Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Ceramizacja odpadów radioaktywnych

100%

Stoch P. , Stoch A.

|

tom R. 59, nr 3

95-101

PL

Ceramizacja odpadów radioaktywnych jest najefektywniejszą metodą ich neutralizacji i immobilizacji zawartych w nich radionuklidów. Pierwiastki radioaktywne są zamykane w strukturze silnie odpornych chemicznych szkieł borokrzemianowych. Szkła takie mogą zostać następnie przeprowadzone w bardzo stabilny materiał szkło - ceramiczny. Pierwiastki radioaktywne mogą być również wprowadzane do struktury krystalicznej substancji mineralnych drogą spiekania ich z odpadami. Największą część odpadów radioaktywnych w Polsce stanowią odpady niskoaktywne. Są to głównie związki i materiały używane w laboratoriach naukowych, medycynie oraz przemyśle. Dokonano analizy składu i pochodzenia ciekłych oraz stałych odpadów radioaktywnych, co pozwoliło na zaproponowanie optymalnej metody ich ceramizacji.

EN

Ceramization of the radioactive nuclear waste is the most effective method of their neutralization and immobilization of radioactive nuclides which they contain. Radionuclides are incorporated into the structure of alumino-borosilicate glass of high chemical durability. The glass can be next transformed in the very stable glass - ceramic material. Radioactive elements are introduced also in the composition of crystalline solids by the sintering of mixture of the powders of the proper composition. In Poland are storaged wastes belonging to Iow level category (LLW). Radioactive compounds and materials used in laboratory, medicine and industry are their origin. Composition of the waste of solid and liquid form is described and optimal method of their ceramization proposed.

2

Szkła dla immobilizacji odpadów radioaktywnych

80%

Stoch P. , Ciecińska M. , Stoch A.

|

tom R. 68, nr 2

21--25

PL

Witryfikacja odpadów radioaktywnych jest jedną z najskuteczniejszych metod ich immobilizacji. Polega ona na wprowadzeniu składników odpadu w strukturę odpornych chemicznie szkieł. Jest to jedna z nielicznych metod, która pozwala związać pierwiastki radioaktywne i zapobiec ich rozprzestrzenianiu się w bardzo długim okresie. Do tego celu stosuje się szkła borokrzemianowe lub fosforanowe. W pracy przedstawiono podział, źródła pochodzenia oraz podstawy gospodarki odpadami radioaktywnymi, jak również metody ich immobilizacji. Przeprowadzono przegląd stosowanych obecnie szkieł do ich witryfikacji oraz zasady stosowane przy projektowaniu ich składu.

EN

Radioactive waste vitrification is a one of the most effective method of its immobilization. It is based on the incorporation of the waste constituents into the structure of chemically durable glasses. It is one of the few methods which can bind radioactive elements and prevent their spread over a very long period of time. For this purpose a borosilicate or phosphate glasses are used. The paper presents the division, the sources of origin and the basis for radioactive waste management, as well as methods of its immobilization. A review of currently used glasses to the vitrification and the rules applied in the design of their composition is presented.

3

Hyperfine interactions in x-Bi0.95Dy0.05FeO3-(1-x)-Pb(Fe2/3W1/3)O3 multiferroics

80%

Zachariasz P. , Stoch A. , Stoch P. , Maurin J.

|

2013

|

tom Vol. 58, No. 1

53-56

EN

The complex perovskite system xźBi0.95Dy0.05FeO3-(1 - x)źPb(Fe2/3W1/3)O3 was synthesized by the solid-state reaction method and was studied by means of Mössbauer spectroscopy. For different Dy-doped bismuth ferrite (BDF) contents (x = 0.1, 0.3, 0.5, 0.7) the formation of single-phase sinters was confirmed using an X-ray diffraction technique. The random distributions of Fe/W cations in crystallographic structures have been proved. A monotonically, saturation- like increase of Néel temperatures with growing BDF contribution was confirmed, and a straightforward dependence between TN temperatures and the mean hyperfine magnetic fields at Fe nuclei was shown.

4

Badania zachowania korozyjnego bioceramicznych warstw SiO2 i SiO2-TiO2 na tytanie i stopie Ti6Al4V dla zastosowań w stomatologii

80%

Bieniaś J. , Stoch A. , Surowska B. , Walczak M.

|

tom R. 9, nr 58-60

62-64

5

Phosphorus losses in VPO catalysts

80%

Stoch J. , Stoch A. , Mikołajczyk M. , Brożek A.

|

tom Vol. 72, nr 12

2606-2609

EN

During oxidation of n-butane to maleic anhydride on VPO catalysts phosphorus is carried out from the catalyst by gas phase. The transport medium is likely an organic compound of phosphorus. An active role of phosphorus in the n-butane transformation is suggested.

6

Wykorzystanie metody MD w projektowaniu procesu witryfikacji odpadów radioaktywnych

80%

Stoch P. , Ciecińska M. , Stoch A.

|

tom T. 62, nr 1

3-13

PL

Zastosowano symulacje komputerową metodą dynamiki molekularnej (MD) celem określenia zmian struktury i właściwości szkła boro-krzemianowego, używanego do immobilizacji odpadów radioaktywnych, a spowodowanych wprowadzeniem Ca i Cs jako składników popiołu ze spalania odpadów szpitalnych. Dane dostarczone przez symulację MD dobrze odpowiadają współczesnej wiedzy o strukturze szkła i korelują z wynikami badań eksperymentalnych dotyczących ich właściwości termicznych oraz krystalizacji. Wyznaczone wartości współczynników dyfuzji i energii aktywacji dyfuzji składników w strukturze szkła dobrze zgadzają się z danymi eksperymentalnymi. Symulacja komputerowa ułatwia interpretację wyników eksperymentów. Dane jakich dostarcza użyta metoda są na tyle szczegółowe, że można na ich podstawie przewidywać efekty wprowadzenia do szkła odpadów dla immobilizacji składników szkodliwych.

EN

Molecular dynamic (MD) modeling was applied for determination of the changes in the structure and properties of borosilicate nuclear waste glass, resulting from the incorporation of Ca and Cs, which are the components of hospital waste incineration ash. Results of the modeling, including diffusion coefficients and diffusion activation energy of the components in the glass structure, correspond well to the actual knowledge of the borosilicate glass structure and correlate accurately with experimental data on their thermal properties and crystallization. Results of the MD modeling are accurate enough to use them for the interpretation of the results of an experimental investigation of waste glass and predict the effect of incorporation of the components of waste for their immobilization.

7

Metody nakładania powłok apatytowych na stopowe podłoże tytanowe

71%

Rokita M. , Stoch A. , Adamczyk A. , Długoń E. , Brożek A.

|

tom R. 9, nr 58-60

187-190

PL

W pracy zaprezentowano różne sposoby nakładania warstw apatytowych na metaliczne podłoże stopowe Ti6Al4V. Opracowano metodykę nakładania warstw apatytowych metodą elektroforezy. Stosowano również sposoby wywodzące się z metody zol-żel; nanoszenie na podłoże stopowe powłok z wodnych roztworów prostych soli nieorganicznych (o składzie umożliwiającym powstanie, w wyniku reakcji chemicznych, fosforanów wapnia) z dodatkiem żelatyny zwierzęcej lub roślinnej oraz nakładanie powłok z zoli na bazie TEOS-u i TEOT-u, wzbogaconych cząstkami hydroksyapatytu (syntetycznego i naturalnego). Opracowano warunki obróbki termicznej otrzymanych powłok. Wszystkie próbki poddano badaniom pod mikroskopem scanningowym z przystawką do mikroanalizy rentgenowskiej oraz badaniom spektroskopowym i rentgenowskim. Badania powtórzono dla całej serii próbek po termostatowaniu w sztucznym osoczu (SBF). Zaobserwowano narastanie apatytu na powierzchni próbek w wyniku termostatowania, potwierdzając przydatnoć tego typu powłok do modyfikacji podłoża implantów metalicznych.

EN

Different techniques of apatite layers depositing on the titanium alloy Ti6Al4V are presented. The method of apatite layers formation by electrophoresis was worked out. Two ways derived from of sol-gel method were used. The layers on the alloy base were deposited from inorganic salt aqua solution (the composition of solution enabled the calcium phosphate formation as the result of chemical reaction) with the addition of animal or plant gelatine as well as from TEOS and TEOT sol with natural or synthetic hydroxyapatite particles. The conditions of heat treatment of obtained layers were worked out. All the samples were examined using scanning microscopy with EDX as well as infrared spectroscopy and XRD equipment, before and after soaking in simulated body fluid (SBF). The apatite growing on the samples surface during soaking process was observed. This effect confirms usability of obtained materials for implant base materials modification.

8

Badanie odporności na utlenianie kompozytów węglowych modyfikowanych związkami ceramicznymi metodą elektroforezy

61%

Błażewicz S. , Stoch A. , Długoń E. , Gumuła T. , Zych K. , Michałowski J.

|

tom Nr 3

153-156

PL

Przedstawiono wyniki badań kompozytów węglowych modyfikowanych składnikami ceramicznymi w celu podniesienia ich odporności na ' utlenianie. Różne powłoki ceramiczne nanoszono na powierzchnie, próbek kompozytowych stosując metodą osadzania elektroforetycznego. Kompozyty wykonano z włóknin węglowych impregnowanych wą- ' glem pirolitycznym metodą pulsacyjnego osadzania z fazy gazowej. Próbki kompozytowe po impregnacji składnikami ceramicznymi poddawano testom odporności na utlenianie. Wyniki wskazują, że podniesienie odporności na utlenianie zależy od rodzaju składników ceramicznych użytych do modyfikacji i od zastosowanej obróbki termicznej w atmosferze obojętnej po procesie elektroforezy.

EN

The work presents the results on carbon composites modified with ceramic constituents in order to improve oxidation resistance. The composite samples were infiltrated and covered with various ceramics coatings by means of electrophoretic method. The composites were made of carbon unwoven fabrics and pyrolytic carbon as a matrix. P-CVI-pulse chemical vapour infiltration method to impregnated fibrous reinforcement of the composite was applied. The composite samples with ceramics constituents were examined to determine the oxidation resistance. The results indicate that an enhancement of oxidation resistance of modified carbon composites depends on the type of ceramic phases and heat treatment in an inert atmosphere after the electrophoresis.

9

Kompozytowe trzpienie dla endoprotez stawu biodrowego psa

61%

Chłopek J. , Degórska B. , Stoch A. , Kmieciński W. , Brożek A. , Kmita G.

|

2000

|

tom R. 3, nr 10

8--17

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań nad otrzymaniem polimerowo-ceramicznych endoprotez stawu biodrowego psa. Na główki protez stosowano ZrO2, natomiast trzpienie otrzymano z kompozytu włókna węglowe-żywica epoksydowa i włókna węglowe-polisulfon. Badano właściwości mechaniczne trzpieni oraz określono zdolność do łączenia z tkanką kostną. Wytrzymałość statyczna kompozytowych trzpieni obciążonych zgodnie z kierunkiem działania sił na staw biodrowy psa wynosi dla trzpieni z kompozytu polisulfonowego ok. 1000N, natomiast dla kompozytu epoksydowego 3000N. Kompozyty te poddano także badaniom in vivo implantując je do kości. Po okresie 3 miesięcy po implantacji badano wytrzymałość złącza kość-implant oraz przy pomocy badań mikroskopowych i mikrosondy rentgenowskiej charakter granicy złącza. W badaniach tych stosowano także włókno węglowe żywica epoksydowa pokryte hydroksyapatytem. Porównanie wytrzymałości na ścinanie złącza kość-implant wskazuje, że największą wartość osiąga ona dla kompozytu pokrytego hydroksyapatytem. Obserwacje mikroskopowe wskazują na bezpośredni kontakt między implantem i kością z obecnością na granicy złącza oprócz węgla i tlenu także wapnia i fosforu. Takich efektów brak w przypadku kompozytów bez warstwy z hydroksyapatytem. Uzyskane wyniki wskazują na możliwość zastosowania jako trzpienia endoprotez stawu biodrowego psa kompozytów polimerowych pokrytych hydroksyapatytem o korzystnych właściwościach mechanicznych (duża wytrzymałość, niska sprężystość) z możliwością tworzenia więzi naturalnej pomiędzy kością a implantem.

EN

The paper presents the investigations on manufacturing polymer-ceramic endoprostheses of dog's hip joint: Prosthesis heads were made of ZrO2, the stems-from carbon fibre-epoxy resin composite or carbon fibre-polysulphone composite. Mechanical strength of the stem and capability of its bonding with the bone tissue were tested. Static strength of the composite stems, loaded in the direction of forces operating in the hip joint of a dog, was about 1000 N and 3000 N for the polysulphone and epoxy composite, respectively. The composites were additionally tested in the in vivo conditions, i.e: they were implanted in. bones. After three months the strength of bone-implant interface was evaluated. Its structure and composition were examined by means of microscopic observations and electron probe microanalysis. Carbon-fibre/epoxy resin composites coated with hydroxyapatite were also investigated. Shear strength measurements of the bone- implant interface showed that the highest values were obtained when the epoxy composite was coated with hydroxyapatite. According to microscopic observations good contact was developed between the bone and the implant. The interfacial region contained calcium and phosphorus along with carbon and oxygen. These effects were not observed in the case of implants with- out the hydroxyapatite coating. The results obtained in this work indicate that it is possible to produce the hip joint endoprosthesis stems from polymeric composites with hydraxyapatite and that these elements have good mechanical properties (high strength, low elasticity) and can develop natural bond at the bone-implant interface.