Autor proponuje spojrzenie na zagadnienie troski o terminalnie chorych z potrójnej perspektywy: a) epidemiologicznej i statystycznej, b) zapewnienia opieki medycznej oraz finansowania, c) społeczno-politycznej oraz medyczno-etycznej. Wszystkie perspektywy są szczegółowo przeanalizowane. Autor tekstu podkreśla, że osoba chora terminalnie i otrzymująca pomoc paliatywną nie powinna być postrzegana jedynie jako odosobniona ofiara choroby. Oczywiście z medycznego punktu widzenia jakość życia w takich przypadkach podlega systematycznemu pogorszeniu, jednak człowiek chory nie doświadcza jedynie obaw i strachu, ale także nadziei, która obejmuje również rodzinę i osoby najbliższe choremu. Życie zmierzające do swego ziemskiego końca może przyczynić się do uświadomienia sobie skończoności naszego bytu, a także do spojrzenia na śmierć jako swego rodzaju dopełnienie życia. Także dla osób zaangażowanych w pomoc paliatywną może być to nie tylko doświadczenie pasywne, ale aktywne ubogacenie ich własnej egzystencji.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.