Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 Acta Ornithologica

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Could meadow passerine distribution within a grassland system be influenced by spatial variation in the mowing schedule?

100%

Broyer J. , Curtet L. , Chazal R.

nr 2

This study explored meadow passerine capacity to select habitat conditions likely to preserve their breeding success. We observed the variation in bird abundance, assessed with the point count method, over a 25-year period (1993-2017) within two phytosociological facies of the hay-meadows in the lower Saône Valley (3.000 ha), eastern France: a meso-hygrophilic facies characterized by increasingly early mowing, and a hygrophilic facies mown later, with thereby a lower risk of nesting failure. At the beginning of the monitoring (1993-2001), birds were evenly distributed within the two facies. Later on, as more than 90% of meso-hygrophilic meadows were already mown by July 1, birds became more abundant in the hygrophilic facies. This trend was observed in each of the two most abundant species, the Whinchat Saxicola rubetra and the Corn Bunting Emberiza calandra. In two hygrophilic areas (55 and 76 ha) and two meso-hygrophilic areas (49 and 116 ha), passerine territories were mapped in 2011 with the territory mapping method and invertebrates were captured weekly on transects with colour plates and Barber traps. In spite of substantially higher invertebrate abundance, passerine territory density was lower in meso-hygrophilic study sites (6.4 territories/10 ha vs. 10.6). Within each study site however, captured invertebrates were more abundant in the areas selected by territorial birds. In fact, bird abundance estimated from point counts in 2011 varied negatively with the percentage mown by July 1 within a 200m-radius in 2010. This apparently adaptive behaviour leading to a selection of later mown fields seemed to be successful since bird abundance increased until 2010. However, after a succession of extreme climatic events (droughts, late floods), passerine abundance declined thereafter in both facies.

W pracy badano wybiórczość siedliskową ptaków wróblowych względem środowisk łąkowych, w których ptaki mogą mieć większą szansę osiągnięcia sukcesu lęgowego, gdyż są koszone później. Długoterminowymi badaniami (1993-2017) objęto dwa rodzaje łąk kośnych w dolinie Saône, we wschodniej Francji: łąki mezo-higrofilne, charakteryzujące się coraz wcześniejszym koszeniem w badanym okresie oraz łąki higrofilne, koszonych później, z racji sezonowych zalewów. W obu rodzajach zbiorowisk roślinnych wyznaczano powierzchnie, na których liczone były ptaki, oceniano dostępność bezkręgowców będących bazą pokarmową oraz określano strukturę roślinności. Dla każdej powierzchni oceniano procent łąk skoszonych przez 1 lipca. Długoterminowy trend terminów koszenia na badanym terenie można podzielić na dwa okresy. Początkowo (1993-2006) koszenie w obu typach łąk następowało coraz wcześniej (choć zawsze łąki higrofilne były koszone później), zaś później dużą zmienność terminów nie układała się w wyraźny wzorzec (Fig. 1). W początkowym okresie (1993-2001) ptaki były równomiernie rozmieszczone w obu badanych typach wydzieleń (Fig. 2), zaś później, gdy w terminie do 1 lipca było skoszonych ponad 90% łąk mezo-higrofilnych, ptaki stały się liczniejsze na powierzchniach łąk higrofilnych. Tendencję tę zaobserwowano zarówno analizując wszystkie gatunki zgrupowania, jak i dla dwóch najpospolitszych gatunków: poklaskwy i potrzeszcza (Fig. 3). Stwierdzono negatywną zależność pomiędzy liczebnością ptaków w danym sezonie, a powierzchnią skoszoną do 1 lipca w sezonie poprzednim (Fig. 6). Na dwóch obszarach łąk higrofilnych (55 i 76 ha) i dwóch łąk mezohigrofilnych (49 i 116 ha) zmapowano terytoria ptaków (2009-2011), a następnie w 2011 r. poprowadzono transekty przez tereny z największym zagęszczeniem terytoriów oraz te bez terytoriów, na których określono dostępność bezkręgowców. Na obszarach łąk mezohigrofilnych zagęszczenia ptaków były niższe i to pomimo znacznie wyższej liczebności bezkręgowców, szczególnie w okresie karmienia piskląt (Fig. 4, 5). Natomiast w obrębie każdego z badanych obszarów, schwytane bezkręgowce były liczniejsze na terenach wybranych przez ptaki terytorialne (Tab. 1, Fig. 7). Struktura roślinność jak i liczba gatunków roślin były podobne na obu rodzajach łąk (Fig. 8). Liczebność ptaków wzrastała do 2010 roku wskazując adaptacyjne zachowanie ptaków prowadzące do wyboru później skoszonych łąk. Jednak potem zaobserwowano spadek liczebności i to na obu rodzajach łąk w odpowiedzi na bardziej zmienne warunki klimatyczne (susze, silne opady i późne wylewy), niezależnie od ogólnej tendencji do późniejszego koszenia obu rodzajów łąk (Fig. 1, 9).

Analysis of spatial point pattern shows no desertion of breeding Mute Swan areas by the other waterbirds within fishpond

75%

Gayet G. , Calenge C. , Broyer J. , Mesleard F. , Vaux V. , Fritz H. , Guillemain M.

tom 51

nr 2

Mute Swan Cygnus olor numbers have recently increased in a dramatic fashion in Western Europe and in North America, suggesting there could be potential consequences for the rest of the waterbird community. Breeding Mute Swan pairs may behave territorially towards other waterbirds, taking advantage of their larger size, and hence cause concern regarding their potential effects on waterbird communities. We studied how the within-site distributions of breeding Mute Swans and other waterbirds were related to each other, in order to assess if there is support to the assertion that breeding Mute Swans may affect the distribution of the other waterfowl within waterbodies. We mapped waterbird and swan distribution within fishponds during the Mute Swan breeding period. Relying on spatial point pattern analysis, our first finding is that breeding Mute Swans were located in the vicinity of the other waterbirds, using the same area within fishpond. Waterbirds do not completely desert the area used by breeding swan pairs within a waterbody, hence not supporting the claim that Mute Swans dislodge the other species. If an exclusion process by Mute Swan breeding pairs towards waterbirds exists, it is not strong enough to generate deserted areas by waterbirds around breeding Mute Swans. Our second finding is that breeding Mute Swans were not located where the density probability function for waterbird presence was the greatest within a fishpond, i.e. breeding Mute Swans were not located in the centre of groups formed by other waterbirds within each fishponds. This may indicate slightly different micro-habitat preferences or use within fishponds, or could indicate the potential occurrence of interactions. In conclusion, these results question whether the increasing Mute Swan populations actually directly threaten the other waterbird communities in such habitats, and require population control as is often claimed.

Liczebność łabędzia niemego w ostatnich latach drastycznie wzrosła w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej, co może wpływać na resztę zespołu ptaków wodnych. Łabędzie nieme mogą wywierać wpływ na inne ptaki wodne pośrednio poprzez zmniejszenie ilości dostępnego pokarmu, a także bezpośrednio poprzez agresywne zachowania terytorialne. Zachowania terytorialne zaobserwowano np. na zbiornikach wodnych na terenach, na których łabędź niemy uważany jest za gatunek inwazyjny. Jednocześnie w innym badaniu stwierdzono większą liczebność ptaków wodnych na zbiornikach, na których występowały lęgowe łabędzie nieme. Ogólnie jednak niewiele jest wiadomo na temat potencjalnego wpływu zachowań terytorialnych łabędzi na rozmieszczenie pozostałych ptaków wodnych. W pracy badano czy istnieje zależność pomiędzy rozmieszczeniem lęgowych łabędzi niemych i innych ptaków wodnych (rozpatrywano kaczki pływające i nurkujące oraz łyski) w obrębie tego samego zbiornika wodnego. Badania prowadzono na stawach rybnych (o średniej powierzchni 9,9 ha) we wschodniej Francji, prowadząc trzykrotne mapowanie wszystkich ptaków wodnych na danym zbiorniku. Terminy kontroli dopasowano do cyklu lęgowego łabędzi: pierwsza kontrola została przeprowadzona w okresie wysiadywania, druga w okresie wykluwania się piskląt, a trzecia, gdy łabędzie wodzą pisklęta (Tab. 1). Analizy przeprowadzono za pomocą analizy rozmieszczenia danych punktowych w przestrzeni, w której jako punkty oznaczono lokalizację pojedynczych ptaków lub w niektórych przypadkach grupę ptaków (np. para ptaków, samica z pisklętami) (Fig. 1). Stwierdzono, że na terenie badanych zbiorników wodnych łabędzie przebywały blisko siebie (Fig. 2). Łabędzie stwierdzano w sąsiedztwie innych ptaków wodnych, wykorzystywały one ten sam obszar w obrębie danego zbiornika. Takie rozmieszczenie skupiskowe obserwowano do 175 m (Fig. 3). Inne ptaki wodne nie unikają stref wykorzystywanych przez lęgowe łabędzie, co nie potwierdza sugestii, że łabędzie mogą wypierać inne gatunki. Nawet, jeśli istnieje pewne unikanie lęgowych łabędzi przez inne ptaki wodne, nie jest ono na tyle silne, aby generować obszary, na których nie obserwuje się innych ptaków wodnych. Analizy wskazują także, że łabędzie nie były zlokalizowane w centrum grup utworzonych przez inne ptaki wodne w obrębie każdego stawu (Fig. 4, 5). Może to wskazywać na nieco inne preferencje mikrosiedliskowe lub sposoby użytkowania przestrzeni stawów oraz występowanie potencjalnych interakcji. Podsumowując, autorzy wskazują, że łabędzie prawdopodobnie bezpośrednio nie wpływają na inne ptaki wodne, a więc populacje łabędzi nie wymagają działań mających na celu kontrolę ich liczebności, jak często się twierdzi.