Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available Homo consumens nad Styksem
100%
|
|
tom 11
62-86
EN
The text is a type of diagnosis of the world in the era of the Anthropocene. In an attempt to understand and describe the reality of a crisis on a global scale (pandemic, war, climate, energy, food, migration, etc.), the article refers to many literary texts (especially by W. Szymborska), works of popular culture, press materials, various historical, sociological, cultural and philosophical studies, as well as old mythological narratives subjected to reinterpretation. The perspective outlined in this way not only better illustrates the specificity of the present, but also draws attention to the universality, “long duration,” and inevitability of particular phenomena and processes.
PL
Tekst stanowi swoistą diagnozę świata w dobie „antropocenu”. Przy próbie zrozumienia i opisu rzeczywistości ogarniętej kryzysem (pandemicznym, wojennym, klimatycznym, energetycznym, żywnościowym, migracyjnym…) autor odwołuje się do wielu tekstów literackich (zwłaszcza W. Szymborskiej), fragmentów Biblii, utworów muzycznych, a także rozmaitych opracowań historycznych, socjologicznych, kulturoznawczych, filozoficznych i. in. Zarysowana w ten sposób perspektywa pozwala nie tylko lepiej uwidocznić specyfikę współczesności, ale również zwrócić uwagę na uniwersalność, „długie trwanie” oraz nieuchronność niektórych zjawisk i procesów.     
2
Content available Raport z oblężonego świata
100%
|
|
nr 12
109-140
EN
The text takes the form of a “report” on classes conducted mostly remotely within the Polish language as a school subject. The author of the humanistic education project implemented in practice and described in this “report” his own pedagogical experience (academic teacher, high school teacher, co-author of textbooks), drawing all the consequences of using the formula “humanistic education”. As a result, we receive an anthropological and formative proposal that respects the subjectivity of the student and teacher. The main goal of activities under taken within the framework of the project is to reflect on identity and memory, and thus common (students’ and teacher’s) search, and discovering “truths”: about oneself, about man in general, about the world.
PL
Tekst ma formę „raportu” z zajęć prowadzonych w większości w trybie zdalnym w ramach języka polskiego jako przedmiotu edukacji szkolnej. Autor zrealizowanego w praktyce i opisanego w niniejszym „raporcie” projektu kształcenia humanistycznego wykorzystuje własne doświadczenia pedagogiczne (szkolne, akademickie oraz zdobyte przy współtworzeniu podręczników), wyciągając przy tym wszystkie konsekwencje z użycia formuły „edukacja humanistyczna”. W efekcie otrzymujemy propozycję o charakterze antropologicznym, formacyjnym, na ile to możliwe respektującą podmiotowość ucznia i nauczyciela. Głównym celem działań podejmowanych w ramach projektu jest refleksja nad tożsamością i pamięcią, a tym samym wspólne (uczniów, studentów i nauczyciela) poszukiwanie i odkrywanie „prawdy”: o sobie samym, o człowieku w ogóle, o świecie.
PL
Mit Komisji Edukacji Narodowej – w sensie: obraz KEN-u wytworzony w zbiorowej wyobraźni Polaków – tym różni się od wielu innych polskich mitów, że wyrasta z doświadczeń pozytywnych. Szczytne osiągnięcia tego pierwszego w świecie ministerstwa oświaty są powszechnie znane i doceniane. Autor szkicu proponuje jednak „małą reinterpretację wielkiego mitu”, ale nie po to, by ów mit degradować (zwłaszcza że na wiele niedociągnięć zwracali uwagę już niektórzy członkowie KEN-u), ale by sformułować kilka pytań prowokujących do namysłu nad dzisiejszymi sposobami reformowania polskiej szkoły. Zdaniem autora, realistyczna ocena niewątpliwie wielkiego dorobku Komisji mogłaby pozwolić na lepsze wykorzystanie doświadczeń poprzedników, tak by przynajmniej uniknąć niektórych błędów (np. nieprzygotowanie na czas nauczycieli do zmian, brak nowych podręczników rzeczywiście odpowiadających reformie, różnego typu działania pozorne ministerialnych urzędników itd.).
EN
Theodor W. Adorno claimed that ‘‘museum and mausoleum are related not only phonetically. Museums are like family tombs of artwork.” The author of this text comes to the conclusion that this set of sound-alike words can be topped up with another word – high school (Polish: liceum). The ones responsible for completing school curricula and textbooks fill them up with texts of culture for some reasons considered import ant and valuable. They also segregate them according to various order (on high school level it is mainly a chronological order). This ‘‘compulsory collective existence”, which might be understood if we take an academic context into consideration (history of art, history of literature), very often does not make sense to high school students. The author of this text wonders why it is the way it is and what to do so that high school does not change into museum, and even mausoleum. And how to make high school students appreciate the values acknowledged by experts. Looking for the solutions, the author starts with reflections on art, expresses a negative opinion on the new high school curriculum, refers to works of experts on various fields (e.g. history of art, sociology, didactics, philosophy) and – most of all – refers to literary works and paintings.
PL
Theodor W. Adorno uważał, że „muzeum i mauzoleum łączy nie tylko skojarzenie fonetyczne. Muzea są jak rodzinne groby dzieł sztuki”. Autor szkicu dochodzi do wniosku, że do tego zestawu podobnie brzmiących słów można dopisać trzecie – liceum. W szkolnych programach i podręcznikach gromadzi się teksty kultury z jakichś powodów uznane za ważne i wartościowe oraz układa w rozmaitych porządkach (na poziomie liceum głównie w porządku chronologicznym). Ta „przymusowa zbiorowa egzystencja”, zrozumiała z perspektywy akademickiej (historia sztuki, historia literatury), z perspektywy ucznia często nie ma sensu. Autor szkicu zastanawia się, dlaczego tak się dzieje i jak spowodować, by liceum nie zamieniało się ani muzeum, ani tym bardziej w mauzoleum. Jak spowodować, by to, co uznane za wartość przez specjalistów, mogło stać się wartościowe również dla niespecjalistów, poddawanych w szkole edukacji ogólnej. Szukając rozwiązań, autor szkicu wychodzi od rozważań na temat fenomenu sztuki, krytycznie ocenia najnowszą podstawę programową dla liceum, odwołuje się do prac specjalistów z różnych dziedzin (m.in. historia sztuki, socjologia, dydaktyka, filozofia) i – przede wszystkim – do samych dzieł literackich i malarskich.
|
|
nr 140
116-127
PL
W tekście podjęto rozważania na temat fenomenu ludzkiej mowy oraz relacji słowo – obraz, w odniesieniu do kultury współczesnej (opartej na tradycji logocentryzmu, lecz coraz silniej zdominowanej przez obraz i „narrację ekranowego algorytmu”), a także w kontekście wyzwań współczesnej edukacji szkolnej. Za główne zadanie szkoły uznać należy stwarzanie uczniom optymalnych warunków rozwoju języka jako podstawowego atrybutu człowieczeństwa, dzięki któremu człowiek poznaje i oswaja świat. Tak sformułowany cel, możliwy do realizacji także w ramach wy-sławiania obrazów, wymaga jednak odejścia od edukacyjnego prowincjonalizmu i przyjęcia z pełną konsekwencją antropocentrycznego modelu kształcenia.
|
|
nr 1
61-72
EN
To handle physical, mental or existential pain, man resorts to medicine, psychology, religion, philosophy ... This issue has also been discussed by writers and painters of all epochs. Artists have the advantage though - using the language of art, they can reach the truth about human life which cannot be accessed in a different way. The departure point for the deliberations about suffering and the sense of debating about it by means of words and pictures is a poem by W. H. Auden “Musée des Beaux-Arts”, from which the title quotation is derived. Auden refers to P. Bruegel’s Landscape with the Fall of Icarus, which applies to Ovid. In this paper, besides the aforementioned works (Auden, Bruegel; Metamorphoses), other paintings by Bruegel as well as the prose by Z. Herbert The Passion of our Lord Painted by an Anonymous Hand from the Circle of Rhenish Masters are used, allowing one to reflect on suffering, on the language of art, on making sense of the work in the reception process, and also on the morality of art and the morality of art understanding.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.