Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Are pregnant women prepared to provide first aid to their newborns?

100%

Kowalik K. , Leszczyński P. K.

Critical Care Innovations

|

2022

|

tom 5

|

nr 1

30-37

EN

INTRODUCTION: : Life-threatening conditions occurring in the first months of child's life usually happen in the presence of witnesses who are at the same time the parents or caregivers of the victim. In such situations, provision of first aid increases their chance of survival. The knowledge and skills in this area should be taught already Turing antenatal classes. The study aimed to assess the level of knowledge and awareness of pregnant women around first aid for newborns and infants. MATERIAL AND METHODS: The study was conducted in a department of gynaecology and obstetrics in Warsaw In Q1 2021. A research tool in the form of an original knowledge test was prepared. The test covered the knowledge of resuscitation, burns, convulsions, anaphylaxis, fever, aspirations and disturbances of consciousness. Statistical analysis was conducted with the Shapiro–Wilk test and Spearman's rank correlation test and the results were interpreted according to J. Guilford's classification. A p-value < 0.05 was accepted as statistically significant. RESULTS: 238 women were enrolled in the study, aged 30.86 years on average (SD±4.86). Nearly a half (48.3%) of them was in their first pregnancy. The antenatal classes had been attended by 57.6% of the women; 35.7% had undergone first aid courses during those classes. The mean self-assessment of knowledge of the pregnant women was 3.36 (SD±0.97) and the mean self-assessment of their skills 3.16 (SD±0.96) on the five-point Likert scale. The correct answer average was 5.98 points. (SD±1.75) on a 0-10 scale. The largest gaps were demonstrated in the flowchart of management of cardiac arrest and disturbance of consciousness. CONCLUSIONS: The knowledge and skills of pregnant women regarding first aid stand at an average level. The results suggest the need for implementation of proper courses in first aid in the curriculum of antenatal classes

PL

WSTĘP: Stany zagrożenia życia występujące w pierwszych miesiącach życia dziecka zazwyczaj zdarzają się w obecności świadków, będących zarazem rodzicami lub opiekunami poszkodowanego. Wówczas prawidłowe udzielenie pierwszej pomocy zwiększa szanse na przeżycie. Wiedza i umiejętności w tym zakresie powinny być przekazywane już w szkołach rodzenia. Celem badania była ocena poziomu wiedzy oraz świadomości kobiet ciężarnych z zakresu pierwszej pomocy u noworodków i niemowląt. MATERIAŁ I METODY: Badanie zrealizowano na oddziale ginekologiczno-położniczym w Warszawie w pierwszym kwartale 2021 r..Przygotowano narzędzie badawcze w formie autorskiego testu wiedzy, obejmującego wiedzę z kategorii resuscytacji, oparzeń, drgawek, anafilaksji, gorączki, zadławień, oraz zaburzeń świadomości. Do opracowania statystycznego użyto testu rozkładu normalności Shapiro-Wilka, korelacji rho-Spearman’a, a wyniki interpretowano wg skali J. Guilford’a. Poziom istotności przyjęto dla p<0,05. WYNIKI: W badaniu uczestniczyło 238 kobiet, ze średnią wieku 30,86 lat (SD±4,86). Prawie połowa (48,3%) ankietowanych była w pierwszej ciąży. Do szkoły rodzenia uczęszczało 57,6% kobiet, w tym 35,7% w trakcie zajęć miało przeprowadzone kursy z pierwszej pomocy. Średnia samoocena wiedzy ciężarnych wyniosła 3,36 (SD±0,97), a średnia samooceny umiejętności 3,16 (SD±0,96) w pięciostopniowej skali Likerta. Średnia poprawnych odpowiedzi wyniosła 5,98 pkt. (SD±1,75) w skali 0-10. Największe braki wykazano w zakresie schematu postępowania przy zatrzymaniu krążenia oraz zaburzeniach świadomości. WNIOSKI: Wiedza oraz umiejętności kobiet ciężarnych z zakresu pierwszej pomocy są na przeciętnym poziomie. Wyniki sugerują konieczność wdrożenia odpowiednich kursów z pierwszej pomocy do programu szkoły rodzenia.

2

Comparative analysis of pharmacotherapy used by Emergency Medical Services in Poland.

80%

Trochimiak P. , Leszczyński P. K. , Świniarski P.

Critical Care Innovations

|

2020

|

tom 3

|

nr 3

20-30

EN

INTRODUCTION: Pharmacotherapy is essential during emergency medical services (EMS). Medication administered in pre-hospital conditions enables i.a.: sedation, analgesia, treatment of arrhythmias, and resuscitation. The equipment of the paramedic’s box (Drug Kit) in an ambulance depends on the Rescue System in a given country. In Poland, since several years, there has been a standardized list of medications available in the emergency medical services. The authors attempt to assess the indication of pharmaceuticals that are most commonly used and those that may turn out to be unnecessary in pre-hospital care. MATERIAL AND METHODS: The interventions of two emergency medical teams (specialized "SEMS" and basic "BEMS") from 2019 were analyzed. The Kolmogorov-Smirnov variable distribution normality test was used for statistical analysis; Pearson correlation and Chi squared independence tests. All results were considered significant at p <0.05. RESULTS: The teams intervened 4,530 times in the analyzed period. Medications were used in 1742 cases, which accounts for 38.45% of all interventions (BEMS - 1429; 82.03% vs. SEMS: 313; 17.97%). The most commonly administered were: Natrii chloridum 0.9%, Captoprilum, Ephinephrinum and Hydroxyzinum. Drugs such as: Flumazenilum, HES - hydroxyethyl starch, Isosorbidi mononitrans, Lidocaini hydrochloridum, Urapidilum were not administered. Comparing the total amount of drugs used between the teams, a statistically strong correlation was demonstrated (χ2 = 402.41; p = 0.000), point out more frequent use of drugs by BEMS staff. CONCLUSIONS: There is a group of drugs that are not used in the emergency medical service. The equipment of the paramedic’s box in the BEMS can be considered as sufficient because drugs from the SEMS were used occasionally. Due to the significant differences in the frequency of administration of individual drugs, a modification of the list of medicines in the emergency medical service in Poland should be considered.

PL

WSTĘP: Farmakoterapia jest niezbędna w pracy zespołów ratownictwa medycznego (EMS). Podane leki w warunkach przedszpitalnych umożliwiają m.in .: sedację, znieczulenie, leczenie arytmii i resuscytację. Wyposażenie ampularium ratownika medycznego w karetce zależy od systemu ratownictwa w danym kraju. W Polsce od od kilku lat istnieje ujednolicona lista leków dostępnych dla ratowników medycznych. Autorzy pracy podejmują próbę wskazania leków, które są najczęściej stosowane i tych, które mogą się okazać zbędne w opiece przedszpitalnej. MATERIAŁ I METODY: Przeanalizowano interwencje dwóch zespołów ratownictwa medycznego (specjalistyczny "SEMS" i podstawowy "BEMS") z 2019 roku. Do celów statystycznych zastosowano test normalności rozkładu zmiennej Kołmogorowa-Smirnowa, testy korelacji Pearsona i niezależności Chi-kwadrat. Wszystkie wyniki uznano za istotne przy p <0.05. WYNIKI: Zespoły w analizowanym okresie interweniowały 4530 razy. Leki były używane w 1742 przypadkach, co stanowi 38.45% wszystkich interwencji (BEMS - 1429; 82.03% vs. SEMS: 313; 17.97%). Najczęściej podawano: Natrii chloridum 0.9%, Captoprilum, Ephinephrinum i Hydroxyzinum. Leki takie jak: Flumazenilum, HES - hydroksyetyloskrobia, Isosorbidi mononitrans, Lidocaini hydrochloridum, Urapidilum - nie były podawane. Porównując całkowitą ilość leków narkotycznych stosowanych w zespołach, stwierdzono statystycznie silną korelację (χ2 = 402.41; p = 0.000), wskazując na ich częstsze używanie przez personel zespołów podstawowych. WNIOSKI: Istnieje grupa leków, które nie są stosowane w ratownictwie medycznym. Wyposażenie ampularium ratownika medycznego w podstawowych zespołach ratownictwa medycznego można uznać za wystarczające, ponieważ sporadycznie używano leków z ampularium zespołu specjalistycznego. Ze względu na istotne różnice w częstości podawania poszczególnych leków należy rozważyć modyfikację leków stosowanych w pogotowiu ratunkowym w Polsce.

3

Prospective evaluation of interactive project of Emergency Medicine Exam with the use of multimedia computer devices.

80%

Wejnarski A. , Gajek Villebæk P. A. , Leszczyński P. K.

Critical Care Innovations

|

2018

|

tom 1

|

nr 1

1-15

EN

INTRODUCTION: Digitisation and implementation of IT solutions is contemporarily an intrinsic element while carrying out emergency medical activities. However, the system of education and evaluation of paramedics is conducted in a traditional way in Poland. The aim of the paper was to implement and critically evaluate the project of Emergency Medicine Exam conducted with the use of multimedia computer devices. MATERIAL AND METHODS: The undergraduates took part in a test consisting of fifteen questions concerning medical emergency activities conducted in a traditional (written) and interactive (computer) form. An original tool was developed and it enabled us to apply interactive tasks and centralize statistics. The achieved results underwent parametric tests (T-Student test, T – test for dependent samples with Pearson’s Correlation Coefficient) at significance coefficient of p<0,05. RESULTS: Average percentage results of both forms of the test including all the question categories indicated a statistically significant difference in the test with both samples for averages , where p=0,001 (59,09 % ± 12,16 vs 49,36 % ± 17,61). The number of people who did not succeed in passing the test at 51% passing point was 6 in the traditional test and 10 in the interactive one. Satisfaction analysis indicated the highest mark for detailed feedback (Me=5,95; from 1 to 6 scale). CONCLUSIONS: Multimedia computer devices may be efficiently used while implementing Emergency Medicine Exam. The evaluation of non-technical skills, thanks to the introduction of interactive tasks, enables a more detailed assessment of the competence of candidates for paramedics.

PL

WSTĘP: Cyfryzacja i informatyzacja jest współcześnie nieodłącznym elementem podczas wykonywania medycznych czynności ratunkowych. Jednak system edukacji i ewaluacji ratowników medycznych w Polsce realizowany jest przeważnie w formie tradycyjnej. Celem pracy była implementacja i krytyczna ocena projektu Państwowego Egzaminu Ratownictwa Medycznego, prowadzonego przy użyciu multimedialnych urządzeń komputerowych. Dokonano analizy porównawczej dwóch form egzaminu: tradycyjnej (papierowej) oraz interaktywnej (komputerowej), pod względem satysfakcji uczestników oraz uzyskanych wyników. MATERIAŁ I METODY: TBadani uczestniczyli w teście złożonym z piętnastu zagadnień z zakresu medycznych czynności ratunkowych realizowanym w formie tradycyjnej (pisemnej) oraz interaktywnej (komputerowej). Opracowano autorskie narzędzie umożliwiające aplikację zadań interaktywnych oraz scentralizowaną statystykę. Uzyskane wyniki poddano testom parametrycznym (Test T-Studenta, TEST-T dla prób zależnych ze współczynnikiem Korelacji Pearsona), przy współczynniku istotności p<0,05. WYNIKI: Średnie procentowe wyniki obu form testów wykazały istotną statystycznie różnicę w teście z dwiema próbami dla średnich, gdzie p=0,001 (59,09 % ± 12,16 vs 49,36 % ± 17,61). Liczba osób, które nie zaliczyły egzaminu wg przyjętego progu 51% wyniosła 6 - test tradycyjny, vs. 10 – test interaktywny. W analizie satysfakcji najwyższą notę przyznano za dokładność informacji zwrotnej (Me=5,95; w skali od 1 do 6) WNIOSKI: Multimedialne urządzenia komputerowe mogą być skutecznie zastosowane przy wdrożeniu Państwowego Egzaminu Ratownictwa Medycznego. Ocena umiejętności nietechnicznych, dzięki implementacji zadań interaktywnych, umożliwia bardziej szczegółową ocenę kompetencji kandydatów na ratowników medycznych.

4

Comparison of the effectiveness of selected medical segregation systems - START, SIEVE, CAREFLIGHT.

80%

Klepacka M. , Bakalarski P. , Gajek Villebæk P. A. , Leszczyński P. K.

Critical Care Innovations

|

2019

|

tom 2

|

nr 1

1-10

EN

INTRODUCTION: In the face of sudden events with many victims, various types of medical segregation systems were created. Their aim is to set the treatment and transport priority of patients by giving them appropriate urgency codes considering their general condition and vital parameters. The study is aimed at comparing the effectiveness of selected medical segregation systems. MATERIAL AND METHODS: The research tool consisted of one hundred virtual patients, whose condition was categorized according to the START system (Simple Triage and Rapid Treatment) for four urgency codes - 25 persons for each of four categories. Then they were segregated by assigning the wounded to individual urgency codes using the SIEVE and CAREFLIGHT systems. To the statistical analysis was used the Mann-Whitney U test. All results were considered significant at p <0.05. RESULTS: Among 100 patients using the SIEVE system, 25 were identified in green and black code, 27 in yellow code and 23 in red code. Using the CAREFLIGHT system, 25 patients were shown in green and black code, 31 in yellow code and 19 in red code. There were no differences between segregation systems between green and black code patients (Code 3 and 4: START = 25 vs. SIEVE = 25 vs. CAREFLIGHT = 25). In contrast, the yellow code showed differences in the SIEVE system compared to the control group - START system (p = 0.005, Code 2: START = 25 vs. SIEVE = 18), which, however, was not demonstrated in relation to CAREFLIGHT (Code 2: START = 25 vs. CAREFLIGHT = 25). In the red code showed differences between the control group and the SIEVE system (p = 0.001, Code 1: START = 25 vs SIEVE = 16), and the CAREFLIGHT system (p = 0.010, Code 1: START = 25 vs. CAREFLIGHT = 19). CONCLUSIONS: The effectiveness of selected medical segregation systems (START, SIEVE and CAREFLIGHT) is significantly different among patients in yellow and red code. Taking into account the highest urgency code, the most sensitive selection is shown by the START system, and the least sensitive - CAREFLIGHT.

PL

WSTĘP: W obliczu występowania nagłych zdarzeń z wieloma poszkodowanymi, powstały różnego typu systemy segregacji medycznej. Ich celem jest ustalanie priorytetu leczniczo-transportowego pacjentów poprzez nadanie im odpowiednich kodów pilności biorąc pod uwagę ich stan ogólny oraz parametry życiowe. Przeprowadzone badanie ma na celu porównanie efektywności wybranych systemów segregacji medycznej. MATERIAŁ I METODY: Narzędzie badawcze stanowiło stu wirtualnych pacjentów, których stan został skategoryzowany według systemu START (Simple Triage and Rapid Treatment) na cztery kody pilności -po 25 osób do każdej z czterech kategorii. Następnie poddano ich segregacji przyporządkowując rannych do poszczególnych kodów pilności stosując systemy: SIEVE oraz CAREFLIGHT. Do analizy statystycznej posłużono się testem U Manna-Whitney’a. Wyniki uznano za istotne przy p < 0,05. WYNIKI: Wśród 100 pacjentów przy zastosowaniu systemu SIEVE wyodrębniono po 25 w kodzie zielonym oraz czarnym, 27 w kodzie żółtym oraz 23 w kodzie czerwonym. Korzystając z systemu CAREFLIGHT wykazano po 25 pacjentów w kodzie zielonym i czarnym, 31 w kodzie żółtym oraz 19 w kodzie czerwonym. Między pacjentami w kodzie zielonym i czarnym nie wykazano różnic pomiędzy systemami segregacji (Kod 3 i 4: START = 25 vs. SIEVE = 25 vs. CAREFLIGHT = 25). Natomiast w kodzie żółtym wykazano różnice systemu SIEVE w stosunku do grupy kontrolnej – systemu START (p=0,005; Kod 2: START = 25 vs. SIEVE = 18), której jednak nie wykazano w stosunku do CAREFLIGHT (Kod 2: START = 25 vs. CAREFLIGHT = 25). W kodzie czerwonym wykazano różnice pomiędzy grupą kontrolną oraz systemem SIEVE (p=0,001; Kod 1: START = 25 vs SIEVE = 16), a także systemem CAREFLIGHT (p=0,010; Kod 1: START = 25 vs. CAREFLIGHT = 19). WNIOSKI: Efektywność wybranych systemów segregacji medycznej (START, SIEVE oraz CAREFLIGHT) jest istotnie zróżnicowana wśród pacjentów w kodzie żółtym i czerwonym. Uwzględniając najwyższy kod pilności, najbardziej czułą selekcję wykazuje system START, a najmniej czułą - CAREFLIGHT.

5

The importance of e-learning in professional improvement of emergency nurses.

80%

Boczkowska K. , Bakalarski P. , Sviatoslav M. , Leszczyński P. K.

Critical Care Innovations

|

2018

|

tom 1

|

nr 1

16-24

EN

INTRODUCTION: Emergency nursing is a young specialization enabling to take up a job in the State Emergency Medical Services in Poland. The continuous improvement of emergency medicine requires improving the qualifications of medical personnel through the implementation of various forms of professional development. The study was conducted to assess the importance of modern forms of postgraduate education among emergency nurses. MATERIAL AND METHODS: The study uses a authorial questionnaire addressed to 100 nurses and male nurses who are actively working in the emergency medical system in Poland. The parametric tests T-test and χ2, V-Cramer and One-way Anova were used for data analysis. All results were considered significant at p <0.05. RESULTS: The study group consisted of 77 women and 23 men, and the average age was 40,18 years. The majority (45%) work in a hospital emergency department or admission room, and 84% of respondents declare to have higher education. In the last five years, 24% of respondents did not participate in any development courses, and 50% took training only 1-2 times, indicating numerous difficulties. The respondents (n = 44) indicated e-learning methods as the most attractive in professional improvement. CONCLUSIONS: Professional development courses for emergency nurses are implemented sporadically. Online educational programs are a desirable form of continual learning. In order to improve the quality of postgraduate education in emergency nursing, further work towards the improvement of e-learning courses is recommended.

PL

WSTĘP: Pielęgniarstwo ratunkowe jest młodą specjalizacją umożliwiającą podjęcie pracy w systemie Państwowe Ratownictwo Medyczne w Polsce. Ciągły rozwój medycyny ratunkowej wymaga podnoszenia kwalifikacji personelu medycznego poprzez realizację różnych form doskonalenia zawodowego. Przeprowadzone badanie miało na celu ocenę znaczenia nowoczesnych form kształcenia podyplomowego wśród pielęgniarek ratunkowych. MATERIAŁ I METODY: W badaniu wykorzystano autorski kwestionariusz ankiety skierowany do 100 pielęgniarek i pielęgniarzy czynnie pracujących w systemie ratownictwa medycznego w Polsce. Do analizy danych wykorzystano testy parametryczne T-test oraz χ2, V-Cramera i One-way Anova. Wszystkie wyniki uznano za istotne przy p < 0,05. WYNIKI: Grupę badaną stanowiło 77 kobiet i 23 mężczyzn, a średnia wieku wyniosła 40,18 lat. Większość (45%) pracuje w szpitalnym oddziale ratunkowym lub izbie przyjęć, a 84% respondentów deklaruje posiadanie wyższego wykształcenia. W ostatnich pięciu latach 24% ankietowanych nie uczestniczyło w żadnych kursach doskonalących, a 50% odbyło szkolenie tylko 1-2 razy, wskazując na liczne utrudnienia. Ankietowani (n=44) wskazali metody e-learningowe jako najbardziej atrakcyjne w doskonaleniu zawodowym. WNIOSKI: Kursy doskonalenia zawodowego pielęgniarek ratunkowych są realizowane sporadycznie. Internetowe programy edukacyjne stanowią pożądaną formą kształcenia ustawicznego. W celu podniesienia jakości edukacji podyplomowej w pielęgniarstwie ratunkowym wskazane są dalsze prace w kierunku rozwoju kursów e-learningowych.

6

Analgesia in trauma patients administered by Emergency Medical Services.

80%

Zduńczyk Ł. , Leszczyński P. K. , Detsyk O. , Charuta A.

Critical Care Innovations

|

2019

|

tom 2

|

nr 1

11-21

EN

INTRODUCTION: A pain response is an inevitable symptom in trauma patients and requires to undertake a medical intervention in pre-hospital conditions. In the Polish system of medical rescue, there are teams including a doctor or without one where a paramedic is the main person to make decisions. Due to lack of standard procedures and a pain rating scale attached to the documents of medical rescue teams, the authors of the research attempted to analyse the administration of analgesics in trauma patients. MATERIAL AND METHODS: The research was conducted on 266 trauma patients selected from 2307 interventions of Emergency Medical Service in Łęczyca in 2016. ANOVA, one-way analysis of variance, and T-tests for unpaired samples were applied. All the results were found significant at p < 0,05. RESULTS: The study was carried out on 150 males and 100 females. The average age of the the trauma patients was 77 (SD ± 38). Rescue teams were sent to trauma patients at 71-80 and 51-60 age groups. In 64,7 % (n=172) of the cases, help was provided in rural areas, whereas in 35,3 % (n=94) cases - urban areas. Most frequently, the patients were injured as a result of traffic accidents, activities while carrying out farm work as well as cut wounds and self-mutilation. Anaesthesia was applied in 120 cases (45,11%), mostly in patients between the age of 81 and 90 and most rarely in children. A total number of painkiller administration was higher in basic Emergency Medical Services (BEMS) than in specialized ones (S-EMS) (84 vs. 55). No statistically significant relation between the choice of the medicine and the injury type was discovered (Kruskal-Wallis; p=0,82). The drug used most often was Ketoprofenum (n=87) and Fentanylum (n=35). There was significant difference in the administration of analgesic drugs between BEMS and S-EMS teams (χ2; p=0,042). CONCLUSIONS: Over half of the trauma patients was not secured by administering analgesic drugs in pre-hospital conditions. The number of analgesic drugs used in B-EMS and S-EMS teams was diverse. Patients were given nonsteroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) more often than opioids.

PL

WSTĘP: Reakacja bólowa jest nieodłącznym objawem u pacjentów urazowych i wymaga podjęcia interwencji medycznej już w warunkach przedszpitalnych. W polskim systemie ratownictwa medycznego funkcjonują zarówno zespoły z lekarzem, jak i bez lekarza, gdzie kierownikiem jest najczęściej ratownik medyczny. W obliczu braku standardów postępowania, ani skal oceny bólu dołączonych do dokumentacji pogotowia ratunkowego, autorzy badania podjęli próbę analizy zastosowań leków analgetycznych u pacjentów urazowych. MATERIAŁ I METODY: Badaniem objęto 2307 interwencji pogotowia ratunkowego w Łęczycy w roku 2016, z czego wyselekcjonowano 266 wezwań do pacjentów urazowych. Zastosowano jednoczynnikową analizę wariancji ANOVA oraz T-testy dla zmiennych niepowiązanych. Wszystkie wyniki uznano za istotne przy wartości p < 0,05. WYNIKI: Badaniem objęło 150 mężczyzn i 110 kobiet. Średnia wieku poszkodowanych urazowych wyniosła 77 lat (SD ± 38). Zespoły najczęściej były dysponowane do pacjentów urazowych w przedziale wiekowym 71-80 lat oraz 51-60 lat. W 64,7 % (n=172) przypadków udzielano pomocy na terenach wiejskich, zaś w 35,3 % (n=94) były to tereny miejskie. Pacjenci ulegali najczęściej urazom w wyniku wypadku komunikacyjnego, czynności wykonywanych podczas prac rolniczych, a także ran i samookaleczeń. Znieczulenie zastosowano w 120 przypadkach (45,11%), najczęściej u pecjentów w wieku 81-90 lat (n=18), a najrzadziej u dzieci. Łączna liczba zastosowań leków przeciwbólowych jest wyższa w zespołach podstawowych niż specjalistycznych (84 vs. 55). Nie wykazano istotnej statystycznie zależności doboru leku w stosunku do rodzaju urazu (Kruskal-Wallis; p=0,82). Najczęściej stosowanym lekiem był Ketonal (n=87) oraz Fentanyl (n=35). Wykazano istotną statystycznie zależność w liczbie zastosowań anelgetyków pomiędzy grupami "B-EMS" i "S-EMS" (χ2; p=0,042). WNIOSKI: Ponad połowa pacjentów urazowych nie jest zabezpieczana przez podanie środków anelgetycznych w warunkach przedszpitalnych. Ilość stosowanych analgetyków w zespołach podstawowych i specjalistycznych jest zróżnicowana. Najczęściej podawano leki z grupy NLPZ.