Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Czy ks. Józef Bilczewski był kandydatem do objęcia Katedry Dogmatyki na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego?

100%

Kałużny J. C.

Perspektywy Kultury

|

2023

|

tom 43

|

nr 4/1

173-190

EN

Was Fr. Józef Bilczewski (until November 30, 1885 Fr. Józef Biba) a candidate for the chair of dogmatic theology at the Theological Faculty of the Jagiellonian University? The sources discussed in this article suggest so. But what lectures did Fr. J. Bilczewski supposedly give, and to what chair was he supposedly assigned? Decisions on these matters depended on personnel changes at the UJ Theological Faculty. After the hiring in 1887 of Fr. Marian Morawski SJ, who took charge of the Department of Special Dogmatics, it was decided that the Department of Fundamental Dogmatics would be handed over to Fr. J. Bilczewski so that it would be separated from the Department of Christian Philosophy, with which it was connected through Fr. Stefan Pawlicki CR, who taught both courses. According to the sources, it is clear that successive deans of the Faculty of Theology – ever since Fr. J. Bilczewski returned to Krakow with his doctorate from Vienna – took measures to prepare him for scientific and didactic work at the faculty of theology. Hence, one more problem needs to be broached: why was he ultimately – on February 1, 1891 – hired as an associate professor of special dogmatics at the University of Lviv? However, this is a subject for separate consideration.

PL

Czy ks. Józef Bilczewski (do 30 listopada 1885 ks. Józef Biba) był kandydatem na wykładowcę teologii dogmatycznej na Wydziale Teologicznym UJ? Prezentowane w tekście źródła zbliżają do twierdzącej odpowiedzi na to pytanie. Jakie jednak wykłady miałby prowadzić ks. J. Bilczewski i do jakiej katedry miał być przypisany? Decyzje w tych kwestiach uzależniano od zmian personalnych na Wydziale Teologicznym UJ. Po zatrudnieniu w 1887 r. ks. Mariana Morawskiego SJ, który objął kierownictwo Katedry Dogmatyki Specjalnej, postanowiono przekazać w ręce ks. J. Bilczewskiego Katedrę Dogmatyki Fundamentalnej w celu oddzielenia jej od Katedry Filozofii Chrześcijańskiej, z którą była połączona za sprawą prowadzącego oba kursy ks. Stefana Pawlickiego CR. W świetle źródeł wyraźnie widać, że kolejni dziekani Wydziału Teologicznego – od momentu powrotu ks. J. Bilczewskiego do Krakowa z wiedeńskim doktoratem – podejmowali działania mające na celu przygotowanie go do działalności naukowo-dydaktycznej na fakultecie teologicznym. Stąd poruszenia wymaga kolejny problem: dlaczego ostatecznie – 1 lutego 1891 r. – został zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego dogmatyki specjalnej na Uniwersytecie Lwowskim? Stanowi jednak on temat do osobnych rozważań.

2

Ravenna tra Oriente e Occidente: stori e archeologia

100%

Kałużny J. C.

Folia Historica Cracoviensia

|

2006

|

tom 12

EN

Review: Ravenna tra Oriente e Occidente: stori e archeologia

PL

Recenzja: Ravenna tra Oriente e Occidente: stori e archeologia

3

O nie świętym Tertulianie, czyli jak to z rygoryzmem bywało

100%

Kałużny J. C.

Folia Historica Cracoviensia

|

1999

|

tom 6

EN

Recension: Ks. Waldemar Turek, TERTULIAN, opracowanie i wybór tekstów, [w:] Ojcowie Żywi XV, seria pod redakcją ks. Marka Starowieyskiego, Wydawnictwo WAM, Księża Jezuici, Kraków 1999, ss. 296.

PL

Recenzja: Ks. Waldemar Turek, TERTULIAN, opracowanie i wybór tekstów, [w:] Ojcowie Żywi XV, seria pod redakcją ks. Marka Starowieyskiego, Wydawnictwo WAM, Księża Jezuici, Kraków 1999, ss. 296.

4

Phoenix and Delphinus Salvator: The History of the Forgotten Images of Early Christian Iconography

100%

Kałużny J. C.

Perspektywy Kultury

|

2020

|

tom 30

|

nr 3

9-26

PL

W sztuce III i IV wieku dochodziło do transformacji i dostosowania niektórych przedstawień ikonografii antycznej do nowych potrzeb i zadań, jakie stawiała przed nimi sztuka chrześcijańska. Przykłady można mnożyć, zaczynając od tych bardziej znanych i do dziś rozpoznawalnych, jak chociażby przedstawienie Hermesa Kriophorosa, które ewoluuje do figury Chrystusa Dobrego Pasterza, czy śpiącego Endymiona, które wejdzie w skład tzw. cyklu Jonasza. Zjawisko akomodacji wzorców antycznych dla potrzeb ikonografii chrześcijańskiej było wówczas działaniem popularnym i dość powszechnym, ale jedynie część z powstałych w tym czasie przedstawień przetrwała do dzisiaj. Właśnie takim zapomnianym wyobrażeniom poświęcono poniższe rozważanie, gdyż na przykładzie przedstawień feniksa i delfina ocalającego prześledzono czynniki, które wpływały na częściowy – feniks, lub całkowity – delphinus salvator, proces zanikania niektórych obrazów sztuki wczesnochrześcijańskiej, bazujących na wzorcach antycznych.

EN

Art in the 3rd and 4th centuries underwent transformations and adapted certain representations which were typical of ancient iconography to the new needs and tasks of Christian art. Among the abundant examples of this process, many continue to be popular and recognizable, such as the representation of Hermes Kriophoros, which evolved to become Christ the Good Shepherd, or the sleeping Endymion, which became part of the “Jonah cycle.” The adaptation of patterns from antiquity for the purposes of Christian iconography was both popular and quite common, but only a fraction of the representations developed in that period survive today. This paper discusses the representations that have been forgotten. Relying on the examples of the phoenix and the dolphin-rescuer, the paper analyzes factors that affected the partial (phoenix) or complete (delphinus salvator) disappearance of images which were typical of early Christian art and which relied on ancient imagery.