Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
Poruszanie się po polskich drogach w odczuciu użytkowników pojazdów i pieszych do najbezpieczniejszych nie należy. Z jednej strony jest to efekt realnego poziomu bezpieczeństwa mierzonego policyjno-prokuratorskimi statystykami, z drugiej zaś wynika z obrazu zagadnienia kształtowanego przez media. Dyskusja, jaka od lat toczy się wśród ekspertów i polityków na temat bezpieczeństwa ruchu drogowego w Polsce, jest niezmiernie żywa, a potęguje ją każde spektakularne wydarzenie na drodze. Obrazy zniszczonych aut, informacje o liczbie ofiar śmiertelnych, o pijanych za kierownicą czy zarejestrowane przez kamery przykłady brawury każdorazowo są przedmiotem licznych pytań, komentarzy i propozycji. Wspólnym ich mianownikiem pozostaje jednak poszukiwanie gwarantującego sukces rozwiązania, które mogłoby skutecznie przyczynić się do zmniejszenia liczby wypadków, kolizji, ofiar śmiertelnych i rannych. Czy zatem postawić większy nacisk na działania edukacyjne, licząc na ukształtowanie właściwych postaw uczestników ruchu drogowego, czy też skoncentrować się na wzmożeniu działań o charakterze represyjnym ze strony służb policyjnych i wprowadzaniu rozwiązań prawnych, bazujących na systemie nakazów i zakazów, regulujących szczegółowo wszelkie zachowania na drodze? Strategie działań na rzecz bezpieczeństwa ruchu drogowego w Europie przyjęte na początku XXI wieku oraz odzwierciedlone w przepisach unijnych i krajowych dążyły do osiągnięcia „wizji zero”, czyli ograniczenia do minimum wypadków śmiertelnych. Ich analiza, obejmująca lata 2000–2020, wskazuje na potrzebę nieustannych, zazębiających się działań z zakresu edukacji wspieranej odpowiednią aktywnością służb reagujących na łamanie przepisów i odpowiednio stosujących restrykcje z tym związane. Artykuł zawiera szczegółową analizę wydanych przez organy Unii Europejskiej aktów prawnych, regulujących kwestie działań na rzecz poprawy bezpieczeństwa w ruchu drogowym. W tym kontekście ukazuje także implementację rozwiązań unijnych na grunt polski. Całość została zaprezentowana w ujęciu historycznym i chronologicznym oraz miała na celu uzyskanie odpowiedzi na pytania: czy określone przez UE priorytety i kierunki walki o bezpieczeństwo w ruchu drogowym zawierają skuteczne rozwiązania, realne do osiągnięcia w wyznaczonym czasie? Czy teorie zwolenników i przeciwników koncentrowania się tylko na represji bądź tylko na edukacji mają sens i odzwierciedlenie w działaniach poszczególnych państw i co najważniejsze, czy przynoszą oczekiwane rezultaty?
EN
The article concerns creating the image of a public institution what the Polish police is. It contains characteristics of the Press and Information activities, coordinated by the Spokespersons. This text bring the issue up of increasing public confidence to the police in recent years. The role of the journalists was emphasized as well. The journalists who inform the public about the activities of the police, making the assessment which has a big influence on the public perception. In the process of creating the image, choosing the right tools can decide about the success or media failure of the institution’s image.
3
Content available Public Institution Spokesperson
100%
EN
The work of a public institution spokesperson is undoubtedly vital for creating the image of an institution and building its credibility. Both the Constitution of the Republic of Poland and the implementing acts resulting from it (primarily the Press Law and the Act on Access to Public Information) guarantee freedom of the press and freedom in the performance of journalistic activities. All this, in turn, is to serve the purpose of exercising social control over the actions of these institutions, which function to provide citizens with access to the necessary benefits, such as protection, support, or quality of life improvement. These institutions are financed from public funds to facilitate their use by every citizen and take actions to gain or strengthen trust and credibility among citizens. With the concept of a public institution defi ned in this way, it certainly also includes public and local government administration and services responsible for the security of the state and its citizens. While fulfilling the obligations imposed by the law in the field of informing the public and transparency, all these entities implement the adopted press and information policy. In most cases, the responsibility for its implementation rests with the press spokespeople, who must meet the challenges facing them. They must be aware that they act based on the law and adapt to the needs and expectations of journalists as much as possible. Based on relations with journalists, they create the image of the represented institutions. However, the freedom of the media and the obligations to provide journalists with information are not absolute. They are often subject to restrictions resulting from laws limiting the provision of information. Therefore, the secrecy of the conducted preparatory proceedings, personal data protection, professional secrecy, business secrets, among others, make it impossible to implement a fully open media policy. Building credibility so crucial for every public institution is the basis of PR activities, and press spokespeople are, after all, part of them. It is impossible to do with lies, half-truths, or fake news, which are so popular nowadays. Thus, there is a rule to avoid lying and carefully check the information provided in contact with the media. The consequences of failing to apply this rule can be detrimental to the spokesperson, the institution represented, or the authority of the state that governs the institution. In their activities, public institutions should be guided by the public good, serving political forces exercising power with equal commitment, limiting their operations to the execution of decisions made by politicians. In the work of apolitical press spokespeople of public institutions, such activities must translate into - very broadly understood - apolitical communication.
4
Content available Rzecznik prasowy instytucji publicznej
100%
PL
Praca rzecznika prasowego instytucji publicznej stanowi niewątpliwie ważny element kreowania wizerunku instytucji i budowania jej wiarygodności. Zarówno Konstytucja RP, jak i wynikające z niej akty wykonawcze (przede wszystkim ustawa - Prawo prasowe i ustawa o dostępie do informacji publicznej) gwarantują wolność prasy, swobodę w wykonywaniu działalności dziennikarskiej. Wszystko to z kolei służyć ma wykonaniu społecznej kontroli nad działalnością tych instytucji, które funkcjonują po to, by zapewnić obywatelom możliwość dostępu do niezbędnych świadczeń, takich jak ochrona i wspieranie obywateli oraz poprawa jakości ich życia, są finansowanie ze środków publicznych, umożliwiając tym samym skorzystanie z nich przez każdego obywatela, a także podejmują działania nastawione na zdobywanie bądź wzmacnianie zaufania i wiarygodności wśród obywateli. Przy tak zdefiniowanym pojęciu instytucji publicznej z pewnością zalicza się również do niej administrację publiczną, samorządową, a także służby odpowiedzialne za bezpieczeństwo państwa i jego obywateli. Wszystkie te podmioty, realizując nałożone przez prawo obowiązki w zakresie informowania opinii publicznej, transparentności, realizują przyjętą politykę prasowo-informacyjną. W przypadku większości odpowiedzialność za jej realizację spoczywa na rzecznikach rasowych, ci zaś muszą sprostać stawianym im wyzwaniom, z jednej strony zdając sobie sprawę, że działają na podstawie prawa, z drugiej maksymalnie dostosowując się do potrzeb i oczekiwań dziennikarzy. To na podstawie relacji z nimi kreują wizerunek reprezentowanych instytucji. Przy czym zarówno wolność mediów, jak i wspomniane obowiązki w dostarczaniu informacji dziennikarzom nie mają charakteru absolutnego. Niejednokrotnie podlegają obwarowaniom wynikającym z praw ograniczających możliwość udzielenia informacji. W związku z tym tajemnica prowadzonego postępowania przygotowawczego, ochrona danych osobowych, tajemnica służbowa, tajemnica przedsiębiorstwa itp. uniemożliwiają realizację w pełni otwartej polityki medialnej. Budowanie tak ważnej dla każdej instytucji publicznej wiarygodności jest podstawą działań z zakresu PR, a rzecznicy prasowi są przecież ich częścią. Nie da się tego osiągnąć, posługując się kłamstwem, półprawdą czy tak popularnym w obecnych czasach fake newsem. W kontaktach z mediami obowiązuje zatem zasada wystrzegania się kłamstwa i dokładnego sprawdzenia przekazywanych danych. Skutki jej niestosowania potrafi ą być tragiczne dla samego rzecznika, instytucji, którą reprezentuje, a także dla autorytetu państwa, którego ta instytucja jest częścią. Instytucje publiczne w swoich działaniach powinny kierować się dobrem publicznym, służąc z równym zaangażowaniem każdej z sił politycznych sprawujących władzę, ograniczając swoją aktywność do wykonywania decyzji podejmowanych przez polityków. W pracy apolitycznych rzeczników prasowych instytucji publicznych takie działania muszą przekładać się na - rozumiane bardzo szeroko - apolityczne komunikowanie.
EN
The article discusses the rights and obligations of police officers related to the new instrument protecting persons affected by domestic violence. It is a practical compendium on the issuing of an order by the police to immediately leave the shared residence by the perpetrator and an order not to approach the residence and its immediate surroundings. It also discusses court service by police officers. The author provides several guidelines that resolve the interpretation doubts concerning the provisions.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.