Przedstawiono zaawansowaną analizę termiczną poli(3-hydroksymaślanu) (PHB) przeprowadzoną na podstawie molekularnej interpretacji zmian ciepła właściwego oraz ilościowy opis przejść fazowych zachodzących w PHB podczas zmian temperatury lub czasu. Taka analiza pozwoliła na rozdzielenie pozornego ciepła właściwego, otrzymywanego za pomocą pomiarów różnicowej kalorymetrii skaningowej, na termodynamiczne ciepło właściwe i ciepło przejść fazowych. Jest to szczególnie ważne przy charakterystyce przejść fazowych, takich jak np. krystalizacja, tzw. „zimna krystalizacja”, topnienie lub przejście szkliste. Zaawansowana analiza umożliwiła dokładniejsze wyznaczenie stopnia krystaliczności w funkcji temperatury oraz parametrów przejść fazowych PHB.
EN
The heat capacity of semicryst. poly(3-hydroxybutyrate) was detd. by differential scanning calorimetry at 233–463 K. Three phase transitions (crystn., glass transition and melting) of the polymer were obsd.
Sorption isotherms and swelling curves of methanol and water on freeze-dried starch gel were determined. The obtainded results for methanol were analysed using theory relating to sorption of gases on polymers with the coupling between sorptional and conformational degrees of freedom.
PL
W celu doskonalenia naszej wiedzy o molekularnym mechanizmie sorpcji polarnych cząsteczek na polisacharydach przeprowadzono badania analityczne sorpcji metanolu przez liofilizowany żel skrobiowy. Otrzymane wyniki przeanalizowano stosując wcześnie opracowaną teorię, odpowiadającą sorpcji różnych rodzajów gazów przez polimery w sprzężeniu pomiędzy stopniami swobody konformacji i sorpcji. Stwierdzono, że początkowo liczba specyficznych centrów dostępnych dla sorpcji była ograniczona. Ponieważ proces sorpcji rozwija się nadal, nowe centra są aktywowane prowadząc do upłynnienia żelu, a kształt izoterm sorpcji staje się esowaty. Energetyczne parametry, według których rozwija się etap konformacyjny i sorpcyjny, określano przez dopasowanie eksperymentalnych danych izotermy sorpcji. Okazuje się, że dla badanego systemu skrobi z częściami łańcuchów polimeru, w których wpływ kondensacji sorbenta jest ograniczony odległością pomiędzy łańcuchami, system nie może być uważany jako roztwór polimeru; sprzężenie pomiędzy podsystemem sorpcyjnym i konformacyjnym odgrywa ważną rolę w procesie sorpcji, podczas której są tworzone nowe centra specyficzne.
W niniejszej pracy otrzymano równowagowe linie bazowe stanu stałego i ciekłego poli(N-izopropyloakryloamidu) (PNIPA) wykorzystując metody analizy termicznej. Linia odniesienia stanu stałego PNIPA została obliczona na podstawie założenia, że w temperaturze poniżej temperatury przejścia szklistego, eksperymentalne ciepło właściwe polimerów wynika tylko z oscylacyjnych ruchów molekularnych. Ponadto obliczono również równowagową linię bazową stanu ciekłego PNIPA. Na podstawie tak wyznaczonych linii odniesienia obliczono zmianę ciepła właściwego w temperaturze przejścia szklistego.
EN
In this paper, solid and liquid reference lines of poly(N-isopropylacrylamide) (PNIPA) were received using thermal analysis methods. The baseline of solid PNIPA was calculated based on the assumption that at a temperature below the glass transition temperature, major contribution to the experimental heat capacity have vibrational motions. Furthermore, the baseline of liquid PNIPA was established, too. On the basis of these reference lines of PNIPA, the change of heat capacity at the glass temperature was calculated.
W niniejszej pracy otrzymano nanokompozyty z poli(kwasu 3-hydroksy-masłowego) i glinki organicznej typu Cloisite® 30B przy użyciu wytłaczarki dwuślimakowej. Nowy materiał otrzymano poprzez mieszanie bezpośrednie. Metodą dyfrakcji rentgenowskiej potwierdzono nanostrukturę uzyskanego kompozytu, a za pomocą metod analizy termicznej badano wpływ zawartości nanonapełniacza na termiczne właściwości otrzymanych kompozytów. W zależności od ilości wprowadzonego napełniacza (1-3 % mas.) uzyskano nanokompozyty o przewadze struktury interkalowanej lub mieszanej.
EN
In this paper, nanocomposites from poly(3-hydroxybutyrate) and organic clay Cloisite® 30B were obtained with the use of a twin-screw extruder. New materials were produced by the direct mixing of the nanofiller with the molten polymer mass. The nanostructure was identified by the X-ray diffraction method (XRD). The thermal properties were investigated using the thermal analysis methods, and the influence of the nanofiller presence on the thermal properties of poly(3-hydroxybutyrate) was determined. The intercalated or mixed nanocomposites were obtained, in dependence on the quantity of the introduced nanofiller (1, 2 or 3 wt.-%).
5
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The currently used criterion of maximum transverse diameter for the Abdominal Aortic Aneurysm treatment has some limitations. Attempts to create individualized, therapeutic strategies are being conducted, including biomechanical assessment of rupture risk of an aneurysm based on the Finite Element Analysis of the geometric models. The usual approach is to use the results of the computed tomography imaging to build a three-dimensional model of the aneurysm. The FEA is then performed and the resulting stress is analysed to estimate the risk of rupture. Although such an approach brings significant improvements over the traditional maximum diameter method, it is difficult to ensure the validity of the assumptions made. This paper presents a method to evaluate the correctness of such an approach. The emergence of gated Magnetic Resonance Imaging allows registering aneurysm in both the systolic and diastolic phase of cardiac cycle. The corresponding geometric models are built and the results of the FEA applied to the diastolic model are compared with the actual deformation of the aneurysm observed in the patient's body. Thus, it is possible to verify whether the individualized diagnostic approach applied to a specific patient was correct. The geometry of the reference and the analysed models were compared using the Differential Surface Area Method. The average geometry error equals 1.65%. In the best case the error amounts to 1.04%, in the worst to 3.00%. The obtained results provide evidence that the Finite Element Analysis is a reliable method and can be potentially used for individualized diagnostics and treatment.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.