Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Application of Polyaniline for the Modification of Polylactide Fibres

100%

Połowiński S. , Szumilewicz J. , Stawski D.

Fibres & Textiles in Eastern Europe

|

2011

|

tom Vol. 19, no. 4 (87)

119--123

EN

Polyaniline was deposited on a polylactide nonwoven by the in situ method in the form of emeraldine salt (Green Protonated Emeraldine), i.e. by oxidative polymerisation on the fibre surface. The nonwoven was also padded with a solution of Blue Emeraldine Base. Depending on the type of polyaniline (PANI) deposited, the resulting samples showed different conductance values. Changes in electrical resistance were assessed versus the procedure of final treatment. Thermogravimetric measurements showed an increase in the temperature of decomposition of about 50 °C compared to that of an unmodified sample. The nonwoven with the deposited layer of PANI was overlaid with a layer of complexing polymers by the layer-by-layer method. The effect of such a modification on the electro-conductive (resistance) and sorption properties of nonwovens was examined.

PL

Na włókninę z włókien polilaktydowych nanoszono polianilinę metodą in situ w postaci soli emeraldyny (Green Protonated Emeraldine), tj. przez polimeryzację oksydacyjną na powierzchni włókien, oraz napawano włókninę roztworem zasady emeraldyny (Blue Emeraldine Base). Stwierdzono różnice w przewodnictwie próbek w zależności od typu naniesionej polianiliny. Badano zmiany oporności elektrycznej w zależności od sposobu końcowej obróbki. Wykonano pomiary termograwimetryczne i stwierdzono wzrost temperatury rozkładu o koło 50 °C w porónaniu z prókąniemodyfikowaną Na włóninęz naniesionąwarstwąpolianiliny nakłdano warstwy polimeró kompleksująych metodą warstwa-po-warstwie (Layer-by-Layer). Zbadano wpłw takiej modyfikacji na włśiwośi elektroprzewodzące (oporność) i sorpcyjne.

2

Sorpcja wody przez kompleksy polimerowe

100%

Połowiński S. , Szocik H. , Szumilewicz J.

Polimery

|

1999

|

tom T. 44, nr 5

345-350

PL

Zbadano sorpcję wody przez kompleksy polimerowe poli(kwasu metakrylowego) (PKM) z poli(glikolem etylenowym) (PGE), poli(winylopirolidonem) (PVP), poli(metakryla-nem N-dimetyloaminoetylenowym) (PDAMA) oraz czwartorzędową zasadą amoniową PDAMA (PDAMAZ). Określono również sorpcję wody przez składowe homopolimery (tabela 2) i porównano ją z sorpcją przez kompleksy polimerowe (tabela 3). Metodą kalorymetrii skaningowej DSC oceniono ilość niekrystalizującej związanej wody w odniesieniu zarówno do składowych homopolimerów, jak i do kompleksów. Stwierdzono, że ilości wody związanej i zaabsorbowanej w warunkach dużej wilgotności względnej są zbliżone (tabela 1). Stwierdzono ponadto, że określone doświadczalnie ilości wody zaadsorbowanej przez homopolimery w stanie równowagi znacznie odbiegają od wartości obliczonych wg literatury [4] (tabela 2). Przyjęcie zasady addytywności pozwala na obliczenie zbliżonych do wartości doświadczalnych ilości wody zaabsorbowanej przez kompleksy polimerowe (na podstawie odpowiednich danych dotyczących homopolimerów składowych), jednak i w tym przypadku występują istotne różnice związane prawdopodobnie ze specyficzną budową kompleksu, a niekiedy z jego pseudokoloidalną postacią (tabela 3).

EN

Sorption of water was studied in polymer complexes formed by poly(methacrylic acid) with poly(ethylene glycol), poly(vinyl pyrrolidino-ne), poly(dimethylaminoethyl methacrylate) and a quaternary ammonium base. Water sorbed by the component homopolymers was also determined (Table 2) and the data were compared with those on water sorbed by the polymer complexes (Table 3). Differential scanning calorimetry was used to establish the amount of nonfreezable bound water and compared with the water sorption data determined for both homopolymers and polymer complexes (Fig. 2). At high relative humidities, the amounts of bound water and absorbed water were similar (Table 1). The experimentally observed amounts of water absorbed by the homopolymers at equilibrium were found to differ considerably from those calculated on the basis of reported data [4] (Table 2). The additivity rule allows to calculate the uptake of water (Table 3) by the complexes from the data established for the homopolymers; the data are usually close to the experimental amounts of water absorbed by the polymer complex; however, differences between the calculated and observed data can be significant presumably on account of the specific structure or, occasionally, a semicolloidal form of the complex (Table 3).

3

Modification of a Polylactide Fibre Surface

100%

Jantas R. , Połowiński S. , Stawski D. , Szumilewicz J.

Fibres & Textiles in Eastern Europe

|

2010

|

tom Vol. 18, no. 4 (81)

87--91

EN

The properties of polylactide (PLA) fibres were modified by incorporating carboxyl groups into the fibre surface by grafting acrylic acid (AA) or by the entrapment of poly(acrylic acid) (PAA) to the fibre surface. The presence of a PAA layer was confirmed by IR spectrometry. The number of carboxyl groups incorporated into the top layer of the modified fibres was determined by potentiometric titration. The fibres containing carboxyl groups in their top layer were further treated by the Layer-by-Layer method to deposit basic polyelectrolytes such as poly(allylamine hydrochloride) (PAH) or poly(dimethylaminoethyl methacrylate) (PDAMA) alternately with the layers of acidic polyelectrolyte, i.e. PAA. The presence of successive deposited layers was confirmed by electric charge measurements. The modification performed resulted in changes in the properties of PLA fibres, such as dyeability, water sorption and thermal resistance.

PL

Modyfikowano właściwości włókien polilaktydowych (PLA), wprowadzając grupy karboksylowe na powierzchni włókien metodą szczepienia kwasem akrylowym (AA) lub metodą zakleszczania poli(kwasu akrylowego) (PAA). Obecność warstwy poli(kwasu akrylowego) potwierdzono metodą spektrometrii w podczerwieni. Wprowadzaną ilość grup karboksylowych w warstwie wierzchniej modyfikowanych włókien oznaczano metodą miareczkowania potencjometrycznego. Na włókna z pierwszą warstwą zawierającą grupy karboksylowe nakładano metodą Layer-by-Layer warstwy polielektrolitów zasadowych takich jak chlorowodorek poli(alliloaminy) (PALL) albo poli(metakrylan dimetyloaminoetylu) (PDAMA) naprzemian z warstwami polielektrolitu kwasowego tj. poli(kwasu akrylowego). Potwierdzono obecność kolejnych nakładanych warstw badaniami ładunku elektrycznego. Zaobserwowano zmiany szeregu właściwości takich jak: zdolność do wybawień, sorpcja wody, odporność termiczna.

4

Modification of PLA Fibres with Bioacceptable Hydrophilic Polymers

75%

Połowiński S. , Jantas R. , Szumilewicz J. , Stawski D. , Herczyńska L. , Draczyński Z.

Fibres & Textiles in Eastern Europe

|

2012

|

tom Vol. 20, no. 1 (90)

78-85

EN

This paper presents methods for the preparation of systems composed of polylactide (PLA) nonwoven and selected bioacceptable polymers such as poly(acrylic acid) (PAA), Carbopol, poly(N,N-dimethylaminoethyl methacrylate), (PDAMA), alginic acid (AlgA), chitosan (CHN) and gelatin. The modification was performed by the method of padding or entrapping. The possibility of further modification by the layer-by-layer (LbL) deposition method was also examined. The moisture absorption and water retention by the systems obtained were determined. Changes in the surface electric charge under the influence of the layers successively deposited and the biological activity of selected systems were examined.

PL

Polilaktyd (PLA) jest biodegradowalnym i bioresorbowalnym alifatycznym poliestrem, który znalazł liczne zastosowania między innymi w medycynie i farmacji. Jego niekorzystną cechą jest mała higroskopijność, co ma istotne znaczenie w produkcji wyrobów medycznych i środków higienicznych. W celu poprawy właściwości, głównie hydrofilności tego polimeru, w pracy stosowano funkcjonalizację jego powierzchni m.in. poprzez szczepienie monomerami winylowymi, zakleszczanie polimerów hydrofilowych, nanoszenie warstw polikompleksów oraz reakcji grup końcowych. Obecność zaszczepionego lub zakleszczonego polimeru na włókninie potwierdzono metodą spektrometrii w podczerwieni. Wytworzoną ilość grup karboksylowych w warstwie wierzchniej modyfikowanych włóknin oznaczano metodą miareczkowania potencjometrycznego. Na włókninę z pierwszą warstwą zawierającą grupy karboksylowe nakładano metodą layer-by-layer warstwy polielektrolitów zasadowych takich jak poli(chlorowodorek alliloaminy), poli(4-winylopirydyny) lub poli(metakrylanu N,N-dimetyloaminoetylu) z warstwami polielektrolitu kwasowego tj. poli(kwasu akrylowego) lub poli(styrenosulfonianu sodu). Na podstawie otrzymanych wyników, stwierdzono zmianę niektórych właściwości modyfikowanych włókien takich jak: wybarwialność, sorpcja wilgoci, ładunek elektryczny.

5

Novel Dressing Materials Accelerating Wound Healing Made from Dibutyrylchitin

63%

Chilarski A. , Szosland L. , Krucińska I. , Kiekens P. , Błasińska A. , Schoukens G. , Cisło R. , Szumilewicz J.

|

2007

|

tom Vol. 15, no. 4 (63)

77--81

EN

Dibutyrylchitin (DBC), a soluble chitin derivative, is a polymer with confirmed biological properties. DBC was obtained in the reaction of shrimp chitin with butyric anhydride, carried out under heterogeneous condition, in which perchloric acid was used as a catalyst of reaction. Production of DBC batches was carried out on a half - technical scale line. DBC parties were examined by infrared spectrometry, size exclusion chromatography and viscometry. DBC with molar mass of 132×103 daltons was used for the manufacturing of DBC fibres and DBC non-woven materials. DBC non-woven fabrics after γ-sterilisation were applied to a group of nine patients with different indications. DBC dressing materials were used exluding the use of other medical products. Satisfactory results of wound healing were achieved in most cases, especially in cases of burn wounds and postoperative/posttraumatic wounds and various other conditions causing skin/epidermis loss.

PL

Dibutyrylochityna (DBC) jest polimerem, którego korzystny wpływ na organizm żywy wykazano w badaniach biologicznych. Jest rozpuszczalną, estrową pochodną chityny pozyskiwanej z różnorodnych źródeł, stosunkowo łatwą do przetworzenia w procesach technologicznych. Do celów pracy syntezę DBC prowadzono na skale większą od laboratoryjnej, zgodnie z patentem polskim. Z otrzymanego polimeru, o masie molowej 132 kDa, wytworzono włókna a z nich włókniny. Sterylizowane płatki włóknin aplikowano na rany o różnej etiologii bez stosowania dodatkowych leków. W większości przypadków zaobserwowano korzystny wpływ dibutyrylochityny na proces gojenia ran. W żadnym z przypadków nie stwierdzono niekorzystnych zmian.