Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 Kanarek-Równicka A.

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Odpowiedzialność za opóźnienia w płatnościach w transakcjach handlowych w dobie pandemii wirusa SARS-CoV-2

100%

Kanarek-Równicka A.

2021

nr 1 (223)

57-80

This study deals with the debtor’s liability for late payment in commercial transactions that arose as a result of the SARS-CoV-2 pandemic. Lack of timely payment for the goods or services delivered is a common phenomenon, usually due to the sole fault of the debtor. Restrictions on the functioning of economic activities that occurred as a result of the epidemic did not remain indifferent to those entities that have so far diligently fulfilled their obligations. These entities are looking for solutions that will allow tchem to avoid the negative financial consequences associated with the emergency. An example of such a solution is the institution rebus sic stantibus. The purpose of the article is to assess whether it is possible to use the rebus sic stantibus clause to reduce the debtor’s financial problems for arising and unforeseen delays in payments.

Niniejsze opracowanie dotyczy odpowiedzialności dłużnika za opóźnienie w płatności w transakcjach handlowych, które powstało w wyniku pandemii wirusa SARS-CoV-2. Brak terminowej zapłaty za dostarczony towar lub usługę stanowi powszechne zjawisko, występujące z reguły z wyłącznej winy dłużnika. Ograniczenia funkcjonowania działalności gospodarczych, które wystąpiły na skutek epidemii nie pozostały obojętne także dla tych podmiotów, którzy dotychczas rzetelnie wykonywali swoje zobowiązania. Podmioty te poszukują rozwiązań, które pozwolą im uniknąć negatywnych konsekwencji finansowych związanych ze stanem zagrożenia. Przykładem takiego rozwiązania jest instytucja rebus sic stantibus. Celem artykułu jest dokonanie oceny czy możliwe jest zastosowanie klauzuli rebus sic stantibus do zmniejszenia finansowych dolegliwości dłużnika za powstałe i nieprzewidziane opóźnienia w płatnościach. This study deals with the debtor’s liability for late payment in commercial transactions that arose as a result of the SARS-CoV-2 pandemic. Lack of timely payment for the goods or services delivered is a common phenomenon, usually due to the sole fault of the debtor. Restrictions on the functioning of economic activities that occurred as a result of the epidemic did not remain indifferent to those entities that have so far diligently fulfilled their obligations. These entities are looking for solutions that will allow tchem to avoid the negative financial consequences associated with the emergency. An example of such a solution is the institution rebus sic stantibus. The purpose of the article is to assess whether it is possible to use the rebus sic stantibus clause to reduce the debtor’s financial problems for arising and unforeseen delays in payments.

Działalność nieewidencjonowana a działalność gospodarcza. Analiza nowej regulacji prawnej

100%

Kanarek-Równicka A.

Studia Prawno-Ekonomiczne

2020

tom 116

49-64

Background: The article concerns a new solution that gives the opportunity to conduct low-profit non-recorded activities (non-registered activities), which was introduced by the Act of March 6, 2018, Entrepreneurs’ Law. Research purpose: The purpose of the article is to discuss the principles of undertaking unregistered activities, to analyse the functioning of these activities in the context of tax law and social security regulations, and then to evaluate the practical application of the discussed regulation in business transactions. Methods: The dogmatic and legal method was used to develop the article. Conclusions: The article indicates that the structure of unregistered activity adopted by the legislator is a form of obtaining income similar to economic activity. It allows for the legal possession of an additional source of income, but the conditions authorizing such activity clearly indicate that this activity cannot replace the main source of income. The social insurance system assumes that, under the Act on Entrepreneurs, unrecorded activities do not constitute an economic activity, and thus the person performing it is not subject to social insurance in this respect. However, the Social Insurance Institution issued an individual interpretation in which it considered that since persons engaged in unregistered activities are not entrepreneurs, they cannot also provide services to entrepreneurs under this activity. The tax law, in turn, contains definitions of economic activity and does not provide for any tax exemptions for unregistered activities. The legislator’s intention should be positively assessed, as they sought to develop and improve business transactions. Doubts arising from the interpretation of regulations issued by the Social Insurance Institution may lead to the conclusion that not every activity of a person performing it as part of unregistered activities will be subject to exemption from compulsory social insurance. Such a position of ZUS may negatively affect the attractiveness of this form of activity. It seems reasonable for the legislator to unambiguously specify that any activity carried out as part of unregistered activities will also be exempt from social security.

Przedmiot badań: Artykuł dotyczy nowego rozwiązania, dającego możliwość prowadzenia niskoprzychodowej działalności, niepodlegającej rejestracji (działalności nieewidencjonowanej), które zostało wprowadzone ustawą z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców. Cel badawczy: Celem artykułu jest omówienie zasad podejmowania działalności nieewidencjonowanej, dokonanie analizy funkcjonowania tej działalności w kontekście przepisów prawa podatkowego oraz z zakresu ubezpieczeń społecznych, a następnie dokonanie oceny praktycznego zastosowania omawianej regulacji w obrocie gospodarczym. Metoda badawcza: Przy opracowaniu artykułu posłużono się metodą dogmatyczno-prawną. Wyniki: Artykuł zmierza do wykazania, iż przyjęta przez ustawodawcę konstrukcja działalności nieewidencjonowanej stanowi formę uzyskiwania dochodu podobną do działalności gospodarczej. Pozwala bowiem na legalne posiadanie dodatkowego źródła przychodu, lecz warunki zezwalające na prowadzenie takiej działalności jednoznacznie wskazują, iż aktywność ta nie może zastępować głównego źródła dochodu. System ubezpieczeń społecznych przyjmuje za ustawą Prawo przedsiębiorców, iż działalność nieewidencjonowana nie stanowi działalności gospodarczej, a tym samym osoba ją wykonująca nie podlega ubezpieczeniom społecznym z tego tytułu. ZUS wydał jednak interpretację indywidualną, w której uznał, iż skoro osoby wykonujące działalność nieewidencjonowaną nie są przedsiębiorcami, nie mogą też świadczyć w ramach tej działalności usług na rzecz przedsiębiorców. Prawo podatkowe z kolei zawiera swoje definicje działalności gospodarczej i nie przewiduje żadnych zwolnień podatkowych z tytułu prowadzenia aktywności nieewidencjonowanej. Intencję ustawodawcy należy pozytywnie ocenić, gdyż dążył on do rozwoju oraz usprawnienia obrotu gospodarczego. Wątpliwości, które pojawiły się na gruncie wydanej przez ZUS interpretacji przepisów, mogą prowadzić do wniosku, iż nie każda aktywność osoby wykonującej ją w ramach działalności nieewidencjonowanej będzie podlegała zwolnieniu z obowiązkowego ubezpieczenia społecznego. Takie stanowisko ZUS może negatywnie wpłynąć na atrakcyjność tej formy działalności. Wydaje się zasadnym, aby ustawodawca jednoznacznie określił, iż każda aktywność wykonywana w ramach działalności nieewidencjonowanej będzie zwolniona również z ubezpieczeń społecznych.