Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
The apparently nominal forms szkoda ‘pity’, wstyd ‘shame’, żal ‘regret’, when used predicatively, have been analysed either as ‘quasi-verbs’ (inflecting only for tense and mood), or as adverbs, or as nouns. The author recalls and reinforces arguments against their verbal analysis, and shows that such forms are categorially ambiguous. In their adverbial guise, they may be modified by other adverbs, they do not agree with the copula, they may co-occur with a dative experiencer, and they may occur in other predicative constructions, apart from copular constructions. In their nominal guise, they may be modified by adjectives, they agree with the copula, they do not easily combine with a dative experiencer, and they do not occur in other predicative constructions. The author also argues that this categorial ambiguity is correlated with the two copular constructions in Polish: one involving the purely verbal copula być ‘be’ and the other involving the so-called ‘pronominal’ copula to (być).
PL
Pierwszym celem niniejszego artykułu jest potwierdzenie, że predykatywne szkoda, wstyd, żal nie są czasownikami niewłaściwymi. Dwa inne poglądy na temat statusu jednostek typu szkoda mówią, że są to przysłówki lub rzeczowniki. Autor pokazuje, że oba są prawdziwe: omawiane jednostki są kategorialnie niejednoznaczne, przy czym istnieje szereg testów pozwalających odróżnić użycia adwerbialne od użyć nominalnych. Przedstawia także argumenty za tym, że kategoria gramatyczna predykatywnych użyć omawianych jednostek skorelowana jest z typem konstrukcji łącznikowej, w której występują: formy przysłówkowe z łącznikiem być, natomiast formy rzeczownikowe – z łącznikiem to.
EN
Towards a Linguistically-Oriented Textual Entailment Test-Suite for Polish Based on the Semantic Syntax ApproachThe aim of this programmatic position paper is to show that the semantic syntax tradition of Polish linguistics associated with the name of Stanisław Karolak may be a basis for the development of a taxonomy of entailment types and a corresponding test-suite of entailment examples. The article also puts forward some initial desiderata for such a test-suite.
EN
On the argument-adjunct distinction in the Polish Semantic Syntax traditionThe aim of this paper is to examine the understanding of the Argument-Adjunct Distinction within the Polish Semantic Syntax (SS) tradition, associated with the name of Stanisław Karolak and presented in the nominally syntactic volume of the Grammar of contemporary Polish (Pol. Gramatyka współczesnego języka polskiego; Topolińska, 1984), especially in Karolak (1984) and Grochowski (1984), as well as in later work. Section 1 reviews the three approaches to determining the number and kind of arguments of a given predicate, as discussed in Karolak (1984), concentrating on the one that is endorsed there. Then, Sections 2–3 show that the key notions used in this approach have not been – and probably cannot be – made operational. Moreover, Section 4 briefly reviews some more recent Semantic Syntax work and shows that this lack of operational AAD in Karolak (1984) extends to the SS programme at large. Finally, Section 5 concludes that this deficiency, while common in linguistic theories, is particularly troublesome in the case of SS, which is founded on the notion of predicate-argument structure. O rozróżnieniu argumentów od modyfikatorów w polskiej tradycji „składni semantycznej”Artykuł poświęcony jest kwestii fundamentalnej dla szkoły „składni semantycznej” (kojarzonej przede wszystkim z nazwiskiem Stanisława Karolaka), a mianowicie kwestii odróżniania argumentów od modyfikatorów. Celem artykułu jest wykazanie, że w tradycji „składni semantycznej” nie została zaproponowana operacyjna procedura odróżnienia argumentów od modyfikatorów, choć istnienie takiej procedury wydaje się warunkiem koniecznym dla wyodrębnienia struktury predykatowo-argumentowej, głównego celu wielu prac zakorzenionych w tej tradycji.
EN
Towards a construction grammar account of the distributive PO in PolishPolish distributive constructions involving the form po are well known for their syntactic and semantic idiosyncrasy. The aim of this paper is to show that, contrary to the received wisdom, two different lexemes po take part in such constructions: a preposition and an adnumeral operator. This explains some of the idiosyncratic behaviour, namely, the apparent ability of po to combine with different grammatical cases. A preliminary Construction Grammar analysis is proposed which eschews the potential problem of missed generalisations that such a dual account of po might engender.
EN
The aim of this paper is to refute the thesis by Zygmunt Saloni that structures such as “Kto, co i komu dał?” (“Who gave what to whom?”, literally: “Who, what and whom gave?”) do not belong to the system of contemporary Polish and that their conjunctionless counterparts (here: “Kto co komu dał?”, literally: “Who what whom gave?”) should be used instead. We show that the discussed phenomenon, called lexico-semantic coordination, is frequent in the National Corpus of Polish and that it occurs in a variety of genres and with a variety of pronouns — not just wh-words, but also n-words, various kinds of indefinites, pronouns expressing universal quantification, etc. Moreover, relevant examples may be found in a number of linguistic works, where they are cited as grammatical, without any comment on their possible unacceptability. All this leads to the conclusion that lexico-semantic coordination belongs both to the norm and to the system of contemporary Polish.
|
|
tom 15
|
nr 3
129-150
PL
Celem artykułu jest porównanie ze sobą dwóch konstrukcji predykatywnych w języku polskim, w których podmiotem jest fraza bezokolicznikowa: konstrukcji z przysłówkami predykatywnymi i konstrukcji z przymiotnikami predykatywnymi. Ta ostatnia konstrukcja, o postaci „przymiotnik predykatywny + łącznik + podmiot bezokolicznikowy”, nie została wcześniej opisana w polskiej literaturze dotyczącej predykacji, łączników czy podmiotów bezokolicznikowych. Na podstawie danych korpusowych, przede wszystkim z Narodowego Korpusu Języka Polskiego, pokazujemy, że konstrukcja ta jest znacznie rzadsza niż analogiczna konstrukcja z przysłówkami predykatywnymi. Twierdzimy także, że w zasadzie te same predykaty mogą zostać zrealizowane albo jako przysłówki, albo jako przymiotniki, gdy podmiotem jest fraza bezokolicznikowa – obserwowane różnice nie mają charakteru systemowego, a wynikają jedynie z braków w leksykonie lub z tego, że nie zawsze przymiotniki i odpowiadające im przysłówki mają te same zestawy znaczeń. W szczególności pewne predykaty wyrażające modalność nieepistemiczną mogą być wyrażone tylko za pomocą przymiotników, gdyż odpowiadające im przysłówki nie wyrażają takiej modalności. Artykuł omawia także nowe dane korpusowe stanowiące dodatkowy argument za hipotezą, że przyczyną znacznie niższej frekwencji przymiotników predykatywnych niż przysłówków w omawianych konstrukcjach jest to, że – aby możliwe było połączenie przymiotnika predykatywnego z podmiotem bezokolicznikowym – podmiot ten musi ulec składniowej nominalizacji, podczas gdy przysłówki mogą łączyć się z podmiotami bezokolicznikowymi bezpośrednio; stąd preferencja dla składniowo prostszych konstrukcji z przysłówkami.
EN
The aim of this paper is to compare two Polish predicative constructions with infinitival subjects, namely those with predicative adverbs and those with predicative adjectives. The latter construction, of the form “predicative adjective + copula + infinitival subject”, has hardly been noticed in Polish literature on predication, copulas, or infinitival subjects. On the basis of corpus data, mainly from the National Corpus of Polish, we demonstrate that this construction is much rarer than the analogous construction with predicative adverbs. We also show that roughly the same predicates may be expressed as either adverbs or as adjectives when the subject is an infinitival phrase – any observed differences are not systematic but rather stem from lexical gaps and differences in the meanings of particular adverbs and adjectives. In particular, certain modal predicates may only be expressed as adjectives because the corresponding adverbs do not express the same non-epistemic modal meanings. Finally, we provide new corpus evidence for an earlier claim that predicative adjectives are much rarer than adverbs when the subject is infinitival because they require this subject to undergo covert nominalisation; as adverbs combine with infinitival subjects directly, they are usually preferred.
8
Content available remote Foreword
32%
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.