Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Akceptacja choroby a jakość życia pacjentów ze stomią

100%

Szpilewska K. , Juzwiszyn J. , Bolanowska Z. , Bolanowska Z. , Milan M. , Chabowski M. , Janczak D.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

tom 90(1)

13-17

PL

Wprowadzenie: Najczęstszą przyczyną wyłonienia stomii jelitowej jest rak jelita grubego. Stomia jelitowa stanowi dla pacjenta nie tylko bardzo duży problem zdrowotny, ale także życiowy. Wyłonienie stomii zmienia dotychczasowe funkcjonowanie, znacznie ogranicza aktywność i w decydujący sposób wpływa na jakość życia. Dlatego też we współczesnym procesie terapeutycznym rozpatrywane są wszystkie sfery życia człowieka, wraz z jego otoczeniem. Ocena jakości życia i stopnia akceptacji choroby wśród pacjentów z wyłonioną stomią pozwala stwierdzić, w której z płaszczyzn pacjenci wymagają uwagi i pomocy, oraz na którą z nich skierować promocję zdrowia. Cel pracy: Zbadanie wpływu akceptacji choroby na jakość życia pacjentów z wyłonioną stomią. Materiał i metody: Badaniem objęto chorych po wyłonieniu stomii przebywających w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym we Wrocławiu przy ulicy Kamieńskiego na oddziałach Chirurgii Ogólnej z Pododdziałem Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej, Pododdziałem Chirurgii Metabolicznej, Pododdziałem Chirurgii Endokrynologicznej oraz Chirurgii Onkologicznej. W badaniach posłużono się dwoma kwestionariuszami: ankietą oceny jakości życia (HRQOL) oraz skalą akceptacji choroby (AIS). Ankiety były anonimowe. Badania przeprowadzano od lutego 2015 roku do lutego 2016 roku wśród 101 osób z wyłonioną stomią, z czego 60% pacjentów (60,4% osób) stanowiły kobiety, a 40% (39,60% osób) mężczyźni. Średnia wieku osób ankietowanych wyniosła 48 lat. Najmłodszy z respondentów miał 20 lat, natomiast najstarszy 79 lat. Wśród badanych pacjentów: 16,83% (wykształcenie podstawowe) , 24,75% zawodowe, 32,67% średnie i 25,74% wyższe. Wyniki: Najczęstszą przyczyną wyłonienia stomii wśród respondentów był nowotwór jelita grubego (43,56%).Kolejne to: niedrożność mechaniczna jelita (25,74%), uszkodzenie jelita w następstwie urazów (24,75%), nieswoiste zapalenie jelit (5,95%). Jakość życia pacjentów ze stomią oceniano w odniesieniu do stanu zdrowia, sposobu wypoczynku po operacji, występowania utrudnień i ograniczeń w życiu codziennym, samooceny zaobserwowanych zmian w wyglądzie. Na wyraźne obniżenie jakości życia w tych aspektach wskazała większość badanych. Akceptacja choroby była wyższa u mężczyzn (75%) niż u kobiet (61%). Na stopień akceptacji choroby wpływało również wykształcanie – swojego stanu nie akceptowało 41% osób z wykształceniem wyższym oraz zaledwie 6% osób z wykształceniem podstawowym. Prowadząc badania, zwrócono uwagę na czynniki socjologiczne mające wpływ na ocenę poziomu jakości życia i akceptacji choroby: płeć, wiek, wykształcenie, charakter wykonywanej pracy i miejsce zamieszkania. Wnioski: Płeć i wykształcenie pacjentów wpływają na stopień akceptacji choroby, ale nie mają wpływu na jakość życia. Im wyższy stopień akceptacji choroby, tym lepsza jakość życia. Badania wskazują na potrzebę pogłębienia edukacji pacjentów w zakresie ich funkcjonowania w społeczeństwie.

2

The evaluation of the postoperative course in patients operated due to abdominal aortic aneurysm as urgent or elective procedure

71%

Rucińska Z. , Juzwiszyn J. , Bolanowska Z. , Malinowski M. , Pormańczuk K. , Chabowski M. , Janczak D.

|

tom 90(6)

20-26

EN

Introduction: The patients with the aortic abdominal aneurysym of 55 mm in diameter are qualified to surgery. There are open repair (OR) by means of the vascular prosthesis implantation or the less invassive endovascular method by means of the stentgraft implantation through femoral arteries incision (EndovascularAorticRepair – EVAR). Aim: The aim of the study was the evaluation of the postoperative course in patients operated due to aortic abdominal aneurysm and the evaluation of the impact of the surgical method on the short-time results. Material and methods: 124 patients operated due to abdominal aortic aneurysm in Dept of Surgery of 4th Military Hospital in Wroclaw in 2014 were enrolled into the study: 53 patients with OR, 53 patients with EVAR, and 19 patients with ruptured aneurysm. Results: Mortality was 0% in EVAR and 6% in OR and 39% in ruptured aneurysm. Time of hospital stay was 5.8 days in EVAR vs 10 days in OR. The stay in ICU was 0% in EVAR vs 13% in OR. Blood transfusion was 9.4% in EVAR vs 66% in OR. Time of postoperative analgesia was 27 h in EVAR vs 76.8 h in OR. Cardio-respiratory decompensation was 1.9% in EVAR vs 7.6% in OR. Renal insufficiency was 2% in EVAR vs 9% in OR. The lower rate of organ complications was in EVAR. The ruptured aneurysm presented the most complicated postoperative course: hospital stay of 11.4 days, ICU stay of 78%, blood transfusion of 100%, painkillers of 136 hours, cardio-respiratory decompensation of 81% and renal insufficiency of 69%. Conclusions: The method of treatment, the conditions of the admision and the type of surgery influenced the postoperative course. The elective EVAR patients presented both the 0% of mortality and the lightest postoperative course. The ruptured abdominal aortic aneurysms operated as an emergency had the most complicated postoperative course.

3

Ocena przebiegu pooperacyjnego u pacjentów operowanych z powodu tętniaka aorty brzusznej w trybie planowymi pilnym

71%

Rucińska Z. , Juzwiszyn J. , Bolanowska Z. , Malinowski M. , Pormańczuk K. , Chabowski M. , Janczak D.

|

tom 90(6)

20-26

PL

Wstęp: Do leczenia operacyjnego w trybie planowym kwalifikowani są pacjenci z tętniakami aorty o średnicy przekraczającej 5,5cm. Wyróżnia się leczenie klasyczną metodą otwartą operacyjną poprzez wszczepienie protezy naczyniowej w miejsce tętniaka (Open-Repair - OR), bądź leczenie mało inwazyjną metodą wewnątrznaczyniową poprzez wszczepienie stentgraftu przez nacięcie tętnic udowych (EndovascularAorticRepair - EVAR) Cel pracy: Celem pracy była ocena stanu pacjentów w okresie okołooperacyjnym tętniaka aorty brzusznej oraz próba określenia wpływu rodzaju metody zabiegu na wczesny wynik leczenia. Materiał i metody: Badaniami objęto 124 chorych leczonych z powodu tętniaka aorty brzusznej w Klinice Chirurgicznej 4WSK we Wrocławiu w 2014 roku. Analizie poddano dokumentację medyczną 3 grup pacjentów: leczonych metodą otwartą (OR, 53 osoby), leczonych metodą wewnątrznaczyniową (EVAR,53 osoby), oraz operowanych z powodu pękniętego tętniaka (19 osób). Wyniki: Śmiertelność w grupie leczonych metodą EVAR wyniosła 0%, w grupie leczonej metodą OR 6%, a u leczonych w trybie ostrodyżurowym z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej 39%. Czas hospitalizacji EVAR 5,8 dni vs OR 10,0 dni. Pobyt na OIT: EVAR 0% vs OR 13%. Przetoczenie krwi: EVAR 9,4% vs OR 66%. Czas analgezji pooperacyjnej EVAR27,1 godz. vs OR 76,8 godz. Dekompensacja krążeniowo-oddechowa EVAR 1,9% vs OR 7,6%. Anuria: EVAR 2% vs OR 9%. Niższy procent powikłań ze strony narządów w EVAR. Najcięższy przebieg okołooperacyjny u chorych leczonych z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej: pobyt w szpitalu 11,4 dni, pobyt na OIT 78%, konieczność transfuzji u 100%, długi czas stosowania leków przeciwbólowych, średnio 136 godz., dekompensacja krążeniowo-oddechowa u 81%, anuria u 69%. Wnioski: Zastosowane metody leczenia tętniaków aorty brzusznej, tryb przyjęcia i rodzaj zabiegu miało wpływ na przebieg okołooperacyjny. Operowani planowo metodą EVAR mieli najlżejszy przebieg okołooperacyjny przy zerowej śmiertelności w porównaniu z leczonymi metodą OR. Najcięższy przebieg okołooperacyjny obserwowano u operowanych w trybie ostrodyżurowym z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej.