Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
Północno-indyjska tradycja gry na bębnach dhol-tasha została rozpowszechniona na całym świecie dzięki brytyjskiemu systemowi umów, który rozpoczął się w latach 30. XIX wieku, kiedy to miliony mężczyzn, kobiet i dzieci zostały wysłane do pracy w rolniczych i przemysłowych koloniach na całym świecie. W wielu miejscach, w których osiedlili się robotnicy kontraktowi, pojawiły się odrębne warianty dhol-tasha. Najbardziej żywym z nich jest bęben tassa w południowo-karaibskim Trynidadzie i Tobago. Utrzymując oczywiste i wymierne związki z indyjskimi przodkami, bęben tassa przeszedł znaczące przemiany w konstrukcji instrumentów, repertuarze i praktyce wykonawczej. Takie innowacje sugerują, że tassa nie jest zwykłym przykładem formą kulturowego przetrwania, ale dynamiczną formą sztuki, opartą na odrębnej indyjskiej estetyce, a jednocześnie całkowicie karaibskiej w swojej diasporycznej kreatywności.
EN
The North Indian dhol-tasha drumming tradition was spread globally by the British indentureship system, which began in the 1830s and sent millions of men, women, and children to work in agricultural and industrial colonies around the world. While distinct dhol-tasha variants emerged in many places where indentured laborers settled, the most vibrant of these is tassa drumming in the southern Caribbean country of Trinidad and Tobago. While maintaining obvious and measurable links with its Indian forebears, tassa has undergone significant transformations in instrument construction, repertoire and performance practice. The essay concludes by arguing that such innovations suggest tassa is not a mere example of cultural survival, but a dynamic art form grounded in a distinct Indian aesthetic yet also thoroughly Caribbean in its diasporic creativity.
EN
Igor Stravinsky’s Sonata for Piano is an often overlooked yet important artifact of the composer’s neoclassicism. his treatment of tonality in the second movement is both literally and aurally more conventional than one might first guess. Stravinsky’s reliance on convention points to an ideology of continuity, one that honors the legacy of beethoven and other heroes. In doing so, Stravinsky’s Sonata brings forward old ideas wrought in new ways for a modern era. This essay examines ways of thinking about Stravinsky’s neoclassic style through analysis of the second movement of the Sonata focusing on the use of post-tonal techniques to create surprisingly tonal music.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.