W artykule podjęto próbę skonfrontowania współczesnych idei i uwarunkowań projektowania zintegrowanego i wirtualizacji cyfrowego środowiska projektowego z ideałami Bauhausu oraz uchwycenia możliwych podobieństw, rozbieżności, elementów niezmiennych, wynikających z samej natury procesu twórczego czy ludzkiej natury „rzemieślników” – projektantów i artystów – interdyscyplinarnie współtworzących dzieła architektoniczne w rzeczywistości budownictwa 4.0. Ukazano, że projektowanie interdyscyplinarne wspierane przez technologie cyfrowe może w naturalny sposób stać się praktyczną realizacją idei Gropiusa. Zwrócono uwagę, że ucząc się wzajemnego szacunku, doskonaląc umiejętności organizacyjne, techniczne i koordynacyjne zespołów projektowych, mamy szansę wciąż dostrzegać i doceniać znaczenie elementu niezbędnego – Gropiusowskiego natchnienia – artystycznej iskry często lekceważonej w stechnicyzowanej rzeczywistości. Podkreślono aktualność nauczania Bauhausu, ukazując ponadczasową rolę grafiki jako niezbędnego elementu procesu projektowego.
EN
The article attempts to confront contemporary BIM ideas and conditions of integrated design and virtualization of the digital design environment with the Bauhaus ideas and to capture possible similarities, discrepancies, unchanging elements – resulting from the very nature of the design process or the human nature of “craftsmen” – designers and artists – interdisciplinary co-creating architectural works in the contemporary reality of construction 4.0. It has been shown that interdisciplinary design supported by digital technologies can naturally become a practical implementation of the idea of Gropius. It was pointed out that by learning mutual respect, improving the organizational, technical, and coordination skills of project teams, we have a chance to still notice and appreciate the importance of the essential element – Gropius’ inspiration – an artistic spark that is often neglected in the contemporary technicized reality. By showing the timeless role of design graphics as an indispensable element of the design process, the topicality of the Bauhaus teaching was emphasized.
W artykule podjęto próbę skonfrontowania współczesnych idei i uwarunkowań projektowania zintegrowanego i wirtualizacji cyfrowego środowiska projektowego z ideałami Bauhausu oraz uchwycenia możliwych podobieństw, rozbieżności, elementów niezmiennych, wynikających z samej natury procesu twórczego czy ludzkiej natury „rzemieślników” – projektantów i artystów – interdyscyplinarnie współtworzących dzieła architektoniczne w rzeczywistości budownictwa 4.0. Ukazano, że projektowanie interdyscyplinarne wspierane przez technologie cyfrowe może w naturalny sposób stać się praktyczną realizacją idei Gropiusa. Zwrócono uwagę, że ucząc się wzajemnego szacunku, doskonaląc umiejętności organizacyjne, techniczne i koordynacyjne zespołów projektowych, mamy szansę wciąż dostrzegać i doceniać znaczenie elementu niezbędnego – Gropiusowskiego natchnienia – artystycznej iskry często lekceważonej w stechnicyzowanej rzeczywistości. Podkreślono aktualność nauczania Bauhausu, ukazując ponadczasową rolę grafiki jako niezbędnego elementu procesu projektowego.
EN
The article attempts to confront contemporary BIM ideas and conditions of integrated design and virtualization of the digital design environment with the Bauhaus ideas and to capture possible similarities, discrepancies, unchanging elements – resulting from the very nature of the design process or the human nature of “craftsmen” – designers and artists – interdisciplinary co-creating architectural works in the contemporary reality of construction 4.0. It has been shown that interdisciplinary design supported by digital technologies can naturally become a practical implementation of the idea of Gropius. It was pointed out that by learning mutual respect, improving the organizational, technical, and coordination skills of project teams, we have a chance to still notice and appreciate the importance of the essential element – Gropius’ inspiration – an artistic spark that is often neglected in the contemporary technicized reality. By showing the timeless role of design graphics as an indispensable element of the design process, the topicality of the Bauhaus teaching was emphasized.
W niniejszym artykule omówiono zastosowanie analitycznych aspektów modelu BIM w edukacji architektonicznej. Modele BIM dostarczają szerokiego wachlarza analiz wydajnościowych, które coraz częściej wykorzystywane są praktycznie w projektowaniu. Świadomość powiększającej się luki pomiędzy tym, co możliwe, a obserwowanym w praktyce, codziennym użyciem oprogramowania oraz popularnym wśród studentów pojmowaniem BIM spowodowała rozszerzenie programu przedmiotu Architektura Projektowana Cyfrowo na Politechnice Poznańskiej o tematykę analityczną do nauki poszczególnych funkcji samego oprogramowania do modelowania BIM. W artykule przedstawiono analizę wpływu zastosowanej metody nauczania na poziom merytoryczny prac studenckich i mierzalną jakość rozwiązań projektowych. Zaproponowano wnioski i dalsze kierunki badań.
EN
The following paper discusses the application of analytical aspects of the BIM model in architectural education. BIM models provide a vast range of performative analyses that are used more and more often Awareness of the extending the gap between what is possible and utilitary and what is taught caused an extension of curriculum Digitally Designed Architecture on Poznan University of Technology introducing analytical topics in addition to teaching particular functions of BIM modeling software itself. Digital workshop of future architects contains the capability of digitalizing and testing ideas in a virtual environment to provide a better architecture that is designed digitally not just digitalized.
Wizualizacja projektowa jako ogólna nazwa graficznych metod tworzenia, analizy i przekazywania informacji w procesie projektowania przestrzeni architektonicznej oraz urbanistycznej pełni funkcję wspomagającego narzędzia projektowego, jak i marketingowego. Środki wizualne stanowią pomocne narzędzie w przedstawianiu nieistniejącej tkanki historycznej i obrazowaniu historycznego kontekstu, służą wymianie idei na wcześniejszych etapach procesu, obrazują projektowane wizje, są też elementem konkurencyjnej „sprzedaży” produktu, jakim każdorazowo jest nowo projektowana przestrzeń. Graficzne metody prezentacji przestrzeni, niezależnie od użytego narzędzia i osadzenia w epoce historycznej, mają wpływ na charakter prowadzonych prac badawczych i projektowych. Wizualizacja służy celom poznawczym, a także archiwizacyjnym oraz dydaktycznym. Pojmowana jako środek wyrazu artystycznego, zaliczana może być również do autonomicznej kategorii sztuk plastycznych.
EN
Design visualization as a general name for graphic methods of creating, analyzing, and transmitting information in the process of designing architectural and urban space, serves as a tool supporting design and marketing. Visual means are helpful in presenting the non-existent historical tissue and in depicting the historical context. As a specific graphic language, they are used to exchange ideas at earlier stages of the process, They illustrate the designed visions, and they are also an element of the competitive “sale” of the product, i.e. a newly designed space each time. Graphical ways of presenting space, regardless of the tool used and location in the historical era, have an impact on the nature of research and design work. Visualization has a cognitive, archiving, and didactic function. Conceived as a means of artistic expression, it can also be classified as an autonomous category of fine arts.
Zastosowanie przestrzeni wirtualnej jako środowiska rekonstrukcyjnego obiektów, które nie dotrwały do dnia dzisiejszego, cieszy się coraz szerszym zainteresowaniem i zastosowaniem. Przywoływanie do istnienia w przestrzeni obiektów z przeszłości wymaga udziału specjalistów z wielu dyscyplin, takich jak historia, archeologia, architektura czy grafika komputerowa. Istotne jest też otwarcie modeli na potencjalne zmiany ze względu na dynamiczny rozwój tez rekonstrukcyjnych. W artykule przedstawiono studium przypadku rekonstrukcji Ostrowa Tumskiego w Poznaniu z X oraz XVI.
EN
The use of virtual space as a reconstruction environment for objects that have not survived to the present day is gaining interest and application. Recalling to existence in space and objects from the past requires participation of specialists from many disciplines such as history, archaeology, architecture or computer graphics. It is also important to open models to potential changes due to the dynamic development of reconstruction theses. This article presents a case study of the reconstruction of Ostrów Tumski in Poznań from the 10th and 16th centuries.
The article presents the problem of using manual graphic recording and multimedia recording in the process of perception of architectural spaces, with the aim of searching for tools that can optimize the design processes of architecture and urbanism. The material refers to the research conducted by comparative analysis, individual cases (case study) using the heuristic method. Selected sets of graphic, drawing and painting interpretations, as well as records in the nature of film tracks, were analyzed in an effort to assess the merit of the method used in determining the character of a given space and the degree of its recognition. The simultaneous use of both tools contributed to broadening the research field and deepening the diagnosis of the spaces recognized by the students. The research undertaken showed the advisability of using a combined cognitive method, based on the mutual transfer of drawing and multimedia techniques, which can be an effective tool for optimization in creative and design work. The dualistic way of approaching the issue gave confirmation that the synergy of action can result in an expanded analysis of space, the development of imagination and the ability to use new means of expression, consequently forming interesting plastic and multimedia articulations.
PL
W artykule poruszono problem wykorzystania manualnego zapisu graficznego oraz zapisu multimedialnego w procesie percepcji przestrzeni architektonicznych, celem poszukiwania narzędzi mogących zoptymalizować procesy projektowania architektury i urbanistyki. W materiale odniesiono się do badań prowadzonych metodą analizy porównawczej, indywidualnych przypadków (case study) z użyciem metody heurystycznej. Analizie poddano wybrane zestawy interpretacji graficznej, rysunkowej i malarskiej oraz zapisów o charakterze ścieżek filmowych, chcąc ocenić wartość merytoryczną stosowanej metody przy określaniu charakteru danej przestrzeni i stopnia jej rozpoznania. Równoległe stosowanie obu narzędzi przyczyniło się do poszerzenia pola badawczego i pogłębienia diagnozy rozpoznawanych przestrzeni. Podjęte badania wykazały celowość komplementarnego wykorzystywania metod poznawczych opierających się na wzajemnym transferze rysunku i technik multimedialnych, mogących stanowić skuteczne narzędzie optymalizacji w pracy twórczej i projektowej. Dualistyczny sposób podejścia do zagadnienia dał potwierdzenie, że synergia działania skutkować może poszerzoną analizą przestrzeni, rozwojem wyobraźni i umiejętności posługiwania się nowymi środkami wyrazu, w konsekwencji interesującymi w formie artykulacjami plastycznymi oraz multimedialnymi.
Architecture and context are the inseparable elements of the scene of existence. They determine its nature and its perception. Architecture does not exist without context, and itself creates another context. The progressing digitalisation of reality begins to create a virtual layer, understood in many ways, existing in the non-material space of zeros and ones that build a new global context for a given object. Buildings are no longer recognized in-situ, but through their (often distorted) image. The image and the essence of the space come apart, disturbing perception, and the surfeit of media and interactivity leads to blurring and relativisation of truth about architecture and its context. The chaos of meanings coded in architectural forms escapes human perceptive abilities, and this may result in reducing architecture to meaningless noise.
PL
Architektura i kontekst to nierozerwalne elementy sceny egzystencji. Determinują jej charakter oraz postrzeganie. Architektura nie istnieje bez kontekstu, sama budując następny. Postępująca cyfryzacja rzeczywistości zaczyna kreować wielorako rozumianą wirtualną warstwę, istniejącą w niematerialnej przestrzeni zer i jedynek, budujących nowy, globalny kontekst obiektu. Budynki nie są już rozpoznawane in-citu, lecz przy pomocy niejednokrotnie zniekształconego wyobrażenia o nich. Obraz i istota przestrzeni rozwarstwiają się, zaburzając percepcję, a przesyt mediów i interaktywności prowadzi do zacierania i relatywizowania prawdy o architekturze oraz jej kontekście. Chaos zakodowanych w formach architektonicznych znaczeń ucieka możliwościom ludzkiego postrzegania, a to skutkować może sprowadzaniem architektury do pozbawionego treści szumu.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.