Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

1 Roczniki Humanistyczne

1 2016

1 Witko A.

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Santoral hispalense en la pintura sevillana del siglo XVII

100%

Witko A.

Roczniki Humanistyczne

2016

tom 64

nr 4: Historia sztuki

85-114

Malarstwo sewilskie nieprzerwanie fascynuje i przyciąga uwagę zarówno wytrawnych badaczy, jak i skromnych miłośników sztuki. Artyści działający w stolicy Andaluzji w XVII stuleciu potrafili w sposób wyjątkowy, jak mało która szkoła w powszechnej sztuce nowożytnej, zilustrować prawdy wiary chrześcijańskiej wedle zaleceń Soboru Trydenckiego. Wprowadzili oni oryginalny język ikonograficzny, o wyjątkowym fundamencie duchowym, często tworząc bez jakichkolwiek wzorców. Znakomite kompozycje, świadczące o świetnej umiejętności obserwacji życia, wyrafinowana technika oraz paleta barw sprawiają, że pokazana przez nich rzeczywistość nadprzyrodzona zdaje się być pełną prostoty realnością doczesną. Przedstawienia świata nieożywionego uczyniły go transcendentnym i poetyckim. Święci męczennicy i wyznawcy w heroicznym akcie wiary czy mistycznych ekstazach to postaci realne, dotykające konkretnie świata doczesnego, pozbawione barokowej przesady, obecnej zwłaszcza w malarstwie włoskim. W sewilskim malarstwie XVII w. ważną rolę odgrywały przedstawienia świętych patronów stolicy Andaluzji. Szczególną czcią otaczano dwie siostry męczennice z III w. – św. Justę i św. Rufinę, pochodzące z rodziny garncarzy, biskupa męczennika z VI w. – św. Laureana oraz królewicza Hermenegilda, zamordowanego z polecenia swego ojca arianina w VI w. Dużą popularnością cieszyły się także wizerunki wybitnych pasterzy Kościoła sewilskiego, żyjących pod koniec VI stulecia – dwóch braci z Kartageny – św. Leandra i św. Izydora, doktora Kościoła. Dopiero w 2. połowie XVII w. rozpowszechniły się przedstawienia kanonizowanego w 1671 r. wyzwoliciela Sewilli z rąk muzułmańskich – króla Ferdynanda III.

The Sevillian painting keeps fascinating both expert researchers and modest art lovers, and it keeps attracting their attention. Artists working in the capital of Andalusia in the 17th century were able to illustrate the truths of the faith according to the recommendations of the Council of Trent in an exceptional way, like few other schools. They introduced an original iconographical language with an exceptional spiritual foundation, often creating their works with no patterns. Excellent compositions manifesting a brilliant skill of observing the life, a sophisticated technique, and a rich palette of colors make the supernatural reality that is shown seem to be a full of simplicity worldly reality. Presentations of the inanimate nature make it transcendent and poetical. Saint martyrs and confessors, in a heroic act of faith or in mystic ecstasies, are real figures, actually touching the mundane world, devoid of the baroque exaggeration that is present especially in Italian painting. In the Sevillian painting of the 17th century presentations of saint patrons of the capital of Andalusia played a significant role. Two sisters-martyrs of the 3rd century were particularly worshipped – Saints Justa and Rufina coming from a family of potters; so was St Laurean, a bishop-martyr of the 6th century; and St Hermenegild, the son of king Liuvigild, also murdered in the 6th century on the orders of his father who was an Arian. Also pictures of outstanding pastors of the Seville Church who lived at the end of the 6th century were very popular – pictures of two brothers, St Leander of Seville and St Isidore of Seville, the last of the Fathers of the Church. Only in the second half of the 17th century did the images of King Ferdinand III of Castile become popular; the King who liberated Seville that had belonged to the Islamic state.