Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
Liudprand of Cremona is one of the most interesting authors of the tenth century. He is well known for his description of the Byzantine court and also for his jokes in Antapodosis – a first chronicle of Europe. Based on these tales, he is treated by scholars as a prime example of medieval misogyny. Lately the more political view of these narrations emerged, but still women in Liudprand’s works are seen mainly as victims. This essay shows that this view is wrong and that there is much more to be found in the text. Through Liudprand’s jokes emerges a much more complicated view of the position and role of woman in the society. To see this, the stories have to be put in the context of the tenth-century society.
EN
The subject of the author’s research is the story of Robert of Arbrissel, founder of the Abbey of Fontevraud, who visited a brothel and converted the prostitutes working there. The story has been known only from two modern copies of a lost manuscript. The article presents two medieval manuscripts that attest that the story functioned in the Middle Ages: one, kept in the Bibliothèque nationale de France in Paris (MS Latin 3239), and the other, preserved in the British Library (MS Additional 26770). They present the tale as part of a broader cycle about a preacher who was hindered in his prayers by a donkey and a nun who plucked out her eyes to defend her virtue. The article analyses all three stories. The text includes a source appendix.
PL
Tematem badań autora artykułu jest opowieść o Robercie z Arbrissel, założycielu opactwa Fontevraud, który odwiedził dom publiczny i nawrócił znajdujące się tam prostytutki. Opowieść dotąd była znana tylko z dwóch nowożytnych odpisów sporządzonych na podstawie zaginionego rękopisu. W artykule zaprezentowane są dwa średniowieczne rękopisy, które poświadczają funkcjonowanie tej opowieści w wiekach średnich: Paryż, Bibliothèque nationale de France, Latin 3239, i Londyn, British Library, Additional 26770, które prezentują tę opowieść w ramach szerszego cyklu o kaznodziei, któremu w modlitwie przeszkadzał osioł, jak też o zakonnicy, która dla obrony cnoty wyłupiła sobie oczy. Wszystkie trzy elementy są analizowane w artykule. Tekst zawiera aneks źródłowy.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.