PL
 |
EN
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Zimowanie ptakow na skladowiskach odpadow w poludniowo-wschodniej Polsce
100%
Michalczuk J.
Notatki Ornitologiczne
|
2008
|
tom 49
|
nr 3
175-183
2
Flocks of the Great Grey Shrike [Lanius excubitor] on migration
100%
Michalczuk J.
Biological Letters
|
2004
|
tom 41
|
nr 2
189-190
3
Dzięcioły Picidae obszaru Natura 2000 "Las nad Braciejową" i boru koło Przecławia
63%
Krason K. , Michalczuk J.
Chrońmy Przyrodę Ojczystą
|
2018
|
tom 74
|
nr 4
4
Przydatnosc metody kartograficznej z uzyciem stymulacji glosowej do oceny liczebnosci dzieciola bialoszyjego Dendrocopos syriacus
63%
Michalczuk J. , Michalczuk M.
Notatki Ornitologiczne
|
2006
|
tom 47
|
nr 3
175-184
5
Reaction to playback and density estimations of Syrian Woodpeckers Dendrocopos syriacus in agricultural areas of south-eastern Poland
63%
Michalczuk J. , Michalczuk M.
Acta Ornithologica
|
2006
|
tom 41
|
nr 1
6
Content available Liczebność, zachowania łowieckie i preferencje żerowiskowe ptaków szponiastych Accipitriformes i sokołowych Falconiformes zimujących w krajobrazie rolniczym Kotliny Sandomierskiej
63%
Krason K. , Michalczuk J.
Ornis Polonica
|
2019
|
tom 60
|
nr 4
7
Dziecioł białoszyi Dendrocops syriacus w Zlewni Górnej Huczwy w latach 2004-2006
63%
Michalczuk J. , Michalczuk M.
Chrońmy Przyrodę Ojczystą
|
2011
|
tom 67
|
nr 5
PL
W latach 2004–2006 w ostoi ptaków Natura 2000 – Zlewnia Górnej Huczwy (woj. lubelskie) oceniono liczebność par lęgowych dzięcioła białoszyjego – gatunku zadomowionego tu po niedawnej ekspansji. Na obszarze około 65 km2 wykazano gniazdowanie 20–29 par, można więc uznać, że jest to jedna z najważniejszych ostoi tego gatunku w Polsce. Dzięcioł białoszyi wyraźnie preferuje zadrzewienia pochodzenia antropogenicznego i zdecydowanie unika obszarów leśnych. Najczęściej jego rewiry lęgowe były zlokalizowane w starych sadach (55,5%), a rzadziej wzdłuż przydrożnych alei, szpalerów i w grupach drzew. Tylko sporadycznie notowany w parkach i na pojedynczo rosnących drzewach. Dla ochrony dzięcioła białoszyjego najważniejsze jest zachowanie przydomowych sadów i alei drzew
EN
In 2004–2006 the number of the Syrian Woodpeckers’ breeding pairs was estimated in the Bird Area Natura 2000 – the Upper Huczwa River Watershed (Lublin region). The combined mapping method with playback was used. During the three years of the study respectively 20, 25 and 29 breeding pairs were discovered in 37 territories of the study area. As a result, the Upper Huczwa River Watershed is the most Important Birds Area for the Syrian Woodpecker population in Poland. The habitat selection of this species was also analysed. It turns out that the Syrian Woodpeckers avoid forests but prefer anthropogenic afforestation. The usefulness of several scattered tree growths during the following seasons and within a year was statistically significant (χ2 = 26.63; df = 12; p < 0.01 and χ2 = 26.40; df = 8; p < 0.001, respectively). Woodpeckers particularly preferred orchards and tree alleys (Table 2). In each year of the study, birds were most often found in orchards (on average 51.7–65.0%) but rarely in tree lines, tree alleys and tree groups (on average 18.5%; 14.9%; 8.1%, respectively Fig. 2). In parks and single trees woodpeckers were observed only occasionally (on average 0.3% and 2.6%, respectively, Fig. 2), which were definitely avoided by birds. The Syrian Woodpeckers’ habitat preference shows that appropriate protection of this species should focus on conservation of woodlots near human settlements – the most important are orchards and tree alleys as potential feeding and breeding sites.
8
Content available Spadek liczebności dzięcioła białoszyjego Dendrocopos syriacus w krajobrazie rolniczym południowo-wschodniej Polski w latach 2004–2012
63%
Michalczuk J. , Michalczuk M.
Ornis Polonica
|
2015
|
tom 56
|
nr 2
9
Nesting preferences of Syrian Woodpeckers Dendrocopos syriacus in the agricultural landscape of SE Poland
63%
Michalczuk J. , Michalczuk M.
Acta Ornithologica
|
2016
|
tom 51
|
nr 1
EN
The nesting preferences including both habitat and nest site characteristics of Syrian Woodpeckers in the agricultural landscape were assessed based on 69 nest sites described. Orchards were the preferred tree stand of the woodpecker, where 58% of its nests were located. The average diameter of tree in which the woodpeckers nested was much higher than the average trees available in territories (47.4 cm and 32.5 cm respectively). The condition of the nest trees was worse than the average trees present in the territories of the birds. Amongst Syrian Woodpecker nesting habitats, only orchards had a worse state of health compared to trees growing in groups, rows or forests. Apple trees Malus domestica with 43.5% of nest sites were also in worse health condition compared to willows Salix spp. (20.3% of nest sites), poplars Populus spp. and walnut trees Juglans regia. The average height of trees with nest holes was 11.3 m and the average height of nest hole placement was 4.2 m. The Syrian Woodpecker is an ecologically flexible species, but it requires trees with larger diameter trunks that are in poorer health as nest trees, such as, for example, apple trees or soft wood trees such as willows. The protection of non-forest tree stands dominated by these species and orchards, which are preferred by this bird, may be important to maintain the Syrian Woodpecker in the agricultural landscape.
PL
W latach 2002-2005 oceniono preferencje gniazdowe dzięcioła białoszyjego w krajobrazie rolniczym południowo-wschodniej Polski. W tym celu scharakteryzowano 69 miejsc gniazdowych tego gatunku opisując typ zajmowanego zadrzewienia oraz gatunki drzew, w których dzięcioły wykuły gniazda. Dla zebranych wyników obliczono wskaźniki wyboru wraz z 95% przedziałem ufności (Tab. 1 i 2). Porównano także średnicę pni mierzoną na wysokości 1.3 m nad ziemią i kondycję drzew gniazdowych oraz dostępnych w terytoriach ptaków. W trakcie badań zmierzono również wysokość drzew gniazdowych i wysokość ulokowania gniazd nad powierzchnią ziemi. Preferowanym przez dzięcioła białoszyjego typem zadrzewień były sady, w których gatunek lokował 58% gniazd (N = 69). Dzięcioły gniazdowały głównie w jabłoniach (43.5%), a rzadziej wierzbach i topolach (odpowiednio 20.3 i 14.5%, Tab. 1). Tylko jabłonie i wierzby preferowane były przez dzięcioły jako miejsce kucia dziupli w sadach, a wierzby preferowane były także w grupach drzew i rzędach drzew (Tab. 2). Przeciętna średnica drzew, w których dzięcioły zakładały gniazda wynosiła 47.4 cm (± 22.4; N = 69), a wymiary pni drzew występujących w terytoriach ptaków były istotnie mniejsze i wynosiły 32.5 cm (± 17.7; N = 453). Kondycja drzew gniazdowych wynosiła przeciętnie 2.7 stopnia (± 0.6, N = 69) w cztero stopniowej skali (w której zdrowotność drzew obniża się w kolejnych stopniach) i była gorsza od kondycji drzew obecnych w terytoriach ptaków (średnia 1.9 stopnia, ± 0.8, N = 453). W terytoriach ptaków jedynie sady posiadały gorszy stan zdrowotny drzew (średnia 2.1 stopnia, ± 0.8, N = 190) w porównaniu do drzew rosnących w grupach drzew, rzędach drzew i w lasach (średnie odpowiednio 1.6, 1.6, 1.8 stopni, Tab. 3). Także jabłonie posiadały gorszą kondycję zdrowotną (średnia 2.6 stopnia, ± 0.6, N = 64) w porównaniu do wierzb, topól i orzechów włoskich (średnie odpowiednio 1.7, 1.9, 1.0 stopni, Tab. 4). Średnia wysokość drzew z dziuplami wynosiła przeciętnie 11.3 m (± 7.4; N = 69), a średnia wysokość ulokowania dziupli lęgowych 4.2 m (± 4.0; N = 69). Średnia wysokość umieszczenia dziupli w sadach wynosiła 2,2 m i była istotnie mniejsza w porównaniu do wysokości dziupli umieszczanych w rzędach drzew, grupach drzew i lasach (Tab. 5). Uzyskane wyniki wskazują, że dzięcioł białoszyi jest gatunkiem plastycznym ekologicznie i zasiedla najczęściej różne typy zadrzewień nieleśnych. Gatunek ten wymaga jednak do gniazdowania drzew o większych średnicach pni i w gorszej kondycji zdrowotnej jak np. jabłonie lub o miękkim drewnie jak np. wierzby. Ochrona zadrzewień nieleśnych z dominacją tych dwóch wymienionych gatunków drzew, w tym preferowanych przez ten gatunek sadów jest istotna dla bytowania dzięcioła białoszyjego w krajobrazie rolniczym.
10
Występowanie pliszki górskiej Motacilla cinerea i pluszcza Cinclus cinclus na terenie projektowanego Turnickiego Parku Narodowego
51%
Hutek J. , Bogdan E. , Michalczuk J.
Chrońmy Przyrodę Ojczystą
|
2014
|
tom 70
|
nr 4
PL
W 2012 roku oceniono występowanie i rozmieszczenie pliszki górskiej Motacilla cinerea i pluszcza Cinclus cinclus na terenie projektowanego Turnickiego Parku Narodowego (południowo- -wschodnia Polska). W tym celu skontrolowano 7 rzek i potoków o łącznej długości 71 km. Pliszkę górską stwierdzono na siedmiu, a pluszcza na czterech ciekach. Do pierwszego lęgu przystąpiły 32 pary pliszek górskich i 11 par pluszcza, a do lęgów drugich 16 par pliszek i 8 par pluszcza. Populacja pliszki górskiej osiągała zagęszczenie 0,22–0,44, a pluszcza – 0,18–0,24 par lęgowych/ km cieku. Populację pliszki górskiej w badanym regionie można uznać za stabilną, podczas gdy dla pluszcza odnotowano pięciokrotny wzrost liczebności w porównaniu do początku XXI wieku. Prawdopodobnie jest to efekt znacznego wzrostu liczebnego populacji tego gatunku na terenach górskich i jego dyspersji na obszar pogórzy. W ramach projektowanego Turnickiego Parku Narodowego można chronić naturalne ekosystemy rzeczne regionu istotne dla występowania tych gatunków
EN
Th e occurrence and the distribution of the Grey Wagtail and the White-Th roated Dipper were estimated in the planned Turnica National Park (SE Poland). In total, 71 km of 7 rivers nad streams were monitored in 2012. Th e Grey Wagtail was recorded in 7 watercourses and the White-Th roated Dipper in 4 watercourses (Fig. 3). Th e fi rst broods started in 32 pairs of the Grey Wagtail and 11 pairs of the White-Th roated Dipper, and the second broods − in 16 and 8 pairs, respectively. Th e mean density of the Grey Wagtail was 0.22–0.44 breeding pairs/km, and of the White-Th roated Dipper 0.18–0.24 breeding pairs/km (Table 1). Th e Grey Wagtail population level seems to be stable but the population of the White-Th roated Dipper increased fi ve times compared to the status from the beginning of the 21st century. Th e planned Turnica National Park will protect river habitats of the two species in this region
11
Przydatność różnych metod do monitoringu liczebności dzięcioła białoszyjego Dendrocopos syriacus
51%
Michalczuk J. , Michalczuk M. , Cymbala R.
Ornis Polonica
|
2011
|
tom 52
|
nr 4
12
Content available Występowanie dzięciołów Picidae w krajobrazie rolniczym wschodniej Zamojszczyzny
38%
Michalczuk J. , Boruchalska D. , Mazurek P. , Mazurek M. , Michalczuk M. , Cymbala R.
Ornis Polonica
|
2018
|
tom 59
|
nr 4
13
Zimowanie podgatunków kawki Corvus monedula w wybranych miastach Polski
32%
Mirski P. , Polakowski M. , Budka M. , Krolak T. , Latkowski M. , Michalczuk J. , Nagorski P. , Rusiecki S.
Ornis Polonica
|
2011
|
tom 52
|
nr 2
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.