Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Conodonts of the genus Misikella Kozur and Mock, 1974 from the Rhaetian of the Tatra Mts (West Carpathians)

100%

Gazdzicki A.

Acta Palaeontologica Polonica

|

1978

|

tom 23

|

nr 3

EN

Rhaetian conodonts are reported for the first time from the Tatra Mts. Two conodont species: Misikella posthernsteini Kozur and Mock, 1974, and Misikella sp. A, found in the sub-tatric (Choc) Rhaetic cropping out at the foot of Siwiańskie Turnie, are described and figured. The stratigraphic position and value of these conodonts is discussed on the background of foraminifer zonal scheme.

PL

W utworach retyku reglowego (choczańskiego) odsłaniających się na zachodnim zboczu Doliny Chochołowskiej pod Siwiańskimi Turniami w Tatrach (pl. 37: 1, 2) odkryto najmłodsze konodonty triasowe. Są to Misikella posthernsteini Kozur i Mock, 1974 oraz nowa forma, którą opisano jako Misikella sp. A (pis 38-40). Formy te stanowią spathognathodidowy element aparatu konodontowego. Ewolucyjnie wywodzą się z Misikella hernsteini (Mostler, 1967), przy czym Misikella sp. A reprezentuje formę przejściową między Misikella hernsteini a Misikella posthernsteini. Jednocześnie znalezione konodonty mają ważne znaczenie stratygraficzne. Gatunek Misikella posthernsteini jest skamieniałością wskaźnikową poziomu posthernsteini (retyk). W odsłonięciu pod Siwiańskimi Turniami konodonty te znaleziono wspólnie z otwornicami przewodnimi dla retyku dolnego (poziom pokornyi i friedli) - w identycznej pozycji stratygraficznej jak Misikella posthernsteini w klasycznym odsłonięciu warstw kesseńskich w Hybe na Słowacji a także w górnotriasowych utworach formacji z Kuty na Nowej Gwinei (Papua). Niniejsza praca została wykonana w ramach problemu międzyresortowego PAN MRII/3.

RU

В отложениях рэта нижнетатранской серии (хочский покров) которые обнажающихся на западном склоне Долины Хохоловской в районе Сивяньске Турне в Татрах (п. 37: 1-2) обнаружены самые молодые триасовые конодонты: Misikella posthernsteini Kozur & Mock, 1974 и новая форма Misikella sp. А (пл. 38-40). Формы эти являются спатогнатодидовым элементом конодонтового аппарата. В эволюционном отношении они происходят от Misikella hernsteini (Mostler, 1967), причём Misikella sp. А представляет переходную форму между Misikella hernsteini и Misikella posthernsteini. Обнаруженные конодонты имеют большое стратиграфическое значение. Вид Misikella posthernsteini является видом-индексом зоны posthernsteini (рэт). В обнажении в районе Сивяньске Турне эти конодонты найдены совместно с фораминиферами руководящими для нижнего рэта (зона pokornyi и friedli) - в идентичном стратиграфическом положении в каком находится Misikella posthernsteini в классическом обнажении кессенских слоёв Хыбе в Словакии, а также в верхнетриасовых отложениях свиты Кута Новой Гвинеи (Папуа).

2

Zespoly biotyczne i srodowisko eocenu wyspy Seymour [Antarktyka]

100%

Gazdzicki A.

Kosmos

|

1998

|

tom 47

|

nr 4

417-424

3

Microfossil Bolboforma (Chrysophyta) from Tertiary glacio-marine sediments of King George Island, West Antarctica

100%

Gazdzicki A.

Polish Polar Research

|

1989

|

tom 10

|

nr 4

4

Paleontological studies on King George Island, West Antarctica, 1986

88%

Gazdzicki A.

Polish Polar Research

|

1987

|

tom 08

|

nr 1

5

New place names for Seymour Island [Antarctic Peninsula] introduced in 1994

63%

Gazdzicki A. , Tatur A.

Polish Polar Research

|

1994

|

tom 15

|

nr 1-2

83-85

6

A new species of Glyphea [ Decapoda: Palinura ] from the La Meseta Formation [ Eocene ] of Seymour Island, Antarctica

63%

Feldmann R. M. , Gazdzicki A.

Acta Palaeontologica Polonica

|

1997

|

tom 42

|

nr 3

437-445

EN

A new species of palinuran lobster, Glyphea reticulata, from the lowermost part of the Eocene La Meseta Formation on Seymour Island, Antarctica, represents one of the stratigraphically youngest species of Glyphea. The occurrence of the last vestiges of what was previously a cosmopolitan genus in a region dominated by Pacific Ocean faunal influences is significant because the sole extant species of the Glypheidae, Neoglyphea inopinata Forest & Saint Laurent, 1975, is known only from the west Pacific.

PL

Z bogatych w skamieniałości utworów formacji La Meseta z Wyspy Seymour (Półwysep Antarktyczny) opisano nowy gatunek dziesięcionoga z rodzaju Glyphea (Decapoda: Palinura). Znalezione okazy reprezentują zapewne wylinki. Potwierdza to "pozycja Saltera'', wyrażająca się odspojeniem szkieletu endofragmalnego od głowotułowia, zaobserwowana w przypadku dwóch najbardziej kompletnych okazów. Nowy gatunek Glyphea reticulata jest jednym z najmłodszych wiekowo znanych przedstawicieli tego rodzaju.

7

Lower Lias ostracodes of the Tatra Mts. (West Carpathians)

63%

Blaszczyk J. , Gazdzicki A.

Acta Palaeontologica Polonica

|

1982

|

tom 27

|

nr 1-4

EN

An assemblage of Lower Lias (Hettangian-?Sinemurian) ostracodes is reported for the first time from the Tatra Mts. Six ostracode species (including a new one Ogmoconchella? carpathica Błaszyk, sp. n.) are recognized in the basal clastics of the Kopieniec Formation (Fatricum). Their stratigraphic range corresponds to the foraminiferal Ophthalmidium lelschneri and Ophthalmidium walfordi Assemblage Zone (sensu Gaździcki 1982).

PL

W utworach dolnego liasu należących do formacji kopienieckiej (Fatricum) odsłaniających się w Dolinie Strążyskiej w Tatrach (figs 1—2) stwierdzono obecność małżoraczków. Opisano 6 gatunków, w tym jeden nowy Ogmoconchella? carpathica Błaszyk, sp. n. (pls. 46—47). W oparciu o występowanie w rozważanych utworach także szeregu otwornic o znaczeniu biostratygraficznym (Gaździcki 1982), wykazano, że zasięg stratygraficzny opisanego zespołu małżoraczków może odpowiadać zasięgowi zespołowego poziomu otwornicowego Ophthalmidium leischneri i Ophthalmidium walfordi — określającego wiek powyższych osadów na hettang?-synemur (fig. 2).

8

Recycled Upper Cretaceous calcereous nannoplankton from the Pecten conglomerate of Cockburn Island, Antarctica

63%

Gazdzicka E. , Gazdzicki A.

Polish Polar Research

|

1994

|

tom 15

|

nr 1-2

3-13

9

A reconstruction of three jurassic polychaete jaw apparatuses

63%

Szaniawski H. , Gazdzicki A.

Acta Palaeontologica Polonica

|

1978

|

tom 23

|

nr 1

EN

From isolated scolecodonts three new species of jaw apparatuses of Jurassic polychaetes are reconstructed and described: Schistomeringos expectatus sp.n., Arabella diversimaxillata sp.n. and Notocirrus compositus sp.n. The reconstruction criteria are briefly discussed. The ultrastructures preserved on attachment surfaces of soft tissues of scolecodonts are described and shown to be very useful for the reconstruction of jaw apparatuses. Micromorphological comparison showed a striking similarity in structure between Jurassic and Recent jaws of the Schistomeringos Jumars.

PL

W wapieniach górnego Oksfordu wiercenia Tłuszcz IG-1 (figs 1-2) znaleziono stosunkowo liczne i dobrze zachowane szczęki wieloszczetów (skolekodonty). Zebrana kolekcja, składająca się z 281 izolowanych skolekodontów, pozwoliła na dokonanie rekonstrukcji trzech aparatów szczękowych wieloszczetów z nadrodziny Eunicoidea. Dla aparatów tych ustanowiono nowe gatunki i zaliczono je do współczesnych rodzajów: Arabella diversimaxillata sp.n., Notocirrus compositus sp.n. i ? Schistomeringos expectatus sp.n. Rekonstrukcje przeprowadzono w oparciu o analogię do aparatów współczesnych (figs 3-9), szczegółową analizę morfologiczną, dane statystyczne oraz wykorzystane po raz pierwszy w praktyce systematycznej badania ultrastrukturalne. Wszystkie kryteria rekonstrukcji zostały w pracy przedyskutowane. Badania ultrastrukturalne ograniczono do obserwacji przy pomocy SEM powierzchni przyrostu tkanek miękkich (jamy miękiszowe szczęk, powierzchnie wentralne podpór) co nie wymaga skomplikowanego przygotowania materiału i niszczenia okazów. Stwierdzono, że na powierzchniach tych w różnych elementach jednego aparatu widoczne są podobne struktury. Są one wprawdzie różnie zachowane, lecz w większości okazów możne je rozpoznać. Pozwala to na odróżnienie elementów różnych aparatów. Wobec tego, że poprawna systematyka zoologiczna izolowanych skolekodontów jest niemożliwa bez znajomości aparatów szczękowych, do których skolekodonty te należały, możliwość dokonywania rekonstrukcji aparatów z izolowanych elementów ma duże znaczenie dla systematyki. Połączone aparaty szczękowe spotyka się w utworach mezozoiku niezwykle rzadko; z jury znany był dotychczas tylko jeden niekompletny aparat (Szaniawski 1974). Przeprowadzono szczegółowe porównanie morfologii współczesnych i kopalnych szczęk z rodzaju Schistomeringos Jumars (figs 8-9; pls 6-7), które wykazało ich daleko idące analogie dotyczące nawet szczegółów ząbkowania. Aparaty szczękowe o tym typie budowy uważane są za najprymitywniejsze wśród wieloszczetów współczesnych. Podobne im aparaty znane są z dolnego paleozoiku (Kielan-Jaworowska 1966), lecz nie były dotychczas znane z okresów późniejszych. Poza elementami zrekonstruowanych aparatów w kolekcji znajduje się tylko 28 innych skolekodontów. W większości są to szczęki wieloszczetów z współczesnych rodzajów Glycera i Goniada, które nie posiadają połączonych aparatów szczękowych. Ponadto w kolekcji znajdują się trzy elementy aparatu Delosites (Kozur) znanego dotychczas z triasu i z ?kredy.

RU

В известняках верхнего Оксфорда скважины Тлущ IG-1 (фиг. 1-2) обнаружены относительно многочисленные и хорошо сохранившиеся челюсти много-щетинковых червей (сколекодонты). Собранная коллекция, состоящая из 281 изолированных сколекодонтов, позволила провести реконструкцию трёх челюстных аппаратов многощетинковых червей из надсемейства Eunicoidea. Для этих аппаратов были установлены новые виды и причислены к современным родам: Arabella diversimaxillata sp. n., Notocirrus compositus sp. n. и ?Schistomeringos expectatus sp. n. Реконструкция была произведена на основе сходства их к современным аппаратам (фиг. 3-9), подробного морфологического анализа, статистических данных, а также, впервые в практике систематических исследований, ультраструктуры. В статье обсуждены все критерия реконструкции. Ультраструктурные исследования сводились к наблюдениям с помощью SEM поверхности прироста мягких тканий (мягкитной ямы челюстей, вентральной поверхности подпор), что не требовало сложных приготовлений материалов и разрушения образца. Обнаружено, что на поверхностях этих различных элементов одного аппарата наблюдаются подобные структуры. Хотя они не одинаково сохранились, однако для большинства образцов их можно определить. Это делает возможным выделять элементы различных аппаратов. Потому что правильная зоологическая систематика изолированных сколекодонтов невозможна без познания челюстных аппаратов, к которым эти сколекодонты принадлежали, то следовательно возможность проведения этой реконструкции аппаратов из изолированных элементов имеет для систематики большое значение. Целые челюстные аппараты встречаются в отложениях мезозоя черезвычайно редко; до сих пор был известен с юры только один неполный аппарат (Szaniawski 1974). Проведено детальное сравнение современных и ископаемых челюстей рода Schistomeringos Jumars (фиг. 8-9; пл. 6-7), которое показало далеко идущее сходство, касающееся даже деталей зазубренности челюстей. Челюстные аппараты такого ктеногнатического типа строения относят к наиболее примитивным среди современных многощетинковых червей. Подобные аппараты известны из нижнего палеозоя (Kielan-Jaworowska 1966), однако до сего времени они не были известны в более поздних периодах. Кроме элементов реконструированных аппаратов в коллекции надохятся также только 28 прочих сколекодонтов. В большинстве это челюсти многощетинковых червей родов Glycera и Goniada, которые не имеют соединённых челюстных аппаратов. В коллекции также находятся 3 элемента аппарата Delosites (Kozur), известного до настоящего времени из отложений триаса и мела.

10

Anizyjskie otwornice z jednostki Ogarle-Opalone serii wierchowej Tatr Polskich.

63%

Gazdzicki A. , Lipiec M.

Przegląd Geologiczny

|

1995

|

tom 43

|

nr 05

385-387

11

New trace fossils from the La Meseta Formation [Eocene] of Seymour Island, Antarctica

63%

Uchman A. , Gazdzicki A.

Polish Polar Research

|

2006

|

tom 27

|

nr 2

153-170

EN

Trace fossils Lockeia siliquaria James, Ophiomorpha nodosa Lundgren, Para- taenidium seymourensis isp. n., Protovirgularia rugosa (Miller and Dyer) and Rhizo- corallium jenense Zenker have been described for the first time from the Eocene La Meseta Formation of Seymour (Marambio) Island, Antarctic Peninsula. Determinations of some trace fossils formerly described from this formation have been revised. The whole trace fossils association from the La Meseta Formation points to foreshore-offshore environment as indicated by presence of the Skolithos and Cruziana ichnofacies, and to at least temporal normal salinity.

12

Phymatoderma melvillensis sp. nov. and other trace fossils from the Cape Melville Formation [Lower Miocene] of King George Island, Antarctica

63%

Uchman A. , Gazdzicki A.

Polish Polar Research

|

2010

|

tom 31

|

nr 1

83-99

13

New Eocene Antarctic chimeroid fish [Holocephali, Chimaeriformes]

63%

Kriwet J. , Gazdzicki A.

|

nr 1

14

Fifteen years of Polish Polar Research

63%

Jazdzewski K. , Gazdzicki A.

Polish Polar Research

|

1994

|

tom 15

|

nr 3-4

15

Recent foraminifera from Goulden Cove of King George Island, Antarctica

63%

Gazdzicki A. , Majewski W.

|

nr 1

16

A new fossil Adamussium (Bivalvia: Pectinidae) from Antarctica

51%

Quaglio F. , Whittle R. J. , Gazdzicki A. , Simoes M. G.

|

nr 4

17

The Weddell Sea Formation: post-Late Pliocene terrestrial glacial deposits on Seymour Island, Antarctic Peninsula

51%

Gazdzicki A. , Tatur A. , Hara U. , Del Valle R. A.

|

tom 25

|

nr 3-4

189-204

18

Lower Permian bryozoans from southern and central Spitsbergen, Svalbard

51%

Nakrem H. A. , Blazejowski B. , Gazdzicki A.

Acta Palaeontologica Polonica

|

2009

|

tom 54

|

nr 4

EN

Bryozoans from the Lower Permian Treskelodden and Wordiekammen formations of southern and central Spitsbergen respectively, Svalbard, have been studied. Twenty species are identified, including one new genus, Toulapora gen. nov., with Toulapora svalbardense as type species and one new species, Ascopora birkenmajeri sp. nov. The taxonomic composition is typical Lower Permian, with species in common with Timan−Pechora and the Urals (Russia) and Ellesmere Island (the Canadian Arctic). Growth habits reflect a moderately to deeper shelf environment.

19

Arthropod trace fossils from Eocene cold climate continental strata of King George Island, West Antarctica

51%

Uchman A. , Gazdzicki A. , Blazejowski B.

Acta Palaeontologica Polonica

|

2018

|

tom 63

|

nr 2

EN

Siltstone and sandstone beds of the Mount Wawel Formation (Eocene) contain trace fossils interpreted as insect resting traces and arthropod trackways, the latest determined as Glaciichnium australis isp. nov. and cf. Pterichnus isp. Glaciichnium is included in a new ichnofamily Protichnidae, which embraces invertebrate trackways composed of straight central trail(s) and lateral tracks. The same deposits contain fragments of plant stems in growth position, delicate fern-like plant twigs and leaves of Nothofagus. Their deposition took place in very shallow but flowing water, probably in a marginal part of a lake, perhaps in a delta. The presence of mudcracks proves incidental exposure of the sediment. The trace fossils were produced by arthropods, especially insects and/or isopods, between episodes of deposition and were influenced by the water flow and subtle changes in substrate consistency. This resulted in several morphological variants of the traces. Glaciichnium australis is similar to those produced by some caddisflies (Trichoptera) in shallow puddles in the Tatra Mountains of Poland. The arthropod-dominated trace fossil assemblage is similar to the Glaciichnium ichnocoenosis, which is known from some Pleistocene lacustrine varve sediments of Europe. This fits well with the beginning of climatic cooling in Antarctica during the late Eocene. This also shows the recurrence of some ichnological features on both ends of the globe in similar palaeoenvironmental conditions and supports basics of the ichnofacies concept.

20

Triassic microfossils from the Korytnica Limestones at Liptovska Osada (Slovakia, CSSR) and their stratigraphic significance

51%

Gazdzicki A. , Kozur H. , Mock R. , Trammer J.

Acta Palaeontologica Polonica

|

1978

|

tom 23

|

nr 3

EN

Foraminifers, sponge spicules, conodonts, and holothurian sclerites are recognized in the Korytnica Limestones at Liptovská Osada (West Carpathians, Slovakia). Five new holothurian sclerite species are erected, namely Eocaudina liptovskaensis sp.n., Kuehnites slovakensis sp.n., Praecaudina mostleri sp.n., Theelia liptovskaensis sp.n., and Theelia trammeri sp.n. The Korytnica Limestones are assigned to the Lower Carnian (Cordevolian), basing upon the entire microfossil assemblage. The Korytnica Limestones are also demonstrated to be time equivalent to the Upper Cassian Beds of the Dolomites.

PL

Przedmiotem niniejszej pracy jest analiza zespołów mikroskamieniałości z wapieni korytnickich odsłaniających się w Zachodnich Karpatach w rejonie Liptowskiej Osady na Słowacji (figs 1-2). Wzmiankowane wapienie zawierają liczne mikroskamieniałości, z których szczegółowo opracowano otwornice, igły gąbek, skleryty holoturii i konodonty (pls 41-53; tab. 1-4). Nowe gatunki rozpoznano jedynie w obrębie sklerytów holoturii. Są to: Eocaudina liptovskaensis sp.n., Kuehnites slovakensis sp.n., Praecaudina mostleri sp.n., Theelia liptovskaensis sp.n. i Theelia trammeri sp.n. Na podstawie wszystkich zbadanych mikroskamieniałości określono wiek wapieni korytnickich na dolny karnik (kordewol). Należy podkreślić, że także i igły gąbek, którym nie przypisuje się zazwyczaj znaczenia stratygraficznego mogą być przewodnie w zespole. Stwierdzono, że wapienie korytnickie z Karpat zawierają tę samą asocjację igieł gąbek co równowiekowe utwory Alp (por. Mostler 1972a). W nawiązaniu do sugestii Jablonsky’ego (1973b) i Bujnovsky’ego i innych (1975) o ogólnym podobieństwie wapieni korytnickich do warstw z St. Cassian w Dolomitach przeprowadzono dokładniejszą korelację tych dwóch kompleksów. W wyniku ustalono, że wapieniom korytnickim odpowiada jedynie górna część warstw z St. Cassian. Niniejsza praca została wykonana w ramach problemu międzyresortowego PAN MR II/3.

RU

В настоящей работе представлен анализ ассоциации микроокаменелостей из корытницких известняков, обнажающихся в Западных Карпатах в районе Лип-товской Осады в Словакии (фиг. 1-2). Вышеуказанные известняки содержат многочисленные микроокаменелости, из которых детально разработано форами-ниферы, спикулы губок, склериты голотурий и конодонты (пл. 41-53; табл. 1-4). Новые виды обнаружены только в группе склеритов голотурий: Eocaudina liptovskaensis sp. n., Kuehnites slovakensis sp. n., Praecaudina mostleri sp. n., Theelia liptovskaensis sp. n. и Theelia trammeri sp. n.. На основе всех изученных микроокаменелостей возраст корытницких известняков соответствует карнийскому ярусу (кордеволь). Следует подчеркнуть, что спикулы губок, хотя не считаются руководящими ископаемыми, могут иметь стратиграфическое значение в ассоциации. Обнаружено, что корытницкие известняки из Карпат содержат ту же ассоциацию спикул губок, что и синхронные отложения Альп (Мостлер 1972). Что касается предположения Яблонски (1973б) и Буйновски и др. (1975) об общем сходстве корытницких известняков с кассианскими слоями Доломитовых Альп проведена детальная корреляция этих комплексов, в результате которой установлено, что корытникцим известнякам соответствует только верхняя часть кассианских слоёв.