Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

On the presence of zygosphene-zygantrum vertebral articulations in salamandrids

100%

Sanchiz B.

Acta Zoologica Cracoviensia

|

1988

|

tom 31

|

nr 2 (11-27)

2

A review of Neusibatrachus wilferti, an Early Cretaceous frog from the Montsec Range, Northeastern Spain

63%

Baez A. M. , Sanchiz B.

Acta Palaeontologica Polonica

|

2007

|

tom 52

|

nr 3

EN

Neusibatrachus wilferti is an anuran from the late Berriasian–early Valanginian fossiliferous lacustrine limestones that are exposed in the eastern part of the Montsec Range, province of Lleida, Spain. It was originally described by Seiffert in 1972 and its phylogenetic position has since been discussed. Neusibatrachus has been considered an undeterminable fossil, an abnormal individual, or a primitive palaeobatrachid. Here we redescribe the only available specimen, and clarify features, such as absence of palatines, nine presacrals, and procoelous vertebral centra, that have been the subject of previous debates. We consider the specimen to be a postmetamorphic individual and make developmental interpretations of some of its characters. In particular, we provide evidence of a living anuran (Rana iberica) that resembles Neusibatrachus in the development of intervertebral articulations. Neusibatrachus is considered a valid genus, which differs from other anurans, except for the pipoids, in the joint presence of an azygous frontoparietal and a parasphenoid lacking the subotic alae, although it differs from the pipoids in having nine presacral vertebrae. Morphological evidence indicates that Neusibatrachus is related to Xenoanura, the pipoid branch in the living Amphibia Tree of Life based on molecular data. Moreover, it might be a member of the pipoid clade proper, which presently includes the Pipidae, Rhinophrynidae, and several fossil taxa, including the Palaeobatrachidae, although the evidence is not conclusive.

3

Amphibians and reptiles from the Pliocene locality of Weze II near Dzialoszyn (Poland)

51%

Mlynarski M. , Szyndlar Z. , Estes R. , Sanchiz B.

Acta Palaeontologica Polonica

|

1984

|

tom 29

|

nr 3-4

EN

The following forms have been recognized in the Upper Pliocene fauna from the karstic deposits near Działoszyn: Mioproteus wezei sp. n. (Proteidae), Palaeobatrachus sp. and Pliobatrachus cf. langhae (Palaeobatrachidae), Pelobates fuscus (Pelobatidae), Bufo bufo (Bufonidae), Rana sp. (Ranidae), Emys orbicularis antiqua (Emydidae), Ophisaurus pannonius and Anguis cf. fragilis (Anguidae), Lacerta cf. viridis and Lacerta sp. (Lacertidae), Elaphe paralongissima and Natrix cf. longivertebrata (Colubridae). The majority of the recognized taxa, including living forms (e.g. Bufo bufo, Emys orbicularis, Anguis fragilis) as well as extinct ones (Pliobatrachus langhae, Natrix longivertebrata), were widespread in the European Neogene and (eventually) Pleistocene.

PL

Niniejsza praca zawiera opis szczątków kopalnych płazów i gadów pochodzących z górnego pliocenu (biozona MN 16) Węży II. W materiale oznaczono następujące formy: Mioproteus wezei sp. n. (rodzina Proteidae), Palaeobatrachus sp. i Pliobatrachus cf. langhae (Palaeobatrachidae), Pelobates fuscus (Pelobatidae), Bufo bufo (Bufonidae), Rana sp. (Ranidae), Emys orbicularis antiqua (Emydidae), Ophisaurus pannonicus i Anguis cf. fragilis (Anguidae), Lacerta cf. viridis i Lacerta sp. (Lacertidae), Elaphe paralongissima i Natrix cf. longivertebrata (Colubridae). Większość powyższych form, zarówno współczesnych (np. Bufo bufo, Emys orbicularis, Anguis fragilis) jak i wymarłych (Pliobatrachus langhae, Natrix longivertebrata), była szeroko rozsiedlona w europejskim neogenie i również (z jednym wyjątkiem) w plejstocenie. Wymarły rodzaj Mioproteus natomiast został opisany z obszaru Europy po raz pierwszy; jego występowanie w Wężach II stanowi dowód na istnienie związków zoogeograficznych pomiędzy Europą Środkową a Kaukazem. Obecność szczątków innego płaza, Palaeobatrachus sp., dotychczas nieznanego ze stanowisk młodszych niż środkowo-mioceńskie, dowodzi, że rodzaj ten przetrwał w Europie co najmniej do końca neogenu. W porównaniu z innymi polskimi stanowiskami kopalnymi, herpetofauna Węży II przypomina najbardziej faunę Rębielic Królewskich I, datowaną również na górny pliocen. Praca niniejsza została wykonana w ramach programu międzyresortowego MR-II.3 przy współpracy Consejo Superior de Investigaciones Científicas (Madryt).

4

Current studies on Iberian water frogs

51%

Arano B. , Llorente G. A. , Herrero P. , Sanchiz B.

Zoologica Poloniae

|

1994

|

tom 39

|

nr 3-4