Article presents the concept of responsibility in Hans Jonas’s philosophy. Biocentric character of his ethics gives it new outlook to the phenomenon of responsibility. It seems that mankind cannot anymore afford ignoring environmental problems. And Jonas’s imperative of responsibility is the answer to the ecological crisis. It is based on Kant’s imperative, but new imperative goes beyond anthropocentric ethics to biocentric ethics. It aimed at preserving all forms of life, life in its rich diversity. Its basic motivation is fear of progressing destruction of nature, this fear, when dosed properly by politicians, leads to undertaking actions aiming at preserving nature from man’s activity. It seems that taking responsibility for nature may be way to preserve it.
The article presents the account of the interrelation of philosophy and science in positivism. Scientism was the reason for which philosophy’s claim to be reliable knowledge was rejected, and its role of philosophy reduced to that of 'ancilla scientiae'. Positivism strengthened the thesis that the empirical method is a privileged one, and that no other way of carrying out research meets scientific criteria.
PL
Artykuł przedstawia charakter wzajemnych relacji filozofii i nauk przyrodniczych w myśli pozytywistycznej. Pozytywizm jako epoka o silnych tendencjach demarkacjonistycznych wysunął postulat parcelacji filozofii i przekazania całej wiedzy o świecie w ręce nauk szczegółowych. Scjentystyczna postawa spowodowała wysunięcie twierdzenia o uprzywilejowanym miejscu nauk empirycznych w panteonie wiedzy oraz o ich kluczowym znaczeniu dla postępu ludzkości. Jednocześnie rola filozofii została zredukowana do 'ancilla scientae'. Pozytywizm umocnił tezę, że metoda empiryczna i podkreśla uprzywilejowaną rolę poznania właściwego dla nauk empirycznych.
Źródłem kryzysu środowiskowego jest nie tylko brak uznania wewnętrznej wartości świata poza-ludzkiego, ale również niepowodzenie w kultywowaniu cnoty. Słowo "cnota" jest staromodne i dziś kojarzy nam się głównie z dyskusją akademicką. Jednak termin ten wiąże się nie tylko z tradycyjną refleksją etyczną; dziś jesteśmy świadkami ożywienia dyskursu cnót w etyce środowiskowej i rodzenia się etyki cnót środowiskowych. W artykule analizuje się problem kardynalnych wad i próbuje się odpowiedzieć na pytanie, które z nich są odpowiedzialne za kryzys ekologiczny. W tekście omówiono pięć kluczowych wad środowiskowych: egoizm, chciwość, arogancję, niewiedzę i apatię.
EN
The root of environmental crisis is not only the failure to recognize the intrinsic value of the non-human world, but it can also be perceived as a failure in moral excellence and in the cultivation of virtue. The word “virtue” is an old-fashioned one, representing tradition and today we mostly associate it with academic discussion. However, the term is not only connected with traditional ethical reflection; nowadays, we can witness a revival of virtue discourse in environmental ethics, namely in environmental virtue ethics. The paper analyses the problem of cardinal virtue and vice, and tries to answer which vices are the most responsible for the environmental crisis. Thus the five crucial environmental vices are defined as egoism, greed, arrogance, ignorance and apathy.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.