Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Małżeństwo w świetle księgi pokutnej Discipulus Umbriensium

100%

Story M.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2021

|

tom 16

|

nr 18 (2)

307-327

EN

The article aims to show the British-Irish Church and the legal and moral problems encountered by this congregation in the light of the Discipulus Umbriensium handbook of penance written by the Bishop of Canterbury. Priests were to ensure that inappropriate behaviors of the members of the Church were eliminated through the sacrament of confession, during which the penitent was also expected to answer the questions asked by the confessor, as well as through meticulous and long-term penance. Such inappropriate behaviors included cases of plural marriage or dissolution of marriage based on mutual consent. The sacrament of confession was also an opportunity to verify if the penitents entered into marriage despite the impediment of impotence or age, and therefore entered into it in an invalid way. The handbook of penance also referred to the then very popular Pauline privilege and the circumstances in which it could be applied. It also spoke about receiving the Communion by the spouses and specific limitations and suggestions when it should be received by them as often as possible.

PL

Celem artykułu, jest ukazanie w świetle księgi pokutnej Discipulus Umbriensium Biskupa Canterbury Kościoła brytyjsko-irlandzkiego i jego problemów prawnych, jak i moralnych, które ta wspólnota napotkała na swojej drodze. Duszpasterze mieli czuwać, aby poprze spowiedź, która polegała także na odpowiadaniu przez penitenta na zadawane pytania przez spowiednika, a zwłaszcza przez nakładanie drobiazgowych i długoczasowych pokut, wyeliminować niewłaściwe postawy wśród członków Kościoła. Zdarzały się bowiem wśród nich przypadki wielożeństwa, czy też rozwiązanie małżeństwa za obopólną zgodą. Spowiedź była także okazją do zweryfikowania, czy wierni mimo przeszkody impotencji lub przeszkody wieku zawarli małżeństwo, zawierając go w sposób nieważny. Księga pokutna podejmowała również bardzo aktualne wówczas zagadnienie przywileju Pawłowego, wskazując okoliczności, kiedy wolno go aplikować. Analizowany penitencjał porusza także temat przyjmowania komunii świętej przez małżonków, wskazując pewne ograniczenia, jak i sugestie, kiedy małżonkowie powinni jak najczęściej przystępować do Stołu Pańskiego.

2

Sunday in the Light of the Handbooks of Penance

100%

Story M.

Kościół i Prawo

|

2024

|

tom 13

|

nr 1

181-196

EN

Handbooks of penance created in the late ancient Christianity period and early Medieval times are evidence of a formative practice of penance in the Church. The aim of this article is to discuss the role that Sunday played in the lives of particular followers of Jesus, and how it was celebrated in the light of the handbooks of penance. In the 21st century, when Sunday, the Lord’s Day, is often treated only as a day off by those who were included into the Church through the sacrament of Baptism, and while many people are concerned only with the things of the flesh and not with spiritual well-being – can we use the handbooks of penance as a source of wisdom in discovering the meaning of Sunday, its celebration and importance for the human and Christian life?

PL

Księgi pokutne, które powstały w epoce późnej starożytności chrześcijańskiej i wczesnego średniowiecza, są świadectwem kształtowania się praktyki pokutnej w Kościele. Celem artykułu, jest odpowiedź na pytanie, jaką rolę w życiu poszczególnych wyznawców Chrystusa odgrywała niedziela i jak przeżywano ten dzień w świetle wspomnianych ksiąg pokutnych. Czy w XXI w., kiedy to Dzień Pański przez wiele osób, które poprzez sakrament chrztu zostały włączone do wspólnoty Kościoła, traktowany jest często wyłącznie jako dzień wolny od pracy czy też okazywana jest wyłącznie troska o to, co cielesne a nie duchowe, czytając księgi pokutne możemy z nich czerpać wiedzę w odkrywaniu sensu niedzieli, celu jej świętowania i jej znaczenie dla życia chrześcijańskiego i ludzkiego?

3

Koloseum, stadion olimpijski czy kościół – miejsce zawarcia małżeństwa w Rzymie

100%

Story M.

Annales Canonici

|

2022

|

tom 18

|

nr 1

85-99

EN

The aim of the article is to show places in Rome in which marriage can be contracted in a legally binding way in the light of the current Italian civil law and the canon law, especially the particular law. In the capital of Italy as well as across the country, marriage ceremonies are no longer exclusively celebrated in churches: for the first time in 2018 the percentage of civil marriages without any religious elements was higher than of those which were celebrated in a religious form. Apart from those changes, there is a worldwide trend which tends to be promoted and can be observed also in Italy where marriages are contracted outside of the registry office and church, for example outdoors, in a palace or a castle which are in the vicinity of restaurants or in restaurants. However, looking both at the civil and canon law regulations, Rome precisely defines where marriage can be contracted and it is currently not possible to contract a marriage at an Olympic stadium or in the Colosseum – not only from the point of view of the canon law but also the civil regulations.

PL

Celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, gdzie w Rzymie w sposób ważny z punktu widzenia prawa cywilnego, jak i prawa kanonicznego można zawrzeć małżeństwo. Zauważa się bowiem ogólnoświatową tendencję do wybierania na miejsca zawierania małżeństw pleneru lub takich obiektów jak zamek, pałac czy innych szczególnych dla nupturientów miejsc, charakteryzujących się np. bliskością restauracji. Ponadto zmienia się także prawny sposób zawierania małżeństw. Po raz pierwszy w 2018 roku we Włoszech w ujęciu procentowym zawarto więcej małżeństw cywilnych aniżeli kościelnych. Patrząc jednak na obowiązujące przepisy, które w sposób precyzyjny określają miejsce celebracji ślubu w Rzymie, widzimy, że obecnie nie jest możliwe zawarcie małżeństwa na stadionie olimpijskim czy w Koloseum nie tylko z punktu widzenia prawa kanonicznego, ale i od strony przepisów prawa cywilnego.

4

Polowania duchownych w świetle średniowiecznych ksiąg pokutnych

100%

Story M.

Kościół i Prawo

|

2021

|

tom 10 (23)

|

nr 1

239-251

EN

The handbooks of penance written during the Late Ancient Christianity and the Early Middle Ages are the evidence of the formation of the penitential practices in the Church. They were meant to help confessors, especially in regard to the unification of how penance was imposed. This article aims to answer the question of whether, in the light of the handbooks of penance, the stance of the Church towards hunting was always positive, and whether the laity were treated in the same way as the clergy. The analysis of the handbooks of penance reveals that in the Middle Ages the members of the clergy, both deacons and priests, and, according to some sources, also bishops, were not supposed to take part in hunting, especially for entertainment. However, we do not find texts which suggest that laymen would not participate or were not allowed to participate in hunting. The said handbooks also indicate that penance for the clergy for participating in hunting activities was severe in comparison to the one imposed for serious wrongdoings. Today, the Code of the Canon Law does not prohibit clergymen from hunting or showing care towards hunters.

PL

Księgi pokutne, które powstały w epoce późnej starożytności chrześcijańskiej i wczesnego średniowiecza są świadectwem kształtowania się praktyki pokutnej w Kościele. Miały one służyć pomocą spowiednikom, zwłaszcza w zakresie ujednolicenia nakładania pokuty. Celem artykułu, jest udzielenie odpowiedzi, patrząc przez pryzmat ksiąg pokutnych, czy postawa Kościoła wobec łowiectwa była zawsze pozytywna, a zwłaszcza czy w taki sam sposób traktowano osoby świeckie, jak i duchowne? Analiza penitencjałów ukazuje, że w średniowieczu osoby duchowne zarówno diakonii, prezbiterzy, a według niektórych ksiąg pokutnych także i biskupi nie powinni brać udziału w polowaniach, zwłaszcza w celach rozrywkowych. Nie znajdujemy natomiast tekstów, które świadczyłyby o tym, że osoby świeckie nie mogą lub nie powinny brać udziału w polowaniach. Z przedmiotowych ksiąg wynika również, że pokuta za udział w polowaniach dla duchownych była surowa, jeśli porównamy ją do innych pokut, wymierzanych za poważne przewinienia. Obowiązujący Kodeks Prawa Kanonicznego nie przewiduje zakazu, aby duchowni nie mogli brać udziału w polowaniach, czy też otaczać troską myśliwych.

5

Kościół, urząd czy plener – miejsce zawarcia małżeństwa w Polsce

100%

Story M.

|

2019

|

tom 15

|

nr 2

EN

The article speaks about the places where a marriage in Poland can be contracted in a valid way in the light of the canon law and the civil law. It discusses the updated law on vital records which gives more flexibility in terms of contracting a marriage outside of the Registry Office, as well as the stance of the Polish bishops on entering into a catholic marriage outside of the church. In their document, Polish bishops state that the usual and recommended place of the celebration of the sacrament of marriage is the church as the holy place which is meant for liturgical celebration. However, they also point out that in extraordinary circumstances the local bishop ordinaries have the right to consent for the sacrament of marriage to be celebrated outside of the sacred place.

PL

Celem artykułu jest ukazanie w świetle prawa kanonicznego, a także prawa cywilnego miejsc, w których można w sposób ważny zawrzeć małżeństwo w Polsce. Omówiono znowelizowane prawo o aktach stanu cywilnego, które z większą swobodą zezwala na zawieranie małżeństw cywilnych poza urzędem stanu cywilnego oraz stanowisko polskich biskupów w sprawie małżeństwa katolickiego zawieranego poza miejscem świętym. Biskupi w swoim dokumencie przypominają, że zwyczajnym i zalecanym miejscem celebracji sakramentu małżeństwa jest kościół jako miejsce poświęcone i przeznaczone do sprawowania liturgii. Dokument zaznacza, że ordynariusze miejsca w nadzwyczajnych okolicznościach, kierując się duszpasterską roztropnością, mogą podjąć decyzję o udzieleniu zgody na celebrację sakramentu małżeństwa poza miejscem świętym.

6

Sakrament chrztu w świetle średniowiecznych ksiąg pokutnych

100%

Story M.

Annales Canonici

|

2020

|

tom 16

|

nr 2

109-128

EN

The penitential books written during the Late Ancient Christianity and the Early Middle Ages are an evidence of the formation of the penitential practices in the Church. The aim of this article is to discuss – in the light of these books – a variety of practices, including those seen as inadequate, which were related to the sacrament of Baptism and which caused significant punishment to those deemed guilty. Such penitential practices required adequate atonement which was often difficult to fulfill.The penitential books pointed out that the child should be baptized as soon as possible, especially if they were ill. During the confession, the confessors were required to verify when the child was brought to be baptized by their parents. Penitentiaries also discussed when baptism can be seen as rightfully administered and when not. They highlighted that rightfully administered baptism cannot be administered again. Some of the penitential books contained, however, an incorrect understanding of the relation between the moral life of the priest who administered baptism and the rightfulness of the sacrament. The books also pointed out who can become a godparent and discussed the obstacle of priest’s kinship with regards to the sacrament of baptism.

PL

Księgi pokutne, które powstały w epoce późnej starożytności chrześcijańskiej i wczesnego średniowiecza, są świadectwem kształtowania się praktyki pokutnej w Kościele. Celem artykułu jest ukazanie w świetle tychże ksiąg różnych praktyk, także tych niewłaściwych, związanych z sakramentem chrztu, które powodowały obciążenie winnych dotkliwymi karami – pokutami wymagającymi odpowiedniego zadośćuczynienia, często trudnego do wykonania.W księgach pokutnych zwracano szczególną uwagę, że dziecko powinno zostać ochrzczone jak najszybciej, zwłaszcza w sytuacji, kiedy chorowało. Nakazywano ponadto spowiednikom, aby weryfikowali w ramach spowiedzi czas, w którym rodzice przynosili dziecko do chrztu. Penitencjały zwracają także uwagę na kwestię, kiedy sakrament chrztu, jest ważnie udzielony, a kiedy nie. Podkreślano, że chrzest ważnie udzielony nie może zostać ponowiony. W niektórych księgach pokutnych znajdujemy natomiast błędne rozumienie zależności życia moralnego szafarza i ważności udzielanego sakramentu. Pojawia się także zagadnienie, kto może pełnić rolę rodzica chrzestnego, jak i omówienie przeszkody pokrewieństwa duchowego mającego swe korzenie w analizowanym sakramencie.

7

Duchowny w świetle księgi pokutnej z Paryża

100%

Story M.

|

nr 2

143-158

EN

Penitential books which were written in Ireland but were shortly adopted by the whole of Europe are, along sacramentaries, a part of special laws and a means of getting to know the canon law, particularly the criminal law. Their aim was to help confessors unify the way in which penance was administered, as well as how the sacrament of penance and reconciliation was celebrated.The penitential book of Paris which is analyzed in this article, is assumed to have been created around 750 AD and was written on the basis of the oldest penitential book from France i.e. the penitential book of Burgundy (circa 700–725 AD).The article shows that confessors were to analyze the behavior of the penitent – in this case a bishop, priest or deacon – very carefully and responsibly, in order to ensure that they were not a reason of scandals among the faithful of whom they were to take care. Among inappropriate behaviors of the clergymen, the penitential book of Paris speaks in particular about matters related to the protection of the human life, the care of the Holy Sacrament, participation in hunting, overconsumption of alcohol or sexual abuse.

PL

Księgi pokutne, które zrodziły się w Irlandii, a w krótkim czasie przyjęły się w całej Europie, wchodzą wraz z sakramentarzami w zbiory tzw. prawa specjalnego i są jednym z pośrednich źródeł poznania prawa kanonicznego, zwłaszcza prawa karnego. Ich podstawowym celem było okazanie pomocy spowiednikom w zakresie ujednolicenia nakładania pokuty, ale także sposobu sprawowania sakramentu pokuty i pojednania.Analizowana księga pokutna z Paryża została opracowana, jak się przyjmuje, około 750 roku, na bazie najstarszego penitencjału pochodzącego z Francji, tj. księgi pokutnej z Burgundii (ok.700–725). Artykuł ukazuje, że spowiednicy mieli w sposób bardzo odpowiedzialny i dokładny rozeznać postępowanie penitenta, którym był biskup, prezbiter lub diakon, aby nie byli oni powodem zgorszenia wśród wiernych, którzy zostali powierzeni ich trosce i opiece. Wśród niewłaściwych postaw duchownych księga pokutna z Paryża mówi zwłaszcza o kwestiach związanych z pozbawieniem życia, brakiem troski o Najświętszy Sakrament, udziałem w polowaniach, nadużywaniem alkoholu, czy też nadużyciach w sferze seksualnej.

8

Sakrament małżeństwa w dziewiętnastej księdze Dekretu biskupa Burcharda z Wormacji

100%

Story M.

Annales Canonici

|

2023

|

tom 19

|

nr 2

105-124

EN

Handbooks of penance created in the late ancient Christianity period and early Medieval times are proofs of a forming penance practice in the Church. The aim of this article is to show inappropriate practices related to entering into and fulfilling the sacrament of marriage, in the light of the Decree of Bishop Burchard of Worms who was known for the codification of the canon law. These practices caused significant penalties for those who committed them – penances requiring appropriate atonement which were often difficult to fulfill.The bishop of Worms who noticed an increasing breakdown of morality in regards to marital fidelity, obliged confessors to be vigilant during the sacrament of confession and point out the indissolubility of marriage, which deteriorated at the time – there were cases of plural marriage or even murder of the spouse in order to enter into another marriage. Through penance, priests were also obliged to help eliminate inappropriate sexual practices with members of families (sexual intercourses with sister in law or stepmother) or such acts as encouraging the spouse to cheat.During the sacrament of confession, priests also referred to impediments to marriage which included consanguinity, affinity or abduction of the woman in order to enter into marriage with her. They also highlighted the importance of engagement as an important period leading to marriage.

PL

Księgi pokutne, które powstały w epoce późnej starożytności chrześcijańskiej i wczesnego średniowiecza, są świadectwem kształtowania się praktyki pokutnej w Kościele. Celem artykułu jest ukazanie w świetle dziewiętnastej księgi Dekretu biskupa wormackiego Burcharda niewłaściwych zachowań godzących w sakrament małżeństwa, które powodowały obciążenie winnych dotkliwymi karami – pokutami wymagającymi odpowiedniego zadośćuczynienia, często trudnego do realizacji. Biskup z Wormacji, dostrzegając szerzący się upadek obyczajów w kwestii wierności małżeńskiej, zobowiązał spowiedników, aby w czasie spowiedzi zwracali uwagę na sprawę nierozerwalności małżeństwa – zdarzały się bowiem przypadki wielożeństwa, czy nawet małżonkobójstwa w celu zawarcia nowego związku. Duszpasterze mieli także dążyć do tego, by poprzez pokutę wyeliminować niewłaściwe zachowania seksualne penitentów z członkami rodzin (współżycie ze szwagierką lub macochą), czy też namawianie współmałżonka do zdrady. W czasie sprawowania sakramentu pokuty odnoszono się ponadto do zagadnień związanych z przeszkodami do zawarcia małżeństwa, do których zaliczano chociażby przeszkodę pokrewieństwa, powinowactwa, czy też uprowadzenia kobiety w celu zawarcia z nią związku małżeńskiego oraz podkreślano znaczenie zaręczyn jako ważnego etapu do zawarcia małżeństwa.

9

Zdrada małżeńska w świetle ksiąg pokutnych

100%

Story M.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2024

|

tom 19

|

nr 21 (1)

315-330

EN

Adultery – understood as a sexual relationship between two people, at least one of whom is married – on the one hand, has been the subject of considerations for centuries on how to limit this phenomenon, and on the other hand, despite penalties or penances imposed on people who violated the principles of fidelity binding on spouses, it has not lost its relevance over the centuries. The penitential books, which were written in the era of late Christian antiquity and the early Middle Ages and which are testimony to the development of penitential practice in the Church, also guarded marital fidelity, which was to be binding on both parties, and not only on women, as was the case in some ancient legal cultures. The aim of the article is to show, in the light of the books of penitence, what consequences threatened a person who entered into a marriage and later committed adultery, as well as people who in some way favored or encouraged such behavior.

PL

Cudzołóstwo – rozumiane jako relacja seksualna między dwiema osobami, z których co najmniej jedna pozostaje w związku małżeńskim – z jednej strony od wieków stanowiło przedmiot rozważań, w jaki sposób ograniczyć to zjawisko, a z drugiej strony pomimo nakładanych kar czy pokut na osoby, które naruszyły zasady wierności obowiązującej małżonków, nie straciło ono na przestrzeni wieków na aktualności. Księgi pokutne, które powstały w epoce późnej starożytności chrześcijańskiej i wczesnego średniowiecza i które są świadectwem kształtowania się praktyki pokutnej w Kościele stały również na straży wierności małżeńskiej, która miała obowiązywać obie strony, a nie tylko kobiety, jak to miało miejsce w niektórych antycznych kulturach prawnych. Celem artykułu jest ukazanie w świetle ksiąg pokutnych, jakie konsekwencje groziły osobie która zawarła małżeństwo, a później dopuściła się cudzołóstwa, a także osobom, które w jakiś sposób sprzyjały lub zachęcały do takiego zachowania.

10

Il Consiglio Parrocchiale per gli Affari economici nella vita della parrocchia

100%

Story M.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2019

|

nr 26

387-402

EN

One of the main messages of the Second Vatican Council was to highlight that members of the laity not only constitue and shape the Church but, even more importantly, have joint responsibility for it. The Church wants them to willingly respond to Christ’s calling which encourages them to take responsibility for the Church (see: Pope John Paul II, Apostolic Exhortation “Christifideles laici”, 2-3). The Canon Law from 1983 mentions two advisory bodies which may help the parish priest manage the parish. These are: the parish pastoral council (Canon 536 § 1) and the parish finance council (Canon 537). The aim of this article is to discuss the competencies of the parish finance council which is obligatory in each parish, according to the Canon 537 of the Code of the Canon Law. This rule applies to every parish, both territorial and personal. The parish finance council does not have a legal identity, does not replace or cover for the parish priest in representing the parish, nor does it act on his behalf (Canon 532). It is an advisory body whose aim is to advise the parish priest on how to manage the assets of the parish. The duties and rules of membership of the council should be defined both in the common law and in the particular law issued by the bishop of the diocese.

11

Ekshumacja w świetle prawa kanonicznego

100%

Story M.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2018

|

nr 25

405-415

EN

Human being has always been a religious being and faith, regardless of its form, has not only obliged them to bury the dead, but also to protect their remains from being destroyed by animals or other human beings. In its regulations, the current Code of the Canon Law does not directly speak about the exhumation. However, exhumation is referred to in a variety of legal regulations issued by the particular church in the form of instructions issued by some of the Polish dioceses, as well as regulations provided by the administrators of particular denominational cemeteries. While speaking about exhumation, it is important to stress that in the light of the canon law it mainly takes place during the beatification process and is a requirement of the canonization law which should happen during that process in the diocese or before the beatification of the servant of God. In conclusion, it is important to highlight that the Catholic Church respects and refers to the civil law while setting the norms in regards to when and why the exhumation should be conducted.