Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available Poszerzenie pola słyszenia
100%
XX
Introduction
EN
Among the composers with whom Wojciech Młynarski collaborated – a brilliant songwriter and penetrating satirist, librettist and translator, as well as a talented singer – was a completely unique artist, often referred to as the “Polish Gershwin” – Jerzy Wasowski. As a result of their nearly twenty years of cooperation, interrupted by Wasowski’s death in 1984, about thirty songs were created, most often being cabaret-satirical works or in the form of “sung columns”. Among the achievements of the Młynarski-Wasowski company there are many “small masterpieces”, which are examples of masterly connections between words and music. The works they wrote together in the last period of their cooperation have been remembered in a special way by Młynarski. These songs were written at a special moment in the history of the People’s Republic of Poland – during the “Solidarity” carnival and during the martial law period. Moreover, the story of their proprietary company closed. The works they wrote last – in 1982 and 1983 – were described by Młynarski as “interesting songs”. During the martial law period, Młynarski decided to suspend public appearances – joining the artists who, in protest, decided to boycott the state media. He only took care of writing lyrics for new songs. At that time, he addressed the proposal to compose music mainly to Wasowski, who, like him, believed that one should continue to write, but – for now – “in the drawer”. Eight works were written then, six of which – Ballada o szachiście (1982), Jestem piłeczką pingpongową (1982), Po Krakowskim w noc majową (1982), W miejskim teatrzyku lalek (1982), Róbmy swoje (1983), Ballada o dwóch koniach (1983) – had a satirical and journalistic character and entered Młynarski’s repertoire when he resumed his performances. Whereas the other two songs – Mam złe lata i dobre dni (1983) oraz Gram o wszystko (1983) – were lyrical-reflective pieces with female texts, and became their performers a few years later: Hanna Banaszak and Ewa Bem. This article analyzes one of these songs – Ballada o szachiście – aimed at explaining – in an elementary way – why Młynarski used the word “interesting” to refer to the songs written with Wasowski during the martial law period. This term is primarily intended to denote a work whose words and music were written in order to “give food for thought” to the audience.
PL
Wśród kompozytorów, z którymi współpracował Wojciech Młynarski – błyskotliwy  autor  tekstów  piosenek  i przenikliwy  satyryk,  librecista  i  tłumacz, a także utalentowany piosenkarz – znalazł się zupełnie wyjątkowy twórca, często nazywany „polskim Gershwinem” – Jerzy Wasowski. W rezultacie ich blisko dwudziestoletniej  współpracy,  przerwanej  przez  śmierć  Wasowskiego w 1984 roku, powstało około trzydziestu piosenek, będących najczęściej utworami o kabaretowo-satyrycznym charakterze albo mających postać „śpiewanych felietonów”. Wśród dokonań spółki Młynarski–Wasowski znalazło się wiele „małych arcydzieł”, będących przykładami mistrzowskich powiązań słowa z muzyką. Utwory, które napisali razem w ostatnim okresie współpracy, zostały w specjalny sposób zapamiętane przez Młynarskiego. Piosenki te powstawały w szczególnym momencie historii PRL – podczas karnawału „Solidarności” i w okresie stanu wojennego.
EN
In the poem Sól konstrukcji from the cycle of poems Pokrewieństwa in the volume Obroty rzeczy 1956 (The Revolution o f Things), Miron Białoszewski describes a waving sea, which leads to discovering its hidden nature, surprisingly similar to the structural characteristics of polyphonic music - exemplified by the form of a motet and the works of Bach. Searching for affinities and similarities between distant things, Białoszewski discovers the harmony and internal cohesion of the world. It becomes possible when all stereotypic opinions and cliches are rejected and we perceive a new and unknown “revolution of things”
EN
In Zbigniew Herbert’s early works from the volume Hermes, pies i gwiazda (Hermes, a dog and a star, 1957), one can find cues indicating that contacts with music were his source of ambivalent feelings and reflections. This is evidenced by, among other things, his observations and opinions on symphonic music, expressed in poetic prose Po koncercie (After the concert), as well as considerations regarding the sound of musical instruments in the prose of Skrzypce (Violin) and Klawesyn (Harpsichord). In both these works, one can see the presence of the mechanism of unmasking, characteristic – according to Stanisław Barańczak – of many poetic statements by Herbert, which organizes the works’ construction. The poetic prose of Skrzypce (Violin) initially seems to be the unmasking of the intellectual abuse that “musical reviewers” admit, wanting to explain why violins sound in the special moving way (“cry”). Herbert’s intention, however, is first of all to indicate the reasons that determine the nature of these sounds, causing ambiguous feelings and opinions. In turn, the poetic prose of Klawesyn (Harpsichord) initially seems to be the unmasking of the incompetence of someone looking at the not well-known musical instrument for the first time. However, the poet’s intention is to develop a valuable reflection on the peculiar sounds. These sounds are described figuratively in the last sentence in a way indicating their aesthetic ambivalence (“And there really is only a cuckoo tangled in the thicket of silver leaves”). Herbert’s Considerations of the violin and harpsichord are a way of expressing ambiguous judgments about music. They are also a confirmation of his preference for making poetic statements ambiguous.
PL
Już we wczesnych utworach Zbigniewa Herberta z tomu Hermes, pies i gwiazda (1957) można odnaleźć sygnały wskazujące, że kontakty z muzyką stanowiły dla poety źródło ambiwalentnych odczuć i refleksji. Świadczą o tym między innymi spostrzeżenia i opinie na temat muzyki symfonicznej, wyrażone w prozie poetyckiej Po koncercie, a także rozważania dotyczące dźwięku instrumentów muzycznych zawarte w prozach Skrzypce i Klawesyn. W obu tych utworach można dostrzec obecność mechanizmu demaskacji, charakterystycznego – według Stanisława Barańczaka – dla wielu poetyckich wypowiedzi Herberta i organizującego ich konstrukcję. Proza poetycka Skrzypce początkowo wydaje się demaskacją myślowych nadużyć, których dopuszczają się „recenzenci muzyczni”, chcący wyjaśnić, dlaczego skrzypce brzmią w specyficzny i przejmujący sposób („płaczą”). Intencją Herberta jest jednak przede wszystkim wskazanie przyczyn, decydujących o naturze tych brzmień, wywołujących dwuznaczne odczucia i opinie. Z kolei, proza poetycka Klawesyn początkowo wydaje się demaskacją niekompetencji kogoś przyglądającego się po raz pierwszy dawnemu i niezbyt dobrze znanemu instrumentowi muzycznemu. Zamiarem poety jest jednak rozwinięcie wartościującej refleksji o jego osobliwych dźwiękach. Brzmienia te zostały opisane przenośnie w ostatnim zdaniu prozy w sposób wskazujący na ich estetyczną ambiwalencję („A naprawdę jest tam tylko kukułka zaplątana w gąszczu srebrnych liści.”). Rozważania o skrzypcach i klawesynie stają się dla Herberta sposobem wyrażenia niejednoznacznych sądów na temat muzyki. Są także potwierdzeniem jego upodobań do nadawania poetyckim wypowiedziom ujęć dwuznacznych.
5
Content available Od Redakcji
100%
EN
A new flat in a high-rise block in Saska Kępa-Chamowo described by Miron Białoszewski in a collection of poems Odczepić się (published in 1978) is a strange and unfriendly area which the author must constantly get familiar with. Some of the factors which make it difficult for the poet to feel settled there are strange, annoying and disruptive sounds. Many poems testify how helpless Białoszewski was against the noises coming from outside the windows, behind the walls and ceiling. However, in the cycles Trynkowanie mrówkowca and Niedzielojda the poet shows how he tries to “civilize” or “domesticate” the noises by discovering their harmonious and elementary connections with music which symbolizes a superior order. Finally, it turns out that a hostile world of this high-rise block can be arranged and organized by drawing parallels between the noise and classical music. In this way it is possible to look at the acoustically irritating block of flats with a new perspective. These new acoustic relations seem to be - as other unknown situations - a new reality where one can tune in and search for the essence of being.
EN
Among numerous songs written by Wasowski and Przybora for the tv and radio show Old Gentlemen´s Cabaret two: Piosenka jest dobra na wszystko (A Song is a Universal Reme-dy) from the Fifth Evening of the Cabaret (14 May 1960) and Mambo Spinoza from the Eighth Evening (4 November 1961) might be considered autothematic. They represent an idea of ‘a song about a song’ — a common theme or motif in Polish popular music. In reaction to ideological degeneration of different forms of mass entertainment between 1949 and 1955 (the period known as Stalinism), Wasowski and Przybora decided to ‘redefine’ a song, writing these two pieces full of humour and allusions.
EN
The sketch presents music inspirations and the meaning of several musical motives in the two of Wojciech Wencel’s pieces, which were analysed in details: Silver and Gold, Ode for St. Cecilia’s Day. Similar mottoes and a few allusions are shown in musical compositions which inspired the poet; those are Haendel’s Messiah and Purcel’s Ode fo r St. Cecilia's Day. Wencel doesn’t concentrate on the plot and the structure of these works, but he understands them as “celebrations” which make the holy order appear in the world.
DE
Die Musikresonanz, die eine in der dichterischen Welt funktionierende Variante der Regel der Wiederspiegelung in der dichterischen Welt von Krzysztof K. Baczyński wird, wird im Weltraum verwirklicht – zwischen dem Himmel und der Erde und in den Personenbeziehungen – zwischen Gott und dem Menschen und auch zwischen den Leuten. Die Musik in der Darstellung nimmt verscheidene symbolische Bedeutungen ein. Der Klang der Urharmonie in der Himmelsphäre wird infolge des Bösen auf der Erde deformiert. Die Symptome der Zerstörung auf der Erde werden auch negative Gefühle, sowohl die motivierten von subjektiven, persönlichen Erfahrungen des Helden als auch die, die aus inneren Umständen erfolgen. Der unveränderte Klang des Himmels zieht in Wirklichkeit der Erde durch die den Menschen erreichende Gottessendung ein und bedeutet eine Welt erretende Liebe.
10
Content available Muzyka w twórczości Zbigniewa Herberta
100%
DE
Herbert widmete der Musik – ganzheitlich oder in bedentenden Teilen – mindestens einige zehn Werke. Der Dichter konzentriert sich in den Gedichten auf die philosophischen und esthetischen Fragen. Er fuhrt ein intelektuelles Gespräch, in dem er festlegen will, was Musik ist und welche Bedeutung sie in der hentigen welt hat. Die überlegungen van Herbert konzentrieren sich prinzipiell auf drei Fragen: die Idee der Musik der Sphären, die Kriese der Werten im 20. Jahrhundert und die Gedanken uber den objektiven Wert der Kunst der Klänge.
EN
The attempts to measure economic phenomena and processes of qualitative nature have become commonplace among scholars engaged in empirical research. The use of measurement in the nominal and ordinal scales, however, requires a thorough knowledge of the meaning of numbers generated in the course of such operations. It is also necessary to have knowledge of acceptable statistical and econometric tools to be used in such research. Unfortunately, researchers often apply methods that are not acceptable for the numbers in the weak scales. As a result they "soup up" the outcome of their empirical research, instead of achieving a substantive truth. This article is devoted to the possibilities of statistical analysis of numbers resulting from the weak scale measurement.
EN
The article deals with the question whether the poetic representation of the concert in the verse “Mochnacki” by Jan Lechoń is probable. There is some doubt about one of the elements making the world pictured in the verse – the instrument the protagonist is playing. We know the account given by a person present at the concert performed by Mochnacki in the Societć Philharmonique in Metz on March 23rd 1832 and that lets us point rather to a piano then to a clavickord as the instrument used for the concert. Our opinion is supported by the sound characteristics and the design of the instrument given by the poet in the verse. The clavickord is not able to achieve such a variety of musical expression as Jan Lechoń says Mochnacki could yield. There is a strong probability that the instrument was a piano but the poet called it a clavickord (by mistake or on purpose) for style reasons.
13
Content available Lira i struna w poezji Zbigniewa Herberta
100%
EN
In Herbert’s poetry the words which are the names of musical instruments function both on the level of literary text stylistic composition - they are constituent elements of the metaphors and comparisons - and as signs of concrete or symbolic objects, which constitute one of the categories of motifs visible in the poems. The essay is an attempt to define the function performed by the motifs of the lyre and the lute, the first two instruments to appear in Zbigniew Herbert’s poetry. The group of poems in which the motifs of the lyre, the lute and the string - a frequent synexdoche of the two instruments - appear includes twelve poems: Do Apollina [To Apollo], O Troi [On Troy], Do Marka Aurelego [To Marcus Aurelius], Struna [The String], Las Ardeňski [The Forest of Arden], Arijon [Arion, from the volume Struna Światła [The String of Light]), Niepoprawnoić [Incorrectness], Do Pięści [To the Fist], Prośba (A Request, from the volume Hermes, pies i gwiazda [Hermes, a Dog and a Star]), Apollo i Marsjasz [Apollo and Marsyas], Szuflada (The Drawer, from the volume Studium przedmiotu [A Study of an Object]), Wit Stwosz: Uśnięcie Najświętszej Marii Panny (Veit Stoss: Repose o f the Virgin, from the volume Elegia na odejście [An Elegy on Passing Away]). In the symbolism of the poems by Zbigniew Herbert the motif of the lyre has ambivalent value. It symbolizes a type of art which does not suit twentieth century experiences or kind of poetry ruthlessly indifferent to evil and thus deserving ethical criticism on the one hand and represents art., which can provide man with a sense of the order of existence, on the other. It is because of the second function that is must be saved. In Herbert’s poems the lyre symbolizes classical poetry - its stylistic tone and function; it is also a symbol of music and harmony - presented as a desired state existing in the world. The string - if it is not a synexdoche of the lyre or the lute - becomes a symbol of new poetry, which results from twentieth century catastrophes, but does not totally reject classical tradition (though compared to it, it is only partial and incomplete). The way the two motifs function in Herbert’s poetry illustrates one of the author’s fundamental dilemmas. The question is: How can a poet who has rejected traditional classicism remain a twentieth century classical poet?
EN
Interviewed by Tomasz Cieślak and Jerzy Wiśniewski, Professor Wiesław Pusz – an expert in the literature of the Polish Enlightenment – talks about the people of Polish Philology of the University of Lodz, his research passions and favourite reading matters.
PL
W rozmowie z Tomaszem Cieślakiem i Jerzym Wiśniewskim profesor Wiesław Pusz, badacz literatury polskiego oświecenia opowiada o środowisku łódzkiej polonistyki, swoich badawczych pasjach i lekturach.
EN
The following debate took place on September 24, 2019 at the Warsaw School of Economics. Its subject was the issues of upbringing / moral education in schools. On the other hand, the aim was to outline a diagnosis of the situation in this respect, i.e. how schools cope with the implementation of educational functions and moral formation of students. At the beginning, the educational functions of schools were distinguished from the didactic functions (transmission of knowledge from teachers to students), leaving the latter to be discussed on another occasion. The issue of ways of creating a better balance in schools between the two functions they perform: education and transfer of knowledge (didactics) was also discussed.
PL
Poniższa debata odbyła się 24 września 2019 r. w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Jej przedmiotem była problematyka wychowania/edukacji moralnej w szkołach. Natomiast celem było zarysowanie diagnozy sytuacji w tym zakresie, a więc jak szkoły radzą sobie z realizacją funkcji wychowawczych i kształtowania moralnego uczniów. Na początku odróżniono właśnie funkcje wychowawcze szkół od funkcji dydaktycznych (transmisja wiedzy od nauczycieli do uczniów), pozostawiając tę drugą funkcję do dyskusji przy innej okazji. Omówione zostało także zagadnienie sposobów wytworzenia w szkołach lepszej równowagi między dwiema funkcjami, które realizują: wychowania i przekazywania wiedzy (dydaktyka).
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.