Celem artykułu jest przedstawienie głównych wątków zawartych w odpowiedzi Johna Hicka na problem zła. Rozpoczynam od zestawienia podstaw tradycyjnej teodycei (Augustyna i Leibniza) z zasadniczymi ideami św. Ireneusza z Lyonu, który stanowiły głownie źródło inspiracji dla myśli Hicka. Następnie porównuję takie elementy teodycei Hicka, jak dystans epistemiczny, proces tworzenia duszy czy ,i>powszechne zbawienie z pewnymi koncepcjami filozofów nie-analitycznych, takich jak Franz Rosenzweig, Józef Tischner, czy Viktor E. Frankl. Analizuję również głównie zarzuty pod adresem teodycei typu „ireneuszowego” powstałe na gruncie współczesnej analitycznej filozofii religii. Ostatecznie uznaję pogląd Hicka za jeden z najbardziej interesujących sposobów podejścia do problemu zła horrendalnego w historii teodycei.
EN
The aim of this paper is to present the main strands of John Hick’s response to the problem of evil. I start by contrasting the rudiments of traditional theodicy (of St. Augustine and Leibniz) with the essential ideas of St. Irenaeus, who was John Hick’s principal source of inspiration. Then I compare some of the components of Hick’s theodicy, epistemological distance, soul-making process and universal salvation, with the thought of non-analytical philosophers such as Franz Rosenzweig, Józef Tischner, and Viktor E. Frankl. I also analyse the main objections to an Irenaean type of theodicy formulated on the ground of contemporary analytical philosophy of religion. Finally, I claim Hick’s view to be one of the most interesting approaches to the problem of horrendous evil in the history of theodicy.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.