Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Korzystanie przez biegłego podczas sporządzania opinii z oprogramowania, do którego nie posiada licencji. Glosa od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 1 marca 2022 roku, II AKa 340/21

100%

Pawelec K. J.

|

tom 10

|

nr 2

398-404

EN

Scientific and technological progress and the development of computer and cybersecurity science provide substantial evidence-collection possibilities in criminal proceedings. Law-enforcement authorities, courts, trial participants and expert witnesses should be aware of such possibilities. Expert witnesses should be required to provide information on whether given computer software used by a given expert witness as support for the preparation of opinions is covered by a licence and whether the software has been approved by the manufacturer, as the use of unapproved software might generate errors. The expert witness’s use of fake software disqualifies a given opinion, as has been proven in this gloss.

2

Zmiana polityki karania w nowelizacji kodeksu karnego z 7 lipca 2022 roku. Uwagi krytyczne

100%

Pawelec K. J.

Cybersecurity and Law

|

2023

|

tom 9

|

nr 1

287-297

EN

Law making is akin to solving criminal puzzles. To paraphrase A. Loeb, the legislator must follow the evidence. The evidence includes empirical data, scientific research and especially the achievements of researchers. Following the above requires humility, which frees one from biases that can affect one’s observations and conclusions. Creating norms of penal law consists most of all of a systemic approach, so that this system is consistent and, most importantly, only at the end of proceedings punishes with an individual approach the offender whose guilt has been proven with all the guarantees afforded to the parties in the proceedings of a fair trial. Analysing the changes in the enacted amendment, the author focused on minor and juvenile offenders who also committed crimes, i.e. traffic accidents and, less frequently, traffic disasters or causing the immediate danger thereof. They were often an effect of extremely risky behaviour, aggression and even road rage. Should these perpetrators be punished for the consequences of these acts with all the tightened severity, as enacted by Parliament? A critical assessment of the change in punishment philosophy deserves consideration.

3

Katastrofa w ruchu drogowym a nagłość zdarzenia, glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 4 grudnia 2019 r., V KK 143/19, OSNKW 2020, nr 4, poz. 13

100%

Pawelec K. J.

Problemy Kryminalistyki

|

2021

|

nr 313

EN

The judgment I am going to comment on is particularly valuable for practice, especially as regards proving crimes that consist in causing traffic disasters or its immediate danger, and bringing about traffic accidents. This is because it refers to, so-called chain collisions that are more and more frequently encountered on motorways, expressways and in urban traffic. These accidents, also known as pile-ups, involve multiple vehicles. The judgement concerned the issue of a car crash unintentionally caused by the perpetrator who had fallen asleep while driving the vehicle. Particular attention was paid to the issue of the suddenness of the incident, its duration, location, as well as the concept of the unity of the act, which was treated from the legislative point of view, although that caused disputes. Unfortunately, the judgment ignores important evidential issues, such as: reasons for falling asleep and whether they were the driver’s fault: i.e. fatigue, health condition, medications taken, and does not take into account the violation of safety regulations by other participants of the pile-up. Thus, it introduces an element of randomness of the effect, and transfers its consequences to the driver who fell asleep; although it was him who caused the threat but its effects could not have been foreseen by him, and he cannot be burdened with such an obligation.

PL

Glosowany wyrok jest szczególnie cenny dla praktyki, zwłaszcza w zakresie dowodzenia popełnienia przestępstw spowodowania katastrofy w ruchu drogowym, sprowadzenia jej bezpośredniego niebezpieczeństwa, a nawet wypadku drogowego. Dotyczy on bowiem coraz częściej spotykanych na autostradach, drogach ekspresowych i w ruchu miejskim tzw. zderzeń łańcuchowych, określanych również jako karambole, w których brało udział wiele pojazdów. Odniesiono się w nim do problematyki nieumyślnego spowodowania katastrofy, której sprawca zasnął podczas kierowania pojazdem. Szczególną uwagę poświęcono zagadnieniom nagłości zdarzenia, jego czasokresu, umiejscowienia, jak też koncepcji jedności czynu, którą potraktowano z punktu widzenia normatywnego, chociaż jest to kwestia wywołująca spory. Niestety, wyrok pomija istotne aspekty dowodowe związane z przyczynami zaśnięcia i jego zawinieniem, tj. zmęczeniem, stanem zdrowia, zażywanymi lekami, nadto nie podejmuje rozważań związanych z naruszeniem zasad bezpieczeństwa przez innych uczestników karambolu. Tym samym wprowadza element przypadkowości skutku, a jego konsekwencje przerzuca na osobę, która zasnęła, choć to ona wywołała stan niebezpieczeństwa, ale jego skutków nie była w stanie przewidzieć, jak też takiego obowiązku nie można było na nią nałożyć.

4

Umyślne spowodowanie katastrofy lub jej bezpośredniego niebezpieczeństwa w ruchu drogowym. Kontrowersje wokół kwalifikacji prawnej

100%

Pawelec K. J.

Problemy Kryminalistyki

|

2017

|

nr 297

36-43

EN

Causing a catastrophe in road traffic or the direct danger of its occurrence by deliberate misconduct has been a subject of disputes in both judicature and in science. In principle it was excluded that such a catastrophe or its immediate danger might be committed purposefully, with a direct intent, unless it involved a criminal offense, such as a terrorist attack that might consist in a multiple manslaughter, diversion or sabotage. On the other hand, committing the said offenses intentionally, but just with a prospective intent, consisting essentially in the ability of anticipation of the outcome and consenting to it in practice, occurred rarely and has not been excluded but conditioned by occurrence a few factual circumstances that required conducting a reasoning process. This problem is discussed in the hereby article, which presents difficult and controversial issues, occurring not only in the Polish law. It presents the basic issues in the process of recognising the statutory signs of the crime of causing a catastrophe and its immediate danger, the subject matter of the identified offenses, their subject party and the coincidences of the law. It signals the existence of numerous difficulties of evidential nature with regard to determining guilt of a perpetrator who is not always a road user, even though linked with it indirectly. These considerations may be particularly useful for practitioners dealing with such types of crime, including criminal prosecution of traffic accidents.

PL

Spowodowanie katastrofy w ruchu drogowym bądź sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa jej nastąpienia z winy umyślnej zarówno w orzecznictwie sądowym, jak też w nauce wywoływało spory. Zasadniczo wykluczone zostało spowodowanie takiej katastrofy lub sprowadzenie jej bezpośredniego niebezpieczeństwa z winy umyślnej, w zamiarze bezpośrednim, chyba że chodziło o popełnienie innego przestępstwa, na przykład o charakterze terrorystycznym, w tym dokonanie zabójstwa wielu osób, dywersji, sabotażu. Z kolei popełnienie wskazanych przestępstw z winy umyślnej, ale w zamiarze ewentualnym, polegającym zasadniczo na możliwości przewidzenia oraz godzeniu się na skutki w praktyce, występowało sporadycznie i nie zostało wykluczone przy spełnieniu kilku okoliczności faktycznych, które wymagały przeprowadzenia procesu dowodzenia. Tej tematyce został też poświęcony niniejszy artykuł. Porusza on problemy trudne i kontrowersyjne, występujące nie tylko na gruncie prawa polskiego. Przedstawia zagadnienia podstawowe w procesie rozpoznania ustawowych znamion przestępstw spowodowania katastrofy i sprowadzenia jej bezpośredniego niebezpieczeństwa, problematykę strony przedmiotowej wskazanych przestępstw, ich stronę podmiotową oraz zbiegi przepisów. Sygnalizuje występowanie licznych trudności natury dowodowej w zakresie ustalenia winy sprawcy nie zawsze będącego uczestnikiem ruchu drogowego, chociaż z nim związanego w sposób pośredni. Przedłożone rozważania mogą być szczególnie przydatne dla praktyków zajmujących się zawodowo tego rodzaju przestępczością, w tym także prowadzeniem postępowań karnych w sprawach o wypadki drogowe.