Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Kilka wyjątków od reguły, czyli o „nieśredniowiecznych” początkach Andrzeja Nadolskiego

100%

Skóra K.

Acta Archaeologica Lodziensia

|

2013

|

tom 59

81-85

DE

Die zwei wissenschaftlichen Hauptinteressensschwerpunkte Andrzej Nadolskis waren, ohne jeden Zweifel, Archäologie des Mittelalters und des Militärwesens, und zwar in allen Aspekten: von Waffenkunde über Schlachtfelduntersuchungen bis hin zu Organisierungsfragen der militärischen Strukturen. Bevor sich aber diese Interessen kristallisierten, hatte A. Nadolski sein archäologisches Abenteuer mit älteren Epochen begonnen. Gemeint ist hier vor Allem die vorrömische und römische Kaiserzeit. Es scheint, als sei diese frühe archäologische Aktivität durch Konrad Jażdżewski inspiriert gewesen. Dieser Artikel bespricht also alle wissenschaftlichen Tätigkeitsbereiche Andrzej Nadolskis, die mit Vorgeschichte verbunden sind: Ausgrabungen, Publikationen und Didaktik.

2

Cmentarzysko z okresu rzymskiego w Waplewie, pow. olsztyński

63%

Skóra K. , Troszczyńska-Antosik M.

Wiadomości Archeologiczne

|

2012

|

tom LXIII

|

nr 63

145-159

EN

Waplewo lies about 11 km to the south of Olsztynek (Olsztyn distr., warmińsko-mazurskie voiv.). The archaeological site is situated near the rim of the valley of the Marózka, left-hand tributary of the Łyna River (Fig. 1). Archaeological excavation of 6300 m2 made in the spring of 2011 helped in recording a total of 49 features of different use (storage pits, post-holes and hearths) and chronology among which there were just four graves from the Roman Period of interest to us here (Fig. 2). One grave is attributed to Przeworsk Culture (feature no. 4 – the pit cremation of an adult individual). The rest were Wielbark culture burials (2 cremations: male, aged 25–50, and of undetermined sex, age 15–50; and an infans II inhumation, age 7–8 years). The cremation graves were furnished with pottery only. The inhumation (no. 49) next to a number of vessels contained a silver fibula, close to A VI 161–162 (Fig. 5:1). The grave pit retained traces identified as remains of wooden shoring, or some other timber construction, and stones from a setting or from a destroyed stone construction. Fragments of the cranium and long bones of a child lay at the bottom of the pit in its northern area, their arrangement evidently disturbed. Intruding on the inhumation was a feature containing stones and an upper layer of dark coloured humus which yielded animal bones and ceramics (see Annex). Its purpose is hard to determine, other than robbery it may document some ritual practices which are not unknown from Wielbark Culture cemeteries. At the same time, these are rarely observed in case of burials of children. Basing on the four surviving graves it is hard to establish the actual chronological confines of the cemetery all the more so because they mostly yielded ceramic material. A Przeworsk Culture cemetery presumably is documented by feature no. 4, dated by the form and ornamentation of its pottery inventory to phase B2, whereas features nos. 25 and 49, and possibly no. 23, may be associated with a later, Wielbark culture use. In this case an object useful for dating was the fibula from feature no. 49 (grave 4). Its chronology fits in phases C1b–C2. The form and ornamentation of the pottery is typical for phase B2/C1, and the idiosyncratic zigzag motif, for phases C1b–D. Thus, we have insufficient data to establish when the grave-field ceased being used by the Przeworsk community and the time of appearance of the first Wielbark Culture burials. The construction of the inhumation grave pit and the surviving items of its inventory such as the silver fibula suggest high social status of the dead child. Material symbols of special status within Wielbark culture society are not a common occurrence in the burials of children.

3

Nowe znalezisko wczesnośredniowiecznego grotu włóczni z Lubienia, pow. piotrkowski

51%

Kurasiński T. , Skóra K. , Ziętek J.

|

tom LXXII

|

nr 72

200-206

EN

In November 2020, an early medieval spearhead was donated to the Museum in Piotrków Trybunalski by an inhabitant of the village of Lubień, Piotrków Trybunalski County. The artefact was discovered on a forest trackway (Fig. 1), 900 m to the north-east from the center of the early medieval cemetery at Lubień. The relic was located close to the ground surface. Its localization in this place is probably connected with earthworks from 1970, during which the central part of the Lubień necropolis was discovered and partially destroyed (Fig. 2). Approximately 35% of the cemetery area was destroyed, which, according to a spatial-chronological analysis, is connected with the initial phase of the whole burial complex (1st quarter of the 11th century). The iron spearhead has a lanceolate leaf, flat-oblong in cross section; it preserved in poor condition (Fig. 3). The rib is slightly marked and only visible on one side of the leaf, which may be due to corrosion, as is the case with the edge loss. The hexagonal spearhead sleeve, although not a clearly defined attribute uniformly tapers upward and was joined “overlapping”. Its edge is partially destroyed. No rivet holes were registered. The discussed spearhead represents type IV in the classification by A. Nadolski (1954). This type includes medium-sized specimens (not exceeding 30 cm in length, often shorter than 20 cm), spiny, with a relatively long sleeve. The lower edges of the heart-shaped leaf are blunted on a short section. The spearheads of this type were probably used in combat against an opponent without body armour They showed little penetrating power, compensated by a considerable striking surface. In the identification of type IV spearheads the ratio of the maximum width of the leaf to its length can be used, which should not be greater than 1:2. Type IV spearheads are infrequently in Poland (30 pcs.). Specimens of this form are known mainly from cemeteries, mainly used in the 11th century, possibly even from the beginning of the 12th century. They are concentrated mainly in Masovia, especially in its northern part (Fig. 4). A small group forms four specimens from Greater Poland, while in the remaining area there are only single finds (Kuyavia, central Poland, Lesser Poland). Type IV spearheads are also sporadically found outside of Poland. There are examples from the 11th century (less frequently also from the 11th–12th century) from medieval Ruthenia and the eastern part of the Baltic Sea Basin. They were slightly more numerous in northern Germany, especially in Mecklenburg-Vorpommern and Schleswig-Holstein. Assuming that the spearhead came from one of the graves destroyed in 1970, we can talk about another step towards the recovery of materials lost at that time. This gives hope for further discoveries, which will be possible thanks to the planned prospecting of the cemetery area.

PL

W listopadzie 2020 roku do zbiorów Muzeum w Piotrkowie Tryb. został przekazany przez mieszkańca wsi Lubień, gm. Rozprza wczesnośredniowieczny grot włóczni. Zabytek został odkryty na leśnym dukcie (Ryc. 1) w odległości 900 m na północny-wschód od centrum cmentarzyska w Lubieniu. Stan zachowania grotu jest zły. Zabytek znajdował się tuż przy powierzchni gruntu. Jego lokalizacja w tym miejscu jest być może związana z pracami ziemnymi z 1970 r., podczas których doszło do odkrycia i częściowego zniszczenia centralnej części nekropolii w Lubieniu (Ryc. 2). Zniszczono wówczas około 35% powierzchni cmentarza, związanej – jak wynika z analizy przestrzenno-chronologicznej – z fazą inicjalną całego założenia grzebalnego (z 1 ćwierci XI w.). Żelazny grot włóczni ma lancetowaty liść, w przekroju poprzecznym płasko-soczewkowaty (Ryc. 4). Żeberko jest lekko wyodrębnione i widoczne tylko z jednej strony liścia, co może być spowodowane korozją, podobnie jak w przypadku przykrawędnych ubytków liścia. Tuleja grotu o przekroju sześciokątnym, choć nie jest to cecha wyraźnie zarysowana równomiernie zwęża się ku górze i została połączona „na zakładkę”. Jej dolna krawędź uległa częściowemu zniszczeniu. Nie stwierdzono otworów na nity. Omawiany grot włóczni reprezentuje typ IV w klasyfikacji A. Nadolskiego (1954). Obejmuje on okazy średnich rozmiarów (nieprzekraczających 30 cm długości, często krótszych – poniżej 20 cm), krępe, o stosunkowo długiej tulei. Dolne krawędzie sercowatego liścia są zatępione na krótkim odcinku. Groty tego rodzaju prawdopodobnie służyły w walce przeciwko przeciwnikowi nieposiadającemu osłony ciała. Wykazywały się niewielką siłą penetracji, rekompensowaną znaczną powierzchnią rażącą. W identyfikacji grotów typu IV typu można posłużyć się proporcją maksymalnej szerokości liścia do jego długości, która nie powinna być większa niż 1:2. Groty włóczni typu IV są rzadko (30 egz.) notowane na terenie ziem polskich. Okazy o takiej formie znane są głównie z cmentarzysk, przede wszystkim z XI w., ewentualnie jeszcze na początku XII w. Grupują się one w przede wszystkim na terenie Mazowsza, zwłaszcza jego północnej części (Ryc. 5). Niewielkie skupisko wyznaczają cztery okazy znane z Wielkopolski, zaś na pozostałym obszarze występują tylko pojedyncze znaleziska (Kujawy, Polska centralna, Małopolska). Groty typu IV sporadycznie notowane są także poza Polską. Można wskazać na XI- wieczne (rzadziej z XI-XII w.) przykłady z dawnej Rusi i wschodniej części basenu Morza Bałtyckiego. Nieco liczniej występowały one na terenie północnych Niemiec, zwłaszcza w Meklemburgii-Pomorze Przednie i Szlezwik-Holsztyn. Przyjmując, że pierwotnie odkryty grot włóczni stanowił element wyposażenia jednego ze zniszczonych grobów odkrytych w 1970 roku możemy mówić o kolejnym kroku do odzyskania utraconych wówczas materiałów. Daje to nadzieję na dalsze odkrycia, czemu służyć ma planowana prospekcja rejonu cmentarzyska.