Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Variation in biological status among Polish males and underlying socio-economic factors

100%

Kaczmarek M. , Skrzypczak M.

|

nr 1

17-32

EN

The main purpose of this study was to evaluate the socio-economic and lifestyle factors associated with biological status of Polish men. Data were collected during a cross-sectional survey carried out in Poznań and several localities in Western Poland, between 2000 and 2002. The sample consisted of 2509 men ranging from 30 to 90 years of age. Biological status was expressed in terms of functional-biological age (BA) computed as a composite z-score of 11 biomarkers according to the method proposed by Borkan and Norris [1980a], and physiological reserve index (PR) developed by Goffauxet al.[2005]. The average biological age profiles (BAP) were compared in several subgroups of participants. The subgroups were categorized based on demographic, socio-economic and lifestyle characteristics. It was found that values of systolic and diastolic blood pressure, BMI, physical and emotional aging indicators and perceived satisfaction with life were significantly associated with most of the study factors, except for smoking habit and education level. The multivariate logistic regression models revealed that two factors, financial situation and physical activity, were significantly associated with the physiological reserve index estimation. The study confirmed the role of the socio-economic and lifestyle factors likely to play in men's biological status and aging rates.

PL

Celem pracy była ocena wybranych czynników społeczno-ekonomicznych oraz elementów stylu życia wywierających wpływ na stan biologiczny mężczyzn. Badaną grupę stanowiło 2509 mężczyzn w wieku od 30 do 90 lat, pochodzących z różnych warstw społeczno-ekonomicznych. Badania, przeprowadzone w latach 2000-2002 na terenie Poznania oraz zachodniej Polski, miały charakter przekrojowy. Stan biologiczny określano posługując się koncepcją wieku biologicznego zaproponowaną przez Borkana i Norrisa [1980a] oraz metodą wyznaczania wskaźnika rezerwy fizjologicznej (PR) opracowaną przez Goffauxet al. [2005] (ryc. 1). Wiek biologiczny określano na podstawie 11 biomarkerów obejmujących pomiary antropometryczne, charakterystyki układu krążenia i biochemiczne, jakość życia oraz emocjonalne i fizyczne objawy towarzyszące starzeniu się mężczyzn (ryc. 2). Posługując się formułą [(wartość obserwowana - mediana)/odległość kwartylowa], uzyskiwano wartości z, które przypisywano do kategorii wieku biologicznego: młodszy (ujemne wartości) i starszy (dodatnie wartości) od przeciętnego. Następnie wykreślano profile wieku biologicznego, odrębnie w grupie mężczyzn młodszych (mniej niż 50 lat) oraz starszych (50 lat i więcej), kategoryzowanych w zależności od czynników społeczno-ekonomicznych oraz określających styl życia. Wartość wskaźnika PR uzyskano sumując wszystkie wartości z dla każdego osobnika.Charakterystykę próby przedstawiono w tabeli 1. Wykazano, że mężczyźni chronologicznie młodsi byli również biologicznie młodsi w porównaniu z mężczyznami chronologicznie starszymi (ryc. 3). Stwierdzono, że w obu grupach wieku parametrami najczęściej istotnie różniącymi się pomiędzy grupami o odmiennym statusie społecznym oraz stylu życia były parametry określające ciśnienie krwi, BMI, fizyczne i emocjonalne objawy towarzyszące starzeniu się oraz jakość życia. Poziom wykształcenia oraz palenie papierosów najsłabiej różnicowały wiek biologiczny mężczyzn w obu grupach wieku (tab. 2). Na ryc. 4 przedstawiono profile wieku biologicznego wyznaczone dla mężczyzn kategoryzowanych w zależności od stanu cywilnego, poziomu wykształcenia, miejsca zamieszkania, sytuacji finansowej, aktywności fizycznej oraz palenia papierosów. Analiza regresji logistycznej wykazała, że sytuacja finansowa oraz aktywność fizyczna, były istotnie powiązane z wskaźnikiem rezerwy fizjologicznej PR, kompleksowo oceniającym wiek biologiczny badanych mężczyzn (tab. 3). Wyniki uzyskane w pracy potwierdzają wpływ czynników społeczno-ekonomicznych oraz stylu życia na zróżnicowanie stanu biologicznego oraz wskaźników starzenia się mężczyzn.

2

Do chronological age and selected socio-demographic factors affect quality of life in females with breast cancer?

80%

Skrzypczak M. , Łaski P. , Czerniak U. , Kycler W.

|

nr 1

31-44

EN

The main aim of this study is to determine whether chronological age and selected socio-demographic factors affect quality of life in females with breast cancer. The sample group consisted of 145 females between 32.0 and 84.4 years of age, after radical surgery treatment, chemotherapy, radiotherapy and undergoing hormonotherapy. The results indicate no significant differences between individuals varied by chronological age, and by place of residence. The time elapsed since the diagnosis was a significant differentiating factor in terms of the self-reported extent of positive emotions, cognitive problems and sexual functioning. Higher educated females were more inclined to social avoidance and more severely affected by fatigue - those with partners more so than single ones. The distress related to the disease and its treatment degrades the patients' quality of life so severely that other factors, such as socio-demographic, chronological age or period since diagnosis, do not play as an important role in a subjective evaluation of quality of life. One needs to be cognizant of the variety of coexisting factors, including psychological and characterological, that contribute to the quality of life evaluation.

PL

Procesy rozwojowe człowieka zachodzą na trzech wzajemnie przenikających się płaszczyznach: biologiczno-medycznej, społecznej i psychologicznej, stąd badania jakości życia są użyteczne dla szacowania kondycji zarówno psychicznej jak i biologicznej osób zdrowych lub chorych. Działania prowadzone w celu leczenia i opieki nad osobami, u których wystąpiła choroba nowotworowa powinny skupiać się nie tylko na likwidacji lub kontroli rozwoju choroby, ale również na gwarantowaniu pacjentom dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego, społecznego oraz duchowego (ryc. 1). Celem pracy było określenie, czy wiek kalendarzowy oraz wybrane czynniki społeczno-demograficzne wpływają na jakość życia kobiet, u których wystąpiła choroba nowotworowa piersi. Badaną grupę stanowiło 145 kobiet, w wieku od 32,0 do 84,4 lat (Me= 57,1 lat) po jednostronnej mastektomii, chemio-, radio- oraz w trakcie hormonoterapii. Badane były pacjentkami Wielkopolskiego Centrum Onkologii w Poznaniu oraz członkiniami klubów "Amazonki" z Wielkopolski i Małopolski. Badane różniły się wiekiem kalendarzowym, czasem, jaki minął od momentu zachorowania oraz pozycją społecznodemograficzną (tab. 1). W pracy wykorzystano metodę oceny uzależnionej od choroby nowotworowej jakości życia (QLACS), przy pomocy której oceniono stopień zadowolenia z siedmiu ogólnych (GE) oraz pięciu specyficznych dla choroby nowotworowej (CS) sfer życia. Ponadto wyliczono wskaźniki kompleksowe GE oraz CS (tab. 2). Wyniki testu rang Kruskala-Wallisa (p>0,05) wykazały brak istotnych różnic w ocenie swojego życia, zarówno w sferach GE, jak i CS, wśród kobiet różniących się wiekiem kalendarzowym. Czas, jaki upłynął od momentu zachorowania istotnie różnicował odczucia pozytywne (H= 7,44;p= 0,023), problemy poznawcze (H= 10,34;p= 0,001) oraz seksualne (H= 14,64;p= 0,001) w taki sposób, że im więcej czasu minęło od momentu zachorowania, tym częściej kobiety deklarowały wzrost odczuwania pozytywnych emocji, ale również pogarszanie się funkcji poznawczych i spadek zainteresowania seksem (ryc. 2). Kobiety lepiej wykształcone częściej unikały kontaktów towarzyskich (H= 4,60;p= 0,032) (ryc. 3), pozostające w związku wskazywały na silniejsze odczuwanie zmęczenia i wyczerpania (H= 4,75;p= 0,034) (ryc. 4), zaś badane pochodzące z miejscowości o różnym stopniu urbanizacji nie różniły się jakością życia w żadnej z analizowanych sfer. Ocena kompleksowych wskaźników GE oraz CS wykazała kilka, choć nieistotnych statystycznie, ale ciekawych tendencji. Kobiety starsze, takie, u których choroba zdiagnozowana była dawniej niż rok od momentu ankietowania, lepiej wykształcone, pozostające w związku i będące mieszkankami miast gorzej oceniały swoje życie ze względu na GE. Dolegliwości związane z chorobą CS były bardziej uciążliwe dla kobiet młodszych, pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim i mieszkanek wsi (ryc. 5). Wyniki uzyskane w niniejszej pracy wykazały, że stres wywołany chorobą nowotworową oraz jej leczeniem, na tyle silnie obniża jakość życia pacjentów, że czynniki natury biologicznej i społeczno-demograficznej nie odgrywają pierwszoplanowej roli w subiektywnej ocenie życia. Na subiektywną ocenę jakości życia nakłada się wiele współzależnych czynników, a wśród nich również takie, które wynikają z natury psychicznej i charakterologicznej osoby badanej.

3

Assessment of the BMI, WHR and W/Ht in pre- and postmenopausal women

80%

Skrzypczak M. , Szwed A. , Pawlińska-Chmara R. , Skrzypulec V.

|

nr 1

3-13

EN

The main goal of this study was to determine whether and how values of the BMI, WHR and W/Ht indicators change in pre- and postmenopausal women. The tested group consisted of 10,216 women aged 25-95 years. Data were collected during the national campaign "Fighting Obesity", organized by Hand-Prod Company between 2000-2002 across Poland, when adult women voluntarily filled in a questionnaire and participated in anthropometric measurements. The BMI, WHR and W/Ht values were calculated based on these measurements. The values of the BMI, WHR and W/Ht change with age. However, in each age group postmenopausal women have higher BMI, WHR and W/Ht than premenopausal women. Thus, the results obtained indicate that hormonal changes occurring in the climacterium period cause an increase in the analyzed index values. The BMI used herein is characterized by high accuracy in indicating obesity. Moreover, the WHR and W/Ht are also used as adiposity indicators, which may be useful in assessment of the risk of disease or death caused by hypertension, cardiac diseases, diabetes, or even cancers. However, they should not be used only in relation to obese women, because even a slight increase in visceral obesity, with body mass within normal limits, may contribute to unfavorable changes in the woman's metabolic profile, which in turn, may present a risk of illness.

PL

Głównym celem niniejszej pracy było określenie czy i w jaki sposób zmieniają się wartości wskaźników BMI, WHR oraz W/Ht u kobiet przed menopauzą i po menopauzie. Badaną grupę stanowiło 10.216 kobiet w wieku 25-95 lat. Dane zebrano podczas ogólnopolskiej akcji "Walczymy z Otyłością", organizowanej przez Firmę Hand-Prod w latach 2000-2002 na terenie całej Polski, podczas której zgłaszające się dorosłe kobiety dobrowolnie wypełniały ankietę, i którym wykonano pomiary wysokości, masy ciała, obwodu pasa oraz bioder. Na podstawie wykonanych pomiarów określono wskaźnik BMI, WHR oraz W/Ht.Niedowagę stwierdzono u 1,0% kobiet. Częstość występowania nadwagi w badanej grupie wynosiła 38,4%, natomiast otyłości 27,9% (ryc. 1 i 2). Prawidłowe wartości (poniżej predysponujących do wystąpienia chorób powiązanych z otyłością) dla WHR stwierdzono u 32% kobiet, zaś dla W/Ht u 22%. Stwierdzono pozytywne korelacje pomiędzy analizowanymi parametrami (BMI-WHR R=0,29, p<0,05; BMI-W/Ht R=0,79, p<0,05; WHR-W/Ht R=0,64, p<0,05). Zaobserwowano, że nawet wśród kobiet o prawidłowej masie ciała niemal połowa charakteryzowała się WHR≥0,8 oraz W/Ht≥05, zaś wśród kobiet z nadwagą oraz otyłych częstości te istotnie rosły (tab. 1).Do obliczenia wieku menopauzy wykorzystano metodę "status quo", która umożliwia wyeliminowanie błędu, jakim obarczone jest badanie retrospektywne. Wykorzystując analizę probitową, określono procent kobiet w każdej grupie wiekowej, które przestały miesiączkować, co najmniej 12 miesięcy przed poddaniem się badaniu. średnia probitowa wieku postmenopauzalnego dla kobiet po menopauzie naturalnej wynosi 51,74 lata (chi2= 6513,59, df =1, p<0,00).Chcąc zbadać, czy i w jaki sposób wraz z menopauzą zmieniają się u kobiet wartości parametrów morfologicznych określonych na podstawie wskaźników: BMI, WHR oraz W/Ht, w pierwszej kolejności przeanalizowano zmiany tych parametrów z wiekiem. W tym celu zastosowano analizę regresji, która wykazała, że wartości wszystkich wskaźników istotnie rosną z wiekiem (tab. 2 i 3). Następnie w celu zaobserwowania zmian wskaźnika BMI w grupach kobiet przed menopauzą i po menopauzie, przeprowadzono analizę wariancji. Uzyskane wyniki wskazują, iż zmiany wartości wskaźnika BMI, WHR oraz W/Ht, w grupach kobiet przed menopauzą i po menopauzie, istotnie się różnią (tab. 4). Kobiety, które nadal miesiączkują mają wskaźniki BMI (wartość testu F=648,62 df=1, p<0,001), WHR (F=164.64 df=1, p<0.001) oraz W/Ht (F=18.24, df=1, p<0.01) niższe niż kobiety, znajdujące się w okresie pomenopauzalnym. Wartości współczynników zmienności wskazują na znaczną zmienność tej cechy, zarówno w grupie kobiet przed menopauzą, jak i po menopauzie. Jednakże w każdej grupie wiekowej kobiety po menopauzie mają wskaźniki BMI, WHR oraz W/Ht wyższe niż kobiety przed menopauzą (ryc. 3-5).Zmiany hormonalne zachodzące w okresie klimakterium powodują wzrost wartości wskaźników BMI, WHR oraz W/Ht. Niezależnie od wieku kalendarzowego menopauza przyczynia się do zmian w rozkładzie tkanki tłuszczowej u kobiet. Wykorzystany w niniejszej pracy wskaźnik BMI charakteryzuje się wysoką dokładnością w predykowaniu otyłości. Wskaźniki WHR oraz W/Ht, jako indykatory otłuszczenia, mogą być użyteczne do oceny ryzyka zachorowania lub śmierci z powodu nadciśnienia, chorób serca, cukrzycy a nawet nowotworów. Wskaźniki te powinny być wykorzystywane nie tylko w odniesieniu do kobiet otyłych, ponieważ nawet niewielki wzrost otyłości wisceralnej, przy masie ciała pozostającej w normie, może przyczyniać się do niesprzyjających zmian profilu metabolicznego kobiety, a tym samym stanowić ryzyko wystąpienia chorób.

4

Gene expression alterations induced by low molecular weight heparin during bowel anastomosis healing in rats

41%

Krześniak N. , Paziewska A. , Rubel T. , Skrzypczak M. , Mikula M. , Dzwonek A. , Goryca K. , Wyrwicz L. S. , Jarosz D. , Laubitz D. , Woszczyński M. , Bielecki K. , Ostrowski J.

|

nr 1

79-87

EN

Colon anastomosis is therapeutically challenging because multiple, usually undetectable factors influence a spectrum of repair mechanisms. We hypothesized that low molecular weight heparins, routinely administered perioperatively, may differentially affect gene expression related to colon healing. Twenty pairs of untreated and enoxaparin-treated rats underwent left-side hemicolectomy with a primary end-to-end anastomosis. Normal colon and anastomotic bowel segments were resected on day 0 and on days 1, 3, 5, and 7 after surgery, respectively. Serial anastomosis transverse cross-sections were evaluated microscopically and by microarray (Rat Genome 230 2.0, Affymetrix). Differentially expressed probe sets were annotated with Gene Ontology. We also examined the influence of enoxaparin on fibroblast proliferation and viability in vitro. Among the 5476 probe sets, we identified differential expression at each healing time point, yielding 79 subcategories. Most indicated genes were involved in wound healing, including multicellular organismal development, locomotory behavior, immune response, cell adhesion, inflammatory response, cell-cell signaling, blood vessel development, and tissue remodeling. Although we found no intensity differences in histological features of healing between enoxaparin-treated and control rats, treatment did induce significant expression changes during early healing. Of these changes, 83 probe sets exhibited at least twofold changes and represented different functional annotations, including inflammatory response, regulation of transcription, regulation of apoptosis, and angiogenesis. Fibroblast culture confirmed an anti-viability effect of enoxaparin. Enoxaparin affects colon wound-related gene expression profiles, but further studies will resolve whether heparin treatment is a risk factor after intestinal surgery, at least in some patients.