Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

1 Acta Ornithologica

1 2011

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Fuel load and potential flight ranges of passerine birds migrating through the western edge of the Pyrenees

100%

Arizaga J. , Sanchez J. M. , Diez E. , Cuadrado J. F. , Asenjo I. , Mendiburu A. , Jauregi J. I. , Herrero A. , Elosegi Z. , Aranguren I. , Andueza M. , Alonso D.

Acta Ornithologica

2011

tom 46

nr 1

The estimation of fuel load and the potential flight ranges of migrant birds are crucial to understanding the ecological and evolutionary significance of bird migration strategies. The movement of migrant birds between Iberia and the rest of Western Europe is thought to be shaped by the Pyrenees and nearby seas. Because of this area's unique geography, the routes of migrants that move to (autumn migration) or from (spring migration) Iberia tend to pass through the western and eastern edges of the Pyrenees. Fuel-load analyses and the assessment of potential flight ranges from these edges can provide insights about the extent of Iberia's use as a consistent stopover and fuelling area. Using data obtained over a period of six years (2004-2009), we calculated fuel load and potential flight ranges for ten common passerines (pre-Saharan, i.e. that overwinter mainly within the circum-Mediterranean region: Robin Erithacus rubecula, Bluethroat Luscinia svecica, Chiffchaff Phylloscopus collybita, Blackcap Sylvia atricapilla; sub-Saharan, i.e. that overwinter in tropical Africa: Sedge Warbler Acrocephalus schoenobaenus, Reed Warbler Acrocephalus scirpaceus, Melodious Warbler Hippolais polyglotta, Willow Warbler Phylloscopus trochilus, Garden Warbler Sylvia borin, Common Whitethroat Sylvia communis that stopover at Txingudi marshlands, at the western edge of the Pyrenees. The fuel load for the 25% heaviest fraction of caught birds ranged from 10.6% over lean body mass to 25.5% (mean: 18.3%) in spring and from 6.7% to 39.7% (mean: 25.2%) in autumn. Thus, potential flight ranges tended to be longer during autumn than during spring, particularly for the sub-Saharan species. All pre-Saharan species except one (Bluethroat) had sufficient fuel to arrive in southern Iberia or northern Africa, and three sub-Saharan species (Sedge Warbler, Garden Warbler, Common Whitethroat) had sufficient fuel to reach the north of the Sahara Desert but not its southern border. The potential flight ranges in spring were rather similar among species (ca. 1000 km from Txingudi).

Dla zrozumienia ekologicznego i ewolucyjnego znaczenia strategii wędrówkowych ptaków kluczowa jest ocena zasobów tłuszczowych i potencjalnego maksymalnego zasięgu przelotu przy ich wykorzystaniu. W związku z ukształtowaniem geograficznym szlaki wędrówek ptaków lecących z zachodniej Europy do Afryki prowadzą przez wschodnie lub zachodnie krańce Pirenejów (Fig. 1). Ocena zapasów tłuszczowych i oszacowanie jak daleko mogą przelecieć ptaki przy ich wykorzystaniu pozwala na określenie znaczenia półwyspu Iberyjskiego jako miejsca przystankowego, w którym zachodzi odbudowa zapasów przed dalszą wędrówką. Ptaki łapane były na terenach podmokłych Txingudi (Fig. 1), chronionych w ramach konwencji Ramsar. Określano ich masę ciała, długość skrzydła, otłuszczenie (w skali 0-8) oraz opisywano wielkość mięśni służących do lotu (w skali 0-3). Do analiz wykorzystano dane zbierane w latach 2004-2009, dla ptaków złapanych w okresie wędrówki jesiennej i wiosennej (Tab. 1). Wyróżniono dwie grupy gatunków — zimujące w północnej Afryce i okolicach śródziemnomorskich (rudzik, podróżniczek, pierwiosnek, kapturka) oraz te lecące do tropikalnej Afryki (potrzos, trzcinniczek, zaganiacz, piecuszek, gajówka, cierniówka). W przypadku ptaków łapanych na miejscu przystankowym trudno jest jednoznacznie określić ich zapasy tłuszczowe, gdyż możliwe są dwie skrajne sytuacje — zarówno, że dany ptak został złapany tuż przed dalszą wędrówką (z maksymalnymi zapasami dla gatunku i jego strategii wędrówkowej), albo tuż przed dłuższym pobytem w danym miejscu, mającym na celu ich odbudowę (a więc zapasami znacznie mniejszymi niż maksymalne). Dlatego autorzy uznali, że 25% najcięższych ze złapanych ptaków, jak również te o wartościach stanowiących powyżej 75% w skalach otłuszczenia i wielkości mięśni służących do lotu, to osobniki tuż przed odlotem i dla tej grupy ptaków przeprowadzono dalsze analizy. Określono wpływ otłuszczenia, wielkości mięśni piersiowych oraz wielkości ciała (określanej przez długość skrzydła) ma masę ciała (Tab. 2, 3) co pozwoliło także na określenie zapasów tłuszczowych (Tab. 4). Na tej podstawie wyliczano potencjalny zasięg przelotu bez konieczności odbudowy zapasów. Podczas wędrówki wiosennej zapasy tłuszczowe stanowiły od 10,6 do 25,5% ponad normalną masę ptaka, (średnio 18,3%), oraz od 6,7 do 39,7% podczas wędrówki jesiennej (średnio 25,2%). Gatunki zimujące w tropikalnej Afryce w porównaniu do tych zimujących w północnej Afryce i okolicach śródziemnomorskich miały wyższe zapasy tłuszczowe podczas wędrówki jesiennej, zaś wiosną nie stwierdzono podobnych różnic (Fig. 2). Wydaje się także, że potencjalny zasięg przelotu z wykorzystaniem zapasów tłuszczowych jest dłuższy podczas wędrówki jesiennej niż wiosennej. Zapasy tłuszczowe stwierdzane u gatunków zimujących w Afryce Północnej, pozwalają na przelot do południowych części Półwyspu Iberyjskiego lub północnej Afryki, bez konieczności ich uzupełniania. Tylko u podróżniczka te zapasy są znacznie mniejsze (Fig. 3). Gatunki zimujące w tropikalnej Afryce korzystając z zapasów zgromadzonych na terenach Txingudi są w stanie przelecieć maksymalnie do północnych granic Sahary. Przelot przez Saharę wymaga więc uzupełnienia zapasów. Dla wszystkich badanych gatunków, potencjalny zasięg przelotu podczas wędrówki wiosennej jest podobny i wynosi ok. 1000 km od punktu przystankowego na zachodnich krańcach Pirenejów, na którym zbierano dane. Na tej podstawie można oceniać, że, ptaki te są w stanie dolecieć do lęgowisk we Francji czy południowej Anglii, jednak ptaki mające lęgowiska dalej na północ czy wschód wymagają kolejnych miejsc przystankowych (Tab. 5, Fig. 3).