Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Działalność doc. dr hab. n. med. Janiny Sikorskiej-Tomaszewskiej na rzecz rozwoju rehabilitacji w Polsce w latach 1948-1978

100%

Jandziś S. , Migała M.

|

tom 24(3)

209-217

EN

Based on an analysis of archival materials from the private collections of Janina Sikorska-Tomaszewska’s family, the Document Repository of Wiktor Dega Memorial Orthopedics and Rehabilitation Hospital in Poznań, articles from daily press and some publications, the authors present the work of Janina Sikorska-Tomaszewska (1911–1998), Associate Professor of Medical Sciences, towards the development of rehabilitation in Poland in the years 1948–1978. Her organizational, educational and scientific activity in the early years of the development of rehabilitation medicine in our country contributed significantly to the establishment of the Polish school of rehabilitation. The 30 years of her activity allow Janina Sikorska-Tomaszewska to be counted among the pantheon of founders of rehabilitation in Poland.

PL

Autorzy na podstawie analizy materiałów archiwalnych pochodzących z prywatnych zbiorów Rodziny Janiny Sikorskiej-Tomaszewskiej, Składnicy Akt Szpitala Ortopedyczno-Rehabilitacyjnego im. Wiktora Degi w Poznaniu, artykułów z pracy codziennej oraz nielicznych publikacji przedstawili działalność doc. dr hab. n. med. Janiny Sikorskiej-Tomaszewskiej (1911–1998) na rzecz rozwoju rehabilitacji w Polsce w latach 1948–1978. Jej praca organizacyjna, edukacyjna i naukowa w początkowych, prekursorskich latach rozwoju rehabilitacji w naszym kraju wniosła znaczący wkład w powstanie polskiej szkoły rehabilitacji. 30-letnia działalność pozwala zaliczyć Janinę Sikorską-Tomaszewską do panteonu twórców rehabilitacji w Polsce.

2

Z tradycji wodolecznictwa we Lwowie przed 1914 r.

80%

Jandziś S. , Zaborniak S. , Pleśniak A.

|

nr 2

187-197

PL

Działalność Wincentego Priessnitza, Sebastiana Kneippa oraz prof. Wilhelma Winternitza sprawiła, że w XIX-wiecznej Europie ogromną popularnością cieszyła się hydroterapia. Powstawały nowe uzdrowiska oraz zakłady wodolecznicze, „bywanie u wód” stało się modne w coraz szerszych kręgach społecznych. Proces ten miał miejsce również w Galicji, czego najlepszym przykładem był Lwów. Miasto to przed I wojną światową było ośrodkiem metropolitalnym, siedzibą galicyjskiego Rządu Krajowego, miejscem, w którym rozwijały się różne kierunki kultury społecznej. Prowadzona była działalność w zakresie opieki zdrowotnej mieszkańców, sportu i rekreacji. Prężnie rozwijały się zakłady wodolecznicze, gimnastyczne oraz ortopedyczne. Opracowanie powstało w wyniku dokonanej kwerendy materiałów źródłowych pochodzących z Centralnego Państwowego Archiwum Historycznego Ukrainy we Lwowie, Zakładu Narodowego Ossolińskich we Wrocławiu oraz fachowych czasopism medycznych i prasy codziennej ukazującej się w dobie galicyjskiej. W oparciu o dokonaną analizę wytworzona została narracja, w której udzielono odpowiedzi na podjęty problem skierowany na ukazanie początków wodolecznictwa we Lwowie przed 1914 r. W opracowaniu zwrócono szczególną uwagę na przedstawienie prekursorskich metod wodolecznictwa, fiykoterapii i masażu oraz różne formy gimnastyki leczniczej,jakie miały miejsce w lwowskich zakładach wodoleczniczych. Wnioski, jakie wynikają z analizy materiałów źródłowych dowodzą, że wodolecznictwo we Lwowie, szczególnie w sanatoriach Kisielka i Maryówka, miało znamiona kompleksowej rehabilitacji, a swoim poziomem nie odbiegało od ówczesnych renomowanych europejskich sanatoriów. Działalność opisywanych zakładów miała charakter prekursorski w rozwoju fijoterapii, balneologii, medycyny fiykalnej, a w kolejnych latach stanowiła podstawy do powstania rehabilitacji w Polsce.

EN

abstract: It is due to Vincent Priessnitz, Sebastian Kneipp and prof William Winternitz that hydrotherapy enjoyed great popularity in the nineteenth century Europe. New spas and hydrotherapy facilities were created, “frequenting the waters” became a buzzword in ever widening circles of society. This process also took place in Galicia, and the best example was Lviv. This city before World War I was a metropolis with the seat of the National Government of Galicia, a place where diffrent branches of social culture were developed. Much activity was observed in the area of public health, sport and recreation. Hydrotherapy centers, gyms and orthopedic clinics were developing dynamically. This article is the result of exhaustive study of the source materials from the Central State Historical Archive of Ukraine in Lviv, the Department of the Ossolinskis National Institute in Wroclaw, numerous medical journals and newspapers which appeared in the Galicia period. Based on the analysis of all available materials we produced this narrative showing the beginnings of hydrotherapy in Lviv before 1914. The paper pays particular attention to the presentation of pioneering methods of hydrotherapy, physiotherapy, massage and various forms of physiotherapy, which were practiced in Lviv hydrotherapy facilities. The conclusions arising from the analysis of source materials show that hydrotherapy in Lviv, especially in sanatoriums Kisielka and Maryówka, had markings of rehabilitation and their levels did not diffr from the then renowned European spas. Activity of the above mentioned institutions was pioneering in the development of physiotherapy, balneology, physical medicine, and in subsequent years was the basis for the establishment of rehabilitation in Poland.

3

Comparison of the effectiveness of two physiotherapy programs for female patients with lumbar spine discopathy

80%

Puszczałowska-Lizis E. , Dziedzic P. , Jandziś S.

|

tom 21(3)

43-50

PL

Wstęp. Schorzenia dolnej części kręgosłupa należą do najczęściej występujących u człowieka problemów związanych z zaburzeniem struktury i funkcji narządu ruchu. Stanowią wyzwanie dla współczesnej fizjoterapii, której celem jest obniżenie lub w miarę możliwości wyeliminow-anie dolegliwości bólowych, przywrócenie sprawności umożliwiającej funkcjonowanie w życiu codziennym, a także zapobieganie nawrotom. Cel pracy stanowiło porównanie dwóch programów usprawniania w aspekcie obniżenia natężenia dolegliwości bólowych, poprawy ruchomości lędźwiowej i piersiowo-lędźwiowej części kręgosłupa oraz sprawności funkcjonalnej u kobiet z dyskopatią lędźwiową. Materiał i metody. Badaniami objęto 100 kobiet w wieku 45-50 lat z dyskopatią lędźwiową, usprawnianych w warunkach ambulatoryjnych. Pacjentki podzielono na dwie 50-osobowe grupy, w zależności od zaaplikowanego programu. Program fizjoterapii pacjentek z grupy I obejmował: masaż klasyczny, kinezyterapię i prądy interferencyjne, a w grupie II zastosowano: masaż klasyczny, kinezyterapię i ultradźwięki. Narzędzie badawcze stanowiła numeryczna skala natężenia bólu (NRS), kwestionariusz Rolanda-Morrisa (RMDQ) i pomiary zakresów ruchu lędźwiowej i piersiowo-lędźwiowej części kręgosłupa. Do analiz wykorzystano testy: U Manna-Whitneya i Wilcoxona. Wyniki. Po zakończeniu usprawniania kobiety z grupy I odznaczały się istotnie niższym poziomem dolegliwości bólowych (p=0,037) i wyższą sprawnością funkcjonalną (p=0,001). Zakres poprawy, oceniany różnicą wyników uzyskanych w badaniu II i III, był istotnie większy w przypadku kobiet z grupy II (p=0,002). Po miesiącu od zakończenia postępowania terapeutycznego stwierdzono brak statystycznie istotnych międzygrupowych różnic (p=0,169, p=0,067). Wnioski. Zastosowanie prądów interferencyjnych w fizjoterapii osób z dyskopatią lędźwiową w porównaniu do terapii z wykorzystaniem ultradźwięków pozwala na uzyskanie większej poprawy w kwestii obniżenia natężenia dolegliwości bólowych, zwiększenia ruchomości lędźwiowej i piersiowo-lędźwiowej części kręgosłupa oraz sprawności funkcjonalnej. Skuteczność ultradźwięków wzrasta w miarę upływu czasu od zakończenia terapii i dopiero po miesiącu w przypadku obu programów fizjoterapii można zaobserwować zbliżone efekty.

EN

Background. Lower back pain is one of the most common problems in the human body relat-ed to the disturbances of the motor organ’s structure and function. It challenges contemporary physiotherapy which aim is to reduce or, when possible, eliminate pain, restore fitness for eve-ryday life and prevent recurrences. The aim of the study was to compare two physiotherapy programmes in terms of lowering pain intensity, improvement of lumbar and thoracolumbar spine mobility, as well as functional ability in females with lumbar spine discopathy. Material and methods. The study included 100 women aged 45-50 with lumbar spine disco-pathy being treated in outpatient conditions. The patients were divided into two 50-subject groups depending on the programme used. The physiotherapy programme for group I patients included classic massage, kinesiotherapy and interferential currents, and in group II: classic massage, kinesiotherapy and ultrasound. The research tool was the Numeric Pain Rating Scale (NRS), the Roland Morris Disability Questionnaire (RMDQ) and measurements of lumbar and thoracolumbar spine mobility. The Wilcoxon and Mann-Whitney U tests were used for the analysis. Results. After completion of the physiotherapy programme, the women in group I experi-enced significantly lower pain (p=0.037) and higher functional efficiency (p=0,001). The range of improvement, assessed by the difference in the results of study II and III, was signif-icantly higher for the II group of women (p=0,002). One month after completion of therapeu-tic treatment, there were no statistically significant differences between the groups (p=0,169, p=0,067). Conclusions. The use of interferential currents in the physiotherapy of individuals with lum-bar spine discopathy compared to ultrasound therapy allows for greater improvement in reduc-ing pain intensity, lumbar and thoracolumbar spine mobility, as well as higher functional effi-ciency. The effectiveness of ultrasound had increased over time since the end of therapy and only after one month in the case of both physiotherapy programmes, similar effects could be observed.

4

Rozwój rehabilitacji w ośrodku rzeszowskim

80%

Jandziś S. , Pop T. , Drużbicki M. , Przysada G.

|

nr 4

546–555

PL

Autorzy na podstawie materiałów archiwalnych, publikacji w czasopismach medycznych i wywiadów przedstawiają rozwój rehabilitacji w ośrodku rzeszowskim. Nastąpił on po roku 1983, dzięki działalności zespołu kierowanego przez prof. Andrzeja Kwolka, pracującego w Klinicznym Oddziale Rehabilitacji Szpitala Wojewódzkiego nr 2 im. Św. Jadwigi Królowej w Rzeszowie i Wydziale Medycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego. Wieloletnia praca Zespołu spowodowała powstanie nowoczesnego modelu organizacji rehabilitacji w Rzeszowie i województwie podkarpackim. Wypracowano standardy postępowania, szczególnie z chorymi z uszkodzeniem układu nerwowego, oparte na nowoczesnych metodach neurorehabilitacji. Skuteczność koncepcji została potwierdzona badaniami naukowymi i praktyką kliniczną. Miała znaczący wpływ na rozwój rehabilitacji w województwie podkarpackim oraz na rozwój rehabilitacji w Polsce. Po 30 latach działalności zespołu kierowanego przez Profesora, Podkarpacie jest wiodącym regionem w Polsce. W roku 2013 funkcjonuje tu 11 oddziałów rehabilitacji neurologicznej, 2 oddziały rehabilitacji kardiologicznej, 16 oddziałów rehabilitacji ogólnoustrojowej i 38 dziennych oddziałów rehabilitacji. W regionie podkarpackim działa sprawny system organizacji rehabilitacji zapewniający jej wczesność, kompleksowość i ciągłość. System oparty jest na: podstawach naukowych, ciągłym kształceniu wszystkich członków zespołu rehabilitacyjnego, współpracy z organizacjami osób z niepełnosprawnością i władzami regionu oraz pracy w zespole rehabilitacyjnym

EN

wczesność, kompleksowość i ciągłość. System oparty jest na: podstawach naukowych, ciągłym kształceniu wszystkich członków zespołu rehabilitacyjnego, współpracy z organizacjami osób z niepełnosprawnością i władzami regionu oraz pracy w zespole rehabilitacyjnym region is functioning an efficient organisation system of the rehabilitation providing the timeliness, a complexity and continuity. The system is base on: scientific bases, constant educating of all rehabilitation team members, of cooperation with organisations of persons with disability and authorities of the region and the teamwork