffirelli. Ze szczególną uwagą omówiona została postać ojca Hamleta, różnorodnie przedstawiania w kolejnych ekranizacjach szekspirowskiego dramatu.
2
Content available Dwujęzyczność w twórczości Jana Kochanowskiego
100%
Kwiatkowska A.
Forum Poetyki
|
2015
|
nr 2
80-91
EN
Jan Kochanowski was a bilingual artist– he wrote poems in both Latin and Polish. The choice of language in his work is determined by the circumstances in which particular works arose (in his Paduan period he wrote in Latin, after his return to Poland he turned to his native language) as well as the subject matter he deals with in different texts. A comparison of his foricoenia and fraszkas or Latin elegies and Polish songs demonstrates that he uses both languages to express a range of emotions and both allow him to employ diverse literary conventions.
PL
Jan Kochanowski był twórcą dwujęzycznym – pisał po łacinie i po polsku. Wybór języka w jego twórczości determinowany jest okolicznościami powstawania utworów (w okresie padewskim tworzy po łacinie, po powrocie do Polski sięga po język ojczysty) oraz tematyka, jaką podejmuje w kolejnych tekstach. Porównanie Foricoeniów i Fraszek czy łacińskich elegii i polskich pieśni pokazuje, że oba języki służą poecie do wyrażania różnych emocji i pozwalają uruchomić inne konwencje literackie.
3
Content available Gapienie się a prawo głosu. O przemianach obrazu niepełnosprawności we współczesnej polskiej literaturze dla dzieci
100%
Kwiatkowska A.
Przestrzenie Teorii
|
2020
|
nr 34
325-344
EN
The article analyses the way in which disability is portrayed in contemporary Polish literature for children, with a particular emphasis on the latest literature. Rosemarie Garland-Thomson’s theory of the baroque stare is applied in the analysis and allows the reconstruction of a network of stares in which the disabled are entangled, and also to reconstruct the place attributed to them in society. In a number of texts, a confrontation with onlookers turns out to be an introduction to a dialogue that gives a disabled person a chance to express their feelings and needs. However, the increasingly common portrayal of disability in the social category does not free literature from stereotypes.
4
Content available Poezja dla dzieci po przełomie ‘56
100%
Kwiatkowska A.
Polonistyka. Innowacje
|
2016
|
nr 3
109-122
EN
In the 1950s the poetry for children involves the elements of language poetry (movement in Polish literature characterized by the domination of linguistic forms over fiction), draws on absurdity, and combines the Interbellum period traditions with the tendencies in literature which began after the events of October 1956. These features are manifested in the works of poets who debuted in the second part of the 1950s, as well as in the poems of prior writers, molded by the pre-war culture and the avant-garde tradition. Books with poetry for children in the late 1950s stimulate imagination and respond to children’s needs to experiment with language, test its flexibility and potential. Also, thanks to the enclosed unique illustrations, the books develop aesthetic sensitivity. Despite the ongoing changes in the outside world, the books haven’t lost their relevance and can successfully be used in teaching.
PL
Poezja dla dzieci w latach 50. podejmuje elementy lingwizmu, operuje absurdem, łączy tradycje dwudziestolecia międzywojennego z tendencjami zapoczątkowanymi w literaturze po przełomie ’56. Można to zaobserwować zarówno w twórczości poetów debiutujących w drugiej połowie lat 50., jak i w wierszach starszych twórców, ukształtowanych jeszcze przez kulturę przedwojenną i tradycję awangardową. Książki poetyckie dla dzieci pod koniec lat 50. pobudzają wyobraźnię oraz odpowiadają na dziecięcą potrzebę eksperymentowania z językiem, sprawdzania jego możliwości i wytrzymałości. Dzięki wyjątkowym ilustracjom rozwijają też wrażliwość artystyczną. Mimo zmian zachodzących w świecie zewnętrznym, nie straciły swej aktualności i mogą być skutecznie wykorzystywane w dydaktyce.
5
Content available Details of the Shoah. The Holocaust in Polish children’s literature
100%
Kwiatkowska A.
Forum Poetyki
|
2022
|
nr 30
EN
This article examines what role details and other similar artistic devices play in representing the Holocaust in contemporary Polish children’s literature. The focus on the detail often forces a shift in perspective, both in the fine arts and in literature. Focusing on prominent and meaningful details renders the story less direct, and the cruelty of history is revealed through gaps in the narrative. Details stand for the unsaid and refer the reader to extra-textual knowledge. Details also allow one to engage in a game of perspectives: by zooming in and out on specific scenes or events one, alternatively, renders them more or less important. Children’s books about the Holocaust are primarily meant to build memory and post-memory, and employ details to that end. Around and through details, the successive layers of stories may grow.
PL
Artykuł poświęcony jest roli detalu i powiązanych z nim chwytów artystycznych w ukazywaniu Zagłady w polskiej najnowszej literaturze dla dzieci. Obserwowanie detalu wymusza często zmianę perspektywy zarówno w sztukach plastycznych, jak i w literaturze. Koncentrowanie się na wyeksponowanych i znaczących szczegółach sprawia, że ogólna opowieść się rozmywa, a okrucieństwo historii ukazane zostaje poprzez luki w narracji. Detal staje się znakiem wydarzeń niedopowiedzianych i odsyła do pozatekstowej wiedzy czytelnika. Operowanie detalem umożliwia tez uruchomienie gry perspektyw, operowanie zbliżeniem i oddaleniem powiązanymi z przewartościowaniem opisywanych realiów. Główne zadanie literatury dla dzieci poświęconej Zagładzie to budowanie pamięci i postpamięci. Jest to możliwe dzięki oparciu się na detalach, wokół których narastają kolejne warstwy opowieści.
6
Próba Norwida – próba Przybosia. Rec.: Małgorzata Rygielska, „Przyboś czyta Norwida”. Katowice 2012
100%
Kwiatkowska A.
Pamiętnik Literacki
|
2015
|
tom 106
|
nr 4
233-240
PL
Recenzja omawia książkę Małgorzaty Rygielskiej, która analizuje ślady recepcji Cypriana Norwida w twórczości Juliana Przybosia. Konfrontacja różnych perspektyw interpretacyjnych oraz rekonstrukcja poglądów krytycznoliterackich sprawiają, że monografia Rygielskiej ma istotne znaczenie w badaniach nad spuścizną Przybosia i wnosi sporo ciekawych rozpoznań interpretacyjnych dotyczących twórczości Norwida.
EN
The review discusses Małgorzata Rygielska’s book which analyses the traces of Cyprian Norwid’s reception in Julian Przyboś’s literary creativity. Confrontation of various interpretative stances and reconstruction of critical literary views make the book’s vital significance for Przyboś’s output and bring many interesting interpretative recognitions of Norwid’s writing.
7
Content available „I razem sobie zmyślamy różne bajeczki i bzdurki”. Lingwizm w poezji Danuty Wawiłow
100%
Kwiatkowska A.
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
|
2018
|
nr 32
327-343
EN
Danuta Wawiłow’s poems for children were created in the second half of the 20th century. The poems classify as the language poetry, employing in the compositions the mechanisms and figures of speech characteristic of this aesthetic current. The poet uses stylization, she reconstructs the creative attitude to language typical of kindergarteners, which is based on experimentation and abounding in similar-sounding words. Wawiłow implements the particularly strongly individualized variation of linguism. She tests the language potential with regards to the needs of an individual – a child who attempts to express their feelings, thoughts, and emotions. Wawiłow’s poetry is not only focused on the language, but also explores the subjectivism of the lyrical subject and new ways of its expression.
8
Content available Podkasany rym
100%
Kwiatkowska A.
Forum Poetyki
|
2017
|
nr 7
80-85
EN
Attempts to imitate the metric verse of classical antiquity in Polish literature involved the need to use an oxytonic accent in the clausula. A dispute broke out in the 18th century in connection with that problem. Polemicists discussed possible ways of transferring to Polish poetry the structure of the standard elegy, as well as the function of masculine rhyme, which was linked to that particular genre. Masculine rhyme, perceived as frivolous and light, was felt by the Enlightenment poets and theorists to be unsuitable for emotional, melancholy lyric poetry.
PL
Próby naśladowania starożytnego wiersza metrycznego w literaturze polskiej wiązały się z koniecznością zastosowania akcentu oksytonicznego w klauzuli. Wokół tego zjawiska w XVIII wieku wybuchł spór. Polemiści dyskutowali o możliwościach przeniesienia do polskiego wiersza struktury podawczej elegii oraz o funkcjonowaniu rymu męskiego, powiązanego z tym właśnie gatunkiem. Rym męski, postrzegany jako frywolny i lekki, w odczuciu oświeconych nie pasował do liryki nastrojowej i melancholijnej.
9
Content available Umiesz czytać? Psychoedukacyjny potencjał powieści Emilii Kiereś
100%
Kwiatkowska A.
Polonistyka. Innowacje
|
2023
|
nr 18
103-114
EN
Emilia Kiereś is the author of fantasy novels for older children and realistic novels for younger children. The latter, targeting six-year-olds and slightly older readers, presents the main characters overcoming their troubles with the power of stories and the support of their families. Books have an important place in the world depicted in the novels under discussion, but they are not the only source of encouragement or the means to solve problems. Children acquire their knowledge primarily from conversations with their loved ones. It is from them that they learn responsibility and independence in their relationships. It is the trust that caregivers place in their youngest protagonists that is conducive to their development. Emilia Kiereś's novels teach empathy, kindness, and help to overcome shyness. They provide an excellent inspiration for conversations with children and can be treated as psychoeducational readings.
PL
Emilia Kiereś jest autorką powieści fantasy dla dzieci starszych i powieści realistycznych dla dzieci młodszych. Te ostatnie, adresowane do sześciolatków i nieco starszych czytelników, ukazują głównych bohaterów pokonujących kłopoty dzięki sile opowieści i wsparciu rodziny. W świecie przedstawionym omawianych powieści książki zajmują ważne miejsce, ale to nie one są źródłem pokrzepiania czy środkiem do rozwiązania problemów. Dzieci czerpią wiedzę przede wszystkim z rozmów z bliskimi. W relacjach z nimi uczą się odpowiedzialności i samodzielności. Zaufanie, jakim opiekunowie darzą najmłodszych bohaterów, sprzyja ich rozwojowi. Powieści Emilii Kiereś uczą empatii, życzliwości i pomagają przełamywać nieśmiałość. Są doskonałą inspiracją do rozmów z dzieckiem i mogą być traktowane jako lektury psychoedukacyjne.
10
Content available Obraz rodziny w polskich i francuskich książkach dla dzieci
100%
Kwiatkowska A.
Porównania
|
2023
|
tom 33
|
nr 1
291-309
EN
Family is an important topic in literature for children and youth. In works for the youngest readers, it is presented differently than in texts for older children and youth-as a safe environment that offers acceptance. The specificity of the image of the family in Polish literature for children has been illustrated in this article by comparing it with French books for children. French books usually operate with a plot and combine the informational character with artistic values. The diversity experienced in the spirit of freedom, equality and fraternity is shown in them as a richness and a source of joy. Polish books emphasize the value of the family, but they are devoid of the lightness and playfulness present in French texts. The diverse image of the family presented in books with informational content is to a small extent reflected in literary texts.
PL
Rodzina to ważny temat w literaturze dla dzieci i młodzieży. W utworach dla najmłodszych ukazywana jest inaczej niż w tekstach dla dzieci starszych i dla młodzieży – jako środowisko bezpieczne i dające akceptację. Specyfika obrazu rodziny w polskiej literaturze dla dzieci została uwidoczniona poprzez zestawienie z francuskimi książkami dla dzieci. Francuskie publikacje, mimo popularnonaukowego charakteru, zwykle operują fabułą. Różnorodność przeżywana w duchu wolności, równości i braterstwa jest w nich ukazana jako bogactwo i źródło radości. Polskie książki podkreślają wartość rodziny, pozbawione są jednak lekkości i żartobliwości obecnej w tekstach francuskich. Zróżnicowany obraz rodziny ukazywany w książkach dla dzieci o charakterze informacyjnym w niewielkim stopniu znajduje swoje odzwierciedlenie w tekstach literackich.
11
Content available Jak badać literaturę dokumentu osobistego, czyli bliskie spotkania z Bronisławą Waligórską
100%
Kwiatkowska A.
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
|
2019
|
nr 36
330-340
EN
The author of 19th-century letters, Bronisława Waligórska – a socialist activist – was arrested and imprisoned in the Warsaw Citadel in July 1886.She sent letters from prison to her sister Jadwiga, who visited her in an attempt to satisfy the prisoner’s most pressing needs. The surviving correspondenceis a testimony of the living conditions of the Citadel’s prisoners and the internal life of Bronisława, who was gradually losing her spirit and the will to fight. On December 31, 1886, she swallowed sulphur from matches and died a few days later. Waligórska’s letters are a testimony of the time spent in prison, but not only. In the letters to her sister, she discussed such topics as the conditions of everyday existence, life in prison and organisation, but also included her reflections on culture, literature and art. She tried to fill her time in prison with translation work. The surviving letters have been published in an innovative graphic form and their edition is a breakthrough in editorial work on archival documents. The print meticulously keeps all the corrections and crosses of the original. Monika Rudaś-Grodzka treated Bronisława Waligórska’s letters with great respect; she approached them with a passion and sensitivity of an archivist who not only analyses the content of the remaining documents, but is always aware that they are a testimony of the life of a particular person. Thanks to thepeculiar attitude of the researcher, Waligórska, while being the protagonist of the book, never stopped being its author. The edition of letters from prison are accompanied by an editor’s note, a description of the terms of publications, a timeline, the main protagonist’s prison biography and a selection of documents concerning the investigation.
12
Content available remote Intonacja w wierszu średniowiecznym i sylabicznym. Ćwiczenia
100%
Kwiatkowska A.
Forum Poetyki
|
2015
|
nr 1
72-75
EN
Franciszek Ksawery Dmochowski’s The Art of Rhyming presents a summary of the poetic developments of its era.  The author inscribed his work within the tradition, dating to antiquity, of the genre of the ars poetica, and referred to classical poetics while presenting a complete picture of Polish literature and its reigning tendencies. The poem, divided into four cantos, not only discusses general rules of poetic art, but also touches on issues of translation and literary criticism, indicates models of various genres and analyses the most outstanding Polish efforts in each of them. The first canto presents the basic rules of prosody and contains a survey of the achievements of Polish literature. The second and third cantos of Dmochowski’s poem present a survey of genre conventions. Particular attention is given to the song, the ode, the epigram, the satire, and the heroic epic poem. The article shows the modern nature of Dmochowski’s reflections, whose approach to and views on literature took into account its newest tendencies.
PL
Tekst jest propozycją ćwiczenia wersologicznego przeprowadzanego na czterech wierszach z okresu literatury staropolskiej.
13
Content available O „Sztuce rymotwórczej” Franciszka Ksawerego Dmochowskiego
100%
Kwiatkowska A.
Forum Poetyki
|
2015
|
nr 1
120-127
EN
Franciszek Ksawery Dmochowski’s The Art of Rhyming presents a summary of the poetic developments of its era.  The author inscribed his work within the tradition, dating to antiquity, of the genre of the ars poetica, and referred to classical poetics while presenting a complete picture of Polish literature and its reigning tendencies. The poem, divided into four cantos, not only discusses general rules of poetic art, but also touches on issues of translation and literary criticism, indicates models of various genres and analyses the most outstanding Polish efforts in each of them. The first canto presents the basic rules of prosody and contains a survey of the achievements of Polish literature. The second and third cantos of Dmochowski’s poem present a survey of genre conventions. Particular attention is given to the song, the ode, the epigram, the satire, and the heroic epic poem. The article shows the modern nature of Dmochowski’s reflections, whose approach to and views on literature took into account its newest tendencies.
PL
Sztuka rymotwórcza Franciszka Ksawerego Dmochowskiego przedstawia ogół poetyckich doświadczeń epoki. Autor wpisał swój utwór w sięgającą antyku tradycję gatunku ars poetica i nawiązał do klasycznych poetyk, ale dał w nim obraz literatury polskiej i obowiązujących w niej tendencji. Poemat, podzielony na cztery pieśni, nie tylko omawia ogólne zasady sztuki poetyckiej, ale porusza też kwestie związane z przekładem i krytyką literacką, wskazuje wzorce różnorodnych gatunków i analizuje ich najwybitniejsze polskie realizacje. Pierwsza pieśń prezentuje podstawowe prawidła sztuki rymotwórczej i zawiera przegląd dokonań polskiej literatury. Kolejne pieśni Sztuki rymotwórczej (druga i trzecia) to przegląd różnych konwencji gatunkowych. Wśród nich szczególne miejsce zajmują: pieśń, oda, epigramat, satyra i epos. W artykule ukazano nowoczesny charakter rozważań Dmochowskiego, który w sposobie postrzegania literatury uwzględniał najnowsze tendencje.
14
Content available Motyw szycia i haftu w najnowszej polskiej literaturze dla dzieci dotyczącej Zagłady
100%
Kwiatkowska A.
Polonistyka. Innowacje
|
2021
|
nr 13
55-66
EN
The motif of thread and the related activities of weaving, spinning, sewing are of great importance in the Jewish culture It also plays an important role in the recent Polish children’s literature devoted to the subject of the Holocaust. Knitting Jewish women are reminiscent of ancient Parkas, the thread is often the symbol of the bond that ties the protagonists; it shows the way of escape and constitutes the matter which can be changed, repeating the creative gesture of God. Above all, it is the metaphor of memory – a story of the past which introduces its plot into the collective consciousness.
PL
Motyw nici i powiązanych z nimi czynności tkania, przędzenia, szycia jest niezwykle istotny w kulturze żydowskiej. Odgrywa też ważną rolę w najnowszej polskiej literaturze dla dzieci poświęconej tematowi Zagłady. Żydówki dziergające na drutach przypominają antyczne Parki, nić często jest symbolem więzi łączącej bohaterów, wskazuje drogę ucieczki i stanowi materię, którą można przemieniać powtarzając stwórczy gest Boga. Przede wszystkim jest metaforą pamięci – opowieścią o przeszłości, która wprowadza swój wątek do zbiorowej świadomości.
15
Content available remote Oświeceniowe rozważania o eposie. Dyskusja wokół Pułtawy i Jagiellonidy
100%
Kwiatkowska A.
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
|
2015
|
nr 26
89-107
EN
Literary polemics are a very characteristic phenomenon of eighteenth century culture. Some of the polemics refer to the essential problems of culture, while others, such as the analysed discussion on “Jagiellonida” and “Pułtawa”, are critical in nature. The reviewers criticise the two unsuccessful epics, however, they also touch upon the important issues concerning this genre. Who should be the protagonist in epic literature? How to combine realism with fantasy fiction? Which classical authors should be imitated? The answers to these questions are sought by the theoreticians of Enlightenment literature and the participants in this argument. A reconstruction and juxtaposition of their opinions are presented in this article.
16
Content available W POSZUKIWANIU CIERPIENIA ZWIERZĄT. O POLSKIEJ I ROSYJSKIEJ NAJNOWSZEJ POEZJI KOBIET
100%
Kwiatkowska A.
Porównania
|
2017
|
tom 21
|
nr 2
EN
The crisis of hermeneutics and the turnabout in anthropological research are conducive to the development of non-anthropocentric, post-humanist perspective and the reconstruction of the animal viewpoint and experience in animal literature, among others, suffering. The most recently published Polish women’s poetry (among others by Justyna Bargielska and Wisława Szymborska) portrays animals as the victims of human oppression and beings similar to humans. Empathy is often accompanied by anthropomorphism. In the women’s poetry written in Russian, the motif of animal suffering appears rather infrequently. A global (not individual) perspective dominates in poems, while the category of suffering is reserved for the collectivity (society or nation). Suffering is a human and not animal trait in the poetry of Olga Siedakowa, Regina Dieriewa, Lubow Salomon, Olga Lewicka and others.
PL
Kryzys hermeneutyki i zwrot w badaniach antropologicznych sprzyjają budowaniu nieantropocentrycznej, posthumanistycznej perspektywy, rekonstruowaniu w literaturze zwierzęcej percepcji i zwierzęcych doświadczeń, między innymi cierpienia. Polska najnowsza poezja kobiet (między innymi Justyny Bargielskiej i Wisławy Szymborskiej) ukazuje zwierzęta jako ofiary ludzkiej opresji oraz istoty do człowieka podobne. Empatii często towarzyszy antropomorfizacja. W poezji kobiet pisanej w języku rosyjskim motyw cierpienia zwierząt występuje stosunkowo rzadko. Dominuje w niej perspektywa globalna (nie jednostkowa), a kategoria cierpienia zarezerwowana jest dla zbiorowości (społeczeństwa, narodu). Cierpienie jest przymiotem ludzi, a nie zwierząt między innymi w poezji Olgi Siedakowej, Reginy Dieriewej, Lubow Salomon czy Olgi Lewickiej.
17
Content available Korzenie pamięci. O Mirabelce Cezarego Harasimowicza
100%
Kwiatkowska A.
Paidia i Literatura
|
2020
|
nr 2
67-76
EN
The article attempts to interpret the novel Mirabelle in the light of hauntology, taken from Jacques Derrida’s works, existing in the Polish literary studies first and foremost thanks to the works of Jakub Momro and Andrzej Marzec. Harasimowicz’s novel recounts the history of Warsaw from the 1920s until the present-day period. The mirabelle plum tree growing on one of the backyards in Warsaw tells the story of the following generations of the city dwellers who fade away and fall into oblivion. The Holocaust, depicted in the beginning of the novel, does not, however, become the past. The recollection of the genocide is inscribed in contemporary Warsaw, in the city space and the consciousness of its inhabitants. The phantoms of the former dwellers of Nalewki, the Jewish district in Warsaw, visit their homes, little stores, and workshops, trying to end unfinished businesses and engaging with the representatives of the present-day citizens. The gesture of remembrance, which is the replanting and redeveloping a new mirabelle tree in the place of the damaged one, gives people hope for the restoration of balance and strengthens the bonds between the living and the dead.
18
Content available Powidok intertekstualny
100%
Kwiatkowska A.
Forum Poetyki
|
2016
|
nr 3
72-77
EN
A particular model of intertextuality can be observed in Julian Przyboś’s poetry; it occurs in poems bearing witness simultaenously to the reception of a literary work and the perception of a fragment of reality dealt with in that work. Przyboś feels that the viewer’s individual history of visual experiences and overall consciousness has a decisive influence on the way he or she assimilates and registers subsequent experiences. This conviction is directly linked to Strzemiński’s theory of seeing; in his view, the reception of visual stimuli is crucially dependent on the impulses directly preceding it, so that the way we perceive what we are looking at now is determined by the image of what have looked at earlier. A particular kind of dependence between Przyboś’s poetry and the poems of Słowacki can be called an intertextual after-image. This term can have further applications in dealing with intertextual dependence in other texts.
PL
W poezji Juliana Przybosia można zaobserwować szczególny model intertekstualności, który pojawia się w lirykach poświadczających równocześnie recepcję wybranego dzieła literackiego i percepcję fragmentu rzeczywistości, którego dane dzieło dotyczyło. Przyboś uważa, że rodzaj wizualnych doświadczeń i ogólna świadomość patrzącego ma decydujący wpływ na sposób przyjmowania i zapisywania kolejnych doznań. Takie przeświadczenie łączy się bezpośrednio z teorią widzenia Strzemińskiego, w myśl której odbiór bodźców wzrokowych zależy w sposób istotny od impulsów bezpośrednio je poprzedzających, więc sposób postrzegania tego, na co patrzymy „teraz”, zdeterminowany jest obrazem tego, na co patrzyliśmy „wcześniej”. Szczególny rodzaj zależności pomiędzy poezją Przybosia a lirykami Słowackiego nazwać można powidokiem intertekstualnym. Termin ten może znaleźć zastosowanie także wobec zależności intertekstualnych w innych tekstach.
19
Content available Niosąc ziemię. Film dokumentalny jako przekład intersemiotyczny
100%
Kwiatkowska A.
|
|
nr 30
EN
The article pertains Andrzej Berbecki’s script of a documentary entitled “Niosąc ziemię”, centered on the life and works of Julian Przyboś. The script, unpublished and unmade, was found in the poet’s home archive. The text divides into three parts: the first shows Przyboś in various everyday life circumstances, the second is a discussion about his writings, while the third is an interview with the poet. The script is abundant in references and poem quotes taken from Przyboś’s poetry, endeavouring the intersemiotic translation of his poems.
20
Content available Jak narysować pamięć? Zagłada w polskich ilustrowanych książkach dla dzieci
100%
Kwiatkowska A.
Porównania
|
2021
|
tom 28
|
nr 1
123-140
EN
The focus of this article is an analysis of illustrations in several children’s books that refer to the topic of the Holocaust. The majority of the studied pictures are realistic in their style, some resemble children’s drawings or use photographs. Such a manner of illustrating books serves the purpose of authenticating a story. The most important motifs repeated in numerous illustrations are: seeking a hideout, the experience of hunger and fear of loosing one’s mother. The illustrations do not, however, image drastic situations. They rather aim at commemorating the Holocaust, they render a collective character to personal memories, they become the content of postmemory.
PL
W artykule poddano analizie ilustracje w książkach dla dzieci dotyczących Zagłady. Wśród omówionych pozycji dominują ilustracje realistyczne, często stylizowane na dziecięce rysunki lub fotografie. Nie tylko stanowią one konkretyzację czy interpretację tekstu literackiego, ale wchodzą z nim w dialog, umożliwiając wielowymiarowość odczytań. Do najważniejszych motywów powtarzających się w wielu ilustracjach należą: poszukiwanie kryjówki, ucieczka, doświadczenie głodu oraz obawa przed osamotnieniem, szczególnie przed utratą mamy. Ilustracje nie ukazują jednak sytuacji szczególnie drastycznych, poprzestając na sugestiach i otwierając pole do interpretacji. Dominuje w nich pragnienie upamiętnienia ofiar Holokaustu i przeniesienie indywidualnych wspomnień świadków do pamięci zbiorowej oraz budowanie postpamięci możliwe dzięki snuciu opowieści i dokumentowaniu ich ilustracjami.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.