Przygotowanie pacjenta do operacji jest zadaniem kompleksowym dla całego zespołu terapeutycznego. nawet najlepiej wykonana operacja nie przyniesie pozytywnych wyników, jeżeli chory nie będzie do niej dobrze przygotowany zarówno pod względem fzycznym, jak i psychicznym i nie będzie miał należytej opieki po zabiegu. Szczególna rola przypada tu pielęgniarkom jako osobom sprawującym bezpośrednią opiekę nad chorym i spędzającym z nim najwięcej czasu. zdominowanie współczesnej chirurgii przez coraz doskonalszą technikę oraz jej ogromne rozdrobnienie na coraz węższe specjalności nie tylko nie umniejszyło, ale wręcz zwiększyło rolę i zakres działań pielęgniarki w zespole leczącym z racji tego, że przebywając stale blisko chorego ma ona możliwość obserwacji decydujących niejednokrotnie o całokształcie leczenia. Pielęgniarka jest tą osobą spośród członków zespołu terapeutycznego, której postawa, zachowanie, sposób, w jaki porozumiewa się z pacjentem, poszanowanie jego praw są istotnymi elementami przygotowania chorego do interwencji chirurgicznej. Przygotowanie psychiczne powinno być uzależnione od charakteru związanych z zabiegiem emocjonalnych problemów i oczekiwań pacjenta. Poznanie ich umożliwia podejmowanie skutecznych oddziaływań psychologicznych, które pozwalają minimalizować uboczne, negatywne skutki interwencji chirurgicznej oraz potęgować wynikające z niej korzyści. efekty terapeutyczne tych oddziaływań są widoczne bez względu na to, czy zostaną zastosowane przez pielęgniarkę w sposób świadomy i celowy, czy też intuicyjnie lub przypadkowo. należy więc dążyć do tego, by wspomaganie działań medyczno- pielęgnacyjnych było świadomym korzystaniem z dostępnych pielęgniarce środków terapeutycznych. celem pracy jest omówienie zadań i roli pielęgniarki w zakresie przygotowania psychicznego pacjenta do operacji oraz przedstawienie autorskiego kwestionariusza wywiadu pozwalającego pielęgniarce rozpoznać związane z tym problemy pacjenta.
EN
Preparing the patient for a surgery is a complex task for the entire health care team. even the best performed surgery will not bring positive results if the patient is not well-prepared for it, both physically and mentally and receives improper care after the surgery. nurses play the most important role at this point of treatment as they are the ones who take care of the sick directly and spend most time with them. the process of modern technology dominating contemporary feld of surgery and narrowing of the specialties have not diminished, but strengthened this role. As the professional assisting and observing the patient constantly, the nurse frequently has a great infuence upon the course of the whole treatment. the nurse is the person of the therapeutic team, whose attitude, behavior, the way of communicating the patient, the respect for their rights are the most important elements in preparing the patient for the surgical intervention. this mental preparation should depend on the nature of surgery and the patient’s emotional problems and expectations related to it. Being aware of them allows undertaking efective psychological therapy, minimizing negative side efects of the surgery and pointing out the benefts of it. therapeutic efects of these interactions are visible regardless of the fact whether they are used by a nurse in a conscious and deliberate, or an intuitive and accidental way. therefore, nurses’ actions should be aimed at benefting consciously from well-known therapeutic procedures. Aim of the research is to discuss the tasks and the role of the nurse in mental preparation of the patient for a surgery and to provide a copyright interview questionnaire which allows the nurse to identify the patient’s problems in this matter.
Wstęp: Honorowe krwiodawstwo jest akcją społeczną mającą na celu pozyskiwanie krwi od osób zdrowych na rzecz osób wymagających transfuzji. Leczenie krwią możliwe jest dzięki stałej bazie krwiodawców. Propagowanie idei honorowego krwiodawstwa wśród studentów jest bardzo ważne, ponieważ są oni potencjalnymi dawcami krwi. Wyniki badań ankietowych wskazują na obszary wiedzy, na których w propagowaniu honorowego krwiodawstwa należałoby się szczególnie skupić, aby pozyskać nowych dawców. Cel pracy: Poznanie stanu wiedzy studentów PMWSZ w Opolu na temat krwiodawstwa i krwiolecznictwa. Materiał i metody: W badaniach wzięło udział 100 studentów PMWSZ w Opolu. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza ankiety. Wyniki: 85% (85) badanych ocenia swoją wiedzę z zakresu krwiodawstwa jako średnią. 82% (82) jest świadoma, że oddawanie krwi nie uzależnia fizycznie. 65% (65) respondentów wie, że nie istnieje ryzyko nadprodukcji krwi w przypadku regularnego jej oddawania. 47% (47) ankietowanych zna zastosowanie krwi w lecznictwie. Tylko 22% (22) wie, że oddawanie krwi nie stwarza ryzyka dla dawcy. 50% (50) respondentów ma błędne informacje na temat przywilejów krwiodawców. Wnioski: Największą wiedzę w zakresie krwiodawstwa i krwiolecznictwa mają honorowi dawcy krwi. Nie potwierdziły się hipotezy zakładające, że studenci lat programowo wyższych, osoby z wykształceniem medycznym i studenci, których znajomi są honorowymi dawcami, mają większą wiedzę na temat krwiodawstwa.
EN
Background: The Blood Donor Movement is a social action which aims at obtaining blood from healthy people and giving it to people who need blood transfusion. This is only possible thanks to a solid base of blood donors. Promoting the idea of voluntary blood donation among students is very important because they are potential blood donors. The results of the survey indicate the areas of knowledge, which in promoting voluntary blood donation should be especially fulfilled to attract new donors. Aim of the study: The aim of the study is to recognize the level of knowledge of Public Higher Medical Professional School Students in Opole about The Blood Donor Movement and medical treatment with the use of blood. Material and methods: The research was carried out using a diagnostic survey method. The author’s questionnaire had been filled in anonymously and voluntarily by a hundred of students. The analysis was taken in the “R” statistic program and PSPP program with the significance level of p < 0.05. The material was analysed considering the college level, medical education, active blood donation and the contact with blood donators. Results: 85% of the students recognise their knowledge of the subject at a medium level. 82% know that blood donating is not physically addictive. 65% of the participants are aware of the fact that there is no risk of blood overproduction in case of regular donating. 47% of the respondents give a correct answer to the question related to chemotherapy. 22% of all know that blood donation does not create a risk for the donor. However, 50% of the respondents have incorrect beliefs about blood donators’ privileges. Conclusions: The honour blood donors have the greatest knowledge of blood donation and transfusion .The hypothesis stating that older and better educated students have wider knowledge about The Blood Donor Movement has not been confirmed.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.