Badanie procesu dekolonizacji przez długi czas było zdominowane przez historię polityczną koncentrującą się na formalnej emancypacji narodów przełomu XIX i XX wieku, społeczeństw podlegających europejskiej administracji kolonialnej. Artykuł ukazuje przyczyny emancypacji skolonizowanych narodów oraz budowy nowego porządku społecznego i gospodarczego na świecie. Przedstawia także związek między dekolonizacją a nową globalną hierarchią gospodarczą. W rzeczywistości dekolonizacja niczego nie zmieniła w stosunkach gospodarczych i politycznych między byłymi metropoliami a byłymi koloniami, podobnie na poziomie kulturowym, gdzie wciąż dominuje język kolonizatora w sferze urzędowej i w edukacji.
EN
The study of decolonization has long been dominated by political history, focused on formal emancipation of nations at the turn of the 19th and 20th century, societies subject to European colonial administration. The article reveals the reasons for the emancipation of colonised nations and the construction of a new social and economic order in the world. It also presents the relationship between decolonisation and the new global economic hierarchy. In fact, decolonisation did not change anything in the economic and political relations between former metropolises and former colonies, similarly at the cultural level, where the language of the coloniser still dominates in the official sphere and in education.
The article sets out the nature, the history and the general structure of the crime against humanity and provides a comprehensive analytical commentary of the elements of such crimes as a problem of international law. The contextual element determines that crimes against humanity involve either large-scale violence in relation to the number of victims or its extension over a broad geographic area (widespread), or a methodical type of violence (systematic). This excludes random, accidental or isolated acts of violence. In addition, Article 7(2) (a) of the Rome Statute determines that crimes against humanity must be committed in furtherance of a State or organizational policy to commit an attack. The plan or policy does not need to be explicitly stipulated or formally adopted and can, therefore, be inferred from the totality of the circumstances. In contrast with genocide, crimes against humanity do not need to target a specific group. Instead, the victim of the attack can be any civilian population, regardless of its affiliation or identity.
The subject of these reflections on the contemporary international relations is, on the one hand, sovereignty and, on the other, international security, and the analysis of the relationship between the system of collective security and the sovereignty of states in the context of sustainable peace and stability in the world. States have traditionally been tied to the idea of sovereignty. However, among the most characteristic features of the international relations of our time is the growing number of various types of threats originating in states (e.g. Iran, North Korea), in organisations or other entities (e.g. al-Qaeda). Security and sovereignty are two basic concepts most commonly discussed in literature and international legal doctrine. There are two reasons for that: (i) firstly, the main actors in international relations are states which are sovereign entities and the relations or cooperation between them is based on respect for the principle of that sovereignty, and (ii) secondly, the issue of safety is a key issue and a prerequisite for the performance of fully sovereign rights of these countries, necessary to ensure international cooperation and socio-economic development. This paper discusses the need to institutionalise legitimate use of force in global organisations as well as in their regional structures, and to rapidly and effectively manage situations and conflicts intercept to international peace and security. It also draws special attention to the role and place of international organisations in the maintenance of international peace and security both, at universal, and regional level.
PL
Przedmiotem niniejszych rozważań, dotyczących współczesnych stosunków międzynarodowych są z jednej strony suwerenność, a z drugiej – bezpieczeństwo międzynarodowe oraz analiza związku pomiędzy systemem bezpieczeństwa zbiorowego a suwerennością państw w kontekście utrzymania trwałego pokoju i stabilności na świecie. Państwa są tradycyjnie przywiązane do idei suwerenności, jednakże do najbardziej charakterystycznych cech stosunków międzynarodowych naszych czasów należy narastanie różnego rodzaju zagrożenia, zarówno ze strony państwa (np. Iran, Korea Północna), jak i ze strony innych podmiotów (np. Al-Kaida). Bezpieczeństwo i suwerenność to dwa podstawowe pojęcia w literaturze i doktrynie prawnomiędzynarodowej. Dzieje się tak z dwóch powodów: po pierwsze – głównymi aktorami w stosunkach międzynarodowych są państwa, będące suwerennymi podmiotami, a stosunki czy też współpraca między nimi oparte są w zasadzie na poszanowaniu owej suwerenności; po drugie – kwestia bezpieczeństwa jest podstawowym zagadnieniem i warunkiem niezbędnym do wykonywania w pełni suwerennych praw tychże państw oraz zapewnienia współpracy międzynarodowej i rozwoju społeczno-gospodarczego. W artykule tym poruszono również problem konieczności instytucjonalizacji legalnego użycia siły, zarówno w organizacjach ogólnoświatowych, jak i na gruncie struktur regionalnych organizacji międzynarodowych, aby szybko i skutecznie zarządzać sytuacjami i konfliktami zagrażającymi pokojowi i bezpieczeństwu międzynarodowemu. W artykule zwrócono również szczególną uwagę na rolę i miejsce organizacji międzynarodowych w procesie utrzymania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, zarówno na poziomie ogólnoświatowym, jak i regionalnym.
This paper describes the role and the place of the woman in African society, with particular focus on the issues of leadership, peace and security. Although women in Africa are more numerous than men, their position is not an enviable one. Thus this work will attempt to describe the causes which prevent the female kind from coming to the fore and being truly equal to men. In order to achieve that aim, one should consider the place of the woman, not only in the traditional society but also in what one sees as the contemporary realities of Africa. The author demonstrates that in most African countries, women had long been excluded from enjoying political rights, and that they have gained such entitlement only recently. Among the reasons which would account for this absence of women in the realm of leadership, one should draw attention to the patriarchal model of authority one acquires as a child and the burden of ancestral tradition which hinges upon the primacy of the male. There are also the additional burdens imposed over time by religions, which had always relegated the woman to the background. The woman has always been associated with the weaker sex, while being the one who gave life. The scope of this paper is limited to the presence of women in the public sphere, that is to say to their leadership in the affairs of peace and security, where women have or may have a certain influence. Certain difficulties encountered by African women with respect to leadership are also experienced by women in other parts of the world. With a few exceptions, all societies have been and continue to be governed by the same principles of exclusion. In Africa, just as everywhere else, there is no need for profound studies to conclude that feminist literature is not particularly abundant. This paper represents an exploration of a subject of no minor importance, namely the leadership of women in preventing and management of conflicts in Africa. Nevertheless, it is limited to a general view and does not analyse specific cases in each of the African countries.
At a time when Africa is strengthening its attractiveness, acquiring its own story and arousing the interest of new partners, and when Europe is going through an important economic and institutional crisis, what can the new bases for cooperation between the European Union and the African Union be? The Abidjan summit in November 2017 offered an opportunity to reflect on the achievements of bi-regional cooperation between Africa and Europe in the field of migration, peace and security. It emphasized the priority of education, support for sustainable and inclusive development, and multi-sector cooperation, stating that all of them be carried out within the framework of horizontal cooperation favouring reciprocal Africa-European Union contributions. However, one must be aware of the constraints, weighing on both partners, which hinder implementation of the agreed strategies.
Przedmiotem artykułu jest analiza wpływu działalności górniczej na rolnictwo i źródła utrzymania społeczności lokalnych w Republice Gwinei. Eksploatacja złóż i działalność rolnicza są ze sobą powiązane w taki sposób, że funkcjonowanie jednej z nich wpływa na drugą. Na przestrzeni lat zaobserwowano, że górnictwo negatywnie wpływa na działalność rolniczą w okolicznych społecznościach, a także na wypas zwierząt gospodarskich i rybołówstwo. Pomimo potencjału generowania dużych przychodów sektor wydobywczy nie jest odpowiednio regulowany, co ułatwia prowadzenie nielegalnej działalności wydobywczej. Działania te, w zależności od rodzaju wydobycia, mają szereg skutków dla działalności rolniczej, takich jak walka o kontrolę i użytkowanie gruntów, zanieczyszczenie zbiorników wodnych oraz narażenie upraw i zwierząt gospodarskich na szkodliwe działanie metali ciężkich. Skumulowane skutki tych działań spowodowały zmianę praktyk rolniczych, zakłóciły krajobraz i negatywnie wpłynęły na dostępność upraw roślin spożywczych na obszarach, na których prowadzone są prace wydobywcze. Zagraża to bezpieczeństwu żywnościowemu regionu Boké. Autorzy wskazują na konieczność wprowadzenia rozwiązań służących zrównoważeniu obu rodzajów działalności.
EN
This study aims to analyse the effects that the mining activity exercises on agriculture and the livelihoods of local communities in the Republic of Guinea. Mining and agricultural activities are intertwined in such a way that the operation of one affects the other. Over the years, mining activities have been seen to negatively affect farming, livestock grazing and fisheries in the surrounding communities. Mining consists in the excavation of useful and economically valuable minerals from deposits in the earth. Despite its potential to generate a large amount of revenue, the mining sector is not adequately regulated, and as a consequence creates a ground for illegal mining activities. These activities, depending on the type of mining, have a spectrum of effects on agricultural activities including competition for land control and use, pollution of water bodies and exposure of crops and livestock to the harmful effects of heavy metals. The cumulative effects of these activities have modified the agricultural practices, disrupted landscapes, and negatively influence the availability of food crops in the areas where mining activities are carried out, which in turn threatens the food security of the region of Boké. This article also evaluates the impacts of mining on agricultural activities in the region, with a view of providing evidence for policymakers for taking necessary action and foster sustainable solutions.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.