Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The rare case of metastasis to lumbar part of spinal column from laryngeal cancer

100%

Olejniczak I. , Łukomski M. , Durko T. , Pietruszewska W.

Otolaryngologia Polska

|

2008

|

tom 62(6)

787-790

EN

A rare case of distant metastasis to spinal column – lumbar vertebra (L5) – from laryngeal cancer was reported. It must be noted that in 10 % of cases metastases to vertebral column are fi rst symptom of a neoplastic disease and sixty-fi ve percent of patients with advanced cancer present bone metastases. Metastatic involvement of the bone is one of the most frequent causes of pain in cancer patients and represents one of the fi rst signs of widespread neoplastic disease. Nevertheless metastases to lumbar vertebral column from laryngeal cancer is very rare. In presented case MRI and CT were performed to confi rm metastasis. Laryngological examination revealed tumor of a right part of larynx – squamous cell carcinoma (G2) in histopathological examination. The patient was qualifi ed to palliative radiotherapy and still is under laryngological observation.

2

Miejsce fitoterapii w leczeniu ostrych zakażeń górnych dróg oddechowych i górnego odcinka drogi pokarmowej

100%

Pietruszewska W. , Barańska M. , Wielgat J.

|

tom 72(4)

42-50

PL

Ostre zakażenia górnych dróg oddechowych oraz górnego odcinka drogi pokarmowej (jama ustna i gardło) nadal stanowią najczęstszy powód zgłaszania się do lekarza zarówno podstawowej jak i specjalistycznej opieki. Mimo tego, że najczęstszym czynnikiem sprawczym tych chorób są wirusy, nadal antybiotyki sosowane są u ok. 60-80% pacjentów zgłaszających się do lekarza. W konsensusach jak EPOS, raportach WHO i innych o zasięgu lokalnym/państwowym wskazuje się na konieczność ograniczenia leczenia przeciwbakteryjnego na rzecz leków objawowych, przeciwzapalnych. Poza donosowymi steroidami podawanymi donosowo oraz lekami obkurczającymi błonę śluzową należy rozważyć leczenie uzupełniające, które znosi uporczywe objawy. Znajdują tu zastosowanie preparaty roślinne. Podkreśla się rosnącą rolę racjonalnej fitoterapii, zwłaszcza ze względu na najczęstszy czynnik etiologiczny tych zakażeń, czyli wirusy. Nowoczesna fitoterapia jest częścią farmakologii, a preparaty na bazie roślin spełniają normy dla leków i podlegają standardowym procedurom rejestracji. W artykule omówiono zastosowanie oraz mechanizm działania wybranych ziół między innymi: szczawiu, bzu czarnego, krwawnika pospolitego i skrzypu w leczeniu infekcji górnych dróg oddechowych i górnego odcinka drogi pokarmowej. Fitoterapeutyki wykazują dobrą skuteczność i tolerancję, można je stosować zarówno u dzieci, jak i dorosłych w ostrych i nawracających infekcjach górnych dróg oddechowych. Warto zwrócić uwagę na preparaty złożone, których składniki mają działanie potwierdzone przez randomizowane badania i podlegają standardowym procedurom rejestracyjnym. Mają zastosowanie w leczeniu, zarówno w czasie pierwszych oznak przeziębienia jak i jego dalszego trwania oraz wspomagająco w przewlekłych stanach zapalnych zwłaszcza zatok przynosowych.

3

Diagnostyka obrazowa w przewlekłym zapaleniu ucha środkowego: czy fuzja badań TK i RM może wspomóc decyzje terapeutyczne – doniesienia wstępne

88%

Kusak A. , Rosiak O. , Durko M. , Grzelak P. , Pietruszewska W.

|

tom 73(1)

7-12

PL

Wprowadzenie: Mimo postępu technik diagnostycznych i operacyjnych, pacjent z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego z perlakiem nadal stanowi istotne wyzwanie terapeutyczne. W przypadkach reoperacji z powodu podejrzenia nawrotu lub przetrwałego perlaka istotne jest określenie wielkości oraz dokładnego położenia jego wznowy celem zaplanowania zakresu leczenia chirurgicznego. Badanie rezonansu magnetycznego w sekwencjach dyfuzyjnych nieechoplanarnych (non-epi DWI) umożliwia wykrycie perlaka o średnicy powyżej 2 mm i może zapobiec konieczności ponownej rewizji okolicy operowanej. Tomografia komputerowa kości skroniowej (TK) umożliwia dokładniejsze uwidocznienie struktur kostnych oraz lokalizację zmiany względem punktów anatomicznych ucha środkowego. Połączenie tych dwóch metod obrazowania dostarcza narzędzia, które pozwalają na dokładniejsze umiejscowienie zmiany w porównaniu do każdego z wyżej wymienionych narzędzi stosowanych osobno. Materiał i metody: U chorych leczonych w Klinice Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej UM w Łodzi z powodu podejrzenia wznowy perlaka przeprowadzono badanie RM z wykorzystaniem standardowych sekwencji RM (np. BFFE) i sekwencji nieechoplanarnych oraz badanie TK kości skroniowej. Wykonano fuzję obrazów z użyciem oprogramowania OsirixMD nakładając na siebie kolejno obraz z TK oraz sekwencję BFFE, następnie dodano sekwencje non-EPI DWI. Uzyskano obraz anatomiczny kości w połączeniu z wysoką rozdzielczością tkankową obrazów RM. Nałożenie obrazu non-EPI DWI pozwalało na dokładne zlokalizowanie zmiany w uchu środkowym. Następnie w przypadku zakwalifikowania do leczenia chirurgicznego tych chorych porównano rozpoznanie histopatologiczne oraz lokalizację śródoperacyjną zmian z opisem fuzji badań. Wyniki: Do badania włączono 5 chorych z podejrzeniem wznowy perlaka ucha środkowego. Na podstawie badania TK ustalono rozległość poprzednich zabiegów i zachowanie punktów topograficznych. We wszystkich przypadkach badanie RM wykazało prawdopodobieństwo wznowy w jamie pooperacyjnej, które potwierdzono w 4 przypadkach śródoperacyjnie oraz w badaniu histopatologicznym. Jeden przypadek zakwalifikowano jako fałszywie dodatni stwierdzając śródoperacyjnie tkankę bliznowatą, potwierdzoną w badaniu histopatologicznym jako tkanka łączna. Wnioski: Fuzja obrazów RM oraz TK stanowi pomocne narzędzie diagnostyczne w przygotowaniu do leczenia chirurgicznego u pacjentów z podejrzeniem wznowy perlaka.

4

Analiza wpływu astmy oskrzelowej i nadwrażliwości na aspirynę na przebieg kliniczny przewlekłego zapalenia zatok z polipami nosa

88%

Podwysocka M. , Dąbrowska K. , Fendler W. , Pagacz K. , Pietruszewska W.

|

tom 73(5)

37-43

PL

Wprowadzenie: Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych z polipami nosa (PZZPzPN), pomimo rozwoju immunologii, mikrobiologii i genetyki, nadal nie ma dostatecznie poznanej etiopatogenezy. W ostatnich latach liczba zachorowań na PZZP bez i z polipami nosa systematycznie wzrasta. Współwystępowanie PZZPzPN, astmy oskrzelowej i nietolerancji aspiryny (triada aspirynowa) stanowi niekorzystny czynnik rokowniczy, zwiększając predyspozycję indywidualnego chorego do nawrotów choroby. Cel: Celem pracy było porównanie ciężkości przebiegu PZZPzPN u pacjentów poddanych leczeniu operacyjnemu w zależności od współistnienia AO i/lub NA. Badania przeprowadzono w grupie 204 pacjentów operowanych z powodu PZZPzPN w latach 2009–2013 z 5-letnim okresem obserwacji. Wyniki: Wykazano większe nasilenie zmian polipowatych w badaniu endoskopowym wśród osób z triadą aspirynową (p = 0,0005), z PZZPzPN i astmą oskrzelową (p = 0,0030) oraz w TK zatok przynosowych według punktowej skali Lund-Mackay (odpowiednio p < 0,0001 i p = 0,0009). Jednocześnie zauważono bardziej dokuczliwe nasilenie dolegliwości związanych z PZZPzPN w skali VAS przed zabiegiem operacyjnym wśród pacjentów z towarzyszącą astmą oskrzelową (p = 0,0126) oraz u pacjentów z triadą aspirynową (p = 0,0390) w porównaniu do pozostałych badanych z PZZPzPN. Podobnie, wykazano większe nasilenie dolegliwości w okresie 6 miesięcy po zabiegu operacyjnym w tych grupach chorych (triada aspirynowa: p < 0,0001, PZZPzPN oraz AO: p = 0,0174). Dodatkowo osoby z triadą aspirynową były statystycznie częściej poddawane zabiegom operacyjnym w przeszłości (p = 0,001), co wskazuje na dużą nawrotowość procesu zapalnego i częste nieustępowanie zmian polipowatych pomimo właściwego leczenia zachowawczego. Nie wykazano podobnych różnic dla pacjentów z PZZPzPN i izolowaną nadwrażliwością na aspirynę (bez towarzyszącej astmy oskrzelowej). Wnioski: Alergia na alergeny wziewne i nadwrażliwość na aspirynę to czynniki istotnie pogarszające przebieg PZZPzPN. Wskazane byłoby rozważanie, mimo braku wywiadu w kierunku nietolerancji aspiryny, wykonania prowokacji aspirynowej u chorych ze szczególnie ciężkim przebiegiem PZZPzPN, zwłaszcza z towarzyszącą astmą oskrzelową. Zasadne wydaje się także przeprowadzenie takiego testu u każdego pacjenta z nowo rozpoznanym PZZPzPN i astmą oskrzelową, aby móc odpowiednio zaplanować dalsze leczenie w tej grupie osób z włączeniem terapii biologicznej.

5

External auditory meatus and/or conchal bowl reconstruction with postauricular island flap in patients with Basal Cell Carcinoma or Squamous Cell Carcinoma

88%

Iljin A. , Antoszewski B. , Durko M. , Zieliński T. , Pietruszewska W.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

tom 72(3)

4-10

EN

Aims. Presenting our clinical experience with the postauricular island flap (pif) and estimation of the results following partial external auditory canal (eac) and/or auricular conchal bowl reconstructions with pif in patients after carcinoma resections. Methods. We have analyzed postoperative results of 19 patients after auricular conchal bowl (11), or auricular conchal bowl and eac (8) reconstructions with pif, following malignant tumor resections, between 2000-2015. The patients were reexamined and evaluated in respect of early and long-term results after surgical treatment considering both the plastic surgeon’s and the patient’s opinion. Results. The cancers were completely excised in all patients, and there were no recurrences within at least 2 years of follow-up. The observed complications after reconstructions comprised venous congestion in five cases (26.3%), pinning of the operated ear in four patients (21%), prominent earlobe in three (15.8%), and eac constriction in three cases (15.8%). The postoperative result was very good in all cases (both in the opinion of the plastic surgeon and the patients), except for patients with pinning of the operated ear, with a prominent earlobe (moderately satisfied). Conclusions. 1. Combined operations involving postauricular island flap reconstructions after partial (external auditory meatus and/or auricular conchal bowl) resections allowed for complete removal of malignant tumors with no evidence of recurrence, and for the preservation of a proper conchal shape in the reconstructed ear. 2. A retroauricular approach in cases with cancer involvement of the external auditory meatus allowed for proper visualization and estimation of lesions extent, as well as adequate surgical access.

6

Strategia leczenia ANN w obliczu zagrożeń współczesnego świata

75%

Rapiejko P. , Jurkiewicz D. , Pietruszewska W. , Zielnik-Jurkiewicz B. , Woroń J. , Lipiec A.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

tom 72(2)

1-12

PL

Alergiczny nieżyt nosa (ANN) jest najczęstszą postacią alergii, która dotyczy – jak wykazały badania epidemiologiczne – prawie 25% populacji. ANN wpływa znacząco na jakość życia chorego, a im cięższa postać choroby, tym większe ryzyko rozwoju astmy oskrzelowej. Jednym z czynników wpływających na nasilenie objawów i stopień ich kontroli jest zanieczyszczenie powietrza. U niektórych chorych, mimo właściwego leczenia, obserwuje się utrzymywanie lub tylko częściowe ustąpienie dolegliwości (niekontrolowany alergiczny nieżyt nosa). Może prowadzić to do nasilenia chorób towarzyszących – zapalenia zatok przynosowych, zapalenia ucha środkowego i astmy – zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Postępowanie w alergicznym nieżycie nosa, zgodnie ze standardami, polega na: edukacji chorego, eliminacji z otoczenia alergenu i czynników nasilających przebieg choroby, dobraniu właściwej farmakoterapii oraz swoistej immunoterapii alergenowej. Na wybór stosowanego leku przeciwhistaminowego wpływa wiele czynników, m.in. możliwość bezpiecznego zwiększenia jego dawki.

7

Treatment strategy of allergic rhinitis in the face of modern world threats

75%

Rapiejko P. , Jurkiewicz D. , Pietruszewska W. , Zielnik-Jurkiewicz B. , Woroń J. , Lipiec A.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

tom 72(2)

1-12

EN

Allergic rhinitis (AR) is the most common form of allergy, which - as epidemiological research has shown - applies to nearly 25% of the population. AR significantly affects the quality of life of the patient, and the more severe the disease, the greater the risk of developing bronchial asthma. One of the factors affecting the severity of symptoms and the degree of their control is air pollution. In some patients, despite proper treatment, persistence or only partial remission of symptoms (uncontrolled allergic rhinitis) is observed. This can lead to an increase in comorbidities - inflammation of the paranasal sinuses, otitis media and asthma - both in children and in adults. The treatment of allergic rhinitis, in accordance with the standards, consists in: education of the patient, elimination of the allergen from the environment and factors intensifying the course of the disease, selection of proper pharmacotherapy and specific allergen immunotherapy. Many factors influence the selection of the antihistamine used, e.g., the opportunity of safe increase of the dosage.

8

Gastroesophageal reflux disease – from the point of view of a gastroenterologist, otolaryngologist and surgeon

75%

Jurkiewicz D. , Waśko-Czopnik D. , Pietruszewska W. , Tarnowski W. , Barańska M. , Kowalczyk M. , Jaworski P.

Otolaryngologia Polska

|

2021

|

tom 75(2)

42-50

EN

Gastrooesophageal reflux disease is the regurgitation of stomach contents into the esophagus, which causes troublesome symptoms or complications for the patient. Before starting the treatment, it is always necessary to objectively confirm gastroesophageal reflux disease, especially in correlation with ENT symptoms, as extra esophageal complications. In diagnostics, the "gold standard" is a 24-hour impedance-pH supplemented with endoscopy. Treatment without objective confirmation of the disease is not recommended, the more so that non-acid gas proximal reflux, detectable only in the MIIpH test, causes the greatest number of laryngological complications. It is important to confirm the coexistence of clinical symptoms of GERD with ESS. Considering the time of treating the disease and its consequences, it is worthwhile to be cautious and careful with the diagnosis of the disease, and the treatment should be carried out for a long time in relation to the recommendation, preferably in cooperation with an ENT specialist and gastroenterologist. The greatest therapeutic effectiveness is achieved by combining PPI with itopride while maintaining the appropriate doses of drugs and observing a sufficiently long duration of treatment, while maintaining the correct dose reduction and drug discontinuation regimen. In case of failure of pharmacological treatment, antireflux surgery should be take into consideration.